ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 325

ตอนที่ 325 ใช้ฐานะกดดัน

แน่นอนว่า สิ่งที่เหลียงกวางเสียงกังวลมากที่สุดคือชูเซี่ย เมื่อครู่นี้ที่ท้องพระโรงมีคนของพรรคมังกรเหินเสนอชื่อหลี่ฉางอันให้ไปออกตรวจตราแทน

เขาเองทำงานอยู่ในราชสำนักมาหลายปี เจออะไรมามากมาย แต่ว่าชูเซี่ยคิดจะทำอะไรเขาเองก็มองไม่ออก

พิษของกุยเอ๋อศิษย์ของนางก็เป็นคนแก้ให้ นางสามารถใช้หนี้ชีวิตครั้งนี้เพื่อให้ตัวเองยอมภักดีด้วย แต่ว่านางไม่ได้ทำ นางให้คนมาถามที่มาของหญิงสาวทั้งห้าสิบคนนั้น เขาบอกไม่รู้ นางก็กลับเชื่อ พวกเขาเหมือนไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก ชีวิตแบบนี้คือชีวิตที่อยู่อยากได้เมื่อก่อน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับพรรคมังกรเหิน ได้ใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงและลูกอันเป็นที่รัก แต่ว่าในตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เหมือนเดิม

ไม่มีเหตุผล เขาแค่รู้สึกไม่สบายใจ

ไม่มีคนไปสำรวจจิตใจของเหลียงกวางเสียง ทุกคนต่างรู้ดีว่าครั้งนี้เหลียงกวางเสียงเป็นคนที่สามที่ได้ประโยชน์ ในขณะที่อิจฉาตาร้อนก็เริ่มเป็นกังวลอำนาจที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นของเหลียงกวางเสียง

ตอนนี้หลี่เฉินเย่นไม่มีเวลามาเสียกับเรื่องในราชสำนัก ถ้าหากทหารห้าหมื่นนายที่เก้อโจวสามารถแลกกับความปลอดภัยของคู่แฝดได้ เขาจะยกกองทัพนี้ให้โดยไม่คิดลังเลเลย แม้กระทั่งบัลลังก์ของเขาก็ด้วย ถ้าหากสามารถนำลูกๆของเขาคืนกลับมาได้จริง เขาอยากเป็นเหมือนกับที่ชูเซี่ยพูด ปห็นมือนกับที่เวินอี้พูดไมด้ เขาจะยกกองทัพนี้ให้โดยไม่คิดลังเลเลย แม้กระทั่งบัลลังก์ของเขาก็ด้วย ถ้าหากลูกๆของเขาสามารถเอาแต่ใจครั้งหนึ่ง ใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเองดีๆ

แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ใช้เวลา เขาค้นตำหนักฝ่ายในหมดแล้ว แต่ก็ไม่เจอเบาะแสของคู่แฝดเลยแม้แต่น้อย

เขาถึงขั้นรู้สึกว่า ลูกๆของเขาอยู่ๆก็ปรากฏขึ้นมาในชีวิตของเขา แล้วอยู่ๆก็ระเหยหายไปอย่างนั้น

เขากลัวความรู้สึกแบบนี้ แค่คิดเขายังไม่กล้าคิด จะมีวันหนึ่งที่ชูเซี่ยจะไปจากตัวเอง

แม้ว่าจะเป็นการหลอกตัวเอง เขาก็ยินดีที่อยู่ในความฝันอย่างนี้กับชูเซี่ย

“ฝ่าบาท หัวหน้าพรรคชูมีเบาะแสของเด็กๆแล้ว” หลังเลิกประชุมใบหน้าหลี่เฉินเย่นมีแต่ความเหนื่อยล้า สีหน้าตื่นตระหนก ลู่จ่งก่วนเห็นเขามองไปทิศของตำหนักฉ่ายเหว่ยอย่างใจลอย รีบแอ่ยปากบอก

“เบาะแสอะไร เด็กๆตอนนี้อยู่ที่ไหน?” ร่างกายที่อ่อนล้าของหลี่เฉินเย่นเหมือนถูกฉีดสารกระตุ้นก็ไม่ปาน เขามองดูลู่จ่งก่วนอย่างตื่นเต้น ใบหน้าร้อนใจ

“แม่นางเชียนซานบอกว่าเด็กๆน่าจะอยู่ในตำหนักของฉ่ายเวิน หัวหน้าพรรคชูได้กลิ่นในความฝันเมื่อคืนนี้” ตอนที่พูดใบหน้าลู่จ่งก่วนยังมีความแปลกใจอยู่บ้าง ถ้าหากไม่ใช่เพราะเชียนซานบอกอย่างจริงจัง เขาคงจะสงสัยว่าหูของตัวเองฟังผิดไป

“ปิดตำหนัก ค้นให้ทั่วทุกที่” หลี่เฉินเย่นไม่เคยลังเล สั่งการเสียงเบา

“ฝ่าบาท ท่านควรไปที่ตำหนักหรูกุ้ยเหยหน่อยดีกว่า คนของหลี่ฉางอันและคนของหรูกุ้ยเฟยทะเลาะกันอยู่ที่ปากประตูวัง”

ไม่รอให้ลู่จ่งก่วนบอกฮ่องเต้ให้จัดการเรื่องอย่างระมัดระวัง ก็มีทหารของพรรคมังกรเหินรีบเร่งมาบอกหลี่เฉินเย่น

“พวกเขาไปค้นตำหนักแล้ว?” ไม่ต้องถามก็รู้ ชูเซี่ยเริ่มปฏิบัติการก่อนแล้ว

“พวกเราไปดูกันหน่อย” หลี่เฉินเย่นมองทหารที่กำลังหอบแวบหนึ่ง ก็รีบเดินไป

“ศิษย์พี่ ในที่สุดท่านก็มาแล้ว” หลี่เฉินเย่นไม่คิดว่ายังไม่ถึงประตูตำหนักหรูกุ้ยเฟยก็เจอเข้ากับฉ่ายเวินที่เดินมาหาเขา แม้ว่าใบหน้าจะถูกผ้าปิดเอาไว้ แต่ว่าท่าทางที่เห็นแล้วก็ดูน่าสงสารนี้ มีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

ฉ่ายเวินพุ่งมาหาหลี่เฉินเย่น ก็จะซบเข้าอกหลี่เฉินเย่นอย่างน่าสงสาร หลี่เฉินเย่นระงับความเกลียดในใจไว้เบี่ยงข้างหลบไป จากนั้นเดินไปข้างหน้าหลี่ฉางอันช้าๆ ถามเสียงเบาคำหนึ่ง : “ทำไมยังไม่เข้าไปอีก? เจ้าเป็นถึงผู้เฒ่าพรรคมังกรเหินแค่ตำหนักนางสนมก็เข้าไปไม่ได้หรือ?”

น้ำเสียงที่มีความโกรธและตำหนิผ่านเข้าหูของฉ่ายเวิน เดิมทีน้ำตาที่คลออยู่ในตาก็ไหลออกมา ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองดูที่หลี่เฉินเย่น พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองดูเขา

ฉ่ายเวินรู้ดี ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่ตัวเองมองดูเขาอย่างน่าสงสารอย่างนี้ เขาต้องยอมแพ้แน่ๆ ตอนนี้ แม้ว่าเขาจะผิดหวังกับตัวเอง แต่เขาต้องใจอ่อนเพราะความน่าสงสารของตัวเองแน่ๆ

หลี่เฉินเย่นมองดูท่าทางน่าสารของฉ่ายเวิน ในใจรู้สึกระเหี่ยใจมาก เขาไม่เคยลืมท่าทางศิษย์น้องที่น่าเอ็นดูในตอนนั้น แต่ว่าเขายิ่งรู้ดี ฉ่ายเวินในตอนนี้ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่อ่อนหวานน่ารักคนนั้นอีกแล้ว

โดยเฉพาะตอนที่คิดถึงความโหดเหี้ยมของฉ่ายเวิน คิดถึงนางที่ทำร้ายชูเซี่ย คิดถึงว่าตอนนี้ลูกๆของพวกเขาอาจจะอยู่ในมือของฉ่ายเวิน เขาจะมีความสงสารสักนิดได้ยังไง เขาเพียงแค่มองดูฉ่ายเวินแวบหนึ่งอย่างเย็นชา กล่าว : “ค้นเถอะ”

“ศิษย์พี่ เด็กๆไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านค้นไม่เจอหรอก นั่นเป็นลูกของท่านนะ ข้าไม่มีทางจะทำไม่ดีกับลูกของท่านหรอก”

ฉ่ายเวินได้เสียงที่หลี่เฉินเย่นพูดก็รีบตะโกนบอก ที่นางพูดคือความจริง เพราะว่าต้องแย่งชิงใจของศิษย์พี่ ดังนั้นนางต้องเอาใจคู่แฝด ไม่มีทางลงมือกับพวกเขา แต่ว่าเด็กๆหายไปจากตำหนักของนาง เมื่อครู่นี้คนที่นางให้ไปถามหลี่อวิ๋นลี่กลับมารายงานแล้ว เขาไม่คิดจะลงมือกับเด็ก

ดังนั้น เด็กๆก็ยังมีโอกาสอยู่ในตำหนักของตัวเอง นางไม่กล้าจะเสี่ยง

“ศิษย์พี่ไม่เชื่อข้าหรือ? ข้าทำทุกอย่างก็เพราะว่าข้าชอบท่าน ข้าไม่มีทางทำเรื่องที่ทำให้ท่านไม่ดีใจ” ฉ่ายเวินเห็นหลี่ฉางอันจะบุกเข้าตำหนัก นางรีบยื่นมือข้าม จากนั้นมองดูหลี่เฉินเย่นเหมือนขอความช่วยเหลือ

ก่อนที่หลี่ฉางอันจะมา ตอนที่หลี่อวิ๋นลี่หลี่ข่าวมา นางอยากไปดูที่ห้องลับดูหน่อย แม้ว่าคืนก่อนก็ไปหามาแล้ว แต่ไม่รู้เพราะอะไร คิดถึงห้องลับนางก็รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างแรง

“ฉ่ายเวิน ตอนนี้เรื่องที่ศิษย์พี่ชอบที่สุดคือค้นตำหนักที่เจ้าอยู่หน่อย เพราะว่าลูกๆของศิษย์พี่อาจจะอยู่ข้างใน”

ในที่สุดฉ่ายเวินก็รอจนหลี่เฉินเย่นพูดกับตัวเองแล้ว แต่ว่าคำพูดที่เขาพูดออกมากลับเหมือทำให้ฉ่ายเวินตกสู่นรก

ในใจนางรู้สึกน้อยใจมาก ตัวเองทำมาเยอะขนาดนี้ ศิษย์พี่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเลย ทั้งยังพูดอย่างเย็นชาอย่างนี้เพื่อลูกของชูเซี่ย

น้ำตาในตาไหลออกมาเป็นเหมือนมุกที่เชือกขาด และหลี่ฉางอันที่พาคนของพรรคมังกรเหินเดินเข้าใกล้ตำหนักมาเรื่อยๆ

“ศิษย์พี่ ท่านอยากให้ข้าเอาตำแหน่งฐานะมาบีบบำคับท่านหรือ? ตำหนักนอนของเจ้าหญิงอวิ๋นซึนแห่งหนานจ้าว เป็นที่ที่คนอย่างพวก้ขาคิดจะเข้าก็เข้าได้อย่างนั้นหรือ? ศิษย์พี่ อยากเข้าตำหนักของข้าก็ได้ เชิญท่านเขียนจดหมายฉบับหนึ่งให้เสด็จพ่อของข้าก่อน ถ้าท่านยินยอมข้าเองก็ไม่มีความเห็นอะไร”

หลังจากที่ฉ่ายเวินก็ไม่เคยคิดจะใช้ตำแหน่งเจ้าหญิงอวิ๋นซึนเลย โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าหลี่เฉินเย่น นางก็แค่อยากให้ศิษย์พี่รู้ นางยังคงเป็นศิษย์น้องที่เขารักในตอนนั้น แต่ว่าตอนนี้ นางไม่สามารถไม่ใช้ตำแหน่งของตัวเองนี้แล้ว

เพราะว่านางรู้เรื่องในตำหนักดีนี้ดีกว่าใคร แค่เพียงค้นตำหนัก ความลับเรื่องห้องลับก็จะเก็บไม่อยู่

แม้ว่าที่นางทำทุกอย่างก็เพราะทำเพื่อศิษย์พี่ ก็เพราะว่านางชอบศิษย์พี่ แต่ว่าศิษย์พี่ไม่ใช่คนที่โหดเหี้ยม ถ้าหากเห็นผู้สาวสิบห้าคนนั้น ศิษย์พี่ต้องโกรธแน่ๆ

เดิมทีศิษย์พี่ก็เข้าใจผิดมากอยู่แล้ว นางไม่อยากให้เรื่องพวกนี้ทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองในใจของศิษย์ลง

นางหวังเพียงตัวเองในสายตาของศิษย์จะเป็นคนที่สวยงามฉลาดใจดีตลาดไป นางไม่มีทางยอมให้ศิษย์พี่รู้ว่านางทำเรื่องอะไรลับหลัง เพราะว่านางรักเขา

นางจะเอาพระอาทิตย์ที่สวยที่สุดให้เขา เอาค่ำคืนที่ดำมืดที่สุดไว้กับตัวเอง