ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 327

ตอนที่ 327 คำสาป

ถ้าหากเป็นคนอื่นที่บุกเข้าห้องลับ นั่นคือตายลูกเดียว แต่ว่าคนที่บุกเข้าไปเป็นศิษย์พี่ฉ่ายเวินทนไม่ได้ที่จะกลไกในห้องลับทำให้เขาได้

ดังนั้นหลังจากเห็นหลี่เฉินเย่นบุกเข้าไปในห้องลับ สิ่งแรกที่ฉ่ายเวินทำก็คือปิดกลไกทั้งหมดในนั้น

ผ่านไปไม่นาน หลี่เฉินเย่นอุ้มฉองเหลาออกมาจากห้องลับ

ใบหน้าขาวซีดของฉ่ายเวินมองดูหลี่เฉินเย่นที่เดินออกมาจากห้องลับ ความรู้สึกอบอุ่นที่ทำให้ฉ่ายเวินคิดถึงอยู่ตลอดไม่มีเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว ใบหน้านิ่งสงบเหมือนมีเมฆฝน ความเย็นเยือกรอบตัวทำให้ฉ่ายเวินแค่เข้าใกล้ยังรู้สึกกลัวอย่างประหลาด

“ศิษย์พี่ ฉองเหลาเขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฉ่ายเวินถามเสียงเบา ตอนที่พูดนางมองดูฉองเหลาที่หดตัวอยู่ในอ้อมอกของหลี่เฉินเย่นอย่างตึงเครียด เห็นใบหน้าฉองเหลามีเลือดออก ฉ่ายเวินมีความคิดหนึ่งแวบผ่านเข้ามา แต่ว่าน้ำตายังคงมีอยู่ในดวงตา

“ศิษย์พี่ ข้าไม่รู้ว่าใครจะใส่ร้ายข้า เอาตัวฉองเหลาไว้ข้างในนี้ ท่านวางใจ ข้าจะต้องคำตอบกับท่านแน่นอน” ฉ่ายเวินพูดให้สัญญา แต่ว่าหลี่เฉินเย่นเหมือนไม่ได้ยิน เพียงแต่ตอนนี้มองไปที่เด็กที่อยู่อ้อมอก ใบหน้าถึงได้มีแววตารักฉายออกมา

“ชูนหลานชิวเยว่พวเข้าเข้ามาให้หมด ใครเป็นคนทำ ใครจะทำร้ายลูกๆของศิษย์พี่ พวกเจ้ารีบบอกมา” ฉ่ายเวินมองดูหลี่องิ๋ยเชียนที่ไม่แม้แต่จะมองตัวเองเลย ในใจร้อนรนไปหมด นางพยายามหาข้ออ้างให้ตัวเอง แต่อย่างไรก็ตามนางพบว่าไม่มีข้ออ้างไหนเลยที่จะทำให้ตัวเองรอดจากเหตุการณ์เรื่องนี้ไปได้

แม้ว่าชูนหลานชิวเยว่มีคนออกมารับผิดก็ตาม นางก็ยังคงเป็นนายของพวกเขา เรื่องที่พวกเขาทำ ใครก็รู้ นั่นต้องเกี่ยวข้องกับตัวเองแน่นอน หรือว่าเป็นคำสั่งตัวเอง

ชูนหลานชิวเยว่ได้ยินฉ่ายเวินพูดทำได้แต่คุกเข่ายอมรับชะตากรรม ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับฉ่ายเวิน พวกเขาก็ไม่มีทางรอดพ้นด้วย แต่ว่าใครต่างก็รู้ตอนนี้หลี่เฉินเย่นกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธอยู่ พวกเขาเองก็รักชีวิตตัวเอง

“ศิษย์พี่ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ ไม่ได้ทำจริงๆ ข้า”...... ฉ่ายเวินเห็นชูนหลานและชิวเยว่ไม่มีการตอบรับ รีบหันไปมองหลี่เฉินเย่น นางหวังว่าศิษย์พี่จะยังคงเชื่อใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อน

แต่ว่าหลี่เฉินเย่นไม่แม้แต่จะมองนางเลย เขาไม่เชื่อในนางนานแล้ว ยิ่งโดยเฉพาะวันนี้ เขาเห็นกับตาว่าลูกๆของตัวเองถูกขังอยู่ในตำหนักของนาง

“ศิษย์พี่ เด็กสองคนนี้มีดีขนาดนี้เลยหรือ คุ้มกับที่ท่านทำกับข้าแบบนี้หรือ?” ฉ่ายเวินเห็นหลี่เฉินเย่นจากไปอย่างเย็นชา ตะโกนตามหลังเขาไปเสียงดัง

การจากไปของหลี่เฉินเย่นทำให้ฉ่ายเวินสูญเสียความมีเหตุผลสุดท้ายที่มี นางล้มนั่งอยู่บนพื้น มองดูชายที่ปกป้องลูกของเขาอย่างอ่อนโยนเหมือนเสียงอาทิตย์จากไป แม้กระทั่งแววตายังฝืนเผื่อแผ่ให้ตัวเอง

ใบหน้าฉ่ายเวินมีแต่ยิ้มขมขื่น ศิษย์พี่ทำไมถึงได้ทำกับตัวเองแบบนี้ นางทำทุกอย่างเพื่อศิษย์แท้ๆ ล้วนเป็นเพราะว่านางรักเขา

“ถ้าหากท่านยินดี พวกเราจะเอาเด็กยังไงไม่ได้หรือ เด็กสองคนนั่นมีอะไรดีกัน”.....

“ศิษย์พี่ ท่านไม่เป็นธรรมต่อฉ่ายเวินเลย ท่านทำอย่างนี้กับข้าได้ยังไง”......

“……”

หลี่ฉางอันที่อยู่จัดการเรื่องที่เหลือมองดูฉ่ายเวินที่ครึ่งหน้าถูกบังเอาไว้ พูดเสียงเบาประโยคหนึ่งว่า : “ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอย่างเจ้า หลี่เฉินเย่นปฏิบัติแบบนี้กับเจ้าก็ถือว่าบุญแล้ว ถ้าหากเป็นข้า ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งอย่างในสนใจผลลัพธ์ที่ตามมา”

ฉ่ายเวินทำหน้าน่ากลัว หัวเราะใส่หลี่ฉางอัน แต่ว่าเสียงหัวเราะก็หยุดชะงัก

นางมองดูหญิงสาวสิบห้าคนที่ยืนอยู่หลังหลี่ฉางอัน ใบหน้าของพวกนางใสเหมือนมองทะลุได้ สามารถเห็นเส้นเลือดภายใต้ผิวนั้นอย่างชัดเจน แต่สายตาพวกเขาล่องลอย ดูไปเหมือนกับเป็นเอ๋อไปอย่างนั้น