ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 327

ตอนที่ 327 คำสาป

ถ้าหากเป็นคนอื่นที่บุกเข้าห้องลับ นั่นคือตายลูกเดียว แต่ว่าคนที่บุกเข้าไปเป็นศิษย์พี่ฉ่ายเวินทนไม่ได้ที่จะกลไกในห้องลับทำให้เขาได้

ดังนั้นหลังจากเห็นหลี่เฉินเย่นบุกเข้าไปในห้องลับ สิ่งแรกที่ฉ่ายเวินทำก็คือปิดกลไกทั้งหมดในนั้น

ผ่านไปไม่นาน หลี่เฉินเย่นอุ้มฉองเหลาออกมาจากห้องลับ

ใบหน้าขาวซีดของฉ่ายเวินมองดูหลี่เฉินเย่นที่เดินออกมาจากห้องลับ ความรู้สึกอบอุ่นที่ทำให้ฉ่ายเวินคิดถึงอยู่ตลอดไม่มีเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว ใบหน้านิ่งสงบเหมือนมีเมฆฝน ความเย็นเยือกรอบตัวทำให้ฉ่ายเวินแค่เข้าใกล้ยังรู้สึกกลัวอย่างประหลาด

“ศิษย์พี่ ฉองเหลาเขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฉ่ายเวินถามเสียงเบา ตอนที่พูดนางมองดูฉองเหลาที่หดตัวอยู่ในอ้อมอกของหลี่เฉินเย่นอย่างตึงเครียด เห็นใบหน้าฉองเหลามีเลือดออก ฉ่ายเวินมีความคิดหนึ่งแวบผ่านเข้ามา แต่ว่าน้ำตายังคงมีอยู่ในดวงตา

“ศิษย์พี่ ข้าไม่รู้ว่าใครจะใส่ร้ายข้า เอาตัวฉองเหลาไว้ข้างในนี้ ท่านวางใจ ข้าจะต้องคำตอบกับท่านแน่นอน” ฉ่ายเวินพูดให้สัญญา แต่ว่าหลี่เฉินเย่นเหมือนไม่ได้ยิน เพียงแต่ตอนนี้มองไปที่เด็กที่อยู่อ้อมอก ใบหน้าถึงได้มีแววตารักฉายออกมา

“ชูนหลานชิวเยว่พวเข้าเข้ามาให้หมด ใครเป็นคนทำ ใครจะทำร้ายลูกๆของศิษย์พี่ พวกเจ้ารีบบอกมา” ฉ่ายเวินมองดูหลี่องิ๋ยเชียนที่ไม่แม้แต่จะมองตัวเองเลย ในใจร้อนรนไปหมด นางพยายามหาข้ออ้างให้ตัวเอง แต่อย่างไรก็ตามนางพบว่าไม่มีข้ออ้างไหนเลยที่จะทำให้ตัวเองรอดจากเหตุการณ์เรื่องนี้ไปได้

แม้ว่าชูนหลานชิวเยว่มีคนออกมารับผิดก็ตาม นางก็ยังคงเป็นนายของพวกเขา เรื่องที่พวกเขาทำ ใครก็รู้ นั่นต้องเกี่ยวข้องกับตัวเองแน่นอน หรือว่าเป็นคำสั่งตัวเอง

ชูนหลานชิวเยว่ได้ยินฉ่ายเวินพูดทำได้แต่คุกเข่ายอมรับชะตากรรม ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับฉ่ายเวิน พวกเขาก็ไม่มีทางรอดพ้นด้วย แต่ว่าใครต่างก็รู้ตอนนี้หลี่เฉินเย่นกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธอยู่ พวกเขาเองก็รักชีวิตตัวเอง

“ศิษย์พี่ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ ไม่ได้ทำจริงๆ ข้า”...... ฉ่ายเวินเห็นชูนหลานและชิวเยว่ไม่มีการตอบรับ รีบหันไปมองหลี่เฉินเย่น นางหวังว่าศิษย์พี่จะยังคงเชื่อใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อน

แต่ว่าหลี่เฉินเย่นไม่แม้แต่จะมองนางเลย เขาไม่เชื่อในนางนานแล้ว ยิ่งโดยเฉพาะวันนี้ เขาเห็นกับตาว่าลูกๆของตัวเองถูกขังอยู่ในตำหนักของนาง

“ศิษย์พี่ เด็กสองคนนี้มีดีขนาดนี้เลยหรือ คุ้มกับที่ท่านทำกับข้าแบบนี้หรือ?” ฉ่ายเวินเห็นหลี่เฉินเย่นจากไปอย่างเย็นชา ตะโกนตามหลังเขาไปเสียงดัง

การจากไปของหลี่เฉินเย่นทำให้ฉ่ายเวินสูญเสียความมีเหตุผลสุดท้ายที่มี นางล้มนั่งอยู่บนพื้น มองดูชายที่ปกป้องลูกของเขาอย่างอ่อนโยนเหมือนเสียงอาทิตย์จากไป แม้กระทั่งแววตายังฝืนเผื่อแผ่ให้ตัวเอง

ใบหน้าฉ่ายเวินมีแต่ยิ้มขมขื่น ศิษย์พี่ทำไมถึงได้ทำกับตัวเองแบบนี้ นางทำทุกอย่างเพื่อศิษย์แท้ๆ ล้วนเป็นเพราะว่านางรักเขา

“ถ้าหากท่านยินดี พวกเราจะเอาเด็กยังไงไม่ได้หรือ เด็กสองคนนั่นมีอะไรดีกัน”.....

“ศิษย์พี่ ท่านไม่เป็นธรรมต่อฉ่ายเวินเลย ท่านทำอย่างนี้กับข้าได้ยังไง”......

“……”

หลี่ฉางอันที่อยู่จัดการเรื่องที่เหลือมองดูฉ่ายเวินที่ครึ่งหน้าถูกบังเอาไว้ พูดเสียงเบาประโยคหนึ่งว่า : “ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอย่างเจ้า หลี่เฉินเย่นปฏิบัติแบบนี้กับเจ้าก็ถือว่าบุญแล้ว ถ้าหากเป็นข้า ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งอย่างในสนใจผลลัพธ์ที่ตามมา”

ฉ่ายเวินทำหน้าน่ากลัว หัวเราะใส่หลี่ฉางอัน แต่ว่าเสียงหัวเราะก็หยุดชะงัก

นางมองดูหญิงสาวสิบห้าคนที่ยืนอยู่หลังหลี่ฉางอัน ใบหน้าของพวกนางใสเหมือนมองทะลุได้ สามารถเห็นเส้นเลือดภายใต้ผิวนั้นอย่างชัดเจน แต่สายตาพวกเขาล่องลอย ดูไปเหมือนกับเป็นเอ๋อไปอย่างนั้น

“ทิ้งพวกนางไว้ พวกนางเป็นของข้า เป็นของข้า” ฉ่ายเวินลุกยืนขึ้น สั่งการเสียงดัง

หลี่ฉางอันเพียงแค่มองดูฉ่ายเวินแวบหนึ่ง จากนั้นหันหลังเดินไป ทหารที่อยู่ข้างหลังเขาพยุงเด็กสาวออกไปจากห้อง

“หลี่ฉางอัน ทิ้งคนไว้กับข้า คนพวกนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับพวกเจ้า นี่เป็นคนยาที่ข้าซื้อมา” ฉ่ายเวินตะโกนใส่หลี่ฉางอัน

คนสิบห้าคนนี้มีผลถึงใบหน้าของตัวเอง ขอเพียงรออีกสองวัน ใบหน้าของพวกนางจะกลายเป็นใบหน้าอันสวยครองเมืองของตัวเอง ถ้าหากพวกนางไปแล้ว งั้นนางจะทำยังไง? ตอนนี้ใบหน้าของนางไม่มีความเนียนอ่อนโยนอีกแล้ว เส้นเลือดที่ปูดออกมาสามารถทะลุผ่านผิวบางๆได้ตลอดเวลา

คนยา นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่มีของฉ่ายเวินแล้ว

“พวกเขาเป็นคนยาของเจ้าจริงหรือเปล่า ไม่ใช่เรื่องที่หรูกุ้ยเฟยจะตัดสินได้ ถ้าหากเป็นคนยาของท่านจริง พรุ่งนี้หัวหน้าพรรคของพวกเราจะพาคนกลับมาแน่”

หลี่ฉางอันรู้ถึงความบ้าบิ่นของฉ่ายเวินแล้ว เขารู้ดีว่าเวลานี้ตัวเองไม่ควรพูดอะไรมากกับผู้หญิงบ้าคนอีก

“ชูเซี่ยอีกแล้ว นี่เป็นแผนการของชูเซี่ยใช่หรือไม่? ชูเซี่ยทำลายใบหน้าข้าก็สามารถครอบครองศิษย์พี่ไปตลอดหรือ? นางอย่างได้หวังเลย”

“ชูเซี่ยเป็นคนให้เด็กๆมาใช่ไหม นางเป็นคนใส่ร้ายข้าใช่ไหม? ศิษย์พี่ทำไมถึงมองไม่ออก ชูเซี่ยผู้หญิงแพศยานั่นใช้ประโยชน์แม้กระทั่งลูก ข้าต่างหากที่เป็นผู้หญิงที่รักลูกของเขามากที่สุดระโยชน์ทำไมถึงมองไม่ออก เวินอี้ผู้หญิงเพศยานั่นใช้แม้กระทั่งลูกอีก้าหากเป็นคนยาของท่านตจริง้นอย่างชัดเจน แต่สายตาพวกเขาล่องลอย ”

หลี่ฉางอันไม่อยากอะไรกับผู้หญิงบ้าไม่ได้แปลว่าผู้หญิงบ้าคนนี้จะยอมอยู่เฉยๆ หลังจากที่หลี่ฉางอันออกไป ฉ่ายเวินก็เข้าใจในทันที นี่ต้องแผนทั้งหมดของชูเซี่ยแน่

ตั้งแต่ที่เด็กๆบุกเข้ามาตำหนักของนาง พวกเขาก็วางแผนจะใส่ร้ายตัวเองแล้ว จากนั้นจับตัวหญิงสาวสิบห้าคนนั้น ทำให้ตัวเองไม่สามารถเปลี่ยนหน้าได้

เรื่องราวทั้งหมดมีเพียงผลลัพธ์เดียวคือนางจะถูกฮ่องเต้รังเกียจ และชูเซี่ยก็หมดคู่แข่งที่สำคัญอย่างตัวเองไป

ฉ่ายเวินที่คิดได้แล้วก็รู้สึกไม่เพียงแต่ตัวเองถูกหลอก ศิษย์พี่ของนางก็ถูกหลอกด้วย

ดังนั้นนางไม่สนใจจัดการสภาพตัวเอง รีบวิ่งไปยังตำหนักฉ่ายเหว่ายของชูเซี่ย

นางบุกเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นไปเจอชูเซี่ยกำลังจับชีพจรให้กับหญิงสาวคนหนึ่ง และหลี่เฉินเย่นก็นั่งอยู่ข้างๆ ดวงตายิ้มอย่างอ่อนโยนต่อชูเซี่ย ฉ่ายเวินรู้สึกว่าความอิจฉาที่อยู่ในใจกำลังก่อเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ชูเซี่ย เรื่องราวครั้งนี้ เป็นเจ้าที่ให้เด็กสองคนนั้นไปหลอกข้าใช่ไหม?”

“ชูเซี่ย เรื่องราวครั้งนี้เจ้าเป็นคนวางแผนใช่ไหม?”

“ชูเซี่ย เจ้าผู้หญิงที่โหดเหี้ยม ทำไมเจ้าต้องใส่ร้ายข้าด้วย เจ้าก็รู้ความรู้สึกของข้าต่อศิษย์” พูดถึงท้ายสุดฉ่ายเวินเหมือนกับเป็นบ้าไปผลักชูเซี่ย

ชูเซี่ยไม่ทันได้ตั้งตัว รู้สึกร่างกายและเก้าอี้กำลังล้มไปยังพื้น นางปิดตารอความเจ็บปวดตาที่คาดไว้ ในที่สุดก็ไม่มีความเจ็บบนร่างกาย แต่กลับได้กลิ่นอำพันทะเลที่คุ้นเคย

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยอย่างตึงเครียด หลี่เฉินเย่นเพิ่งเข้าใจความเป็นมาของเรื่องราวทั้งหมดเมื่อไม่นานมานี้ คิดถึงความอ่อนเพลียหลายวันมานี้ของชูเซี่ย เขาก็สงสารไม่น้อย เห็นฉ่ายเวินผลักนาง หลังจากพยุงชูเซี่ยแล้ว เขาก็ยิ่งมองฉ่ายเวินด้วยสายตาโกรธเกลียด

“ไม่เป็นไรก็ไม่ต้องวิ่งไปไหนมาไหน เรื่องของเจ้าข้าจะรายงานกับหนานจ้าวเอง กลับไปเถอะ” ต่อฉ่ายเวิน หลี่เฉินเย่นตอนนี้มีแต่โกรธเกลียดและป้องกัน นางเป็นท่าทางน่ากลัวของฉ่ายเวิน ไม่สามารถเชื่อมโยงศิษย์น้องผู้บริสุทธิ์ตอนนั้นกับผู้หญิงที่โหดเหี้ยมตอนนี้ได้เลย แต่นางเข้าใจดี ศิษย์พี่ออกห่างจากนางก็เพราะผู้หญิงคนนี้

“ศิษย์พี่ ท่านจะไม่ไร้สาระเกินไปหรือ? ผู้หญิงคนนี้คิดร้ายกับศิษย์ของท่านใต้ตาท่านนะ ท่านจะไม่แยแสแบบนี้เลยหรือ? หรือว่าท่านคิดว่า ถ้าหากไม่มีข้าพวกท่านจะสามารถครองคู่กันจนแก่เฒ่าได้หรือ ข้าจะบอกพวกท่าน อย่าได้ฝันไปเลย“