ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 328

ตอนที่ 328 เบี้ยต่อรอง

หลี่เฉินเย่นเงยหน้ามองฉ่ายเวิน ใบหน้าเหมือนหมอกที่กำลังจะเกิดพายุฝน เขาวางชูเซี่ยลง เดินไปหาฉ่ายเวินอย่างช้าๆ พูดเสียงเบา : “พวกเราจะสามารถอยู่กันจนแก่เฒ่าได้ข้าไม่อาจบอกได้ แต่ว่าข้ากล้ารับประกัน คนที่จะแก่เฒ่าไปกับข้าจะไม่มีวันเป็นเจ้าอย่างแน่นอน”

“เฉินเย่น เจ้าใจเย็น” ชูเซี่ยก็ถูกใบหน้าที่มีแต่จิตอาฆาตของหลี่เฉินเย่นทำให้กลัว แต่ว่านางรูดีว่าเขาอดทนมาตลอด เพราะอะไรถึงโกรธเพราะคำพูดเดียวของฉ่ายเวิน

เขาอดทนมาตลอด เพียงเพื่อคำว่าพรมลิขิตที่อาจารย์บอกเอาไว้ เขาลำบากตัวเองมากตลอด ทรทรมานกับความรู้สึกอันเดือดพล่านของตัวเอง อดทนผ่านพ้นมาตลอด เดียงเพื่อสุดท้ายแล้วพวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้

ภัยพิบัติทั้งหมด ความเจ็บปวด ความสูญเสียและพลัดพลาดทั้งหมด เขาก็สามารถทนได้ เพราะว่าสุดท้ายแล้วผลคือพวกเขาอยู่ด้วยกัน

แต่ว่า ฉ่ายเวินกลับสาปแช่งแบบนี้ออกมา อย่าว่าหลี่เฉินเย่นจะโกรธเลย แม้แต่ชูเซี่ยเองก็ทนไม่ได้กับคำพูดแบบนี้

“หรูกุ้ยเฟย เจ้าลอบปลงพระชนม์รัชทายาทของข้า เรื่องนี้ข้าจะทำเรื่องถึงเสด็จพ่อของเจ้าแน่ ถึงเวาจะลงโทษยังไง จะทำตามกฎระเบียบของแคว้นเหลียงแน่”

“สำหรับคนยาที่เจ้าบอก ข้าจะตรวจสอบสถานะ ถ้าหากถูกขายเป็นคนยาจริง พรรคมังกรเหินจะคืนให้เจ้าเอง ถ้าหากเจ้าลักพาตัวมา ก็อย่าโทษว่าข้าไม่ไว้หน้าละกัน พวกเราแคว้นเหลียงไม่สามารถมีกุ้ยเฟยที่โหดเหี้ยมทารุณได้”

“ทหาร พาตัวหรูกุ้ยเฟยกลับไปตำหนักของตนเฝ้าไว้ให้ดี ถ้าไม่มีคำสั่งของข้าข้ารับใช้และทหารของนางห้ามออกจากวังเด็ดขาด” หลี่เฉินเย่นพูดเสียงต่ำเสร็จ ก็โบกมือให้คนพาตัวฉ่ายเวินออกไป

เดิมทีเขายังคำนึงถึงหนานจ้าวอยู่ อยากรอให้หนังสือของฮ่องเต้หนานจ้าวถึงแล้วถึงจะจัดการ แต่ว่าเห็นท่าทางไม่ได้สำนึกผิดเลยของฉ่ายเวิน หลี่เฉินเย่นรู้สึกว่าในกว้างเขาเป็นการทำผิดต่อทุกคน

“ศิษย์พี่ ท่านจะต้องเสียใจทีหลังแน่ ท่านทำอย่างนี้กับข้า ท่านต้องเสียใจทีหลัง ชูเซี่ย เจ้าจะไม่พูดให้ข้าหน่อยหรือ? ถ้าหากข้ารู้สึกไม่ดี ผลลัพธ์นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถทนได้นะ”

ใบหน้าฉ่ายเวินน่าสงสาร ท่าทางน่าสงสารเหมือนกับหญิงสาวถูกรักแกอย่างนั้น ใบหน้าเหมือนลูกพีชจิตใจอย่างแมงป่อง

ชูเซี่ยกลัวว่าฉ่ายเวินจะพูดเรื่องที่ตัวเองโดนพิษออกมา ดังนั้นรีบให้สัญญานให้คนของพรรคมังกรเหินรีบพาฉ่ายเวินลงไป แต่ว่าสีหน้าของนางปิดหลี่เฉินเย่นได้ที่ไหนกัน

แต่ว่าหลี่เฉินเย่นก็เข้าใจ ชูเซี่ยทำแบบนี้ ต้องมีเรื่องที่ไม่อยากบอกเขาอยู่แน่ เขาทำเหมือนไม่รู้ เพื่อไม่ให้นางเป็นกังวลใจ

ฉ่ายเวินไปแล้ว สถานการณ์ทั่วทั้งตำหนักก็ดูผ่อนคลายขึ้น หลี่เฉินเย่นยกมือกุมมือชูเซี่ยเอาไว้ พูดช้าๆว่า : “ครั้งนี้มันเสี่ยงเกินไปแล้ว คราวหน้าอย่าทำอย่างนี้”

หลังจากพาตัวคู่แฝดกลับมาหลี่เฉินเย่นเพิ่งได้รู้ แท้จริงแล้วตอนที่ชูเซี่ยฝันก็รู้เบาะแสะของเด็กๆทั้งสองคนแล้ว แต่เพียงเพราะในความฝันก็เห็นเด็กผู้หญิงสิบห้าคนนั้นด้วย เพื่อที่จะช่วยพวกเขา ชูเซี่ยถึงได้ทำเป็นไมรู้เรื่อง ยังสั่งการให้ค้นหาทั่วทุกที่

บางทีในตอนนั้น นางบอกแผนการให้กับหลี่ฉางอันแล้ว ให้หลี่ฉางอันบีบบังคับให้ฉ่ายเวินใช้ทหารองครักษ์สามพันนายที่พามาจากหนานจ้าว อย่างนี้แล้ว พวกเขาสามารถหาหญิงสาวทั้งสิบห้าคนนั้นเจอ แล้วยังสามารถกำจัดปีของฉ่ายเวินด้วย เพราะไม่ว่ายังไงไม่ว่าเวลาไหนทหารทั้งสามพันนายนั้นก็เป็นภัยเงียบอยู่ดี

“คราวหน้าไม่เป็นแล้ว” ชูเซี่ยรับปากอย่างหนักแน่น ครั้งนี้ล้วนเป็นอุบัติเหตุ ดังนั้นบอกว่าชัยชนะวันนี้ล้วนเป็นเพราะคู่แฝด แต่เพราะว่าอุบัติเหตุครั้งนี้ ทำให้ชูเซี่ยเข้าใจเทียบกับวิกฤติตรงหน้าแล้ว ความปลอดภัยของคู่แฝดสำคัญกว่า

ไม่ว่าจะเป็นนางหรือว่าหลี่เฉินเย่น ต่างก็ทนไม่ได้กับความเจ็บปวดจากการสูญเสียคู่แฝดไป

“ชูเซี่ย ไม่เพียงแต่คู่แฝด เจ้าก็เหมือนกัน นอกจากพวกเจ้าแล้ว ข้าไม่มีอะไรที่เสียไปไม่ได้”

“เฉินเย่น เจ้าไปเรียนคำรักมาเมื่อไหร่กัน ไม่บอกไม่ได้ มาตรฐานคำรักของเจ้าถือว่ายังใช้ได้......ยังสามารถพัฒนาได้อยู่”