ตอนที่ 328 เบี้ยต่อรอง
หลี่เฉินเย่นเงยหน้ามองฉ่ายเวิน ใบหน้าเหมือนหมอกที่กำลังจะเกิดพายุฝน เขาวางชูเซี่ยลง เดินไปหาฉ่ายเวินอย่างช้าๆ พูดเสียงเบา : “พวกเราจะสามารถอยู่กันจนแก่เฒ่าได้ข้าไม่อาจบอกได้ แต่ว่าข้ากล้ารับประกัน คนที่จะแก่เฒ่าไปกับข้าจะไม่มีวันเป็นเจ้าอย่างแน่นอน”
“เฉินเย่น เจ้าใจเย็น” ชูเซี่ยก็ถูกใบหน้าที่มีแต่จิตอาฆาตของหลี่เฉินเย่นทำให้กลัว แต่ว่านางรูดีว่าเขาอดทนมาตลอด เพราะอะไรถึงโกรธเพราะคำพูดเดียวของฉ่ายเวิน
เขาอดทนมาตลอด เพียงเพื่อคำว่าพรมลิขิตที่อาจารย์บอกเอาไว้ เขาลำบากตัวเองมากตลอด ทรทรมานกับความรู้สึกอันเดือดพล่านของตัวเอง อดทนผ่านพ้นมาตลอด เดียงเพื่อสุดท้ายแล้วพวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้
ภัยพิบัติทั้งหมด ความเจ็บปวด ความสูญเสียและพลัดพลาดทั้งหมด เขาก็สามารถทนได้ เพราะว่าสุดท้ายแล้วผลคือพวกเขาอยู่ด้วยกัน
แต่ว่า ฉ่ายเวินกลับสาปแช่งแบบนี้ออกมา อย่าว่าหลี่เฉินเย่นจะโกรธเลย แม้แต่ชูเซี่ยเองก็ทนไม่ได้กับคำพูดแบบนี้
“หรูกุ้ยเฟย เจ้าลอบปลงพระชนม์รัชทายาทของข้า เรื่องนี้ข้าจะทำเรื่องถึงเสด็จพ่อของเจ้าแน่ ถึงเวาจะลงโทษยังไง จะทำตามกฎระเบียบของแคว้นเหลียงแน่”
“สำหรับคนยาที่เจ้าบอก ข้าจะตรวจสอบสถานะ ถ้าหากถูกขายเป็นคนยาจริง พรรคมังกรเหินจะคืนให้เจ้าเอง ถ้าหากเจ้าลักพาตัวมา ก็อย่าโทษว่าข้าไม่ไว้หน้าละกัน พวกเราแคว้นเหลียงไม่สามารถมีกุ้ยเฟยที่โหดเหี้ยมทารุณได้”
“ทหาร พาตัวหรูกุ้ยเฟยกลับไปตำหนักของตนเฝ้าไว้ให้ดี ถ้าไม่มีคำสั่งของข้าข้ารับใช้และทหารของนางห้ามออกจากวังเด็ดขาด” หลี่เฉินเย่นพูดเสียงต่ำเสร็จ ก็โบกมือให้คนพาตัวฉ่ายเวินออกไป
เดิมทีเขายังคำนึงถึงหนานจ้าวอยู่ อยากรอให้หนังสือของฮ่องเต้หนานจ้าวถึงแล้วถึงจะจัดการ แต่ว่าเห็นท่าทางไม่ได้สำนึกผิดเลยของฉ่ายเวิน หลี่เฉินเย่นรู้สึกว่าในกว้างเขาเป็นการทำผิดต่อทุกคน
“ศิษย์พี่ ท่านจะต้องเสียใจทีหลังแน่ ท่านทำอย่างนี้กับข้า ท่านต้องเสียใจทีหลัง ชูเซี่ย เจ้าจะไม่พูดให้ข้าหน่อยหรือ? ถ้าหากข้ารู้สึกไม่ดี ผลลัพธ์นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถทนได้นะ”
ใบหน้าฉ่ายเวินน่าสงสาร ท่าทางน่าสงสารเหมือนกับหญิงสาวถูกรักแกอย่างนั้น ใบหน้าเหมือนลูกพีชจิตใจอย่างแมงป่อง
ชูเซี่ยกลัวว่าฉ่ายเวินจะพูดเรื่องที่ตัวเองโดนพิษออกมา ดังนั้นรีบให้สัญญานให้คนของพรรคมังกรเหินรีบพาฉ่ายเวินลงไป แต่ว่าสีหน้าของนางปิดหลี่เฉินเย่นได้ที่ไหนกัน
แต่ว่าหลี่เฉินเย่นก็เข้าใจ ชูเซี่ยทำแบบนี้ ต้องมีเรื่องที่ไม่อยากบอกเขาอยู่แน่ เขาทำเหมือนไม่รู้ เพื่อไม่ให้นางเป็นกังวลใจ
ฉ่ายเวินไปแล้ว สถานการณ์ทั่วทั้งตำหนักก็ดูผ่อนคลายขึ้น หลี่เฉินเย่นยกมือกุมมือชูเซี่ยเอาไว้ พูดช้าๆว่า : “ครั้งนี้มันเสี่ยงเกินไปแล้ว คราวหน้าอย่าทำอย่างนี้”
หลังจากพาตัวคู่แฝดกลับมาหลี่เฉินเย่นเพิ่งได้รู้ แท้จริงแล้วตอนที่ชูเซี่ยฝันก็รู้เบาะแสะของเด็กๆทั้งสองคนแล้ว แต่เพียงเพราะในความฝันก็เห็นเด็กผู้หญิงสิบห้าคนนั้นด้วย เพื่อที่จะช่วยพวกเขา ชูเซี่ยถึงได้ทำเป็นไมรู้เรื่อง ยังสั่งการให้ค้นหาทั่วทุกที่
บางทีในตอนนั้น นางบอกแผนการให้กับหลี่ฉางอันแล้ว ให้หลี่ฉางอันบีบบังคับให้ฉ่ายเวินใช้ทหารองครักษ์สามพันนายที่พามาจากหนานจ้าว อย่างนี้แล้ว พวกเขาสามารถหาหญิงสาวทั้งสิบห้าคนนั้นเจอ แล้วยังสามารถกำจัดปีของฉ่ายเวินด้วย เพราะไม่ว่ายังไงไม่ว่าเวลาไหนทหารทั้งสามพันนายนั้นก็เป็นภัยเงียบอยู่ดี
“คราวหน้าไม่เป็นแล้ว” ชูเซี่ยรับปากอย่างหนักแน่น ครั้งนี้ล้วนเป็นอุบัติเหตุ ดังนั้นบอกว่าชัยชนะวันนี้ล้วนเป็นเพราะคู่แฝด แต่เพราะว่าอุบัติเหตุครั้งนี้ ทำให้ชูเซี่ยเข้าใจเทียบกับวิกฤติตรงหน้าแล้ว ความปลอดภัยของคู่แฝดสำคัญกว่า
ไม่ว่าจะเป็นนางหรือว่าหลี่เฉินเย่น ต่างก็ทนไม่ได้กับความเจ็บปวดจากการสูญเสียคู่แฝดไป
“ชูเซี่ย ไม่เพียงแต่คู่แฝด เจ้าก็เหมือนกัน นอกจากพวกเจ้าแล้ว ข้าไม่มีอะไรที่เสียไปไม่ได้”
“เฉินเย่น เจ้าไปเรียนคำรักมาเมื่อไหร่กัน ไม่บอกไม่ได้ มาตรฐานคำรักของเจ้าถือว่ายังใช้ได้......ยังสามารถพัฒนาได้อยู่”
ชูเซี่ยรู้สึกถึงความกังวลและความใส่ใจของหลี่เฉินเย่นแต่ว่าในเหตุการณ์ตอนนี้ ถ้าหากไม่เสี่ยง ก็มีเพียงถูกทำร้ายฝ่ายเดียว
“ชูเซี่ย เจ้าไม่ต้องเปลี่ยนหัวข้อเลยนะ ที่พูดข้าจริงจัง” หลี่เฉินเย่นมองดูหน้าชูเซี่ยอย่างหนักแน่น ชูเซี่ยได้แต่ยิ่มขื่นๆ อยู่ๆก็กอดหลี่เฉินเย่นเอาไว้แน่น พูดเสียงเบาว่า : “ข้าจะดูแลตัวเองดีๆ จะพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไป แก่เฒ่าไปด้วยกันกับเจ้า”
“เจ้าไปทำงานเถอะ ข้าจะไปดูเด็กๆทั้งสองหน่อย” แม้ว่าจะไม่ได้รับปาดเจ็บมาก แต่ว่าเด็กทั้งสองก็ทนหิวมาวันหนึ่งเพิ่งได้กินไปมื้อใหญ่ ก็ไม่รู้ว่าจะสะสมอาหารหรือเปล่า
หลี่เฉินเย่นจากไปโดยดี รีบเดินไปยังตำหนักของฉ่ายเวิน
ภายในตำหนักอ้างว้างกว่าตอนเช้าเยอะ ทหารสองนายเฝ้าอยู่ที่ประตูอย่างไม่มีชีวิตชีวา ฉ่ายเวินนั่งอยู่บนพื้นที่รกรุงรัง สีสันแดงสดขับเน้นใบหน้าเท่าของนางได้เป็นอย่างดี ทั่วทั้งใบหน้ามีเพียงดวงตาที่ยังมีชีวิต แต่กลับเหมือนคมมีด เหมือนอย่างกับสามารถทำร้ายคนได้ตลอดเวลา
ตอนที่หลี่เฉินเย่นเดินเข้ามา ฉ่ายเวินไม่ได้เงยหน้าขึ้น แต่ว่ามุมปากกลับยิ้มออกมา หลายปีก่อนนางก็สามารถฟังเสียงรอยเท้าของหลี่เฉินเย่นออก
“เจ้ามาแล้ว” ครั้งนี้ ฉ่ายเวินไม่ได้เรียกศิษย์พี่ เพราะว่านางรู้ดี เขามาในครั้งนี้เพราะผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
“เจ้าทำอะไรกับนางใช่ไหม?” หลี่เฉินเย่นเห็นสายตาของฉ่ายเวินที่มองมาก็มีไฟลุกขึ้นมา เขาเบนหน้าหลบสายตาของนางออก ถามอย่างหงุดหงิด
“ใช่” ฉ่ายเวินตอบไปตามตรง มีรอยยิ้มอยู่มุมปาก นางไม่ค่อยซื่อตรงกับหลี่เฉินเย่นเท่าไหร่นัก แต่ว่าวันนี้ นางไม่สามารถบังคับอยากให้หลี่เฉินเย่นได้รู้ ตัวเองเกลียดชูเซี่ยมากแค่ไหน อยากให้ชูเซี่ยตายมากแค่ไหน
“เจ้าต้องการอะไร?” หลี่เฉินเย่นพูดตรงๆสั้นๆ
“เป็นผู้หญิงของเจ้า” ฉ่ายเวินไม่กลัวความโกรธในตาของหลี่เฉินเย่นแม้แต่น้อย บอกไปตามตรง
“เปลี่ยนอย่างหนึ่งเถอะ สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้” ตอนที่หลี่เฉินเย่นพูดสายตายังคงดูแคลนไม่เปลี่ยน ไม่ว่าจะเพราะอะไร เขาก็ไม่มีวันให้ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอย่างฉ่ายเวินมาเป็นผู้หญิงของตัวเองแน่ๆ
“ข้าไม่มีข้อเสนออื่น นางตายหรือไม่ข้าเป็นผู้หญิงของเจ้า” ฉ่ายเวินพูดอย่างได้ใจ นางมั่นใจมาก ชูเซี่ยไม่มีทางแก้พิษนั้นได้แน่ ขอเพียงนางกระตุ้นพิษนั้น หลี่เฉินเย่นต้องต้องยอมแพ้แน่นอน ก็ไม่อยากบังคับให้หลี่เฉินเย่นอยู่กับตัวเอง
นางชอบหลี่เฉินเย่น นางไม่อยากบีบบังคับหลี่เฉินเย่น
“เจ้าลืมความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง เจ้าเจ้า” หลี่เฉินเย่นเหมือนไม่ได้ถูกผลกระทบจากความรู้สึกของฉ่ายเวิน พูดอย่างใจเย็นมาก
“ข้าเป็นเจ้าหญิงแห่งหนานจ้าว เจ้าฆ่าข้าก็เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับหนานจ้าว ถึงแม้ว่าเจ้าจะฉลาด แต่กลับไม่ใช่ฮ่องเต้ที่โง่ ชีวิตของข้าคนหนึ่งกับชีวิตทหารประชาชนเป็นพันเป็นหมื่นของเจ้า เทียบกันแล้วไม่มีอะไรเลย”
“แต่ว่าเจ้าในตอนนี้ ยังคิดว่าฮ่องเต้หนานจ้าวจะยังคุ้มครองเจ้าได้หรือ? เจ้ารู้ไหมว่าร่างกายฉองเหลาเป็นยังไง?”
“เขาไม่เป็นไร เขาต้องไม่เป็นไรแน่ๆ เจ้าไม่เหตุผลที่จะทำให้ข้าตาย” ฉ่ายเวินมีความร้อนรนบ้างแล้ว ก่อนที่จะไปตำหนักฉ่ายเหว่ยทหารของหลี่อวิ๋นลี่วิเคราะห์ให้ตัวเองแล้ว หลี่เฉินเย่นต้องโกรธมาก แต่ไม่ถึงกับเอาชีวิตตัวเอง ดังนั้นตอนนี้นางถึงได้เดิมพันแบบนี้
แต่ไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะพูดถึงร่างกายของฉองเหลา
ร่างกายของฉองเหลาตอนนี้มีเพียงเขาและชูเซี่ยเคยใกล้ชิด ดังนั้นจะบอกว่าป่วยหนักหรือไม่เป็นไร ก็ล้วนแล้วแต่ดูอารมณ์ของพวกเขา
“ข้าต้องการตำแหน่งหรูกุ้ยเฟยนี้ ข้ารับประกันว่าภายในหนึ่งเดือนจะไม่กระตุ้นพิษในร่างกายของนาง” สุดทายแล้วฉ่ายเวินก็ยอมแพ้ นางเสนอผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดที่นางสามารถยอมรับได้ และใบหน้าของหลี่เฉินเย่นยังคงนิ่ง แน่ชัดว่า เขาไม่ชอบผลลัพธ์นี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...