ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 330

ตอนที่ 330 ยอมแพ้

ชูเซี่ยให้ว่านสู่นพยุงเสี่ยวเชี่ยนกลับไปที่เตียง รอนางจับชีพจรให้นางเสร็จอีกครั้ง ถึงได้ถามเสียงเบาคำหนึ่ง : “ทำไมเหลียงเฟยถึงได้ส่งตัวเจ้าให้หรูกุ้ยเฟย?”

“หรูกุ้ยเฟยให้ของบางอย่างกับเหลียงเฟย บอกว่าถ้ามีของสิ่งนั้นอยู่ ก็สามารถทำให้เหลียงเฟยสามารถทำความปรารถนาสำเร็จได้”

“เป็นยาพิษหรือ?” ชูเซี่ยถามเสียงเบา เพราะว่าฉ่ายเวินในตอนนี้นอกจากจะมีตำแหน่งเจ้าหญิงแห่งหนานจ้าวแล้ว ความสามารถที่สุดยอดคือการผลิตยาพิษ พ่อของเหลียงเฟยต้องการขยายตระกูลให้เติบโต ไม่มีทางที่จะมีเรื่องของการทรยศประเทศแน่นอน ดังนั้นที่พวกร่วมมือกัน ก็เพียงเพราะเรื่องพิษเท่านั้น

“ใช่ แต่ว่าข้าไม่รู้ว่าพระองค์ของเราจะใช้ทำอะไร แต่ว่าของสิ่งนั้นต้องมีประโยชน์ต่อเหลียงเฟยแน่นอน ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ส่งตัวข้าให้หรูกุ้ยเฟยเพื่อปิดปากหรอก” ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนพูดถึงตอนสุดท้ายมีความโกรธนิดหนึ่ง ในสายตาของคนอื่นนางอาจจะเป็นเพียงนางในที่จะมีหรือไม่มีก็ได้ของเหลียงเฟย แต่ว่านางกลับเป็นคนรู้ใจของเหลียงเฟยที่แท้จริง ไม่อย่างนั้นเหลียงเฟยก็คงไม่ให้นางมือกับการร่วมงานกับหรูกุ้ยเฟยหรอก

ดังนั้นตอนที่นางรูว่าตัวเองถูกเหลียงเหยทอดทิ้งในใจก็มีแต่ความสิ้นหวัง และการเผชิญหน้ากับหรูกุ้ยเฟยที่วางยาตัวเอง นางคิดว่าคงไม่มีโอกาสรอดแล้ว กลับไม่คิดว่านางจะสามารถรอดมาได้

ตอนที่คิดว่าตัวต้องตายแม้แต่เกลียดก็ไม่มีแล้ว เพียงแค่คิดว่าจะไม่ต้องทนทรมานกับพิษในวันเวลาที่เหลือ แต่ตอนนี้ นางกลับไม่อยากให้เหลียงเฟยประสบความสำเร็จ ยังไงนั่นก็เป็นสิ่งที่แลกมาด้วยชีวิตของตัวเอง ของรักของนาง

ดังนั้นนางจึงเล่าทุกเรื่องออกมา นางรู้ดีว่าหัวหน้าพรรคชูไม่เหมือนกับเหลียงเฟย และศัตรูของศัตรูก็คือมิตร

“เรื่องนี้ข้าต้องตรวจสอบแน่ ตอนนี้เจ้าอยู่รักษาตัวที่นี่ รอถึงรอเวลาอันเหมาะสมข้าจะส่งเจ้าออกจากวัง” ชูเซี่ยพูดเสียงเบา

“หัวหน้าพรรค เสี่ยวเชี่ยนไม่มีความสามารถอื่น แต่ว่าขอเพียงได้อยู่ข้างๆท่าน แม้ว่าท่าจะไม่ต้องการข้า ก็อยากให้ข้าได้รอจนถึงตอนที่เหลียงเฟยได้รับผลกรรม ไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตของข้าคงไม่สงบสุขได้”

เสี่ยวเชี่ยนชอบการจัดการของชูเซี่ยมาก แม้ว่าช่วงเวลาตอนที่เป็นคนสนิทของเหลียงเฟย ความฝันที่ใหญ่ที่สุดของนางคือการออกไปใช้ชีวิตสงบสุขนอกวัง แต่ว่าตอนนี้ ตอนนี้ทุกอย่างมาถึงจริงๆ นางกลับไม่อยากแล้ว

“เจ้าไปพิจารณาดีๆก่อนเถอะ เรื่องการแก้แค้นเป็นเรื่องของเจ้า ไม่เกี่ยวข้องกับข้า” ชูเซี่ยพูดกับเสี่ยวเชี่ยนอย่างจริงจัง

นางไม่ใช่ผู้กอบกู้ ช่วยเสี่ยวเชี่ยนพวกเขาก็ต้องจ่ายด้วยราคาที่สูงแล้ว นางไม่อยากเข้าไปอยู่ในวังวนรักเกลียดของพวกเขา แต่ว่า ถ้าเหลียงเฟยอยู่ตรงข้ามกับหลี่เฉินเย่นล่ะก็ นางจะเป็นใบมีดที่ใช้ต่อกรกับเหลียงเฟยแน่นอน

“ได้ ข้าจะลองคิดู แต่ว่าข้าไม่มีทางเปลี่ยนความคิดแน่” เสี่ยวเชี่ยนจอบกลับอย่างแน่วแน่ นางตัดสินใจได้นานแล้ว

หลังจากที่ชูเซี่ยและเสี่ยวเชี่ยนพูดจบไม่นานก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนทยอยตื่นขึ้นมา พวกเขาหลายคนไม่เหมือนเสี่ยวเชี่ยน ล้วนเป็นคนลักพาตัวมาตอนกลางคืน ถูกป้อนยาอย่างงงๆ จากนั้นก็มึนๆงงๆรอดจากความตาย

สำหรับชูเซี่ยที่เป็นคนที่ช่วยชีวิตพวกเขาก็รู้สึกขอบคุณเป็นธรรมดา แต่สำหรับศัตรูคนที่จับตัวพวกเขามา พวกเขาไม่ได้มีความเกลียดชังอย่างนั้นเหมือนกับเสี่ยวเชี่ยน

เช้าวันที่สอง ชูเซี่ยให้คนปล่อยข่าวที่เสี่ยวเชี่ยนตื่นขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นทางฝั่งของฉ่ายเวินหรือว่าทางฝั่งของเหลียงเฟย ต่างก็ต้องการเสี่ยวเชี่ยนที่เป็นหินถามถามนี้

ตามความเข้าใจเหล่านางสนมในวังของชูเซี่ย หลังจากที่เหลียงเฟยรู้ข่าวเสี่ยวเชี่ยนคงร้อนรนเป็นแน่ จากนั้นต้องเผยความลับออกมาแน่ ดังนั้นตอนที่ฉ่ายเวินบุกเข้ามาในตำหนักฉ่ายเหว่ย ชูเซี่ยถึงได้ตะลึง

โดยเฉพาะฉ่ายเวินในวันนี้ถือว่าสว่างสดใส นางมัดผมสูง เกล้าผมที่กำลังเป็นที่นิยมที่สุดตอนนี้ มีไว้ช่อผมที่ปล่อยลงจากหน้าผาก อัญมณีที่สวยสดที่สุดอยู่กลางหัวคิ้ว ดวงตาเหมือนอย่างกับถูกความมืดกลืนก็ไม่ปาน มองดูนางที่มองตัวเองอย่างได้ใจ ชูเซี่ยนึกถึงคำหนึ่งที่เหมาะสมมากคำหนึ่ง : จิตใจเร่าร้อนฮึกเหิม