ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 331

ตอนที่ 331 ค้นคืนไม่ได้

ฉ่ายเวินเป็นคนมีความมั่นใจมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นหล่อนรู้สึกว่าองครักษ์สามพันนายของเจ้าหญิงอวี๋นซึนนั้นไม่มีประโยชน์อะไรมาโดยตลอด แม้ชูเซี่ยจะได้ไปหล่อนก็ไม่สนใจ

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นทหารของแคว้นหนานจ้าว นอกเสียจากจะเกิดหายนะกับแคว้นเหลียง หากเพียงเพื่อความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นนั้น ทหารสามพันคนเหล่านั้นคงไม่ห่วงชีวิตขนาดนี้

เพียงแต่ฉ่ายเวินยังไม่รู้ว่า สิ่งไร้สาระเหล่านี้ในสายตาหล่อนนั้นเป็นตัวหมากที่หลี่อวิ๋นลี่ได้วางไว้ก่อนหน้านี้แล้ว แต่เขาเพียงไม่ต้องการให้มีดแสนคมที่สามารถทิ่มแทงหัวใจของหลี่เฉินเย่นหลุดมือไปเพียงเพราะความงี่เง่าของหล่อน

ฉ่ายเวินกลับมาอย่างภาคภูมิใจจากการที่ได้โชว์พาวต่อหน้าชูเซี่ย เห็นองครักษ์หน้าประตูหอตก หล่อนเข้าไปดูอย่างละเอียด และเห็นร่องรอยการถูกทำร้ายบนใบหน้าขององครักษ์

“ใครกันที่ทำร้ายเจ้า”ฉ่ายเวินโมโหอย่างอธิบายไม่ถูก บรรดานางสนมเหล่านี้คิดว่าตนกำลังจะสิ้นอำนาจแล้วรึ กล้าทำร้ายแม้กระทั่งองครักษ์ของตน ช่าง......

องครักษ์ไม่กล้าพูดอะไร เพียงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น แต่สภาพหลังถูกทำร้ายแล้วแต่กลับไม่มีแม้แต่คาบเลือดของเขาทำให้ฉ่ายเวินโมโหขึ้นมา ไม่พลันรู้สึกดูถูกท่านประมุขขององครักษ์คนนี้

“นี่เป็นยาพิษที่เมื่อสูดเข้าไปก็จะทำให้รู้สึกไม่ได้สติ หาเวลาวางยาคนนั้นให้ข้าที”ในที่สุดฉ่ายเวินก็ต้องลงมือ ยื่นยาพิษในแขนเสื้อให้องครักษ์คนนั้น องครักษ์กลับไม่กล้ารับ พลันตอบไปว่าไม่จำเป็นหรอก

“สวะ”ฉ่ายเวินคิดไม่ถึงว่าคนๆนี้แม้แต่โอกาสในการแก้แค้นก็ไม่ต้องการ รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก คิดว่าต้องคุยกับหลี่อวิ๋นลี่เสียหน่อยแล้วล่ะ จะเปลี่ยนองครักษ์คนใหม่ให้เขา อย่างน้อยต้องมีความสามารถเช่นเดียวกับหลี่ฉางอันองครักษ์ของชูเซี่ยจะสู้กับชูเซี่ยฝีมือสูสีกันจะดีกว่า

องครักษ์คนนั้นรวบรวมความกล้าที่จะพูด ฉ่ายเวินกลับไม่อยากฟังแล้วล่ะ หล่อนพาสาวใช้สองคนเข้าวังไป เห็นในตำหนักใหญ่ มีหลี่อวิ๋นลี่ซึ่งสวมเสื้อผ้าป่านสีม่วงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางห้องพอดี สีหน้าซีดเซียว ลักษณะเหมือนไม่สนใจอะไรเลย แต่ทันทีที่เห็นฉ่ายเวินความเลือดเย็นชัดเจนในแววตาพลันทำให้รู้สึกหวาดกลัว

“ได้ยินมาว่าเจ้าจะฆ่าข้าด้วยยาพิษรึ”หลี่อวิ๋นลี่พูดเรียบๆ แลดูไม่สนใจใยดีแม้แต่น้อย แต่กลิ่นไอสยองของคำพูดนั้นกลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ฉ่ายเวินต้องระมัดระวังแม้แต่การหายใจเข้าออก

“เจ้าพูดซี้ซั้วอะไรน่ะ เราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน หากยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ ข้าจะลงมือเจ้าได้อย่างไรกัน”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย เมื่อหลี่อวิ๋นลี่ได้ฟังคำอธิบายจากหล่อนก็พลันหัวเราะ เขาลุกขึ้นยืน เดินไปหาฉ่ายเวินทีละก้าว แต่กลับจ้องมองเพียงมือที่ขาวผ่องเรียวยาวของตน ราวกับว่าเป็นของที่ดีที่สุดในโลกยังไงอย่างงั้น

“เจ้าหมายความว่า เมื่องานสำเร็จแล้ว เจ้าจะเสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพลรึ”หลี่อวิ๋นลี่พูดพลันยิ้ม เขามั่นใจว่าฉ่ายเวินไม่มีความกล้านี้ แต่เขาฟังสิ่งที่หล่อนพูดแล้วก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน

เขารู้ว่าหลายคนอยากให้เขาตาย แต่ในนี้ไม่ควรมีฉ่ายเวิน หากไม่มีหล่อน ตอนนี้ฉ่ายเวินก็คงตายไปแล้วล่ะ

“ไม่น่ะ ข้าเคยบอกแล้ว ข้าสนใจเพียงศิษย์พี่เท่านั้น แล้วข้าต้องการแค่ศิษย์พี่ ส่วนแผ่นดินนี้ยกให้เจ้า รวมถึงชูเซี่ยด้วย ล้วนเป็นของเจ้าทั้งสิ้น เจ้าเก็บศิษย์พี่ไว้ให้ข้าก็พอ ข้าจะเชื่อฟังเจ้าอย่างแน่นอน”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย

“เชื่อฟังข้างั้นรึ ฉ่ายเวิน เจ้าเชื่อฟังข้าด้วยการทำลายกองทหารอารักขาสามพันนายของข้า หากเจ้ายังเชื่อฟังข้าอีกต่อไป เจ้าว่ายอดหมาป่าอย่างข้าจะกลายเป็นหมากระเป๋าของชูเซี่ยหรือไม่”

“ข้าไม่ได้ทำลายกองทหารอารักขาของเจ้า ตอนนั้นให้พวกเขามาปกป้องข้า เพื่อไม่ให้พวกเขารู้ความลับของพวกเรา ข้าได้วางยาผู้หญิงสิบห้าคนนั้นแล้ว เรา......”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย แม้ว่าผู้หญิงสิบห้าคนนั้นจะหวงใบหน้าของตน แต่ก็เป็นเครื่องมือของพวกเขา ที่หล่อนขอทหารอารักขาเหล่านั้นในตอนนั้น ก็มีเหตุผลเหมือนกันนะ

“เจ้าคิดว่ามันเรื่องอะไรที่คุ้มค่ากับทหารอารักขาสามพันนาย หากรู้จักใช้สามพันคนนั้น ถ้าต้องการยึดทั้งพระราชฐานก็ยังได้ แต่เจ้ากลับ......”

หลี่อวิ๋นลี่เห็นใบหน้าเฉยเมยของฉ่ายเวิน ในใจรู้สึกโมโหอย่างยิ่ง หญิงสาวผู้นั้นนี่มันคนประเภทไม่รู้อะไรก็จะไม่กลัว ตนไม่ควรเลือกคนโง่เง่าแบบนี้แต่แรกเลยจริงๆ

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเสียใจก็สายไปแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ทำอย่างไรกันดีล่ะ พวกเขาเป็นทหารในนามแคว้นหนานจ้าว ชูเซี่ยไม่ฆ่าพวกเขาทิ้งทั้งหมดหรอก เรายังมีโอกาส”

ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินชื่อชูเซี่ยฉ่ายเวินไม่รู้สึกสนใจเลยจริงๆ แต่ถ้าสามพันคนนี้เป็นคนที่หลี่อวิ๋นลี่ให้ความสนใจขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นความผิดของตนแล้วล่ะ

“ไปขอหลี่เฉินเย่น ให้ปล่อยพวกเขากลับแคว้นหนานจ้าวเถอะ”หลี่อวิ๋นลี่พูดเสียงแผ่ว

“หากพวกเขากลับหนานจ้าวไปพวกเราก็จะไม่มีกำลังคนสามพันคนนี้แล้ว เจ้าบอกว่าพวกเขาสำคัญมากไม่ใช่รึ”ฉ่ายเวินไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ดูเหมือนว่าหลี่อวิ๋นลี่ไม่อยากอธิบายแล้วล่ะ

ฉ่ายเวินเห็นหลี่อวิ๋นลี่ไม่พูดอะไรต่อ พลันทำตัวไม่ค่อยถูก แต่ก็ได้กระซิบมาคำหนึ่งว่า “ข้าจะทำตามที่เจ้าบอก ครั้งนี้ข้าทำพลาดไป ข้ามอบยาพิษให้เจ้าอีกสองประเภทละกัน”

“อื้ม ดีเลย ผงหอมบนตัวเจ้าก็ไม่เลย แบ่งให้ข้าด้วย”

“นี่เจ้า......”ฉ่ายเวินแปลกใจเล็กน้อย แต่เมื่อมองดูดรรชนีกล้วยไม้ที่หลี่อวิ๋นลี่กำลังมอง หล่อนพลันเข้าใจอะไรบาง

“ความจริงแล้วเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เจ้าไม่ต้องมาก็ได้ ให้คนส่งข่าวมาให้ข้าก็พอ”ฉ่ายเวินรู้สึกว่าหลี่อวิ๋นลี่ว่างเกินไป จึงเสี่ยงเข้าวังมาพบตน ดังนั้นหล่อนจึงพูดพลันเตือน

“เรื่องของข้า ไปขึ้นอยู่กับเจ้าแล้วเมื่อไหร่กัน”หลี่อวิ๋นลี่พลันถลึงตาใส่หล่อนหนึ่งทีอย่างไม่พอใจมากนัก

ฉ่ายเวินไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว แม้ทั้งสองจะร่วมมือกัน แต่หลี่อวิ๋นลี่เป็นคนช่วยชีวิตหล่อน ยังไงหล่อนก็บอบบางกว่า

“ข้ามาที่นี่เพื่อบอกเจ้าว่า อีกไม่กี่วันจะมีสนมคนใหม่ ถึงตอนนั้นพวกเจ้าช่วยกันขยี้วังหลังให้ยับ”

“ทำไมต้องมีสนมใหม่ เจ้ารู้อยู่เต็มอกว่าศิษย์พี่เป็นของข้า ตอนนี้วังหลังของเขามีผู้หญิงมากมายขนาดนี้แล้ว เจ้ายังจะส่งคนมายั่วเขาอีก หลี่อวิ๋นลี่ เจ้าคิดว่าข้าถูกรังแกได้ง่ายเกินไปใช่หรือไม่”

ฉ่ายเวินคิดไม่ถึงว่าหลี่อวิ๋นลี่จะกลั่นแกล้งตนเช่นนี้ รู้อยู่เต็มอกว่าหล่อนชอบศิษย์พี่ แต่กลับส่งผู้หญิงมาให้ศิษย์พี่คนแล้วคนเล่า แม้หล่อนจะไม่พูด แต่หล่อนเข้าใจดี ผู้หญิงในวังหลังนี้ ส่วนมากมาจากหลี่อวิ๋นลี่ทั้งนั้น

หลี่อวิ๋นลี่ขี้เกียจที่จะคุยกับฉ่ายเวินแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคือดินแดนผืนนี้ หากสามารถบรรลุเป้าหมาย เขาไม่สนใจวิธีการของตนหรอก

“ผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับศิษย์พี่มากใช่หรือไม่ หล่อนไม่เหมือนพวกผู้หญิงไร้สมองเหล่านั้นในวังใช่หรือไม่”

ฉ่ายเวินเห็นว่าหลี่อวิ๋นลี่ไม่ตอบตน รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น หากเป็นแค่คนธรรมดา หลี่อวิ๋นลี่คงจะไม่คุยกับตนสักคำ

หากผู้หญิงคนนั้นพิเศษมาก ถ้าอย่างนั้นคงได้ใจให้ศิษย์พี่ไปเต็มๆ ถ้าอย่างนั้น......

“หลี่อวิ๋นลี่ หากเจ้ากล้าส่งคนที่ศิษย์สนใจเข้ามาจริง ข้าจะวางยาหล่อนอย่างแน่นอน”ฉ่ายเวินทำได้แค่ขู่

“ฉ่ายเวิน คนๆนั้นสำคัญมากจริงๆ อาจได้เป็นถึงฮองเฮาของหลี่เฉินเย่น แต่เจ้าต้องจำไว้ว่า อย่าทำอะไรหล่อน หากเจ้าทำลายแผนของข้าอีก เมื่อข้าเสร็จงานแล้ว หลี่เฉินเย่นที่เจ้าได้ไปรับรองว่าไม่ครบ 32 ประการแน่นอน”

หลี่อวิ๋นลี่มองฉ่ายเวินอย่างหัวเสีย เสียดายที่ก่อนหน้านี้เคยชื่นชมในวิชาพิษของหล่อน คิดว่าความเข้าใจที่หล่อนมีต่อหลี่เฉินเย่นและความเกลียดชังที่มีต่อชูเซี่ยนั้นจะเป็นหมากที่ดีตัวหนึ่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหลี่เฉินเย่น หล่อนมักจะทำพลาดเสมอ

“หากครั้งนี้เจ้าจัดการเรื่องของเหล่าทหารอารักขาไม่ได้ ข้าจะตัดขาของหลี่เฉินเย่นทิ้งหนึ่งข้าง เจ้าคิดว่าข้อเสนอนี้เป็นอย่างไร”หลี่อวิ๋นลี่พูดไปยิ้มไป แต่ความเยือกเย็นในตาคู่นั้นกลับทำให้คนกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก

“ข้าจะทำให้ดี แต่ว่าผู้หญิงคนนั้น......”การทำให้ทหารอารักขาสามพันนายกลับไปนั้นไม่ยากสำหรับฉ่ายเวิน ตอนนี้เขาสนใจเพียงเรื่องของสนมคนใหม่ ขนาดยังไม่ได้เห็นหน้า ในใจหล่อนก็ได้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

คนๆนั้นเป็นคนของหลี่อวิ๋นลี่ ดังนั้นหลังจากที่หล่อนเข้ามาในวังแล้วก็จะได้รับการสนับสนุนจากหลี่อวิ๋นลี่เช่นกัน ถ้าอย่างนั้นในวังนี้หล่อนก็ไม่ใช่คนเดียวที่เขาพึ่งพาข้อมูลได้อีกต่อไป เมื่อถึงตอนนั้น......

เมื่อจะมั่นใจในวิชาพิษของตน แต่ถ้าถูกหลี่อวิ๋นลี่ละเลยล่ะก็ แค่คิดหล่อนก็รู้สึกกังวลแล้ว

มองดูใบหน้าเย็นชาของหลี่อวิ๋นลี่ หล่อนตระหนักได้ว่า เรื่องสนมคนใหม่นั้นเป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว