ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 331

ตอนที่ 331 ค้นคืนไม่ได้

ฉ่ายเวินเป็นคนมีความมั่นใจมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นหล่อนรู้สึกว่าองครักษ์สามพันนายของเจ้าหญิงอวี๋นซึนนั้นไม่มีประโยชน์อะไรมาโดยตลอด แม้ชูเซี่ยจะได้ไปหล่อนก็ไม่สนใจ

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นทหารของแคว้นหนานจ้าว นอกเสียจากจะเกิดหายนะกับแคว้นเหลียง หากเพียงเพื่อความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นนั้น ทหารสามพันคนเหล่านั้นคงไม่ห่วงชีวิตขนาดนี้

เพียงแต่ฉ่ายเวินยังไม่รู้ว่า สิ่งไร้สาระเหล่านี้ในสายตาหล่อนนั้นเป็นตัวหมากที่หลี่อวิ๋นลี่ได้วางไว้ก่อนหน้านี้แล้ว แต่เขาเพียงไม่ต้องการให้มีดแสนคมที่สามารถทิ่มแทงหัวใจของหลี่เฉินเย่นหลุดมือไปเพียงเพราะความงี่เง่าของหล่อน

ฉ่ายเวินกลับมาอย่างภาคภูมิใจจากการที่ได้โชว์พาวต่อหน้าชูเซี่ย เห็นองครักษ์หน้าประตูหอตก หล่อนเข้าไปดูอย่างละเอียด และเห็นร่องรอยการถูกทำร้ายบนใบหน้าขององครักษ์

“ใครกันที่ทำร้ายเจ้า”ฉ่ายเวินโมโหอย่างอธิบายไม่ถูก บรรดานางสนมเหล่านี้คิดว่าตนกำลังจะสิ้นอำนาจแล้วรึ กล้าทำร้ายแม้กระทั่งองครักษ์ของตน ช่าง......

องครักษ์ไม่กล้าพูดอะไร เพียงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น แต่สภาพหลังถูกทำร้ายแล้วแต่กลับไม่มีแม้แต่คาบเลือดของเขาทำให้ฉ่ายเวินโมโหขึ้นมา ไม่พลันรู้สึกดูถูกท่านประมุขขององครักษ์คนนี้

“นี่เป็นยาพิษที่เมื่อสูดเข้าไปก็จะทำให้รู้สึกไม่ได้สติ หาเวลาวางยาคนนั้นให้ข้าที”ในที่สุดฉ่ายเวินก็ต้องลงมือ ยื่นยาพิษในแขนเสื้อให้องครักษ์คนนั้น องครักษ์กลับไม่กล้ารับ พลันตอบไปว่าไม่จำเป็นหรอก

“สวะ”ฉ่ายเวินคิดไม่ถึงว่าคนๆนี้แม้แต่โอกาสในการแก้แค้นก็ไม่ต้องการ รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก คิดว่าต้องคุยกับหลี่อวิ๋นลี่เสียหน่อยแล้วล่ะ จะเปลี่ยนองครักษ์คนใหม่ให้เขา อย่างน้อยต้องมีความสามารถเช่นเดียวกับหลี่ฉางอันองครักษ์ของชูเซี่ยจะสู้กับชูเซี่ยฝีมือสูสีกันจะดีกว่า

องครักษ์คนนั้นรวบรวมความกล้าที่จะพูด ฉ่ายเวินกลับไม่อยากฟังแล้วล่ะ หล่อนพาสาวใช้สองคนเข้าวังไป เห็นในตำหนักใหญ่ มีหลี่อวิ๋นลี่ซึ่งสวมเสื้อผ้าป่านสีม่วงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางห้องพอดี สีหน้าซีดเซียว ลักษณะเหมือนไม่สนใจอะไรเลย แต่ทันทีที่เห็นฉ่ายเวินความเลือดเย็นชัดเจนในแววตาพลันทำให้รู้สึกหวาดกลัว

“ได้ยินมาว่าเจ้าจะฆ่าข้าด้วยยาพิษรึ”หลี่อวิ๋นลี่พูดเรียบๆ แลดูไม่สนใจใยดีแม้แต่น้อย แต่กลิ่นไอสยองของคำพูดนั้นกลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ฉ่ายเวินต้องระมัดระวังแม้แต่การหายใจเข้าออก

“เจ้าพูดซี้ซั้วอะไรน่ะ เราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน หากยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ ข้าจะลงมือเจ้าได้อย่างไรกัน”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย เมื่อหลี่อวิ๋นลี่ได้ฟังคำอธิบายจากหล่อนก็พลันหัวเราะ เขาลุกขึ้นยืน เดินไปหาฉ่ายเวินทีละก้าว แต่กลับจ้องมองเพียงมือที่ขาวผ่องเรียวยาวของตน ราวกับว่าเป็นของที่ดีที่สุดในโลกยังไงอย่างงั้น

“เจ้าหมายความว่า เมื่องานสำเร็จแล้ว เจ้าจะเสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพลรึ”หลี่อวิ๋นลี่พูดพลันยิ้ม เขามั่นใจว่าฉ่ายเวินไม่มีความกล้านี้ แต่เขาฟังสิ่งที่หล่อนพูดแล้วก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน

เขารู้ว่าหลายคนอยากให้เขาตาย แต่ในนี้ไม่ควรมีฉ่ายเวิน หากไม่มีหล่อน ตอนนี้ฉ่ายเวินก็คงตายไปแล้วล่ะ

“ไม่น่ะ ข้าเคยบอกแล้ว ข้าสนใจเพียงศิษย์พี่เท่านั้น แล้วข้าต้องการแค่ศิษย์พี่ ส่วนแผ่นดินนี้ยกให้เจ้า รวมถึงชูเซี่ยด้วย ล้วนเป็นของเจ้าทั้งสิ้น เจ้าเก็บศิษย์พี่ไว้ให้ข้าก็พอ ข้าจะเชื่อฟังเจ้าอย่างแน่นอน”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย

“เชื่อฟังข้างั้นรึ ฉ่ายเวิน เจ้าเชื่อฟังข้าด้วยการทำลายกองทหารอารักขาสามพันนายของข้า หากเจ้ายังเชื่อฟังข้าอีกต่อไป เจ้าว่ายอดหมาป่าอย่างข้าจะกลายเป็นหมากระเป๋าของชูเซี่ยหรือไม่”

“ข้าไม่ได้ทำลายกองทหารอารักขาของเจ้า ตอนนั้นให้พวกเขามาปกป้องข้า เพื่อไม่ให้พวกเขารู้ความลับของพวกเรา ข้าได้วางยาผู้หญิงสิบห้าคนนั้นแล้ว เรา......”ฉ่ายเวินรีบอธิบาย แม้ว่าผู้หญิงสิบห้าคนนั้นจะหวงใบหน้าของตน แต่ก็เป็นเครื่องมือของพวกเขา ที่หล่อนขอทหารอารักขาเหล่านั้นในตอนนั้น ก็มีเหตุผลเหมือนกันนะ

“เจ้าคิดว่ามันเรื่องอะไรที่คุ้มค่ากับทหารอารักขาสามพันนาย หากรู้จักใช้สามพันคนนั้น ถ้าต้องการยึดทั้งพระราชฐานก็ยังได้ แต่เจ้ากลับ......”

หลี่อวิ๋นลี่เห็นใบหน้าเฉยเมยของฉ่ายเวิน ในใจรู้สึกโมโหอย่างยิ่ง หญิงสาวผู้นั้นนี่มันคนประเภทไม่รู้อะไรก็จะไม่กลัว ตนไม่ควรเลือกคนโง่เง่าแบบนี้แต่แรกเลยจริงๆ

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเสียใจก็สายไปแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ทำอย่างไรกันดีล่ะ พวกเขาเป็นทหารในนามแคว้นหนานจ้าว ชูเซี่ยไม่ฆ่าพวกเขาทิ้งทั้งหมดหรอก เรายังมีโอกาส”

ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินชื่อชูเซี่ยฉ่ายเวินไม่รู้สึกสนใจเลยจริงๆ แต่ถ้าสามพันคนนี้เป็นคนที่หลี่อวิ๋นลี่ให้ความสนใจขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นความผิดของตนแล้วล่ะ