ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 334

ตอนที่ 334 เกือบสำเร็จ

เฉินอวี่จู่ได้ยิน พลันมองหน้าชูเซี่ยแววตาเป็นประกาย ราวกับว่าสามารถมองทะลุไปเห็นหัวใจของชูเซี่ยได้ ชูเซี่ยมองเขาอย่างนิ่งสงบ ไม่ได้การหลบสายตาใดๆ

“เจ้าเป็นคนแก้พิษของไทเฮารึ”

“ใช่ แต่มีคนเอายาแก้พิษมาให้ข้า หากตอนนี้เจ้าถูกวางยาแบบเดิม ข้าสามารถแก้ได้”

คำถามของเฉินอวี่จู๋ทำให้ชูเซี่ยตกตะลึง แต่หล่อนก็เลือกที่จะพูดตามความจริง แม้หล่อนจะรู้จักเฉินอวี่จู๋ไม่มากนัก แต่หล่อนมั่นใจว่าเฉินอวี่จู๋ไม่คิดว่าตนเองถูกอยู่ตลอดเวลาอย่างเฉินหยวนชิ่งแน่นอน

“ข้ารู้แล้ว”เฉินอวี่จู๋พูดจบพลันทำท่าจะลุกขึ้น ชูเซี่ยแปลกใจเล็กน้อย เธอคิดว่ายังไงหล่อนก็ต้องบอกว่าเชื่อที่ตนพูด แม้ในใจจะไม่เชื่อก็ตาม แต่หล่อนกลับเดินออกไปดื้อๆ อย่างนี้

“พี่สาว ไม่ว่าเจ้าเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม ไม่ว่าเจ้าเห็นแก่ตัวหรือไม่ก็ตาม ข้าเพียงต้องการปกป้องเขาให้ดี ถึงแม้ว่าคนที่เขาชอบจะไม่ใช่ข้าก็ตาม ดังนั้น ยังไงเสียข้าก็จะเข้าวังให้ได้”ชูเซี่ยส่งเฉินอวี่จู๋ที่หน้าประตูตำหนักฉ่ายเหว่ย จู่ๆ เฉินอวี่จู๋พลันพูดกับชูเซี่ยอย่างเคร่งขรึม

“ข้ารู้”

ยังไงเสียชูเซี่ยก็ต้องรู้สิ ตอนนี้อำนาจในราชตำหนักดั่งน้ำผึ้งหยดเดียว เพียงสะเทือนเล็กน้อย หลี่เฉินเย่นก็ต้องหาคนที่สามารถช่วยเขาได้

เฉินหยวนชิ่งเป็นทางเลือกที่ดีทีเดียว หากเงื่อนไขของเฉินหยวนชิ่งคือให้เฉินอวี่โหรวเข้าวัง หลี่เฉินเย่นก็อาจจะเห็นด้วยเช่นกัน

พระราชวังใหญ่โตมโหฬาร เหล่าสนมมากมายก่ายกอง ไม่สามารถให้ความรักพวกเขาได้ แต่ให้อำนาจตำแหน่งแก่พวกเขาได้

แต่ชูเซี่ยก็เข้าใจดีว่า เฉินอวี่จู๋ไม่เหมือนเหล่าสนมคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นหลี่เฉินเย่นหรือตนเอง ต่างรู้สึกละอายใจต่อเฉินอวี่จู๋

เฉินหยวนชิ่งเห็นเฉินอวี่จู๋เดินออกมาจากตำหนักฉ่ายเหว่ย ถามไถ่อย่างไม่ค่อยวางใจนักเป็นเวลาค่อนข้างนาน พอแน่ใจแล้วว่าหล่อนไม่มีปัญหาอะไรถึงรู้สึกวางใจ จากนั้นพลันพยุงเฉินอวี่โหรวเดินจากไป

ส่วนชูเซี่ยเองพลันมองตามหลังของเฉินหยวนชิ่งและเฉินอวี่จู๋ ไม่ได้สติอยู่นานสองนาน

ชูเซี่ยกำลังคิดว่าจะบอกเรื่องของเฉินอวี่โหรวให้หลี่เฉินเย่นอย่างไร หล่อนรู้ดีว่าควรจะรีบบอก ไม่อย่างนั้นหลี่เฉินเย่นจะถูกเฉินหยวนชิ่งเล่นงานจนไม่สามารถรับมือได้

ตอนนี้ได้ทำหน้าที่แทนเหลียงกุย เฉินหยวนชิ่งยิ่งทำตัวกร่างขึ้นเรื่องๆในท้องพระโรง เพียงแค่เฉินอวี่จู๋ยืนหยัดที่จะเข้าวัง เฉินหยวนชิ่งก็ต้องทำให้หล่อนสมปรารถนาอย่างแน่นอน

เมื่อนึกถึงท่าทีของเฉินอวี่จู๋ที่อยากจะช่วยหลี่เฉินเย่นเต็มที ชูเซี่ยอดไม่ได้ที่จะยิ้มขื่นๆ หล่อนอาจยังไม่รู้ ตอนนี้คนที่หลี่เฉินเย่นระแวงที่สุดก็คือพี่ชายของหล่อน

“นายหญิง เหลียงเฟยไปหาฝ่าบาทแล้ว”เสียงของว่านสู่นที่ดังขึ้น เรียกสติชูเซี่ยกลับคืนมาในทันใด

“ไปหาก็ไปหาสิ ราวกับว่าฝ่าบาทจะทรงถูกเขากินอย่างนั้นแหละ”

ชูเซี่ยรู้ดีว่าหลี่เฉินเย่นไม่รู้สึกอะไรกับพวกเขา หรือพูดอีกอย่างหนึ่งว่ามีแต่รังเกียจพวกเขา ดังนั้นการที่พวกเขาไปหาหลี่เฉินเย่นจะเป็นอะไรไป เพียงแต่หลังจากที่หล่อนพูดจบ หล่อนหันกลับไปมองว่านสู่นอย่างกะทันหัน เพียงพริบตาเดียวก็เข้าใจสิ่งที่ว่านสู่นต้องการสื่อให้ตนรู้

เหลียงเฟย หล่อนมีของของฉ่ายเวิน ของชิ้นนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของหล่อนและฝ่าบาทได้

ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูด ชูเซี่ยรู้สึกว่าสิ่งของที่พวกเขาแลกเปลี่ยนกันนั้นไม่มีอะไรพิเศษหรอก แต่ตอนนี้รู้ว่าเหลียงเฟยไปหาฝ่าบาทนั้น เริ่มพลันเริ่มรู้สึกสงสัย เป็นไปได้ไหมที่จะเป็น......

“ก่อนที่เหลียงเฟยจะไปหาฝ่าบาทนั้น เพิ่งได้ข่าวที่ท่านช่วยเสี่ยวเชี่ยนให้ฟื้น เป็นคนของเราเองที่ตั้งใจให้หล่อนรู้ข่าว”ว่านสู่นเตือนด้วยเสียงเบา

“ข้าก็มีธุระกับฝ่าบาทพอดี เจ้าไปกับข้า”

เรื่องราวเกี่ยวข้องกับหลี่เฉินเย่น ชูเซี่ยรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก ความรู้สึกกระวนกระวายใจนี้ เป็นไปอย่างต่อเนื่องกระทั่งหล่อนมาถึงห้องพระบรรทมของหลี่เฉินเย่น

สถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่หล่อนคิด เห็นหลี่เฉินเย่นกำลังมองเหลียงเฟยผู้คุกเขาอยู่บนพื้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย ชูเซี่ยพลันโล่งใจ