ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 336

ตอนที่ 336 ประกาศอำนาจ

หลี่เฉินเย่นไม่เจอชูเซี่ยในห้องโถง พลันเดินตรงไปทางห้องพระบรรทมของหล่อน ว่านสู่นขวางยังไงก็ขวางไม่อยู่

เขาผลักประตูห้องพระบรรทมออกอย่างรีบร้อน เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คนทั้งคนยืนแข็งทื่ออีกครั้ง

ชูเซี่ยเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมที่เปียกชุ่มกระจัดกระจายอยู่ด้านหลัง สวมเพียงกี่เพ้าขาวตัวเดียว พลันมองคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างตกใจ

ดวงตาของหล่อนฉ่ำรื้นเป็นประกาย ริมฝีปากเปล่งประกายระเรื่อราวกับลูกเชอร์รี่ที่น่าหลงใหล บนคอมีรอยจูบทั้งเข้มแล่ะอ่อนไว้เตือนเขาว่าไม่ได้ฝันไป

เมื่อเห็นหลี่เฉินเย่นที่หยุดชะงัก ชูเซี่ยหัวเราะในทันใด หลี่เฉินเย่นรู้สึกเพียงแค่โลกของตนได้พังทลายไปหมดแล้ว เหลือเพียงรอยยิ้มของหล่อน ที่เป็นเหมือนแสงสว่างที่เข้ายืดโลกของเขาไปทั้งใบ

“ชูเซี่ยเจ้า...... เจ้า......”หลี่เฉินเย่นอ้ำอึ้งอยู่นาน พูดอะไรไม่ออก ชูเซี่ยเห็นท่าทีของหลี่เฉินเย่น พลันหัวเราะไม่หยุด

“เจ้าโง่”ชูเซี่ยเดินหน้าไปจับมือของหลี่เฉินเย่น ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน รู้สึกถึงความอบอุ่นจากปลายนิ้วของหล่อน หลี่เฉินเย่นจึงได้สติ เขาจับมือของชูเซี่ยพลันโอบกอดหล่อนไว้ในอ้อมแขน เขากอดชูเซี่ยแน่น ราวกับว่ากำลังกอดของมีค่าที่ได้สูญไปและได้กลับคืนมา

“ขอโทษ ขอโทษ ข้า......” หลี่เฉินเย่นของโทษเสียงเบา หลังจากที่เขาฟื้น ทุกๆภาพในระหว่างนั้นปรากฎในหัวเขาอย่างต่อเนื่อง ความป่าเถื่อนและตรงไปตรงมาของเขา ความไม่รู้จักสงสารของเขา เขาจำได้เพียงในตอนนั้นเขาต้องการครอบครองชูเซี่ยเท่านั้น เพียงแต่เขาโลภเกินไป

“เจ้าโง่”ชูเซี่ยเข้าใจในสิ่งที่หลี่เฉินเย่นต้องการสื่อ พลันหน้าแดง และก้มหน้าไปตำหนิหนึ่งที จากนั้นจับมือหลี่เฉินเย่น แล้วค่อยๆนั่งลง

หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี

เขาเคยจินตนาการถึงภาพที่เขาทั้งสองได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเหมือนในความทรงจำตน

ชูเซี่ยของเขา ควรจะได้รับการปกป้องและให้ความสำคัญ แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไม ตอนที่เห็นชูเซี่ยนั้น เขาถึงไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เขารู้สึกว่าตนเองเป็นเหมือนสัตว์ป่าผู้หิวโหยอยู่ตลอดเวลา

“ข้า......”หลี่เฉินเย่นก็ยังคงไม่รู้ว่าควรเริ่มอย่างไรดี ความรู้สึกผิด ความตื่นเต้น และความกังวลล้นฟ้า ทำให้เขารู้สึกสับสน หรือพูดอีกอย่างได้ว่า ความเซอร์ไพร์สมาเร็วเกินไป จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รับมือไม่ค่อยไหว

“ที่ข้าสั่งไปทั้งหมด เจ้าทำตามหมดหรือยัง”ชูเซี่ยถามเสียงเบา ตอนนี้หล่อนเข้าใจแล้วว่า เขารอให้หลี่เฉินเย่นกลายเป็นกษัตริย์ผู้ชาญฉลาดอย่างเดียวไม่ได้หรอก หล่อนทำได้เพียงนำทางเขาออกมาจากจุดๆ นั้น

“เรียบร้อยหมดแล้ว เจ้าวางใจเถอะ”หลี่เฉินเย่นเพิ่งได้สติ แต่เขาก็ยื่นมือไปจับมือของชูเซี่ยไว้ ราวกับว่าเพียงวิธีเท่านั้นที่จะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของชูเซี่ย

“เจ้าไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงเหล่านี้ไม่ใช่รึ ทำไมถึง......”ตอนที่เห็นโน้ตที่ชูเซี่ยทิ้งไว้นั้น ในใจเขาเต็มไปด้วยข้อสงสัย ตั้งแต่ที่ชูเซี่ยเข้าวังมา ก็ไม่เคยเห็นนางสนมเหล่านั้นในสายตา ราวกับว่าสนมเหล่านั้นไม่ใช่ภรรยาของเขายังไงอย่างนั้น แต่เป็นดอกไม้ใบหญ้าที่เขาเลี้ยงเอาไว้ในสวนดอกไม้

แต่ครั้งนี้หล่อนกลับมุ่งเป้าไม่ยังเหลียงเฟย เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ไม่พูดถึงเรื่องไกลตัว เขากล้าเล็งผู้ชายของข้า และยังใช้วิธีต่ำๆอย่างนี้ด้วย ข้ายอมไม่ได้หรอก”ชูเซี่ยพูดไปยิ้มไป

หากพวกเขาเพียงเดินตามหมายที่ตระกูลตนวางไว้ หล่อนอาจรู้สึกผู้หญิงเหล่านั้น แต่ว่า หากพวกเขาไม่ซื่อตรง ก็อย่าโทษเธอว่าหน้าเนื้อใจเสือ

หลี่เฉินเย่นพียงยิ้มและมองดูชูเซี่ยได้ยินหล่อนบอกว่าเขาคือผู้ชายของหล่อน ใจเขาเต้นแรงเหมือนตีกลองรัว อยากโอบกอดชูเซี่ยเข้าในอ้อมแขนตนอีกครั้ง

“ข้าไม่ได้ชอบใครในคนเหล่านี้ สักวันก็ต้องกำจัด เจ้าทำตามสมควรก็พอ”

“หากพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้ คาดว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องมาคุกเข่าขอร้องข้าที่นี่......”ชูเซี่ยหัวเราะ และรู้สึกพอใจมากนัก แม้สถานะของหลี่เฉินเย่นจะไม่เอื้อ สนมเหล่านั้นก็เป็นนางสนมของหลี่เฉินเย่น แต่ในใจลึกๆนั้น หล่อนก็ต้องการที่จะครอบครองผู้ชายคนนี้เพียงคนเดียว

“ชูเซี่ยพวกเขาไม่ได้สำคัญอย่างที่หล่อนคิด เจ้าจะลงมือยังไงก็ได้ ทุกเรื่องในราชสำนักยังอยู่ในการควบคุม”

หลี่เฉินเย่นเข้าใจดีว่าในใจของชูเซี่ยนั้นตนต้องการความช่วยเหลือและการสนับสนุนมากเพียงใด แต่ตอนนี้เขายังสามารถรับมือได้ เพียงแค่ให้เวลาเขา ราชวงศ์ชิงหมิงมีแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นปัญหาภายในหรือภายนอกก็สามารถแก้ไขได้

“ข้ารู้ แต่ครั้งนี้มีปัญหาอีกแล้ว เฉินอวี่จู๋ก็กลับมาแล้ว”

ขณะที่ชูเซี่ยพูดก็มองหลี่เฉินเย่นอย่างไม่ละสายตา เห็นสีหน้าตกใจของเขาในขณะที่ตนกำลังพูด

เขาแค่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรื่องแปลใหม่อย่างการเกิดใหม่นี้ทำไมล้วนเกิดกับคนใกล้ชิดของตน

“เขาอยากเข้าวัง”ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นชะงัก พลันพูดเสียงเบา

“เป็นไปไม่ได้”หลี่เฉินเย่นตอบอย่างมั่นใจ ชูเซี่ยคิดไม่ถึงว่าหลี่เฉินเย่นจะตอบตรงไปตรงมาแบบนี้ หล่อนจ้องมองหลี่เฉินเย่น รอเขาอธิบาย

“สถานของเขาในตอนนี้คืออะไร”

หลังจากที่ได้เผชิญกับเรื่องของชูเซี่ยและฉ่ายเวิน หลี่เฉินเย่นก็ค่อนข้างเข้าใจดีเกี่ยวกับการเกิดใหม่ หากเฉินอวี่จู่กลับมา หล่อนไม่ใช้สถานะเดิมของตนแน่นอน ถ้าอย่างนั้นตอนนี้หล่อนเป็นใคร ถือประเด็นสำคัญในตอนนี้

“ลูกพี่ลูกน้องของเฉินหยวนชิ่ง”ชูเซี่ยกระซิบ จากนั้นได้เล่าเรื่องที่เฉินอวี่จู๋บอกตนให้หลี่เฉินเย่นฟังด้วยเสียงเบา หลี่เฉินเย่นเพียงแค่ฟังอย่างนิ่งๆ แม้ได้ยินว่าเฉินอวี่จู๋พูดว่าจะปกป้องตน เขาก็ไม่รู้สึกอะไร

“เฉินหยวนชิ่งอาจบังคับเจ้า เพราะหล่อนต้องการเข้าวังให้ได้”ชูเซี่ยพูดกับหลี่เฉินเย่นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผู้ชายของเจ้าไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นต้องให้ผู้หญิงมาปกป้อง ที่อนุญาตให้พรรคมังกรเหินเข้าวัง ยอมรับในความภักดีของพรรคมังกรเหินนั้น เป็นเพราะว่าเพียงวิธีนี้วิธีเดียวที่ข้าสามารถเข้าใกล้เจ้าได้”หลี่เฉินเย่นพูดพลันบีบมือของชูเซี่ยแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนมองชูเซี่ยนั้นแววตาก็หนักแน่นมากขึ้น

“แต่เขาเป็นเฉินอวี่จู๋นะ......”

ท้ายที่สุดชูเซี่ยก็ได้ถอนหายใจ เพราะเฉินอวี่จู๋ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ในวัง หล่อนชอบท่านอ๋องหนิงอันจริงๆ และได้ใช้ชีวิตในการปกป้องเขา ดังนั้น แม้จะไม่มีความรัก ในใจลึกๆของหลี่เฉินเย่นและตนก็ยังมีความรู้สึกผิดต่อเฉินอวี่จู๋

“ตอนนี้มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นผู้หญิงของข้า”หลี่เฉินเย่นพูดราวสัญญากับชูเซี่ยแต่ชูเซี่ยกลับก้มหน้าก้มตาคิดเรื่องต่อไป แม้เรื่องของสองแฝดจะเพิ่งผ่านไป แต่หล่อนมักรู้สึกได้ว่าในวังจะเกิดพายุโหมกระหน่ำ

หลี่เฉินเย่นอยู่ในตำหนักของชูเซี่ยจนดึก ทั้งสองคุยกับเรื่อยเปื่อย พูดถึงเรื่องตลกของสองแฝด พูดถึงชีวิตในอนาครที่พวกเขาอยากได้ ในใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความสุข

เพื่อสร้างภาพว่าทั้งสองห่างเหินกัน ว่านสู่นได้ปาเครื่องลายครามในห้องโถงจนแตก ขณะที่หลี่เฉินเย่นเดินออกมาจากห้องพระบรรทมนั้น พลันเห็นลู่จ่งก่วนมองว่านสู่นด้วยความยกย่อง

ว่านสู่นพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างจนปัญญาว่า “หากเจ้าออกมาช้าอีกนาทีเดียว ข้าได้ปาใส่ท่านลู่แน่นอน”

หลี่เฉินเย่นมอท่านลู่หนึ่งที พูดกับว่านสู่นอย่างจริงจังว่า “นายหญิงของเจ้าไม่รุนแรงอย่างนี้”

เห็นเงาด้านหลังของหลี่เฉินเย่นและท่านลู่ที่เดินจากไป ว่านสู่นอดไม่ไหวกับความโกรธในใจ พลันหันหลังไปฟ้องเรื่องไม่ดีของหลี่เฉินเย่น