ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 336
สรุปบท ตอนที่ 336 ประกาศอำนาจ: ชายาเกิดใหม่ของข้า
อ่านสรุป ตอนที่ 336 ประกาศอำนาจ จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บทที่ ตอนที่ 336 ประกาศอำนาจ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 336 ประกาศอำนาจ
หลี่เฉินเย่นไม่เจอชูเซี่ยในห้องโถง พลันเดินตรงไปทางห้องพระบรรทมของหล่อน ว่านสู่นขวางยังไงก็ขวางไม่อยู่
เขาผลักประตูห้องพระบรรทมออกอย่างรีบร้อน เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คนทั้งคนยืนแข็งทื่ออีกครั้ง
ชูเซี่ยเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมที่เปียกชุ่มกระจัดกระจายอยู่ด้านหลัง สวมเพียงกี่เพ้าขาวตัวเดียว พลันมองคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างตกใจ
ดวงตาของหล่อนฉ่ำรื้นเป็นประกาย ริมฝีปากเปล่งประกายระเรื่อราวกับลูกเชอร์รี่ที่น่าหลงใหล บนคอมีรอยจูบทั้งเข้มแล่ะอ่อนไว้เตือนเขาว่าไม่ได้ฝันไป
เมื่อเห็นหลี่เฉินเย่นที่หยุดชะงัก ชูเซี่ยหัวเราะในทันใด หลี่เฉินเย่นรู้สึกเพียงแค่โลกของตนได้พังทลายไปหมดแล้ว เหลือเพียงรอยยิ้มของหล่อน ที่เป็นเหมือนแสงสว่างที่เข้ายืดโลกของเขาไปทั้งใบ
“ชูเซี่ยเจ้า...... เจ้า......”หลี่เฉินเย่นอ้ำอึ้งอยู่นาน พูดอะไรไม่ออก ชูเซี่ยเห็นท่าทีของหลี่เฉินเย่น พลันหัวเราะไม่หยุด
“เจ้าโง่”ชูเซี่ยเดินหน้าไปจับมือของหลี่เฉินเย่น ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน รู้สึกถึงความอบอุ่นจากปลายนิ้วของหล่อน หลี่เฉินเย่นจึงได้สติ เขาจับมือของชูเซี่ยพลันโอบกอดหล่อนไว้ในอ้อมแขน เขากอดชูเซี่ยแน่น ราวกับว่ากำลังกอดของมีค่าที่ได้สูญไปและได้กลับคืนมา
“ขอโทษ ขอโทษ ข้า......” หลี่เฉินเย่นของโทษเสียงเบา หลังจากที่เขาฟื้น ทุกๆภาพในระหว่างนั้นปรากฎในหัวเขาอย่างต่อเนื่อง ความป่าเถื่อนและตรงไปตรงมาของเขา ความไม่รู้จักสงสารของเขา เขาจำได้เพียงในตอนนั้นเขาต้องการครอบครองชูเซี่ยเท่านั้น เพียงแต่เขาโลภเกินไป
“เจ้าโง่”ชูเซี่ยเข้าใจในสิ่งที่หลี่เฉินเย่นต้องการสื่อ พลันหน้าแดง และก้มหน้าไปตำหนิหนึ่งที จากนั้นจับมือหลี่เฉินเย่น แล้วค่อยๆนั่งลง
หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี
เขาเคยจินตนาการถึงภาพที่เขาทั้งสองได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเหมือนในความทรงจำตน
ชูเซี่ยของเขา ควรจะได้รับการปกป้องและให้ความสำคัญ แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไม ตอนที่เห็นชูเซี่ยนั้น เขาถึงไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เขารู้สึกว่าตนเองเป็นเหมือนสัตว์ป่าผู้หิวโหยอยู่ตลอดเวลา
“ข้า......”หลี่เฉินเย่นก็ยังคงไม่รู้ว่าควรเริ่มอย่างไรดี ความรู้สึกผิด ความตื่นเต้น และความกังวลล้นฟ้า ทำให้เขารู้สึกสับสน หรือพูดอีกอย่างได้ว่า ความเซอร์ไพร์สมาเร็วเกินไป จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รับมือไม่ค่อยไหว
“ที่ข้าสั่งไปทั้งหมด เจ้าทำตามหมดหรือยัง”ชูเซี่ยถามเสียงเบา ตอนนี้หล่อนเข้าใจแล้วว่า เขารอให้หลี่เฉินเย่นกลายเป็นกษัตริย์ผู้ชาญฉลาดอย่างเดียวไม่ได้หรอก หล่อนทำได้เพียงนำทางเขาออกมาจากจุดๆ นั้น
“เรียบร้อยหมดแล้ว เจ้าวางใจเถอะ”หลี่เฉินเย่นเพิ่งได้สติ แต่เขาก็ยื่นมือไปจับมือของชูเซี่ยไว้ ราวกับว่าเพียงวิธีเท่านั้นที่จะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของชูเซี่ย
“เจ้าไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงเหล่านี้ไม่ใช่รึ ทำไมถึง......”ตอนที่เห็นโน้ตที่ชูเซี่ยทิ้งไว้นั้น ในใจเขาเต็มไปด้วยข้อสงสัย ตั้งแต่ที่ชูเซี่ยเข้าวังมา ก็ไม่เคยเห็นนางสนมเหล่านั้นในสายตา ราวกับว่าสนมเหล่านั้นไม่ใช่ภรรยาของเขายังไงอย่างนั้น แต่เป็นดอกไม้ใบหญ้าที่เขาเลี้ยงเอาไว้ในสวนดอกไม้
แต่ครั้งนี้หล่อนกลับมุ่งเป้าไม่ยังเหลียงเฟย เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ไม่พูดถึงเรื่องไกลตัว เขากล้าเล็งผู้ชายของข้า และยังใช้วิธีต่ำๆอย่างนี้ด้วย ข้ายอมไม่ได้หรอก”ชูเซี่ยพูดไปยิ้มไป
หากพวกเขาเพียงเดินตามหมายที่ตระกูลตนวางไว้ หล่อนอาจรู้สึกผู้หญิงเหล่านั้น แต่ว่า หากพวกเขาไม่ซื่อตรง ก็อย่าโทษเธอว่าหน้าเนื้อใจเสือ
หลี่เฉินเย่นพียงยิ้มและมองดูชูเซี่ยได้ยินหล่อนบอกว่าเขาคือผู้ชายของหล่อน ใจเขาเต้นแรงเหมือนตีกลองรัว อยากโอบกอดชูเซี่ยเข้าในอ้อมแขนตนอีกครั้ง
“เฉินหยวนชิ่งอาจบังคับเจ้า เพราะหล่อนต้องการเข้าวังให้ได้”ชูเซี่ยพูดกับหลี่เฉินเย่นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผู้ชายของเจ้าไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นต้องให้ผู้หญิงมาปกป้อง ที่อนุญาตให้พรรคมังกรเหินเข้าวัง ยอมรับในความภักดีของพรรคมังกรเหินนั้น เป็นเพราะว่าเพียงวิธีนี้วิธีเดียวที่ข้าสามารถเข้าใกล้เจ้าได้”หลี่เฉินเย่นพูดพลันบีบมือของชูเซี่ยแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนมองชูเซี่ยนั้นแววตาก็หนักแน่นมากขึ้น
“แต่เขาเป็นเฉินอวี่จู๋นะ......”
ท้ายที่สุดชูเซี่ยก็ได้ถอนหายใจ เพราะเฉินอวี่จู๋ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ในวัง หล่อนชอบท่านอ๋องหนิงอันจริงๆ และได้ใช้ชีวิตในการปกป้องเขา ดังนั้น แม้จะไม่มีความรัก ในใจลึกๆของหลี่เฉินเย่นและตนก็ยังมีความรู้สึกผิดต่อเฉินอวี่จู๋
“ตอนนี้มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นผู้หญิงของข้า”หลี่เฉินเย่นพูดราวสัญญากับชูเซี่ยแต่ชูเซี่ยกลับก้มหน้าก้มตาคิดเรื่องต่อไป แม้เรื่องของสองแฝดจะเพิ่งผ่านไป แต่หล่อนมักรู้สึกได้ว่าในวังจะเกิดพายุโหมกระหน่ำ
หลี่เฉินเย่นอยู่ในตำหนักของชูเซี่ยจนดึก ทั้งสองคุยกับเรื่อยเปื่อย พูดถึงเรื่องตลกของสองแฝด พูดถึงชีวิตในอนาครที่พวกเขาอยากได้ ในใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความสุข
เพื่อสร้างภาพว่าทั้งสองห่างเหินกัน ว่านสู่นได้ปาเครื่องลายครามในห้องโถงจนแตก ขณะที่หลี่เฉินเย่นเดินออกมาจากห้องพระบรรทมนั้น พลันเห็นลู่จ่งก่วนมองว่านสู่นด้วยความยกย่อง
ว่านสู่นพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างจนปัญญาว่า “หากเจ้าออกมาช้าอีกนาทีเดียว ข้าได้ปาใส่ท่านลู่แน่นอน”
หลี่เฉินเย่นมอท่านลู่หนึ่งที พูดกับว่านสู่นอย่างจริงจังว่า “นายหญิงของเจ้าไม่รุนแรงอย่างนี้”
เห็นเงาด้านหลังของหลี่เฉินเย่นและท่านลู่ที่เดินจากไป ว่านสู่นอดไม่ไหวกับความโกรธในใจ พลันหันหลังไปฟ้องเรื่องไม่ดีของหลี่เฉินเย่น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...