ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 342

ตอนที่ 342 สารภาพรัก

ในคืนแต่งตั้งนางสนมคนใหม่ ฉ่ายเวินก็เดินทางมาที่ตำหนักฉายเวยอีกครั้งหนึ่ง

ใบหน้าของนางยังคงปกปิดด้วยผ้าคลุมหน้าให้เห็นเพียงหน้าผากและดวงตาคู่สวยของนางเท่านั้น แต่ทว่านางในยามนี้กลับคล้ายดอกไม้แห้งเหี่ยวที่ไม่ได้รับน้ำหล่อเลี้ยงจนไม่หลงเหลือเค้าความงามพิลาศดังเดิม

“ชูเซี่ย เจ้าคิดดีแล้วหรือ เจ้าคิดจะให้นางเข้ามาอยู่ในวังจริงๆน่ะหรือ” ฉ่ายเวินเห็นท่าทีผ่อนคลายสบายอกสบายใจของชูเซี่ยก็ถามขึ้นอย่างแค้นเคือง

ชูเซี่ยรักศิษย์พี่ของนางมากไม่ใช่หรือ แล้วในเมื่อรักถึงเพียงนั้นแต่ทำไมนางจึงยอมให้เขารับหญิงอื่นเข้าวังมาเป็นพระสนมอีกเล่า ยิ่งไปกว่านั้นหญิงสาวผู้นั้นก็คือเฉินอวี่จู๋ ศิษย์พี่รู้สึกผิดต่อเฉินอวี่จู๋มากเพียงใดทั้งชูเซี่ยและนางต่างก็รู้ดี

ชูเซี่ยเงยหน้าขึ้นมองฉ่ายเวินก่อนจะยิ้มให้นางเล็กน้อย นึกไม่ถึงจริงๆว่าฉ่ายเวินจะมาหานางเพื่อสอบถามเรื่องเช่นนี้ได้ หรือนางกำลังคิดจะให้ข้าร่วมกันกับนางกำจัดศัตรูร่วมกันอย่างเฉินอวี่จู๋?

ราวกับพวกนางทั้งสองกำลังพูดคุยเรื่องสัพเพเหระ ฉ่ายเวินเห็นชูเซี่ยแสดงท่าทีเฉยเมยไม่สนอะไรทั้งสิ้นก็เริ่มร้อนใจขึ้นมา นางไม่กล้านำเรื่องเล็กน้อยไปขอความช่วยเหลือจากหลี่อวิ่นลี่จึงได้แต่แบกหน้ามาหาชูเซี่ยเพื่อให้อีกฝ่ายเป็นผู้ลงมือจัดการ

“ขอเพียงเจ้าขัดขวางการเข้าวังของนางข้าก็จะมอบยาถินพิษของหลวี่หนิงให้แก่เจ้า ข้ารู้ว่าใจเจ้าก็คงไม่อยากให้เฉินอวี่โหร่วเข้าวังเช่นกัน เรื่องนี้เราทั้งคู่ต่างก็ได้รับผลประโยชน์กันทั้งฝ่าย ดีหรือไม่”

“นายหญิงของข้าอยากทำอะไรนางก็ทำ ไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องของหลวี่หนิงมาต่อรองหรอก ต่อให้เขาตายก็ไม่ปล่อยให้หรูกุ้ยเฟยได้ทำตามใจชอบเป็นอันขาด” เชียนซานที่นั่งอยู่ด้านหลังของชูเซี่ยเมื่อได้ยินคำพูดของฉ่ายเวินก็กล่าวน้ำเสียงประชดประชันออกมา

“เรื่องนี้ถูกกำหนดไว้เรียบร้อยแล้วไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ เกินความสามารถของข้า” ชูเซี่ยกล่าวน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะก้มหน้าอ่านตำราในมือของตนเองต่อไป ฉ่ายเวินที่เห็นท่าทางเช่นนั้นของนางก็เอ่ยถามหยั่งเชิง “เจ้าไม่ชอบศิษย์พี่ของข้าแล้วจริงๆหรือ”

ในวังเองก็มีข่าวลืออยู่บ้างว่าชูเซี่ยกับศิษย์พี่ของนางมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันแต่นางกลับไม่เชื่อเพราะว่าศิษย์พี่เองก็ตรอมใจไม่ยุ่งเกี่ยวกับหญิงใดเพื่อนางมาตลอดห้าปี ชูเซี่ยคงไม่ได้มีปัญหากับศิษย์พี่เพียงเพื่อหญิงที่ไม่สำคัญอะไร... แต่เมื่อตอนนี้มาเห็นด้วยตาของตนเองแล้วนางกลับเริ่มรู้สึกว่าชูเซี่ยไม่สนใจว่าศิษย์พี่จะแต่งหญิงอื่นเข้ามาในวังกี่คนต่อกี่คน

“เพราะอะไรข้าต้องชอบเขาด้วย เขาไม่เคยมอบอะไรให้ข้าเลยสักอย่าง ทั้งยังมีนิสัยกลับกลอกไปมาปากบอกว่ามีเพียงแค่แล้วนี่เป็นอย่างไรเล่า” เพียงแค่เอ่ยถึงหลี่เฉินเย่นขึ้นมาชูเซี่ยก็บันดาลโทสะ

“ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว? ในเมื่อไม่ชอบแล้วเหตุใดจึงไม่จากไปเล่า ในเมื่อเขาเองก็ไม่เคยมอบฐานะใดๆให้แก่เจ้าเลย เจ้าเพียงแค่จากไปก็จบ” เมื่อได้ฟังคำของชูเซี่ยฉ่ายเวินเองก็อดดีใจไม่ได้ หญิงสาวแอบถามหยั่งเชิงนางขณะที่ใช้สายตาของตนเพ่งพินิจสีหน้าของชูเซี่ยไปด้วย

นางนึกไม่ถึงว่าชูเซี่ยจะยอมถอดใจเพียงแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ เช่นนั้นแล้วเรื่องระหว่างนางและศิษย์พี่...

แต่ว่าฉ่ายเวินก็พอเข้าใจสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้อยู่บ้าง ศิษย์พี่ของนางและชูเซี่ยมีนิสัยคล้ายกันคือหัวแข็งไม่ยอมคน การที่ศิษย์พี่คอยให้ชูเซี่ยอยู่เคียงข้างเขาโดยที่ไม่ยอมมอบฐานะอะไรเลยให้แก่อีกฝ่ายย่อมต้องทำให้ชูเซี่ยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอยู่บ้าง ส่วนศิษยี่เองก็เป็นบุรุษ...

“ข้าเข้าวังมาอีกครั้งไม่ใช่เพราะเขาเสียหน่อย หากว่าในวังไม่มีคู่แฝดของข้าข้าคงจากไปนานแล้วล่ะ” ชูเซี่ยกล่าวเสียงเบา

“เจ้ามันเป็นหญิงสาวมากเล่ห์ ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก” ฉ่ายเวินกล่าวจบก็หมุนกายเดินจากไปแต่เมื่อลับหลังชูเซี่ยนางก็เผยรอยยิ้มยินดีอย่างห้ามไม่อยู่

แม้ว่าความสัมพันธ์ของศิษย์พี่และชูเซี่ยจะยังไม่ถึงจุดสิ้นสุดแต่ยามนี้ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็เริ่มเกิดช่องว่างขึ้นแล้ว ในที่สุดโอกาสก็มาถึงมือของนางจนได้

ฉ่ายเวินแย้มยิ้มอย่างยินดี นางรอมานานเหลือเกิน ในที่สุดก็ถึงคราวที่พวกเขาระหองระแหงกันแล้ว

ฉ่ายเวินบอกตนเองว่าหากนางไม่ฉวยโอกาสนี้ลงมือแล้วล่ะก็ วันหน้าเบื้องบนก็คงไม่ส่งโอกาสดีๆเช่นนี้มาอีกแล้ว

รอก่อนเถิดชูเซี่ย วันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่เจ้าจะต้องออกไปจากวังนี้เสียที แล้วจากนั้นเจ้าก็จะไม่มีวันได้กลับมาโผล่หน้าให้ข้ากับศิษย์พี่ได้เห็นหน้าอีกต่อไป