ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 ทำให้ทุกคนโกธ

“เหลียงเฟย พระสนมเพคะ...”

“รีบไปเรียกหมอหลวงเร็วเข้า เร็ว” ชูเซี่ยตั้งใจจะเดินจากไป หูของนางก็ได้ยินเสียงของเหล่านางกำนัลในวังหลังตะโกนอย่างวุ่นวายเสียงดังไปหมด

“โหรวเฟยเพคะ...”

“รีบไปเชิญหมอหลวงมาเร็วเขา...”

“หรูกุ้ยเฟย...”

“ฝ่าบาท...”

ชูเซี่ยนึกไม่ถึงว่าคล้อยหลังนางมาทุกอย่างจะดูสับสนอลหม่านถึงเพียงนี้ หญิงสาวเตรียมจะหันหลังกลับนางก็ได้ยินหลี่เฉินเย่นคำรามเรียกชื่อนางอย่างขุ่นเคือง “ชูเซี่ย!”

ชูเซี่ยได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจผวาหันกลับมามองแล้วนางก็พบว่า เหลียงกุ้ยเฟยและหรูกุ้ยเฟยหมดสติอยู่บนพื้น และยังมีร่างของโหรวเฟยที่นั่งอยู่ข้างกายหลี่เฉินเย่นเมื่อครู่ยามนี้สลบไสลไม่ได้สติอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม

“ชูเซี่ย รีบมาดูพวกนางเร็วเข้า” หลี่เฉินเย่นกล่าวเรียกชูเซี่ยเสียงดัง ก่อนจะก้มหน้ามองโหรวเฟยด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เป็นแววตาที่เสียดแทงสายตาชูเซี่ยเหลือเกิน

“เจ้ายังยืนนิ่งอยู่ทำไมกัน รีบมาเร็วเข้า” ตอนที่หลี่เฉินเย่นเงยหน้าขึ้นมามองนางก็เห็นว่านางยังยืนนิ่งจึงตะโกนเรียกอีกครา

ชูเซี่ยจึงเริ่มคืนสติและวิ่งมาหยุดอยู่ข้างกายของเขาก่อนจะเอื้อมมือไปจับชีพจรของโหรวเฟย รอจนได้ความนางจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อจะบอกผลแก่เขา ตอนนั้นเองที่นางรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังสั่น

เชียนกำลังเครียด

หลี่เฉินเย่นเห็นชูเซี่ยกำลังมองมาที่ตนเอง เมื่อเห็นสีหน้าของนางเขาก็หลุบตาลง เขาอยากจับมือของนางเอาไว้แต่หญิงสาวกลับชักมือออกเสียก่อน “ถูกพิษน่ะเจ้าค่ะ ข้าสามารถแก้ได้”

หลี่เฉินเย่นมองชูเซี่ยอย่างรู้สึกผิด เขาอยากอธิบายให้นางเข้าใจ แต่ริมฝีปากกลับเอ่ยอะไรไม่ออก นอกจากคำว่า “ดี”

“นายหญิงชู ได้โปรดช่วยมาตรวจอาการพนะสนมของพวกข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ” นางกำนัลของหลียงเฟยได้ยินว่าท่านหมอเวินสามารถถอนพิษของโหรวเฟยได้จึงรีบเรียกคุกเข่าขอร้องอีกฝ่าย

ชูเซี่ยเหลือบมองนางกำนัลข้างกายของเหลียงเฟยจากนั้นก็ลุกขึ้นยืน แต่นึกไม่ถึงว่านางกำนัลผู้นั้นจะยังคุกเข่าและโขกศีรษะต่อหน้านางเช่นนี้ “นายหญิงชูเจ้าคะ พระสนมของเราเป็นสตรีของฝ่าบาท ที่พระนางทำลงไปก็ล้วนเป็นเพราะตำแหน่ง นาง...”

นางกำนัลผู้นี้ยามนี้ร้อนใจเป็นห่วงพระสนมของตนเองยิ่งนัก นางรีบร้อนอธิบายเรื่องของเหลียงเฟยเพราะทุกคนในวังต่างก็รู้ดีว่าฝ่าบาทและชูเซี่ยห่างเหินกันก็เป็นเพราะฝ่าบาททรงพึงพระทัยในตัวเหลียงเฟยขึ้นมา

“ชูเซี่ย เจ้ารีบไปดูเหลียงเฟยหน่อยเถิด” ชูเซี่ยที่กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างกลับถูกหลี่เฉินเย่นเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็ตวัดสายมองไปที่ชายหนุ่มอยากเยือกเย็นเสียดแทงไปจนถึงกระดูกของเขา ทำให้หลี่เฉินเย่นรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มก้มลงมองโหรวเฟยในอ้อมแขนอีกครั้งนางก็ค่อยๆเดินไปที่เหลียงเฟยก่อนจะตรวจชีพจรให้ แต่ผลวินิจฉัยที่ได้กลับไม่เหมือนกับโหรวเฟย “พิษที่นางโดนข้าไม่อาจถอนได้”

“นายหญิงชูเจ้าคะ พระสนมของพวกเราและโหรวเฟยโดนพิษในเวลาเดียวกัน แต่เพราะเหตุใดพิษของโหรวเฟยจึงแก้ได้แต่พิษของเหลียงเฟยกลับ...” ยังไม่ทันที่นางกำนัลผู้นี้จะกล่าวจบในตำหนักก็เกิดเสียงอื้ออึงดังขึ้นพร้อมกับที่ทุกคนที่มองมาที่ชูเซี่ยด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

“ชูเซี่ย หากเจ้าไม่พอใจเจ้าก็ลงมากับข้าเถิด เจ้าอย่าได้ริษยาหญิงสาวตัวเล็กๆเพียงคนเดียวจนหลงลืมว่าเจ้าเป็นหมอสิ” คำพูดของหลี่เฉินเย่นที่กล่าวมาราวกับมีดที่แทงทะลุเข้ามากลางใจของนางและยิ่งสะกิดให้ทุกคนในตำหนักแห่งนี้เข้าใจว่านางเป็นผู้ลงมือ