ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 350

ตอนที่ 350 ให้มันสิ้นสุด

“ท่านอา ท่านยังจะให้ท่านแม่ของพวกข้ากลับมาทำไมอีกเจ้าคะ หรือว่าจะให้นางกลับมาช่วยถอนพิษให้คนงามในอ้อมกอดของท่าน?” ไม่รอให้หลี่เฉินเย่นกล่าวอะไรจิงโม่ก็เอ่ยถามยิ้มๆและแสดงท่าทางราวกับเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ปาน

“ท่านอาไม่มีทางให้ท่านแม่ของพวกเรากลับมาหรอกพี่สาว เมื่อครู่เขาก็คิดว่าท่านแม่ของพวกเราเป็นคนวางยาพิษไปแล้ว หากว่าให้ท่านแม่ของเรากลับมาแก้พิษแบบนี้ก็เท่ากับว่าเป็นการสอนจระเข้ว่ายน้ำนะพี่สาว” ฉองเหลาปั้นสีหน้าจริงจังเอ่ยกับพี่สาวของตนอย่างเป็นการเป็นงาน

ทุกคนต่างก็ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เฉินหยวนชิ่งทั้งประณามนางและทำร้ายร่างกายจนชูเซี่ยพาร่างกายที่บาดเจ็บของตนเองจากไปโดยที่ไม่ได้โต้ตอบอะไรชายหนุ่มด้วยซ้ำ

“ถ้าท่านแม่ของพวกข้าวางยาพิษจริงจะเสียเวลามาหาทางถอนพิษพวกนางทำไมกัน ถ้าเช่นนั้นไม่ต้องวางยาตั้งแต่แรกไม่ดีกว่าหรือ” จิงโม่และฉองเหลาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แม้ว่าการพูดคุยของพวกเขาจะดูไร้เดียงสาแต่ทุกคนก็จับได้ว่าน้ำเสียงของเด็กน้อยสองคนนี้กำลังน้อยอกน้อยใจ เสียใจและโกรธเคืองมากแค่ไหน

“จิงโม่ ท่านแม่ของเจ้าไม่ใช่ผู้วางยาพิษ ท่านแม่ของเจ้าเป็นหมอที่ดี” สุดท้ายเฉินหยวนชิ่งก็ยอมรับออกมาอย่างยอมแพ้ เขาทนมองสายตาเสียใจของจิงโม่ไม่ได้จริงๆ สายตาของนางทำให้เขารู้สึกประหม่าไปหมด ไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว

“หมอที่ดีก็เสียใจเป็น เจ็บตัวเป็น ข้าไม่ยอมให้ท่านแม่กลับมาเสียอย่าง ท่านอาก็ไปหาคนอื่นมารักษาก็แล้วกัน” เสียงเล็กๆของจิงโม่เอ่ยตอบเฉินหยวนชิ่งด้วยสีหน้าสงบมั่นคง

เฉินหยวนชิ่งกลับตอบคำว่าดีออกไปโดยที่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัวราวกับถูกผีเข้าสิงก็ไม่ปาน

เมื่อเผชิญไหน้ากับจิงโม่เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเขายากจะควบคุมร่างกายของตนเองได้ ราวกับว่าความหยิ่งทระนง ความยะโสโอหังของตัวเขาเองยอมศิโรราบให้แก่เด็กหญิงตัวน้อยผู้นี้เพียงผู้เดียว

หลี่เฉินเย่นจับจ้องเด็กหญิงเด็กชายตัวน้อยของตนเองอย่างเวทนา ยามนี้หัวใจของเขากลายเป็นบ่อน้ำพุร้อนที่มีไอระเหยตลอดเวลา ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้เด็กๆของตนหวังจะปลอบประโลมแต่จู่ๆก็ได้ยินถ้อยคำที่ราวกับสายฟ้าฟาดลงมากลางใจของเขา

จิงโม่และฉองเหลาจับมือกันและหันมาทางหลี่เฉินเย่นก็กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ไว้พบกันใหม่ขอรับ/ไว้พบกันใหม่เจ้าค่ะ เสด็จพ่อ”

ท่าทางเด็กขาดของเด็กน้อยทั้งสองทำให้หัวใจของหลี่เฉินเย่นแตกสลาย ชายหนุ่มวิ่งไปข้างหน้าเพื่อตามพวกเขาให้ทันแต่ทว่าจนแล้วจนรอดก็ตามได้เพียงเงา

“รีบตามพวกเขากลับมาให้เราเดี๋ยวนี้ เราไม่อนุญาติให้พวกเขาออกจากวังแม้แต่ก้าวเดียว!” หลี่เฉินเย่นคำรามเสียงดังก้อง การที่ชูเซี่ยออกไปจากวังก็เป็นจุดสิ้นสุดความอดทนของเขาแล้ว หากว่าจิงโม่และฉองเหลาไปจากอ้อมอกของเขาอีกคนเขาจะต้องเสียสติเป็นแน่

ทันทีที่ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งทุกคนในตำหนักต่างก็วิ่งวุ่นออกตามหานายน้อยจิงโม่และฉองเหลากันยกใหญ่ ด้านฉ่ายเวินก็เพิ่งจะตื่นจากภวังค์ความคิดของตนเอง นางรู้สึกสับสนกับเรื่องราวทั้งหมดไม่น้อย ก็คนที่วางยาพิษเหล่าสนมก็คือนางไม่ใช่หรือแล้วเหตุใดจึงกลายเป็นคู่แฝดวางยาพิษไปได้เล่า

การเคลื่อนไหวของคู่แฝดสองคนนี้แปลกประหลาดและไม่ธรรมดาเลย หลี่เฉินเย่นและเหล่าองครักษ์วิ่งตามร่างเล็กสองร่างนั้นเพียงพริบตาเดียวพวกเขาก็หายไปไม่เห็นแม้แต่เงา เหล่านางสนมและฉ่ายเวินเมื่อเห็นท่าทางร้อนพระทัยของฝ่าบาทก็แสร้งทำทีเป็นร้อนใจช่วยกันออกตามหาเด็กน้อยทั้งสองบ้างโดยเริ่มจากอุทธยานในตำหนักของโหรวหยีเป็นที่แรก

“เสด็จแม่คนงามท่านตามหาพวกข้าอยู่หรือ” น้ำเสียงเล็กๆน่าเอ็นดูดังขึ้นอยู่ข้างหูของฉ่ายเวิน หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองก็พบร่างเล็กๆสองร่างยืนอยู่บนต้นไม้ เด็กน้อยทั้งสองคนกำลังมองมาที่นางด้วยรอยยิ้มใสกระจ่างราวกับดวงอาทิตย์น้อยๆสองดวง

“ฉองเหลา จิงโม่ พวกเจ้ารีบลงมาเร็วเข้า เสด็จพ่อกำลังตามหาพวกเจ้าอยู่นะ” แม้ว่าจะยังหวาดผวากับเด็กสองคนนี้ไม่หายแต่ทว่าตอนนี้นางพบพวกเขาแล้ว มันเป็นโอกาสดีที่นางจะสร้างความดีความชอบต่อหน้าหลี่เฉินเย่น ฉ่ายเวินจึงกล่าวกับคู่แฝดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างยิ่ง

“เสด็จพ่อไม่เชื่อใจท่านแม่ทำให้ท่านแม่ของพวกข้าเสียใจยิ่งนัก พวกเราจะไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่คงไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วล่ะ ท่านแม่เคยบอกว่าเสด็จแม่คนงามชอบเสด็จพ่อของพวกเรามาก จากนี้ไปท่านต้องดูแลเสด็จพ่อของพวกข้าให้ดีๆรู้หรือไม่ จะให้ดีต้องให้กำเนิดบุตรชายให้เสด็จพ่อด้วย หากว่ามีน้องชายตัวน้อยไว้สืบบังลังก์แล้วเสด็จพ่อจะได้ไม่ต้องตามหาพวกเราอีก” จิงโม่เอ่ยด้วยสีหน้าเสียอกเสียใจ ฉองเหลาเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับพี่สาวด้วยสีหน้าที่เสียใจเช่นกัน

ฉ่ายเวินมองดูปีศาจน้อยสองตนอย่างครุ่นคิด นางพร่ำบอกกับตนเองว่าอย่าได้เชื่อใจพวกเขาอีกเป็นอันขาดไม่เช่นนั้นก็จะถูกหลอกอย่างที่ผ่านมา แต่ทว่าในส่วนลึกของจิตใจนางก็ยินดีเหลือเกิน หากว่าเด็กสองคนนี้ไปจากวังหลวงจริงๆเช่นนั้นจากนี้ไปช่วงเวลาแห่งความสุขของนางกับศิษย์พี่ก็ได้เริ่มขึ้นแล้วสินะ