ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 356

ตอนที่ 356 เห็นแก่ตัว

ทันทีที่ชูเซี่ยมาถึงที่พักในเมืองเก้อโจวนางก็ส่งขาวไปหาคนในพรรคมังกรเหินทันที เหลียงกวางเสียงก็เร่งรุดเดินทางมาที่นี่จนถึงในคืนกลางดึกวันที่สอง

ตอนที่เหลียงกวางเสียงเข้าพบชูเซี่ยนางก็กำลังวุ่นวายอยู่กับพวกยาสมุนไพรที่ใช้ในการทำยาถอนพิษให้แก่เหล่าเด็กสาวในตำบลอวี๋นจี๋ นางพยายามคิดค้นวิธีที่จำทำยาถอนพิษโดยใช้เวลาให้สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้

เหลียงกวางเสียงลอบมองใบหน้าของชูเซี่ยยามที่กำลังวุ่นวายอยู่กับพวกสมุนไพรตรงหน้า เดี๋ยวนางก็ก้มลงดมสมุนไพร เดี๋ยวก็ตรวจดูลักษณะของสมุนไพร สีหน้าและอารมณ์ของนางดูสงบอย่างยิ่ง แต่ว่าบรรยากาศรอบๆกายของนางกลับเย็นยะเยือกจนพาลให้เหลียงกวางเสียงสั่นสะท้านไม่กล้าเข้าไปขัดจังหวะ

“มาแล้วหรือ” หลังจากที่ชูเซี่ยวางสมุนไพรในมือลงก็เหลือบมาเห็นเหลียงกวางเสียงที่ยืนนิ่งอยู่ มือของนางเอื้อมไปหญิงสมุนไพรอีกตัวหนึ่งขึ้นมาก่อนจะเหลือบมองเหลียงกวางเสียงเล็กน้อย น้ำเสียงหวานของนางนิ่งเรียบราวกับว่าการมาของเหลียงกวางเสียงครั้งนี้เพียงแค่มาชวนนางกินข้าวพูดคุยสนทนากันตามปกติเท่านั้น

“นายหญิง” เหลียงกวางเสียงโค้งคำนับอีกฝ่ายอย่างสุภาพ

“ช่วงนี้ที่ค่ายทหารเป็นอย่างไรบ้างเล่า” ชูเซี่ยเอ่ยถามเสียงราบเรียบราวกับว่ากำลังพูดคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ

“นายหญิง นี่มันเป็นเรื่องในราชสำนัก ท่าน...” เหลียงกวางเสียงเอ่ยกับชูเซี่ยด้วยสีหน้าจริงจัง นับตั้งแต่ชูเซี่ยเข้าวังนางก็คอยควบคุมดูแลวังหลวงโดยตลอด เรื่องเกี่ยวกับการเมืองราชสำนักนางแทบไม่ก้าวก่ายราวกับว่าพรรคมังกรเหินไม่เคยสนเรื่องนี้ แต่จู่ๆชูเซี่ยกลับถามถึงเรื่องราวในราชสำนักขึ้นมา หรือว่า...

ในใจของหลางกวางเสียงเกิดลางสังหรณ์บางอย่าง เขาไม่ต้องการให้คนของพรรคมังกรเหินมาก้าวก่ายเรื่องในราชสำนักเพราะว่าเขาต่างหากเล่าที่เป็นขุนนางในราชสำนักเพียงคนเดียวที่เป็นคนของพรรคมังกรเหินที่แฝงตัวในราชสำนัก เขาอยากให้นายหญิงและทุกคนในพรรคคอยเป็นกำลังสนับสนุนให้แก่เขา แต่ว่าเขาในตอนนี้...

แม้จะไม่ได้กล่าวคำว่าทรยศออกมา แต่ทุกคนในพรรคมังกรเหินต่างก็รู้ดีว่าเหลียงกวางเสียงผู้นี้เคยกระทำผิดคิดไม่ซื่อกับพรรคมังกรเหิน

“หากว่าคนของพรรคมังกรเหินไม่ข้องเกี่ยวเรื่องในราชสำนักจริงท่านก็คงไม่ได้มายืนอยู่ในจุดนี้หรอกนะ” น้ำเสียงของชูเซี่ยราบเรียบแฝงไปด้วยความกดดันราวกับกำลังย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่งเหลียงกวางเสียงเคยทรยศพรรคทำให้ชายวัยกลางคนมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ยามที่มองสบสายตาของชูเซี่ยที่ทอดมองมาก็เต็มไปด้วยความละอายใจ

“ท่านไม่เต็มใจพูดก็ไม่เป็นไร แต่ว่าท่านก็อย่าได้ลืมคำพูดที่ท่านเคยกล่าวไว้ก็แล้วกัน วัตถุประสงค์ของพรรคมังกรเหินคืออะไรท่านน่าจะรู้ดีที่สุด จงอย่าได้ล้ำเส้นเป็นอันขาด”

“นายหญิงโปรดวางใจ ข้าจะไม่มีวันทรยศท่านเป็นอันขาด” เหลียงกวางเสียงรับรู้ได้ว่าชูเซี่ยพยายามเตือนสติเขาเท่านั้นจึงรีบตอบรับและให้คำมั่นอย่างรวดเร็ว

ชูเซี่ยเพียงยิ้มให้อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร ไม่มีวันทรยศ? ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เขาก็ทรยศพวกพ้องไปแล้วงั้นหรือ เพียงแต่บรรทัดฐานของผู้ชายคนนี้คงยืดหยุนได้กระมังจึงได้กล่าวอย่างมั่นใจถึงเพียงนี้

แน่นอนว่าชูเซี่ยเองก็ไม่อยากจะว่าร้ายเหลียงกวางเสียงเท่าใดนักแต่ทว่ายามนี้อีกฝ่ายก็เป็นเหมือนหมากตัวสำคัญที่นางทอดทิ้งไม่ได้ หากว่านางอยากชนะกระดานหมากนี้นางย่อมไม่อาจวางตัวเหลียงกวางเสียงเป็นศัตรูได้ ดังนั้นนางจึงเรียกอีกฝ่ายมาเพื่อย้ำเตือนเขาให้รู้จักวางตัวจะดีกว่า

“ข้าจะจัดการเรื่องที่ค่ายทหารอย่างสุดความสามารถ แล้วนายหญิงมาที่เก้อโจว...”

เหลียงกวางเสียงไม่อยากให้ชูเซี่ยรู้เรื่องของค่ายทหารมากนัก ดังนั้นเขาจึงจงใจที่จะเปลี่ยนหัวข้อสนทนามาถามถึงเหตุผลที่ชูเซี่ยเดินทางมายังเมืองเก้อโจวแทน

ชูเซี่ยก็ยิ้มให้อีกฝ่ายและยังคงไม่กล่าวอะไรเช่นเดิม

เหลียงกวางเสียงจึงตระหนักได้ว่าตนเองเผลอพูดในสิ่งที่ไม่สมควรไปเสียแล้ว นายหญิงของพรรคมังกรเหินมีอำนาจสูงสุดเหนือผู้ใด ตัวเขาเองก็เป็นเพียงแค่ผู้อาวุโสในสำนักมีสิทธิไปถามก้าวก่ายนายหญิงได้ที่ไหนกัน

“ยามนี้เมืองเก้อโจวไม่ค่อยสงบนัก หากนายหญิงเสร็จธุระที่เมืองนี้แล้วก็ไม่ควรเสียเวลาอยู่ที่นี่นานนะขอรับ” อย่างน้อยเหลียงกวางเสียงก็ยังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเตือนชูเซี่ย

“นอกจากมีการเปลี่ยนแปลงในกองทัพของเมืองเก้อโจวแล้วยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่” ทันทีที่ชูเซี่ยถามคำถามนี้ออกไปสีหน้าของเหลียงกวางเสียงก็แปรเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำ