ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 357

ตอนที่ 357 เริ่มใช้สายลับ

“ให้คนจับตาดูเหลียงกวางเสียงเอาไว้ วันนี้ข้ารู้สึกว่าเขามีท่าทีแปลกๆ...” ชูเซี่ยพูดกับเชียนซานโดยไม่ละสายตาไปจากเบื้องหลังของเหลียงกวางเสียง ในใจของนางรู้สึกสับสนวุ่นวายไปหมด ท่าทางเรื่องที่เกิดขึ้นในค่ายทหารเมืองเก้อโจวจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาเสียแล้วเพราะดูจากสีหน้าที่เคร่งเครียดของเหลียงกวางเสียงแล้วนางก็ไม่อาจประมาทได้

“ส่งข่าวไปที่วังด้วยและสั่งคนของเราให้คุ้มครองเหลียงกุ้ยไท่เฟยและกุยเอ๋อให้ดี”

“นายหญิงต่อให้เราจะปกป้องหรือไม่ปกป้องสองคนนั้น เหลียงกวางเสียงก็...” เชียนซานไม่อยากให้คนของตนเองต้องเสียเวลาไปให้ความคุ้มครองเหลียงกุ้ยไท่เฟยสองแม่ลูก เพราะไม่ว่าคนของพรรคจะให้การคุ้มครองหรือไม่เหลียงกวางเสียงก็ไม่ใช่คนที่พวกนางควรให้ความไว้วางใจอยู่ดี

“หากว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเหลียงกุ้ยไท่เฟยและลูกในวังหลวงจริงๆเราก็จะต้องกลายเป็นศัตรูกับเหลียงกวางเสียงอย่างแท้จริง” คำพูดของชูเซี่ยทำให้เชียนซานอดไม่ได้ที่จะตื่นกลัวขึ้นมา

“นายหญิง……”

“นายหญิง...”

“ข้าเชื่อว่าอีกไม่กี่วันจะต้องมีคนในวังพยายามที่จะลงมือกับเหลียงกุ้ยไท่เฟยเพื่อบีบบังคับให้เหลียงกวางเสียงเข้าเป็นพวก ยามนี้เหลียงกวางเสียงยังลังเลสองจิตสองใจไม่รู้จะเข้าร่วมกับฝั่งใด ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในค่ายทหารกับข้า” นี่เป็นเพียงแค่การคาดเดาของชูเซี่ยเท่านั้น นางไม่กล้าประมาทเรื่องนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่ค่ายทหารเก้อโจวมีนายทหารอยู่ร่วมห้าหมื่นนายทั้งยังเป็นเมืองที่ไกล้กับเมืองหลวงมากที่สุดอีกด้วย กองทัพในค่ายทหารเก้อโจวเป็นกองทัพที่เป็นกำลังหนุนสำคัญของหลี่เฉินเย่น นางจะสูญเสียมันไปไม่ได้เป็นอันขาด

“ข้าจะสั่งการไปทันที นายหญิงไม่ต้องเป็นห่วงนะเจ้าคะ” แม้ในใจลึกๆของเชียนซานจะไม่ชอบเหลียงกุ้ยไท่เฟยแต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนส่วนมาก เชียนซานรู้ดีว่าควรวางตัวเช่นไร

“ให้คนที่รับผิดชอบในการสืบข่าวเมืองเก้อโจวมาพบข้าที” ชูเซี่ยกล่าวจบก็เริ่มหันมาสนใจกับสมุนไพรที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะต่อ

เมื่อเห็นสายตาของชูเซี่ยยามที่ตรวจสอบรายละเอียดสมุนไพรบนโต๊ะเชียนซานก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ย “นายหญิงจะให้คนของเรานำสมุนไพรพวกนี้ไปต้มเลยหรือไม่ ข้าคิดว่าสมุนไพรเหล่านี้คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกเจ้าค่ะ”

“เกรงว่าจะมีปัญหายามที่ขนย้ายนี่สิ ข้าว่าพวกเราเดินทางไปที่ตำบลอวี๋นจี๋กันอีกสักครั้งเถิด” ใบหน้าของชูเซี่ยยามที่พูดประโยคนี้ออกมาดูเศร้าหมองลงหลายส่วน เมื่อครู่ยามที่พูดคุยกับเหลียงกวางเสียง อีกฝ่ายบอกกับนางว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตำบลอวี๋นจี๋ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเช่นที่นางคิด นางยิ่งคิดไปถึงยามที่นางตรวจชีพจรให้แก่ว่านเหลียงขึ้นมา แม้ว่าลักษณะพิษจะเหมือนกับพิษที่นางคิดว่าใช้แต่เมื่อย้อนคิดให้ดีมันกลับมีบางอย่างที่ต่างออกไป

“เดินทางคืนนี้เลยก็แล้วกัน พรุ่งนี้บ่ายเราจะได้กลับมาถึงเมืองนี้ได้ทัน” ชูเซี่ยบอกกับเชียนซานอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับและรีบวิ่งออกไปสั่งคนอีกต่อหนึ่งทันที

ก่อนที่จะเดินทางออกนอกเมืองเก้อโจวชูเซี่ยก็ได้พบกับผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบสืบข่าวในเมืองเก้อโจวนั่นก็คือ ว่านอัน

“นายหญิง ระยะนี้เหลียงกวางเสียงมักจะพบปะกับเหล่าแม่ทัพอยู่บ่อยครั้งแต่ด้วยเรื่องใดพวกเราก็ไม่ทราบเพราะไม่อาจแฝงตัวเข้าไปสืบได้จริงๆขอรับ แต่ข้าเชื่อว่าย่อมไม่ใช่การสนทนาผิวเผินแน่ ท่าทางของเหลียงกวางเสียงในระยะนี้แปลกมากขอรับ”

“เจ้าคิดว่าพวกเขากำลังทำอะไร” ชูเซี่ยถามความเห็นของว่านอันเพราะนางเห็นด้วยที่ว่าท่าทางของเหลียงกวางเสียงแปลกมากจริงๆ

“ไม่ทราบขอรับ ข้าเพียงแค่คิดว่าหากพวกเขาคิดจะซื้อใจกองทัพจริงก็สมควรคุยกับพวกทหารในกองทัพแทนที่จะเป็นเหล่าแม่ทัพยังจะดีเสียกว่า เพราะที่นายทหารต่อต้านไม่ฟังคำสั่งของราชสำนักก็เป็นเพราะครึ่งปีมานี้ทางราชสำนักไม่มีการจ่ายเงินเดือนให้แก่คนในกองทัพเลยต่างหากขอรับ”

“เป็นเพราะไม่มีการจ่ายเงินให้ทหาร?” ชูเซี่ยมองมาที่ว่านอันอย่างประหลาดใจ นางคิดว่านางรู้รายละเอียดเกี่ยวกับการต่อต้านภายในกองทัพดีแล้ว แต่เรื่องที่หลี่เฉินเย่นบอกกับนางคือเรื่องที่เหล่านายทหารไม่พอใจในตัวแม่ทัพไม่ใช่หรือ นางคิดมาตลอดว่าสายของเชียนไม่มีวันให้ข้อมูลผิด แต่เรื่องที่นางรู้นี่มัน...

ตอนนี้ชูเซี่ยรู้ชัดแล้วว่าความรู้สึกแปลกๆที่นางรู้สึกคืออะไร จากที่ว่านอันกล่าวมาหากว่าปัญหาคือการจ่ายเงินเดือนทหารจริง เช่นนั้นเหลียงกวางเสียงก็ควรแจ้งข่าวแก่ราชสำนักให้พวกเขาส่งเงินมาไม่ใช่หรือ หรือหากว่าเหล่าทหารในกองทัพไม่พอใจในตัวแม่ทัพตามข่าวที่เชียนได้รับจริง ที่เหลียงกวางเสียงเข้าพบเหล่าแม่ทัพก็เพื่อปรึกษาหารือวิธีการแก้ไขปัญหาในกองทัพใช่หรือไม่นะ

ถ้าหากทหารเริ่มก่อการกบฎเพราะเรื่องปัญหาการจ่ายเงินเดือนของราชสำนักจริงวังหลวงจะต้องวุ่นวายมากเป็นแน่ อีกหนึ่งส่วนสำคัญของการจัดการปัญหานี้ก็ขึ้นอยู่กับการจัดการของแม่ทัพในค่ายทหารด้วยเช่นกัน