ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 361

ตอนที่361 เป้าหมายเป็นพรรคมังกรเหินเหมือนเดิม

“นายหญิงก่อนหน้านี้กระหม่อมเคยบอกว่าที่เก้อโจวมีปัญหาการส่งออกสินค้าเป็นของปลอมยังมีบัญชีที่เขียนที่เขียนผิดเพี้ยนและพวกเขายังใช้เงินในระบบกรงศรีกรมกลางอีก”พูดถึงสุดท้าย สีหน้าอาหมั่นก็เครียดขึ้นมาทันที

“ใช้ไปเท่าไหร่?”

“สี่หมื่นกว่า”อาหมั่นลังเลสักพักและตอบออกไป

สำหรับพรรคมังกรเหินแล้วเงินที่พวกเขาใช้ไปก็ไม่เยอะมากแต่ว่าเก้อโจวแบ่งของกันก็เหมือนกับเป็นของทุกอย่างของที่นั้น

อาหมั่นไม่กล้าพูดแตเห็นสีหน้าชูเซี่ยเครียดกว่าเดิม

“ไม่ใช่แค่คนเดียวสินะที่ลงมือทำ”ชูเซี่ยพูดอย่างเยือกเย็นในใจก็กลับด้านชาขึ้นมา พรรคมังกรเหินที่มีชื่อเสียงมายาวนานกลับต้องมาเจอการหักหลังกันในหมู่เดียวกัน

ใช้ไปตั้งหมื่นกว่าบาท เปลี่ยนคนดูแล คนที่ดูแลด้านการเงิน คนพวกนี้ตกเป็นผู้ต้องสงสัย

พรรคมังกรเหินมีความศรัทธาในหมู่เดียวกันเชื่อซึ้งกันและกัน อะไรกันที่ทำให้พวกเรายอมสละความภัคดีความศรัทธาไปนะ……

“ครั้งนี้ถ้าเอาเงินมาต้องระวังหน่อยอย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด ข้าคิดว่านี้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอนและเรื่องนี้ก็มีหลี่อวิ๋นลี่เป็นผู้นำ พวกเราเหมือนเป็นตัวหมากรุกที่เขาควบคุมไว้แล้วในแผ่นกระดานของเขา”ชูเซี่ยพูดช้าๆในใจกลับเริ่มลังเลตื่นเต้นขึ้นมา

เห็นด้านหน้ามีคนคุกเข่าอยู่ ชูเซี่ยก็มั่นใจเลยว่านี้ต้องเป็นแผนการของหลี่อวิ๋นลี่แน่นอน

เรื่องของว่านเหลียงนางแค่อยากให้ว่านเหลียงออกไปจากเมืองเก้อโจวแต่ว่าพวกเขาไม่คิดเลยว่านางจะกลับมาเร็วเช่นนี้ดังนั้นพวกเขาถึงใช้แผนการที่สอง ต่อมาต้องเกิดเรื่องแน่ต้องเป็นเรื่องของทหารเก้อโจว

“นายหญิง ท่านเคยบอกว่าถ้าหลี่อวิ๋นลี่ลงมือต้องมาทำที่พรรคมังกรเหินก่อนเป็นแน่”เชียนซานพูดเตือนชูเซี่ย นี้เป็นสงครามครั้งยิ่งใหญ่ ชูเซี่ยเคยบอกนางเรื่องนี้ดังนั้นครั้งนี้หลี่อวิ๋นลี่ลงมือกับทหารเก้อโจวก่อน นางแปลกใจมาก

“ยัยเด็กโง่ ตั้งแต่ที่ข้าเข้ามาอยู่ในหลังวังในตำแหน่งนายหญิงพรรคมังกรเหิน พรรคมังกรเหินก็เกี่ยวข้องกับราชการนี้แล้วและใครบอกว่าครั้งนี้เขาลงมือกับทหารเก้อโจว นี้เป็นแค่การตักเตือน เป้าหมายพวกนั้นยังคงเป็นพรรคมังกรเหินเหมือนเดิม”

“นายหญิง พวกเราจะทำอย่างไรดี?”ชูเซี่ยพูดจบอาหมั่นก็เข้าใจว่าชูเซี่ยพูดว่าอะไรทันที

“ไปตรวจหาว่าใครขโมยเงิน อันที่สามารถเอากลับมาได้ก็เอากลับมาและไปตรวจอีกอย่างว่าเงินกองกลางของทหารเก้อโจวไปไหนแล้ว”ชูเซี่ยสั่งเสียงเบาในใจสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ

“สายสืบบอกมาว่าครึ่งปีมานี้ทางราชการขุนนางไม่ได้แจกจ่ายเงินให้เลย”อาหมั่นพูดให้ชูเซี่ย

ชูเซี่ยมองดูอาหมั่นที่พูดให้กับตัวเองอย่างจริงจัง เงินของทหารเก้อโจวไม่เคยถูกจ่ายอย่างล่าช้าเช่นนี้

“นายหญิง นี้……”อาหมั่นก็เชื่อที่ชูเซี่ยพูดแต่แค่ไม่มีหลักฐานตอนนี้แม่ทัพยศสูงสุดของทหารเก้อโจวก็ยังคงไม่รู้ว่ามีการแจกเงิน?

“ก่อนข้าจะมาข้าเคยบอกกับฝ่าบาทเรื่องนี้ เขาจัดการเอกสารต่างๆเกี่ยวกับเก้อโจวมาให้ข้า เขาไม่ทางโกหกข้าแน่นอน”

ชูเซี่ยพูดอย่างจริงจังพูดจบก็มองไปทางอาหมั่น สีหน้าของเขาโกรธมาก ชูเซี่ยไม่พูดอะไรแต่ให้เขาสงบลงมาก่อนอีกนานมากอาหมั่นถอนหายใจและพูดว่า: “หลี่อวิ๋นลี่เหมือนตัวซวยของประเทศมากเลย”

“อาหมั่น เรื่องเงินเป็นเรื่องใหญ่ เจ้าต้องตรวจสอบดีๆ”ชูเซี่ยพูดอย่างจริงจังหนักแน่นอีกครั้ง

“นายหญิงวางใจได้พ่ะย่ะค่ะ ตำแหน่งพ่านกวนนี้ได้มาอย่างบริสุทธิ์”อทหมั่นพูดอย่างมั่นใจ

“ข้าเชื่ออาหมั่น เจ้าต้องระวังด้วยมีข่าวคราวอะไรก็มาบอกข้าก่อน”ชูเซี่ยพูดอีกครั้ง

สงครามครั้งนี้ของนางและหลี่อวิ๋นลี่ต้องดุเดือดเป็นแน่ ตอนนี้เหมือนจะซาลงแล้วบ้างเพราะว่าหลี่อวิ๋นลี่ทำให้นางเสียเงินไปเยอะมากดังนั้นนางต้องรู้ข่าวคราวบ้างเอาไว้ใช้ตอนจำเป็น

“นายหญิงแล้วเรื่องเหมืองเราจะทำอย่างไรดี?ว่านอันก็หาทั่วเมืองเก้อโจวแล้ว”อาหมั่นกำลังจะไปพอเดินไปถึงหน้าประตูเขาก็หันมามองชูเซี่ยอีกที

เรื่องเงินของทหารเก้อโจวกำลังจะแก้ไขได้แล้ว เรื่องของว่านเหลียงกับตำบลอวี๋นจี๋ก็ต้องมีคนของพรรคมังกรเหินจัดการอยู่แล้ว มีแต่เรื่องภายนอกที่ทำให้เขาปวดหัวมาก

“ข้าคิดก่อน”ชูเซี่ยก็ไม่มีวิธีที่ดีอะไร ไม่ว่าจะเป็นชาติก่อนหรือชาตินี้ การถูกกระทำแบบนี้ทำเอาคนปวดหัวมาก

อาหมั่นรู้ว่าชูเซี่ยกำลังคิดอะไร เขายิ้มและเดินออกไปและชูเซี่ยก็นั่งลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยหน่าย นางมองเชียนซานนานมากกว่าจะพูด: “ข้าคิดถึงเด็กๆจังเลย”

“นายหญิง ท่านก็อย่าพึ่งคิดถึงเด็กๆเลย ถ้าฝ่าบาทรู้ว่าท่านจะทำให้พวกเขาตกอยู่ในอันตรายอีก สำหรับท่านเขาไม่ลงโทษท่านแต่กับข้าเนี่ยสิ”เชียนซานเข้าใจความรู้สึกชูเซี่ยแต่พอคิดตอนที่เด็กๆถูกขังในห้องลับของเก๋อเอ๋อตั้งนานยังมีบาดแผลอีก นางก็สงสารมากดังนั้นนางก็เลยรีบหยุดความคิดนี้ของชูเซี่ยไว้

“เขามีสิทธิ์อะไรมาว่าข้า?เจ้าลืมแล้วเหรอว่าเขาไม่เชื่อใจข้าแล้วยังรับโหร่วยเฟยเข้ามาเป็นสนมอีก ตอนนี้เขากลับกินดีอยู่ดีมีสาวรอบตัวแต่ข้ากลับต้องมาโดนคนลอบทำร้ายอยู่เช่นนี้......”ชูเซี่ยพูดอย่างโมโห

“เชียนซาน ที่ข้าพูดไม่ใช่ความจริงเหรอ?”

“ท่านพูดมาเป็นความจริงเหรอ ท่านอยากออกวังฝ่าบาทก็ยยอมแสดงละครตามท่าน ท่านไม่รู้เหรอว่าฝ่าบาทตามใจท่านแค่ไหนกัน?”

เชียนซานมองดูชูเซี่ยที่เอาแต่น้อยใจ เป็นถึงกษัตริย์แต่กลับมาเอาแต่นางและตอนนี้นางก็มีน้อยใจอีก จริงๆเลย……

“ข้าน้อยใจจริงๆนะดังนั้นข้าอยากใช้ลูกๆของเขา เขาคงไม่มีปัญหาอะไร ใช่ไหม?”ชูเซี่ยไม่สนว่าเชียนซานจะพูดอะไร นางถามเชียนซานไปอย่างจริงจัง

“นายหญิง ท่านไม่ควรเอาแต่ใจที่ฝ่าบาทตามใจท่านจนไม่กลัวอะไรเลย ฝ่าบาทชอบเด็กสองคนนี้มากแค่ไหน ไม่ใช่ว่าท่านไม่รู้ ครั้งก่อนตอนเด็กๆมีเรื่องท่านยังคงวุ่นอยู่กับในวังและนอกวัง ฝ่าบาทก็ดูแลเด็กๆแทน”เชียนซานนึกถึงตอนที่หลี่เฉินเย่นเช็ดตัวให้เด็กๆเบาๆ

“เชียนซาน หลี่เฉินเย่นให้อะไรดีๆกับเจ้างั้นเหรอ ทำไมตอนนี้เจ้าพูดแต่เรื่องดีๆของเขาเนี่ย?”ชูเซี่ยรู้ว่าหลี่เฉินเย่นรักเด็กๆมากแค่ไหนดังนั้นนางก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“ข้าแค่พูดไปตามความจริง ฝ่าบาทอยากจะชดเชยเด็กๆมาโดยตลอดแต่ยังไม่ได้ชดเชย ท่านก็ใช้ใด้เด็กๆต้องไปฝ่าอันตรายเพื่อเขา ท่านลองคิดสิว่าคนเป็นพ่อจะรู้สึกเช่นไร”เชียนซานพูดอธิบายให้ชูเซี่ย นางหวังว่าชูเซี่ยจะเลิกคิดได้แล้วเพราะยังไงพวกเขาก็ยังเด็กอยู่

“เชียนซาน เจ้าคิดว่าประเทศและอำนาจของเขาต่อไปเขาจะส่งต่อมันให้กับใคร?”ชูเซี่ยเปลี่ยนเรื่องต่อ นางไม่เคยเห็นเชียนซานเป็นเช่นนี้เลย

“ต้องป็นเด็กๆสิเจ้าค่ะ จะมีใครได้อีก”เชียนซานตอบอย่างมั่นใจ

“ดังนั้นเพื่อประเทศของเขาและเขาก็ลงมือช่วยหน่อยก็สมควรแล้วนี้”ชูเซี่ยเห็นเชียนซานเข้าใจที่ตัวเองพูดเสียที

“แต่ว่า……”

“เชียนซานไม่มีแต่นอกจากพวกเขาสองคนก็หาใครไม่ได้แล้ว พวกเขาเป็นตัวช่วยเดียวที่ช่วยเราได้”ชูเซี่ยเห็นเชียนซานไม่ตอบโต้อะไร นางก็พูดที่สำคัญมาทันที

ชูเซี่ยมองดูเชียนซาน สีหน้านางดูทุกข์และเศร้าใจมาก นางเป็นแม่คนไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกตัวเองเผชิญกับอันตรายหรอกแต่ว่าสงครามครั้งนี้ยากมาก พวกเขาจะแพ้ไม่ได้ ก้าวพลาดก้าวเดียวก็จะพลาดกันทั้งหมด

แห้เฟยหลก็แพ้ด้วย ในราชการหลี่เฉินเย่นก็จะแพ้ด้วยถึงเวลานั้นตัวตนของพวกเขาก็จะอยู่ยากขึ้น