ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 365

ตอนที่365มีข้าอยู่ไม่ต้องกลัว

พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นบรรยากาศก็เลยยังดูมืดๆพวกเขาเงยหน้ามองดูชายชุดดำที่ยืนตรงหน้าสีหน้าเขาช่างเย็นชาเยือกเย็นดูไม่ออกเลยว่ารอบข้างเขามีกับดักหรือเปล่า

ชูเซี่ยตกใจนางไม่ทันระวังคิดว่าถ้าพวกเขาถอนกับดักได้ก็จะไม่มีใครสังเกตเห็น

พวกเขาระมัดระวังกว่าที่นางคิดเอาไว้

ก็จริงถ้าที่นี่ทำอาวุธจริงอย่างที่เด็กๆพูดถึงงั้นที่นี่ก็เป็นกลุ่มของหลี่อวิ๋นลี่อีกหนึ่งที่เขาจะให้คนมาเดินเพ่นพล่านที่นี่ได้อย่างไร

“คนของพรรคมังกรเหินเก่งเสียจริงขนาดทางเข้าเล็กขนาดนั้นยังหาเจอได้”ชายผู้นั้นมองดูกลุ่มของชูเซี่ยและพูดยิ้มร่า

“หลายร้อยปีนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่พรรคมังกรเหินอยากทำอะไรแล้วทำไม่ได้”เชียนซานและทุกคนในกลุ่มพูดขึ้นอย่างภูมิใจ

“ดังนั้นพวกเขาก็ทำสำเร็จในการส่งพวกเจ้าเข้ามาตาย”ชายผู้นั้นไม่ฟังที่เชียนซานพูดอย่างภูมิใจนั้นเลยสำหรับเขาแล้วนางก็จะตายในเร็วๆนี้

“ใครจะตายก่อนยังไม่แน่เจ้าพูดเร็วไปหรือเปล่า”ถึงแม้เชียนซานจะรู้ว่าพวกเขาเข้ามากะทันหันแต่ว่าพอเห็นชายผู้นั้นพูดเช่นนี้นางก็ทนไม่ได้ที่จะตอบโต้กลับไป

“เด็กน้อยไม่เคยมีคนเคยสอนเหรอว่าคนที่พูดจาโอ้อวดโอหังอย่างเจ้าอาจจะตายเร็วขึ้น”ชายผู้นั้นไม่รู้สึกว่าเชียนซานกำลังพูดให้เขาเดือดอยู่เขายิ้มและพูดกับเชียนซานเสร็จก็ทำท่ามือให้คนด้านหลัง

“งั้นมีคนเคยบอกให้เจ้าหรือไม่ว่าทำเรื่องชั่วตอนกลางวันแสกๆยมบาลก็จะชอบเจ้าเหมือนกัน”เชียนซานพูดจบก็มีธนูพุ่งเข้ามาใส่นางด้วยความเร็วแสงพริ้ว!นางรีบหลบธนูดอกนั้นอย่างเร็วไว

“อยากตายนักหรือไง”ผู้ชายคนนั้นพอได้ยินเชียนซานพูดและยังหลบธนูเขาได้อย่างง่ายดายคำพูดก็ดูโมโหขึ้นมา

“ข้าว่าคนที่อยากตายคงเป็นเจ้ามากกว่าบังอาจกล้าลงมือกับข้าเจ้าไม่กลัวพรรคมังกรเหินฆ่าคนในบ้านเจ้าอย่างราลคาบงั้นเหรอ”เชียนซานอารมณสียมากก็ด่ากลับไป

“เจ้า……”ชายชุดดำนั้นก็เริ่มโกรธขึ้นมาเขาอยากพูดโต้ตอบเชียนซานต่อแต่ว่าเขาไม่อยากสนใจเชียนซานที่เป็นข้ารับใช้ของนายหญิงพรรคมังกรเหินแล้ว

แต่ชูเซี่ยรู้แล้วว่าชายผู้นั้นอยากจะทำอะไรนางพูดเสียงเบากับว่านอันว่า:“ให้คนที่ยังเข้ามาในทางเข้าอ้อมไปทางด้านหลังจำไว้ที่นี่มีกับดักมากมายวิธีแก้กลไกเหล่านั้นคือ……”

ว่านอันรับคำสั่งและเดินออกไปผู้ชายคนนั้นที่กำลังหัวเสียอยู่ไม่ได้สังเกตชูเซี่ยเลยและเชียนซานก็ด่าชายชุดดำนั้นต่อว่า:“รอข้าออกไปได้เห็นดีกันแน่”

เชียนซานพูดจบชายชุดดำนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งนางพูดกับเชียนซานต่อว่า:“วันนี้ที่นี่ก็คือหลุมศพของพรรคมังกรเหินนายหญิงของพวกเจ้าและเจ้าก็จะตายที่นี่กันหมด”

“เจ้าพูดเร็วไปหรือเปล่าถ้าข้าเดาไม่ผิดด้านหลังเจ้ามีแค่พลธนูเพียงคนเดียวเจ้าอย่าคิดว่าตัวเองได้ยืนอยู่ที่สูงแล้วคิดจะฆ่าเราได้”ว่านอันกลับมาชูเซี่ยก็ไม่เคลียดอย่างครั้งก่อนแล้วนางมองดูรอบข้างและคิดเรื่องราวก็คิดได้ว่าถึงจะเอ่ยปากออกมา

คำพูดของชูเซี่ยทำเอาพรรคมังกรเหินสะพรึงเชียนซานมองดูชูเซี่ยและพูดอย่างจริงจังว่า:“นายหญิงท่านรู้ได้อย่างไร?”

“ข้าเดาเอา”

ชูเซี่ยตอบกลับไปเชียนซานตกใจมากนางมองดูชูเซี่ยและพูดเสียงเบาว่า:“ดูจากอาการสีหน้าของคนนั้นเหมือนท่านจะพูดถูกนะเจ้าค่ะ”

เชียนซานพูดและมองชายชุดดำคนนั้นสีหน้าเขาเริ่มลุกลี้ลุกลน

“แสดงว่าข้าเดาถูกแล้ว”ชูเซี่ยแน่ใจว่าตัวเองเดาถูกแล้วเมื่อกี้นางก็เสี่ยงแล้วเด็กๆบอกกับนางแล้วว่าที่ไหนมีคนอะไรบ้างคนของหลี่อวิ๋นลี่ในภูเขามีไม่เยอะแต่ล่ะคนมีงานของตัวเองทั้งนั้นดังนั้นชายชุดดำจะเรียกคนในระยะเวลาสั้นๆนี้คงยาก

ชูเซี่ยรู้ว่าถ้านางเดาถูกชายชุดดำนั้นคงมีพลธนูคนเดียวไม่เช่นนั้นตอนที่นางพูดเสร็จก็คงโดนธนูเป็นห่าฝนแล้ว

“ชูเซี่ยข้าเรียกคนแล้วเจ้ากล้ามาเขาเฟลหลงของข้างั้นก็มีแต่ความตายรอเจ้าแล้วล่ะ”ชายคนนั้นเมื่อกี้ยังมีความตื่นตกใจและเริ่มทำใจสงบลงมา

“อืมงั้นข้าจะค่อยดู”ชูเซี่ยตอบไปอย่างสบายๆเหมือนที่ชายคนนั้นพูดให้นอนรอตาย

“ชูเซี่ยเจ้าไม่คิดเลยใช่ไหมล่ะว่าเจ้าจะมีวันนี้ได้?”ชายคนนั้นพอได้ยินชูเซี่ยพูดบอกว่าจะรอในใจเขาที่มีความโอ้อวดเขาก็พูดอย่างอวดเก่งทันที

ตอนชูเซี่ยพยุงหญิงวัยกลางคนนั้นขึ้นมาเขาก็รอชูเซี่ยเข้ามาอยู่แล้ว

แต่ว่าเขาคิดว่าชูเซี่ยคงหาทางเข้าไม่เจอง่ายๆดังนั้นครั้งนี้เขาประมาทเกินไปไม่ทันได้ขอคนจากกลมกลางออกมาพวกเขามาถึงที่นี้แล้วเขาก็จะฆ่าพวกนี้ให้หมดทันที

“ข้าว่าเจ้าหุบปากไปเถอะ”เชียนซานพูดจบก็หันไปยิ้มให้ชูเซี่ยจากนั้นก็ไปด้านหน้านางไปยืนข้างชายผู้นั้นอย่างรวดเร็ว

เชียนซานเคลือนไหวเร็วมากขนาดชูเซี่ยยังยืนอึ้ง

ตอนที่ชูเซี่ยกำลังจะเตือนเชียนซานมีธนูพุ่งเข้ามาเชียนซานก็เข้าไปจับตัวชายคนนั้นเอาไว้แล้วและถีบพลธนูนั้นตกลงเหวไปชูเซี่ยได้ยินแค่เสียงคนร้องโอดควาญอย่างเจ็บปวด

ชายผู้นั้นไม่ยอมให้เชียนซานรวบจับเขาไว้เขาอยากตอบโต้คืนบ้างแต่ว่าเขาดิ้นได้สักพักเชียนซานก็ใช้มีดสั้นบาดที่คอเขาจนมีเลือดออกมาความเจ็บทำให้เขาหยุดดิ้นเขามองชูเซี่ยอย่างโกรธแค้นและตะโกนไปว่า:“ข้าเป็นพี่ชายของหลี่อวิ๋นลี่ทางที่ดีพวกเจ้าควรปล่อยข้าไปซะไม่เช่นนั้นถ้าเขาทำสำเร็จก็ไม่มีทางปล่อยพวกเจ้าไปเป็นแน่”

ชูเซี่ยรู้สึกแปลกที่เชียนซานจับชายชุดดำได้อย่างรวดเร็วตอนนี้พอได้ฟังที่เขาพูดนางก็โล่งอก

เขาเฟลหลงน่าจะเป็นที่สำคัญที่หลี่อวิ๋นลี่ใช้ทำอาวุธก็ต้องมีคนสำคัญที่คอยอยู่เฝ้าอยู่แล้วเขาจะต้องไว้ใจคนที่มีสายเลือดเดียวกันยิ่งกว่านั้นหลี่อวิ๋นลี่ที่ไม่ค่อยจะมีญาติเท่าไหร่

ดังนั้นคนที่เฝ้าเขาเฟลหลงนี้ก็คือคนที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย

“เชียนซานถ้าเจ้าเป็นพี่ชายของหลี่อวิ๋นลี่งั้นต้องเลวชั่วช้ามากฆ่าทีเดียวเลยยังจะดีกว่า”ชูเซี่ยไม่อยากฟังเขาพูดไร้สาระนางสั่งเชียนซานให้พาคนของพรรคมังกรเหินเดินไปข้างหน้าต่อ

เชียนซานก็ฟังที่นางพูดพอชูเซี่ยพูดจบนางก็ฆ่าเขาไปเลยทันทีตอนเขามองดูเชียนซานเขาส่งสายตาที่น่าสงสารมาไม่เหมือนครั้งก่อนที่ทำสายตาแค้นตอนนี้เขาคิดว่าเชียนซานจะต้องฆ่าตัวเองแน่นอน

เขาไม่กล้าคิดเพราะฝั่งนั้นมีเยอะกว่าเขาเป็นตัวคนเดียวเขายังไม่อยากตายเขายังอยากมีชีวิตอยู่เขารู้ว่าขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องเอาสิ่งมีค่ามาแลก

“เจ้าปล่อยข้าไปข้าก็จะปล่อยพวกเจ้าไปเช่นกัน”เขาหลับตาและคิดเมื่อกี้ไปสักพักใหญ่ชายชุดดำนั้นมองดูเชียนซานและพูดอย่างจริงจัง

“เจ้าเป็นเช่นนี้แล้วยังจะกล้าพูดจาเช่นนี้อีก”เชียนซานไม่ฟังที่เขาพูด

“ข้าพูดความจริงนะเขาเฟลหลงเป็นที่ที่น้องชายข้าเห็นเป็นที่สำคัญที่สุดเขาจะไม่วางแผนอะไรได้ยังไงพวกเจ้าเดินไปต่อก็ม่แต่ความตายรอพวกเจ้าอยู่ทั้งนั้นจริงๆนะ”ชายชุดดำรีบบอกให้เชียนซานเขารู้ว่าตอนนี้เขาโดนเชียนซานจับไว้อยู่ถ้าพรรคมังกรเหินเป็นอะไรไปเขาคงมีแต่ความตายรอเขาอยู่เขาต้องช่วยตัวเองไว้ก่อน

เขาแน่ใจว่าถ้าตัวเองทำเช่นนี้น้องชายก็จะต้องให้อภัยตัวเอง

ถึงแม้เขาจะไม่มีความสามารถอะไรแต่ว่าถ้ามีข้าอยู่แล้วจะต้องกลัวอะไรอีก