ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 367

ตอนที่367หายไปแล้ว

“ให้คนที่บาดเจ็บออกไปจากที่นี้ไปลงทะเบียนจากนั้นก็รีบไปข้าจะไปทางเหมืองฝั่งนั้นดูหน่อย”ชูเซี่ยเหมือนไม่ได้ฟังว่านอันและสั่งลงไปว่านอันตามมาติดๆลังเลสักพักสุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรนางเดินตามชูเซี่ยต่อไป

การเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ว่านอันรู้ดีว่าถ้านายหญิงตัดสินใจแล้วเขาก็ต้องเคารพการตัดสินใจของนายหญิงแต่ว่าเขาก็ต้องปกป้องนายหญิงด้วย

ใจกลางที่ใช้ทำอาวุธในเขาเฟลหลงเหมืองนี้เป็นตรงกลางในภูเขาของเขาเฟลหลงถ้าไม่เห็นพวกเศษเหล็กแล้วชูเซี่ยก็ไม่รู้เช่นกันว่าที่นี้มีเหล็กสวยงามมากมายและเขานี้ก็ยังมีชื่อเดียวกับกลุ่มพวกเขาอีก

ชูเซี่ยกับว่านอันยังไม่ทันได้เข้าเหมืองก็ได้ยินเสียงดีกันด้านในชูเซี่ยกับว่านอันรีบพุ่งเข้าไปทันทีโดยไม่ได้นัดหมายกันข้างในนี้หนักกว่าข้างนอกมากถึงแม้สงครามยังไม่จบแต่ทุกคนก็มีเลือดอาบทั้งตัวหมดแล้ว

แต่ว่าสงครามนี้ฝั่งไหนชนะก็พอจะดูออกแล้วฝ่ายที่บาดเจ็บและตายไปก็มีแต่คนของหลี่อวิ๋นลี่พวกเขาโดนคนงานในเหมืองตีกันหมด

“นายหญิงดูแล้วพวกเราไม่ต้องเข้าไปสมทบก็ได้”ว่านอันเห็นบรรยากาศก็ค่อยโล่งอกเขาคงประเมินความสามารถของพวกคนงานต่ำไปหน่อยพวกเขามีความแค้นรวมอยู่ด้วยเลยลงความแค้นไปให้พวกนั้น

ก่อหน้านี้พวกเขาไม่มีความโกรธแต่ว่าพวกเขาไม่เห็นความหวังที่จะออกไปได้เลยต้องอดทนเอาไว้และคนของพรรคมังกรเหินมาถึงก็ทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

“งั้นก็ไม่ต้องสนตรงนี้แล้วไปจัดการอพยพคนออกมาจากที่นี้ยิ่งเร็วยิ่งดี”ชูเซี่ยสัง่ว่านอันไปนางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางคิดไว้จะมาถึงเมื่อไหร่นางต้องแย่งเวลากับยมบาลส่งคนพวกนี้ออกไปอย่างปลอดภัยเพราะว่าพวกเขายังมีคนในครอบครัวที่รอพวกเขากลับบ้านอยู่นางจะให้พวกเขาตายไม่ได้

“อืมข้าไปเตือนพวกเขาก่อนว่าพอแล้ว”ว่านอันดูสถามนการณ์ก็ดีใจมากความชนะแบบนี้เขาชอบมาก

“หาคนที่พึ่งพาได้และออกไปจากที่นี้ซะเดี๋ยวพวกเราจะอยู่ที่นี้ต่อเอง”

“นายหญิงพาพวกเขาออกไปก่อนเถอะที่นี้มีข้าก็เพียงพอแล้ว”รู้ว่าชูเซี่ยคิดอะไรอยู่ว่านอันรีบพูดเตือน

“ข้าไม่วางใจที่นี้”ชูเซี่ยพูดอธิบายแต่ว่าว่านอันรู้ดีว่าชูเซี่ยไม่ใช่ไม่ไว้ใจตัวเองแต่เป็นเขาเฟลหลงนี้

“แต่ว่า……”

“ไม่มีแต่ทำตามคำสั่งไป”

ว่านอันรับคำสั่งเขารีบสั่งคนให้ส่งทุกคนออกไปจากที่นี้ให้หมด

พกวเขารีบออกไปและขอบคุณคนของพรรคมังกรเหินครั้งนี้ชูเซี่ยหลบไปนางไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้

นางทำหน้าที่ที่นายหญิงพรรคมังกรเหินควรจะทำการขอบคุณเช่นนี้ไม่กำลังประชดประชดนางที่ละทิ้งหน้าที่นี้มาหลายปี

ส่งคนงานเหมืองออกไปเสร็จแล้วชูเซี่ยก็กำลังจะตรวจสอบในถ้ำทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงที่ลนลานของเชียนซาน

“นายหญิงพวกเราออกไปไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ”