ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 380

ตอนที่ 380 ตักเตือนเหลียงกวางเสียง

ชูเซี่ยไม่อยากสังหารผู้คน และก็ไม่ชอบมองชีวิตของคนที่มีลมหายใจสูญหายไปต่อหน้าต่อตาของตน แต่เพื่อเหลียงกวางเสียง นางยังปรากฏตัวออกมาที่ลานลงโทษผู้ทรยศในตอนนี้

นางเพิ่งนั่งลง เหลียงกวางเสียงก็เดินทางมาถึง เขาจ้องชูเซี่ย แล้วเอ่นถามขึ้นเบาๆประโยคหนึ่งว่า “นายท่านนี้หมายความว่าอะไรกันหรือขอรับ”

ไม่แปลกที่เหลียงกวางเสียงจะมีความสงสัยเช่นนี้ ความตั้งใจของนางนั้นชัดเจนมากเกินไปว่าก็คือกำลังตักเตือนเหลียงกวางเสียง อย่างไม่ต้องมีเล่ห์เหลี่ยม

“ไม่มีความหมายอะไร ผู้อาวุโสเหลียงคิดมากเกินไปแล้ว ”

“ท่าน.....”

“ข้าเพียงคิดว่าหลายปีมานี้ภายในพรรคไม่เคยลงโทษผู้ทรยศเลย ดังนั้นจึงอาศัยเวลาที่ทุกคนรวมตัวกันนี้ ถือโอกาสหวังว่าให้ทุกท่านกลับไปแล้วดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาของตนให้อยู่ในกรอบให้ดี ต่อไปนี้ทุกการหักหลัง ล้วนไม่มีการให้อภัย” คำพูดที่ดังและหนักแน่นของชูเซี่ย ทำให้ผู้คนที่อยู่ในลานล้วนใจสั่นไหวไม่หยุด

ผู้คนทั้งหมดในลานล้วนมีความเข้าใจที่ใหม่ต่อชูเซี่ย ก่อนนี้พวกเราคิดเพียงว่าชูเซี่ยที่ทำหน้าที่เป็นนายท่านนี้อ่อนโยนเหลือเกิน ความกล้าหาญก็ไม่เพียงพอ แต่ตอนนี้ดูแล้วเหมือนกับว่าเป็นพวกเขาที่คิดผิดไป

เหลียงกวางเสียงจ้องมองชูเซี่ยโดยตลอด เขาหวังว่าจะสามารถมองเห็นบางอย่างบนใบหน้าของชูเซี่ย แต่ชูเซี่ยกลับมีสีหน้าที่ไม่พอใจมาโดยตลอด จนถึงจบเรื่องนางล้วนไม่พบความผิดปกติจากบนใบหน้าของชูเซี่ยสักนิดเดียว เบิกตากว้างตามองการสังหารผู้คนด้วยสายตาที่เย็นชา

เหลียงกวางเสียงแน่ใจอย่างมากว่า ชูเซี่ยในตอนนี้ต้องรู้ดีกว่าเขาเป็นแน่ ล้วนต้องเย็นชากว่าข่าวลือที่มีมากมาย

“นายท่าน ถ้าหากไม่มีเรื่องอันใด ข้าก็ต้องขอตัวกลับก่อนแล้วขอรับ” เหลียงกวางเสียงเห็นชูเซี่ยนั่งอยู่ที่ที่ประจำตำแหน่งอย่างเย็นมาตลอด ในที่สุดยังอดที่จะเปิดปากพูดขึ้นมาเบา ๆ ไม่ได้

“อืม ท่านอาวุโสเหลียงกลับไปก่อนเถิด” ชูเซี่ยใช้สายตาที่เย็นชาตวัดมองมาที่เหลียงกวางเสียงแวบหนึ่ง แล้วจงใจใช้คำพูดที่ดูอ่อนโยน

เหลียงกวางเสียงก็พลันมีความรู้สึกประเภทที่ว่าตนเองใช้มือตบลงบนต้นฝ้าย เขาคิดว่าอย่างน้อยชูเซี่ยต้องการที่จะพูดบางอย่างกับตนเป็นแน่ แต่นางล้วนกลับไม่พูดอะไร

“หรือว่านายท่านรู้เรื่องอะไรมาหรือขอรับ” ในที่สุดเหลียงกวางเสียงก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้นมา

ภายในสายตาที่มีความราบเรียบของเวนอี้ กวดมองเหลียงกวางเสียงแวบเดียว แล้วเอ่ยถามเสียงเบาว่า “หรือว่าผู้อาวุโสเหลียงมีเรื่องราวอันใดอยากที่จะบอกกับข้างั้นหรือ”

ในชั่วขณะนั้น เหลียงกวางเสียงแทบจะคิดว่าชูเซี่ยรับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว แต่เพียงแค่ชั่วครู่ เขาก็มั่นใจว่าชูเซี่ยไม่อาจรู้เรื่องเรื่องได้แน่นอน

รอให้เขามองที่ใบหน้าของชูเซี่ยอีกครั้ง สายตาที่ร้อนรนของนางก็ยังมองตกอยู่ในสายตาของเขาพอดี

เหลียงกวางเสียงจึงสามารถมั่นใจได้ว่านางไม่รู้เรื่องราวที่ตนต้องทำแน่นอน ชูเซี่ยก็มองออกถึงอารมณ์และความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงไปของเหลียงกวางเสียง แต่ผลลัพทธ์ที่ได้นางก็ยังคงสิ้นหวังเช่นเดิม

เห็นได้ชัดว่าเหลียงกวางเสียงไม่คิดให้นางรู้ถึงเรื่องที่ตนเองทำ

“ผู้อาวุโสเหลียง แม้พรรคมังกรเหินจะเข้มงวดกวดขันกับคนทรยศ แต่กับคนของตน เขาล้วนกางแขนออกมาปกป้องมาตลอด ถึงแม้จะเคยทำผิดโดยไม่ได้ตั้งใจ เพียงไม่ได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ เพียงเขายินยอมที่จะกลับมา” เสียงของชูเซี่ยนั้นอ่อนโยน ที่เหมือนกับการแนะนำและสั่งสอนของมาดาเมื่อหลายปีก่อน

“นายท่านยังเยาว์วัย ไม่เห็นต้องใช้คำพูดที่ดูโบราณคร่ำครึเช่นนี้เลยขอรับ” เหลียงกวางเสียงมีช่วงที่สูญเสียสติ แต่เขาก็พูดตักเตือนชูเซี่ยขึ้นมาทันที

ไม่ใช่ไม่สามารถพูดคำพูดเช่นนี้ได้ แต่ถ้าหากชูเซี่ยพูดเช่นนี้อีกครั้ง เขาอาจจะสะเทือนใจอย่างมากก็ได้

ไม่มีผู้ใดรู้ว่าหลายปีที่ตนต้องดิ้นรนและอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากระหว่างพรรคมังกรเหินและหลี่อวิ๋นลี่นั้น เขาเพียงอยากได้ความรัก อยากได้อำนาจและอิทธิพล อยากให้ชีวิตของตนเต็มไปด้วยความสุขและความมั่นใจ

สิ่งเหล่านี้ พรรคมังกรเหินมอบให้กับเขาไม่ได้

แต่พรรคมังกรเหินกลับเป็นรากเหง้าของเขา ไม่มีพรรคมังกรเหิน ตอนนี้เขาอาจจะไม่มีอะไรเลย