ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 401

ตอนที่401ล้อมปราบ

“ซูเหย่นครั้งนี้เจ้านี่มันเกลือเป็นหนอนคิดไว้ช่วยชีวิตข้าแล้วข้าจะอภัยให้เจ้ารึเจ้าฝันไปเถอะ”เกาเต๋อกวางพูดจบพลันถลึงตาใส่ซูเหย่นหนึ่งทีแล้วใช้ดาบในมือฟันไปที่ประตู

เขามีท่าทีค่อนข้างรีบร้อนเพราะตอนที่ทหารของหนานจ้าวเดินมาตามลานเล็กนั้นแม้แต่คนต่อต้านก็ไม่เจอเขาได้พลาดโอกาสดีๆที่จะเข้าไปข้างในแล้วถ้าอย่างนั้นโอกาสเดียวในตอนนี้ของเขาก็คือเข้าไปฆ่าชูเซี่ยเสีย

แต่ว่าไม่รอให้เขาได้ยกดาบขึ้นอีกครั้งไม่รู้ว่าสองนายพลที่อยู่ด้านหลังหลี่ฉางอันลุกขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันพลันลอยมาจากบนฟ้าคนหนึ่งดึงมือของเกาเต๋อกวางไว้และพาเขาออกไปจากประตูลานเล็กพวกเขาพาเกาเต๋อกวางไปอยู่ตรงหน้าหลี่ฉางอันจากนั้นโยนเขาลงบนพื้นอย่างแรง

“ตามการอนุมานของหลี่อวิ๋นลี่ตอนนี้พวกเจ้าน่าจะฆ่าชูเซี่ยไปแล้วพวกข้ามาที่นี่เพื่อกำจัดพวกเจ้า”หลี่ฉางอันเห็นว่าด้านนอกลานเล็กได้ถูกคนของพรรคมังกรเหินเข้าควบคุมแล้วพลันอธิบายกับเกาเต๋อกวางอย่างอารมณ์ดี

เกาเต๋อกวางรู้สึกสับสนในทันใดไม่เข้าใจว่าหลี่อวิ๋นลี่เกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดนี้อย่างไร

“พรรคมังกรเหินหักสวัสดิและเบี้ยเลี้ยงของพวกข้าและใช้เงินส่วนนี้ในการผลิตอาวุธให้แคว้นหนานจ้าวและแคว้นจื่อสวี้คนแบบนี้ก็คือศัตรูของพวกข้าพวกข้าจะฆ่าพวกเขามีความผิดอะไรล่ะ”

เกาเต๋อกางยังคงความมั่นใจเพียงแต่เห็นได้ชัดว่ามาดในการพูดไม่เหมือนแต่ก่อนเวลามองหลี่ฉางอันก็มีการพินิจพิเคราะห์เพิ่มขึ้นเขารู้สึกว่าคำพูดของหลี่ฉางอันเมื่อครู่นี้ค่อยข้าง......

หากไม่มีหลักฐานก็ไม่ควรกล่าวหาพรรคมังกรเหินเราพรรคมังกรเหินตั้งแต่ก่อตั้งประเทศมาจนถึงปัจจุบันได้ควบคุมสำนักเฉาปังมาโดยตลอดมีร้านค้าที่อยู่ภายใต้ชื่อนับหมื่นสวัสดิและเบี้ยเลี้ยงแค่นี้ของพวกเจ้ายังไม่เท่าค่ารางวัลที่นายหญิงแจกเลย”หลี่ฉางอันอธิบายให้เกาเต๋อกวางฟังอย่างไม่เต็มใจนัก

พูดจบหลี่ฉางอันพลันมุ่งไปยังประตูลานเล็กสองนายพลที่โยนเกาเต๋อกวางลงบนพื้นเดินตามหลังหลี่ฉางอันไม่ห่างทหารที่เหลือเดินตามหลังสองนายพลเดินไปถึงประตูลานเล็กอย่างผู้ชนะ

“ข้าหลี่ฉางอันผู้อาวุโสแห่งพรรคมังกรเหินรับพระราชโองการมายังที่นี่เพื่อปกป้องท่านนายหญิง”หลังจากที่หลี่ฉางอันพูดจบพลันหยิบพระราชโองการออกจากแขนเสื้อและยกขึ้นเหนือศีรษะด้วยความเคารพเหล่าทหารที่ติดตามเขามาต่างก็ตะโกนเสียงดังว่าเกล้ากระหม่อมมาที่นี่เพื่อปกป้องท่านนายหญิง

เสียงของพวกเขาดังกึกก้องกังวานเพียงแค่ได้ยินก็รู้สึกเป็นเดือดเป็นแค้นแขนของซูเหย่นในตอนนี้เลือดไหลไม่หยุดแต่ก็ยกมือขึ้นโบกเป็นสัญญาณให้เหล่าทหารที่ติดตามตนมาให้คุกเข่าลงด้านหลังเหล่าทหารของพรรคมังกรเหิน

ในขณะนี้ดูเหมือนว่าเกาเต๋อกวางที่ถูกโยนลงบนพื้นจะเข้าใจอะไรบางอย่างเขามองดูเงาด้านหลังของเหล่าทหารพรรคมังกรเหินและพูดขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองว่า“เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าเป็นคนหนานจ้าวพวกเจ้า......”

“ตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจพาเขาไปเรียกสติกลับเสียหน่อย”หลี่ฉางอันได้ยินเสียงตะโกนของเกาเต๋อกวางแต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากพูดอะไรกับเขามาก

“ท่านพี่เกาแม้จะเป็นพระราชโองการเจ้าก็จะไม่ปฏิบัติตามรึในเมื่อฝ่าบาททรงส่งทหารมาปกป้องนายหญิงชูเซี่ยก็แสดงว่าท่านรู้เรื่องนี้แล้วยิ่งไปกว่านั้น......”ซูเหย่นไม่อยากที่จะพูดต่อไป

แม้พวกเขาจะเป็นเพียงทหารธรรมดาแต่พวกเขารู้จักนิสัยของฝ่าบาทดีเขารับการทรยศไม่ได้ดังนั้นในเมื่อเขามีพระราชโองการก็แสดงว่าชูเซี่ยเป็นผู้บริสุทธิ์

และหลักฐานนั้นเป็นหลักฐานปลอมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการที่หลี่ฉางอันได้กล่าวถึงหลี่อวิ๋นลี่ด้วย

ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้คนฉลาดได้มองออกหมดแล้วนี่เป็นแผนฆ่าชูเซี่ยเพื่อกำจัดพรรคมังกรเหินที่หลี่อวิ๋นลี่เป็นผู้บ่งการหากหลี่ฉางอันยังมาไม่ถึงพวกเขาอาจล้วนตกเป็นเครื่องมือของคนอื่นตั้งนานแล้ว

เขานึกถึงคำพูดที่ชูเซี่ยได้พูดออกมาอย่างเรียบๆหน้าประตูลานเล็กพลันรู้สึกตกใจมาก

ใต้เท้าถ้ายเว่ยที่พวกเขาเชื่อใจนั้นจะ......ชูเซี่ยที่พวกเขาพยายามล้อมโจมตีนั้นจะ......

เรื่องราวพลิกผันเขาเริ่มไมรู้ว่าควรจะรับมืออย่างไรแล้ว

“เพราะว่าพวกเจ้าได้ฆ่าท่านนายหญิงของพวกข้า”

“แต่หล่อนยังไม่ตายเมื่อกี้เจ้ายังพูดอีกว่าอาการบาดเจ็บของหล่อนควบคุมได้แล้ว”ซูเหย่นรีบอธิบายราวกับว่าหากอธิบายแจ่มแจ้งแล้วเหล่าทหารเก้อโจวของพวกเขาก็จะสามารถรอดพ้นจากการถูกสังหารได้

“สายลับของพวกข้าเป็นคนปล่อยข่าวเท็จให้เหลียงกวางเสียงเองให้เขาเข้าใจผิดว่าท่านนายหญิงของพวกข้าตายแล้ว”เชียนซานอธิบายให้ซูเหย่นฟังและในขณะนี้ซูเหย่นก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดในที่สุดเหล่าทหารเก้อโจวของพวกเขาถูกคนอื่นวางการต่างหากล่ะ

คนที่อยู่เบื้องหลังแผนการนั้นเริ่มใช้เรื่องที่ใช้ค่าสวัสดิการและเงินเดือนไปผลิตอาวุธนั้นกระตุ้นให้พวกเขาโกรธเคืองชูเซี่ยห้าพันคนเพียงพอต่อการที่ไม่ให้ชูเซี่ยมีชีวิตอยู่ต่อไปและใช้ชื่อของพวกเขาทำลายทหารเก้อโจวทั้งกอง

“แล้วพวกข้าล่ะพวกข้าไม่ได้อยู่ที่ค่ายหากพวกข้ากลับไปแล้วก็ต้องตายสถานเดียวใช่หรือไม่”ใบหน้าของซูเหย่นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแต่ก็รู้สึกโชคดีในขณะเดียวกันรู้สึกโชคดีที่ตนยังไม่ได้ฆ่าชูเซี่ยโชคดีที่เมื่อกี้เขาได้ขวางเกาเต๋อกวาง

“ไม่ต้องกลับไปพวกเจ้าก็ตายสถานเดียว”เชียนซานไม่รู้จะตอบคำถามของซูเหย่นอย่างไรพูดตามเหตุผลแล้วไม่ปล่อยให้คนตั้งห้าพันคนหลุดมือไปง่ายๆหรอกในขณะที่หล่อนไม่รู้จะตอบซูเหย่นอย่างไรนั้นหลี่ฉางอันพูดขึ้น

คำพูดของเขาได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเขามองคนตรงหน้าอย่างเคร่งขรึมพลันถามอย่างช้าๆ“หากพวกข้าเป็นทหารอารักขาของแคว้นหนานจ้าวจริงถ้าอย่างนั้นหลี่ซี่ก็จะพาพวกข้าล้องปราบคาที่เหตุผลก็คือพวกเจ้าได้ฆ่าชูเซี่ยแล้ว”