ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 402
สรุปบท ตอนที่402การตัดสินใจของชูเซี่ย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
อ่านสรุป ตอนที่402การตัดสินใจของชูเซี่ย จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บทที่ ตอนที่402การตัดสินใจของชูเซี่ย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่402การตัดสินใจของชูเซี่ย
หลังจากที่ซูเหย่นได้ฟังที่หลี่ฉางอันพูดแล้วพลันรู้สึกตกใจจากนั้นรู้สึกโชคดีอย่างมากโชคดีที่ก่อนหน้านี้ตนยังมีสติทำให้ทุกอย่างไม่ได้แย่จนไม่สามารถแก้ไขได้
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกข้าควรทำอย่างไรล่ะเรากลับไปฆ่าพวกเขาหรือ......”ซูเหย่นมองหลี่ฉางอันอย่างร้อนรนตอนนี้หลี่ฉางอันและเชียนซานได้กลายเป็นเสาหลักในใจของเขาแล้วแม้ตอนนี้เขาอยากกลับไปฆ่าพวกเขาใจจะขาดฆ่าคนที่คิดจะสังหารเหล่าทหารเก้อโจวให้ตายหมด
“ใครกำลังดำเนินการฆ่าล้างของหลี่อวิ๋นลี่ล่ะเหลียงกวางเสียงรึ”หลี่ฉางอันพูดจบพลันมองไปที่เชียนซานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เชียนซานไม่ได้ตอบเพียงแต่เมื่อทั้งสองสบตากันคำตอบได้ปรากฎในสายตาแล้ว
“เขาใช้คนกี่คนในการจัดการเรื่องนี้ล่ะ”หลี่ฉางอันถามต่อไปแม้เขามีคำตอบที่ไม่ค่อยดีนักในใจแล้ว
“ไม่น้อยกว่าสี่หมื่นคน”
“เป็นไปไม่ได้ในแคว้นเก้อโจวจะมีคนมากมายขนาดนี้ได้อย่างไรกันทหารเก้อโจว......”เกาเต๋อกวางที่ถูกคนลากเข้าลานเล็กก็ได้เข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมดแล้วเขาพยายามจัดการกับความตะลึงของตนแต่ก็ต้องตกใจกับจำนวนที่เชียนซานพูด
“เป็นคนของหลี่อวิ๋นลี่คาดว่าในการสังหารหมู่ครั้งนี้มีเพียงคนห้าร้อยคนหน้าประตูลานเล็กที่ต้องทายอีกสี่หมื่นห้าพันคนที่เหลือยังไม่ต้องตาย”หลี่ฉางอันพูดอย่างมั่นใจแต่ซูเหย่นและเกาเต๋อกวางเป็นต้นกลับไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการสื่อ
แต่เชียนซานเข้าใจแล้วหมู่คนที่เหลียงกวางเสียงส่งมาสังหารเหล่าทหารเก้อโจวสี่หมื่นห้าพันคนนั้นจะกลายเป็นทหารเก้อโจวพูดอีกอย่างก็คือทหารเก้อโจวในอนาคตจะไม่ใช่กองทัพของประเทศชาติอีกต่อไปแต่เป็นกองทัพของหลี่อวิ๋นลี่คนเดียว
ยิ่งไปกว่านั้นคือเหล่ากองทัพของหลี่เฉินเย่นเหล่านี้ก็จะต้องกินค่าสวัสดิการและเงินเดือนของประเทศชาติและจะมอบทางตายให้กับประเทศชาติในยามวิกฤต
หลี่อวิ๋นลี่รอบคอบเสียจริงเลือดเย็นเสียด้วยชีวิตของคนกว่าสี่หมื่นคนในสายตาของเขาไร้ค่าเยี้ยงต้นหญ้า
แต่แน่นอนว่าคนที่เลือดเย็นยิ่งกว่าคือเหลียงกวางเสียงเหลียงกวางเสียงผู้ออกจากพรรคมังกรเหินไปกล้าสังหารแม้แต่ทหารเก้อโจวความเลือดเย็นนั้นไม่รู้ว่าหลี่อวิ๋นลี่ต้องเสียไปเท่าไหร่
“ท่านแม่ทัพพวกข้าทำอย่างไรกันดีทหารเก้อโจวไม่ได้ฆ่านายหญิงชูแม้แต่ความเป็นศัตรูที่มีต่อนายหญิงชูก็เกิดจากการยั่วยุของคนอื่นท่านได้โปรดช่วยพวกเขาด้วย”เกาเต๋อกวางเห็นหลี่ฉางอันและเชียนซานต่างก็เงียบรู้สึกกังวลอย่างยิ่งเขาคุกเข่าลงซูเหย่นก็คุกเข่าลงเช่นกันตอนนี้ทางเดียวที่ทหารเก้อโจวอย่างพวกเขาจะรอดก็คือพวกเขาตอนนี้อย่าว่าแต่คุกเข่าเลยหากต้องการชีวิตของพวกเขาพวกเขาก็จะไม่ลังเลแม้แต่น้อย
“อาหมั่นล่ะ”หลี่ฉางอันถามด้วยเสียงเบาตอนนี้สถานการณ์อยู่ในขั้นวิกฤตแต่ก็ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะบุ่มบ่ามโดยไม่ดูตาม้าตาเรือตอนนี้ท่านนายหญิงหมดสติไปผู้อวุโสของพรรคมังกรเหินอย่างพวกเขาก็ต้องหารือกันเสียหน่อย
“ในระหว่างการรักษานั้นท่านนายหญิงได้ฟื้นขึ้นมาหนึ่งครั้งหล่อนสั่งให้อาหมั่นนำเงินที่ส่งมาจากพรรคมังกรเหินเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาไปส่งที่ค่ายทหารเก้อโจว”
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่รู้แผนการของเหลียงกวางเสียงชูเซี่ยคิดว่าหากแก้ปัญหาค่าสวัสดิการและเงินเดือนแล้วอารมณ์ของผู้คนที่ล้อมปราบจะได้รับการบรรเทาค่อยๆแก้ไขไปดังนั้นจึงตัดสินใจทำแบบนี้
แต่ว่าตอนนี้เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ไม่ได้อยู่ในการควบคุมของพวกเขาอีกต่อไป
“เจ้าเป็นคนนำทัพเรื่องนี้เจ้าเป็นคนว่าเถอะ”เชียนซานพูดกับหลี่ฉางอันด้วยเสียงเบาตอนนี้ในหัวของหล่อนมีแต่ชูเซี่ยเท่านั้นคิดหาวิธีแก้ปัญหานี้ไม่ออกหรอก
“ตอนนี้คนที่สามารถแก้ไขปัญหาได้มีเพียงท่านนายหญิงเท่านั้นเพียงแค่ในตอนนี้หล่อนปรากฎตัวต่อหน้าเหล่าทหารเก้อโจวเหลียงกวางเสียงก็จะไม่มีเหตุผลอะไรอีกถึงเวลานั้นสี่หมื่นคนที่เหลียงกวางเสียงเป็นคนนำนั้นอาจสู้กับทหารเก้อโจวถึงขั้นตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่ายเลย”
“เจ้าหลอกตาเหลียงกวางเสียงไม่ได้หรอก”ชูเซี่ยไม่มีอารมณ์มาพูดเรื่องไร้สาระขณะที่หล่อนจับว่านสู่นเพื่อลุกขึ้นอย่างลำบากพลันพูดด้วยเสียงเบา
หลี่ฉางอันเห็นชูเซี่ยเดินเซไม่มั่นคงในที่สุดก็ทนไม่ไหวที่จะเดินหน้าและพูดด้วยเสียงเบา“ท่านนายหญิงล่วงเกินแล้วล่ะ”
พูดจบหลี่ฉางอันก็อุ้มชูเซี่ยขึ้นและเดินไปทางประตูทีละก้าว
ขณะนั้นทหารเก้อโจวที่ล้อมอยู่ตรงประตูรู้เรื่องที่ค่ายใหญ่แล้วต่างกำลังแสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้อย่างกว้างขวางเห็นหลี่ฉางอันอุ้มชูเซี่ยที่อ่อนเปลี้ยออกมาพวกเขาราวกับว่าได้เจอกับผู้ช่วยชีวิตยังไงอย่างงั้นใบหน้าต่างเต็มไปด้วยความดีใจ
ชูเซี่ยไม่มีพละกำลังที่จะสนใจความรู้สึกของพวกเขาเพียงแต่ซบอยู่ตรงอกของหลี่ฉางอันแต่ตากลับมองไปที่ซูเหย่นและมองไปทางเกาเต๋อกวาง
ซูเหย่นถูกชูเซี่ยมองจนรู้สึกละอายใจอย่างยิ่งแต่เกาเต๋อกวางเหงื่อเต็มหน้าในที่สุดว่านสู่นที่ติดตามชูเซี่ยไปก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า“การที่พวกเราไปครั้งนี้ให้ฟังคำสั่งจากใครระหว่างเจ้าทั้งสอง”
ยังไงเสียคนของพรรคมังกรเหินก็ไม่ฟังคำสั่งของเกาเต๋อกวางและซูเหย่นแน่นอนดังนั้นว่านสู่นเพียงพูดเตือนพวกเขาเท่านั้นว่าการไปครั้งนี้พวกเขาจำเป็นต้องฟังหลี่ฉางอัน
แม้ซูเหย่นจะมีความมุทะลุแต่ฉลาดเป็นที่หนึ่งหลังจากที่ฟังว่านสู่นพูดแล้วเขาคุกเข่าตรงหน้าหลี่ฉางอันในทันใดพลันตะโกนเสียงดังว่า“เกล้ากระหม่อมยอมทำตามคำสั่งของแม่ทัพหลี่”
เกาเต๋อกวางยังลังเลเล็กน้อยเนื่องจากหลี่ฉางอันไม่ใช่แม่ทัพของราชสำนักเขาเป็นเพียงแม่ทัพของพรรคมังกรเหินหากจะนับตำแหน่งจริงๆก็เป็นเพียงทหารอารักขาสำนักในเท่านั้น
หลี่ฉางอันเองก็ไม่สนใจเขาอุ้มชูเซี่ยขึ้นรถม้าเมื่อหาท่านั่งที่สบายให้หล่อนแล้วจึงจะหันกลับไปผงกหัวให้ซูเหย่น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...