ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 405
สรุปบท ตอนที่405ข้าคือชูเซี่ย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปตอน ตอนที่405ข้าคือชูเซี่ย – จากเรื่อง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
ตอน ตอนที่405ข้าคือชูเซี่ย ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดยนักเขียน ลิ่วเยว่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่405ข้าคือชูเซี่ย
ชูเซี่ยหันข้างไปมองว่านสู่นพักใหญ่จึงถามขึ้นว่า“เจ้ามั่นใจไหมว่าสายลับคนนี้เชื่อถือได้”
“ท่านนายหญิงสายลับทางเหลียงกวางเสียงนั้นที่ก่อนหน้านี้พวกเราติดต่อไม่ได้เป็นเพราะว่าสายลับนั้นเสียชีวิตแล้วคนนี้ติดต่อมาหาพวกเราในตอนนี้น่าจะเป็นคนที่เขาได้หาไว้ก่อนจะเสียชีวิตสมาชิกสายลับของเรามีสิทธิ์ในการหาตัวสำรอง”ว่านสู่นอธิบายเบาๆ
สามารถชิกสายลับสามารถหาตัวสำรองได้อย่างอิสระในสถานการณ์คับขันไม่จำเป็นต้องรายงานไปยังสำนักงานใหญ่ชูเซี่ยรู้และเข้าใจในกฎข้อนี้ยังไงเสียก็ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าจะอยู่ได้นานกว่าเหล่าผู้ติดตามและไม่มีใครสามารถมั่นใจได้ว่าพรุ่งนี้กับอุบัติเหตุสิ่งไหนจะมาถึงก่อนกันเพียงแต่ชูเซี่ยคิดไม่ถึงว่าเรื่องอย่างนี้จะเกิดกับสายลัยข้างกายเหลียงกวางเสียง
“รหัสรับในการตอบรับนั้นถูกต้องและคำสั่งของพวกเราเขาก็ทำสำเร็จทุกอย่างดังนั้นข่าวของเขามีความน่าเชื่อถือ”ว่านสู่นมองดูชูเซี่ยพลันพูดอย่างระมัดระวัง
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”ตามที่ว่านสู่นกล่าวมาสายลับได้สืบจุดประสงค์ที่แท้จริงของเหลียงกวางเสียงตามคำสั่งของพวกเขาพวกเขาก็สามารถวางใจได้แล้ว
ในที่สุดชูเซี่ยก็รู้สึกวางใจแม้สถานการณ์ทางกองทัพเก้อโจวกำลังคับขันแต่ร่างกายของเธอก็อ่อนเปลี้ยไม่แพ้กันเมื่อไม่มีเรื่องน่าเป็นห่วงแล้วเธอสะลึมสะลือบนรถม้าระหว่างที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงตบตีฆ่าฟันกันนอกรถม้า
“ว่านสู่นถึงแล้วใช่หรือไม่”ชูเซี่ยเงยหน้าไปมองว่านสู่นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ว่านสู่นมองไปทางชูเซี่ยใบหน้าเต็มไปด้วยความลำบากใจจากนั้นค่อยๆผงกหัว
ชูเซี่ยรู้สึกเรื่องราวประหลาดเธอรีบเปิดม่านออกสถานการณ์ตรงหน้าเต็มไปด้วยคาวเลือด
ตาของเธอแดงในทันใดเธอพยายามควบคุมร่างกายที่สั่นเทาและตะโกนเสียงดังว่า“เชียนซานหลี่ฉางอันพวกเจ้าไปเอาตัวเหลียงกวางเสียงมา”
ยังไงชูเซี่ยก็คิดไม่ถึงว่าเหลียงกวางเสียงจะกล้าทำอย่างนี้
นี่ไม่ใช่การต่อสู้นี่มันเข่นฆ่ากันชัดๆเหล่าทหารที่กองทัพเก้อโจวปลอมตัวมานั้นไม่มีอาวุธติดตัวถูกทหารชุดเกราะเหล่านั้นเข่นฆ่าอย่างกับเก็บเกี่ยวฟางข้าว
ชูเซี่ยตัวเย็นไปทั้งตัวในใจเธอเต็มไปด้วยความเสียใจและความเกลียดชังเสียใจที่ตนรู้ข่าวช้าไปเสียใจที่ตนมาช้าไปเสียใจที่ตนทำให้เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้น
ตอนนี้เธออดใจแทบไม่ไหวที่จะฆ่าเหลียงกวางเสียงให้ตายไปเสียแม้เธอจะรู้ดีว่าถึงจะฆ่าเหลียงกวางเสียงแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว
“เหล่าสหายหยิบปืนของพวกเจ้าออกมาสิทหารเก้อโจวอย่างพวกเราไม่ควรถูกเข่นฆ่าอย่างนี้พวกเราไม่ได้ขี้ขลาดตาขาวสัตว์เดรัจฉานเหล่านี้พวกเจ้า......”ขณะที่ชูเซี่ยเตรียมลุกขึ้นยืนนั้นเกาเต๋อกวางผู้ซึ่งอารมณ์ไม่ดีที่ติดตามกองทัพมาโดยตลอดนั้นพลันตาแดงขึ้นมาเขาไม่สนใจอารมณ์ความรู้สึกของตนอีกแล้วพลันยกดาบขึ้นและพุ่งไปยังเหล่าหหารที่มาเข่นฆ่าสหายร่วมรบของเขา
“สหายทั้งหลายเหลียงกวางเสียงและซุนอี้เต๋อพวกเขาได้ร่วมมือกับคนอื่นแล้วล่ะพวกเขาทรยศพวกเราแล้วฝ่าบาทไม่ได้จะทรงฆ่าพวกเราต่อต้านสิ”ซูเหย่นเห็นท่าทีนิ่งเฉยของพวกเขาในตาเต็มไปด้วยน้ำตาเขาตะโกนใส่เหล่าสหายเพื่อนรบของตนพลันโบกปืนยาวในมือแล้วพุ่งเข้าไปในสนามรบ
“พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาฆ่าคนที่นี่”ชูเซี่ยเดินออกมาจากรถม้าภายใต้การพยุงของว่านสู่นเธอยืนอยู่หน้ารถม้าถามด้วยเสียงสูง
ชูเซี่ยได้ใช้แรงทั้งหมดที่มีพูดจบพลันรู้สึกกระหืดกระหอบจำได้แค่เดียงเสียงของหล่อนเมื่อเทียบกับเสียงต่อสู้ด้านหน้าแล้วมันเบาเกินไปเบาจนไม่ได้ใครสังเกตเห็น
เห็นเหล่าทหารพรรคมังกรเหินต่างพุ่งเข้าสู่สนามรบชูเซี่ยเองก็ยืนต่อไปไม่ไหวแล้วเธอพยายามยืนต่อแต่สุดท้ายแล้วก็ทำได้เพียงค่อยๆนั่งลงตามร่างกายของว่านสู่น
“ท่านนายหญิงท่านเข้าไปพักผ่านเถอะ”ว่านสู่นมองชูเซี่ยที่ใบหน้าซีดเซียวพลันรู้สึกสงสารอย่างมาก
“ว่านสู่นเจ้าก็ไปด้วยฆ่าได้กี่คนก็ดี”ชูเซี่ยพูดเสียงเบาว่านสู่นไม่อยากเชื่อหูตนเองเลย
“ท่านนายหญิงท่าน......”ว่านสู่นเต็มไปด้วยความประหลาดใจทุกคนต่างรู้ดีว่าท่านนายหญิงของพวกเขาคัดค้านการฆ่าฟันกันมากเมื่อสักครู่ก็ได้ออกคำสั่งให้ฆ่าให้ไม่เหลือแม้แต่คนเดียวตอนนี้ก็จะให้หล่อน......
“ข้าไม่ฆ่าคนไม่ฆ่าแค่คนบริสุทธิ์เมื่อพวกเขายกมีดดาบขึ้นและมุ่งไปยังเหล่าทหารเก้อโจวผู้ไม่มีอาวุธพวกเขาเหลือทางเลือกเดียวก็คือตาย”
ว่านสู่นผงกหัวใส่เวินกี้จากนี้มุ่งไปยังสนามรบ
ชูเซี่ยมองดูค่ายทหารที่ควรจะคึกคักอย่างยิ่งแต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงของการฆ่าฟันกันเธอมองดูการต่อต้านของเหล่าทหารที่ไม่มีอาวุธมองดูพวกเขาแย่งอาวุธของเหล่าศัตรูสำเร็จ
การเฝ้าดูด้านหน้าอย่างอบอุ่นควรเป็นค่ายทหารที่มีชีวิตชีวาแต่ในเวลานี้เสียงกรีดร้องของการฆ่าเธอมองไปที่ทหารโดยไม่ใช้อาวุธดูพวกเขาประสบความสำเร็จในการยึดอาวุธของศัตรูดูฆ่าและต่อสู้มองดูพวกเขาสู้หัวชนกำแพง
เลือดสีแดงสดมากมายย้อมผืนดินใต้ฝ่าเท้าของเธอให้เป็นสีแดงและขอบฟ้าที่อยู่ตรงหน้าช่างสลดยิ่งนัก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...