ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 407

ตอนที่407แก้แค้น

ว่านสู่นมองซูเหย่นด้วยใบหน้าข่มขู่ซูเหย่นเพิ่งจะรู้ว่าว่านสู่นโหโมจริงๆแล้วเขาไม่กล้าพูดอะไรอีกเพียงแต่ก้มหน้าคุกเข่าอยู่ที่เดิม

“ว่านสู่นช่วยพยุงแม่ทัพซูขึ้นที”ตอนนี้ชูเซี่ยร่างกายอ่อนแอมากบทสนทนาของทั้งสองนั้นเธอก็ได้ยินแค่บางส่วนเห็นว่านสู่นใกล้ซูเหย่นมากเธอจึงออกคำสั่ง

ว่านสู่นมองชูเซี่ยด้วยหน้าตาขมขื่นแต่เมื่อเห็นชูเซี่ยอ่อนเปลี้ยจนต้องหลับตาลงเธอไม่อยากสร้างปัญหาให้ท่านอีกและไปยืนข้างหน้าซูเหย่นอย่างไม่เต็มใจมากนักยืนมือไปจับแขนข้างที่บาดเจ็บของซูเหย่นซูเหย่นเจ็บแผลมากเขามองว่านสู่นอย่างไม่เข้าใจแต่ว่านสู่นกลับยิ้มและพูดไปด้วยว่า“ท่านนายหญิงของพวกข้าไม่วางใจอาการของแม่ทัพซูท่านว่าจำเป็นต้องให้ข้าช่วยพยุงไปพบแพทย์หรือไม่”

แม้จะเป็นน้ำเสียงที่ใช้ในการถามไถ่แต่ความขี้เล่นที่ปรากฏในสายตาในขณะที่พูดนั้นทำให้ซูเหย่นหวาดผวามากเขาพูดยิ้มขื่นๆและพูดว่าไม่ต้องหรอกไม่จำเป็นพลันรีบหันหลังกลับและเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

กระทั่งพบแพทย์ทหารซูเหย่นก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมข้างกายของผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจกว้างอย่างนายหญิงชูเซี่ยนั้นจึงมีบ่าวรับใช้ที่ทั้งประหลาดและโหดร้าย......

“เรื่องครั้งนี้ล้วนเป็นเรื่องเข้าใจผิดมีคนจงใจไม่จ่ายค่าสวัสดิการและเงินเดือนพวกเจ้าจากนั้นป้ายให้คนของพรรคมังกรเหินขอโทษที่ข้ามาไม่ทันทำให้ทหารของกองทัพเก้อโจวเราลำบากแล้วล่ะ”ขณะที่ชูเซี่ยพูดนั้นดวงตาของเธอมีแต่ภาพนองเลือดในตอนที่เธอเปิดหน้าต่างรถม้าออกม้า

“หลักฐานที่เป็นตัวพิสูจน์ว่าพรรคมังกรเหินไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับค่าสวัสดิการและเงินเดือนของพวกเจ้านั้นจะถูกส่งไปที่ค่ายขอให้พวกเจ้าเชื่อใจข้าข้าไม่เห็นแก่ประโชยน์ส่วนตัวจนทำให้พวกเจ้าเสียประโยชน์หรอกก่อนมาเก้อโจวนั้นฝ่าบาทเคยให้ข้าดูข้อมูลเกี่ยวกับกองทัพเก้อโจวเงินเดือนของพวกเจ้ากระทั่งถึงเดือนที่แล้วก็ยังจ่ายตรงเวลาสำหรับเรื่องที่ว่าทำไมเงินเดือนจึงมาไม่ถึงมือพวกเจ้านั้นไม่ว่าจะเป็นฝ่าบาทหรือพรรคมังกรเหินก็จะหาเหตุมาให้พวกเจ้าแน่นอน”ชูเซี่ยใช้แรงทั้งหมดที่มีพูดกับเหล่าทหารเก้อโจวด้วยเสียงที่ดัง

สิ่งที่เธอคาดหวังมากที่สุดในตอนนี้ก็คือหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้พวกเขายังคงมีฝ่าบาทยังคงจงรักภักดีเหมือนแต่ก่อนไม่มีความขุ่นแค้นใดๆต่อฝ่าบาท

“ข้าเชื่อนายหญิงชูเซี่ยพวกเข้าจะรอคำอธิบายจากราชสำนักพวกข้าจะรอ”คำพูดของชูเซี่ยทำให้คนจำนวนมากที่อยู่ตรงนั้นตื้นตันอย่างมากแม้ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ความจริงทั้งหมดแต่คนที่เสี่ยงชีวิตไม่สนความเป็นความตายมาช่วยพวกเขาในยามคับขันนี้พวกเขาควรจะสวามิภักดิ์

ในเมื่อชูเซี่ยเป็นคนให้พวกเขารอพวกเขาก็จะรอพวกเขาเชื่อใจชูเซี่ยเชื่อว่าราชสำนักจะให้คำตอบที่พวกเขาพึงพอใจ

“ท่านนายหญิงมีบางเรื่องที่ต้องรอให้พวกเรากลับไปก่อนจึงจะลงมือทำได้แต่สัตว์เดรัจฉานพวกนี้พวกเราจัดการเสียตอนนี้เถอะ”เสียงของหลี่ฉางอันดังขึ้นจากด้านหลังชูเซี่ยอย่างกะทันหันทุกคนต่างมองไปตามเสียงนั้นเห็นด้านหลังของหลี่ฉางอันมีคนที่ปลอมตัวเป็นแม่ทัพถูกมัดอยู่ตอนนี้พวกเขาสภาพโทรมเฉาเห็นเหล่าทหารมองพวกเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยโทสะพวกเขาพลันก้มหน้าลง

“ท่านนายหญิงพวกเขาเองที่เป็นคนบอกพวกข้าว่าคนของพรรคมังกรเหินเอาค่าสวัสดิการและเงินเดือนไปพวกเขาเป็นคนยุยงพวกข้าให้ไปฆ่าท่านและก็เป็นพวกเขาอีกที่บอกพวกข้าว่าจะเอาชนะชะตากรรมเป็นเรื่องยากหากต้องรักษาชื่อเสียงเกียรติยศของกองทัพเก้อโจวห้ามต่อต้านเด็ดขาด”ทหารชรานายหนึ่งเห็นความงุนงงบนใบหน้าของชูเซี่ยพลันพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

“ท่านนายหญิงพวกเขาสมควรตายพวกเขาต้องการกำจัดกองทัพเก้อโจว”

“ท่านนายหญิงท่านต้องแก้แค้นแทนสหายเพื่อนรบของพวกข้าพวกเขาตายเปล่าพวกเราคุยกันแล้วว่าจะตายบนสนามรบแต่ว่า......”

“ท่านนายหญิง......”

“ขอให้ท่านช่วยแก้แค้นให้กับทหารกว่าพันคนของพวกเรา......”

เสียงที่ต้องการแก้แค้นดังไม่ขาดหูน้ำตาและความเศร้าโศ้กทำให้ชูเซี่ยไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

“ท่านนายหญิงพวกเขาเป็นผู้นำพักโดยเฉพาะซุนอี้เต๋อเขาไม่เพียงแต่เป็นผู้นำทัพของกองทัพเก้อโจวและยังเป็นสายของเฉิยหยวนชิ่งด้วย”หลี่ฉางอันพูดกับชูเซี่ยเสียงเบา

หากเลือกได้เขาจะไม่สร้างปัญหาให้ชูเซี่ยแต่คนเหล่านี้มีสถานะที่ละเอียดอ่อนมากสายของเฉินหยวนชิ่งญาติพี่น้องของขุนพลในราชสำนัก......