ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 413

ตอนที่413 มีแต่ความตายที่พรากเราออกจากกันได้

“อวิ๋นลี่ พอเถอะ ครั้งนี้เจ้าแพ้แล้ว”อ๋องเก้าก่อนมาเขาก็รู้แล้วว่าต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นก็เลยโดนผู้หญิงคนนั้นถีบลงเตียง ใช้ให้เขามาตรวจสอบดูแน่นอน เหตุผลของว่านเหลียงก็สมเหตุสมผล คนที่โมโหง่ายเวลาวางแผนก็จะมีจุดบกพร่องเยอะ

“ท่านอ๋อง ท่านคอยวันที่ข้าแพ้มานานแล้วใช่หรือไม่?ข้าจะแพ้ได้อย่างไร ชูเซี่ยไม่มีทางรู้แน่ ข้าวางแผนมาอยากให้นางใช้ชีวิตเยี่ยงหนูข้างถนน ข้าจะทำลายทุกอย่างที่เป็นของนางทำลายพรรคมังกรเหินทั้งหมด นางทำลายทหารเก้อโจวที่ข้าอุตสาห์ชุบเลี้ยงมา ข้าจะทำลายพรรคมังกรเหินของนาง นี้ยุติธรรมมากใช่ไหม?”หลี่อวิ๋นลี่มองดูอ๋องเก้าอย่างตั้งตารอคอยคำตอบ

“ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะ เจ้าเตรียมจะทำยังไงกับชูเซี่ยต่อ?หลี่เฉินเย่นไม่มีทางให้เจ้าทำสำเร็จแน่นอน”อ๋องเก้าพูดเตือนในสายตาก็กำลังสำรวจดูปฏิกิริยาของเขา

“หลักฐานมีพร้อม ขุนนางทุกคนต้องเชื่อแน่ หลี่เฉินเย่นเชื่อไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้รักกันอย่างเมื่อก่อนแล้ว ความเชื่อใจระหว่างพวกเขาเริ่มหายไปเรื่อยๆ”ตอนนี้สายตาหลี่อวิ๋นลี่เปร่งประกายเฝ้าคอยดูแผนการของตัวเอง

“เจ้าแน่ใจเหรอว่าระหว่างพวกเขา……”อ๋องเก้าถามเหมือนกำลังพูดเตือนอย่างจริงใจแต่แท้จริงแล้วก็คอยสำรวจเขาอยู่

“ท่านอ๋อง ความสัมพันธ์พวกเขาดีหรือไม่ดีมันไม่เกี่ยวกับข้าเลย ชูเซี่ยไม่ตายงั้นก็คอยดูลูกน้องของนางโดนคนของหลี่เฉินเย่นฆ่าตายก็แล้วกัน คิดดูสิคนที่รักกันสองคนต้องมาฆ่ากันเช่นนี้แค่ข้าคิดก็รู้สึกสนุกแล้ว”สีหน้าของหลี่อวิ๋นลี่เต็มไปด้วยความสุขที่ไม่มีใครเข้าใจ อ๋องเก้ามองเขาอยากจะพูดต่อแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

“ถ้าเจ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าก็กลับก่อนแล้วกัน”อ๋องเก้าคิดว่ามาที่นี้แล้วจะเห็นหลี่อวิ๋นลี่เสียสติเสียอีกแต่ไม่คิดว่า ความโกรธของเขากลับสั้นมาก ทหารสี่หมื่นห้าพันนายไม่อยู่ในสายตาเขาด้วยซ้ำ

“ท่านอ๋องกลับดีๆล่ะ พรุ่งนี้ข้าขอเชิญมาฟังข่าวดี”หลี่อวิ๋นลี่ดูแผ่นหลังที่เดินออกไปของอ๋องเก้าและพูดขึ้นมา

อ๋องเก้าขนลุกซู่ขึ้นมาเขาไม่กล้าหันกลับไปมองเพราะตอนนี้หลี่อวิ๋นลี่หัวเราะอย่างกับปีศาจ

อ๋องเก้าพึ่งเดินออกมาจากที่นั้นก็มีคนมาจับไหล่ของเขาไว้

“กลางวันแสกๆเจ้าคิดจะทำอะไร?”อ๋องเก้ามองดูสีหน้าที่ร่าเริงของหญิงสาวและถามออกไป

“อะไรคือกลางวันแสกๆ เจ้าตาฝาดหรือไงนอกจากทหารไม่กี่นายก็ไม่มีใครแล้วไหม”ว่านเหลียงพูดอย่างน้อยใจ

“ตอนนี้เจ้าอยู่หลางฟงติ่ง”อ๋องเก้าพูด

“พอรู้ว่าหลี่อวิ๋นลี่แพ้ครั้งนี้ ข้าก็มีความสุขมาก เจ้าไม่มีความสุขเหรอ?”ว่านเหลียงพูดข้างหูของอ๋องเก้า

“อันนี้มีได้แต่ว่าเดี๋ยวเจ้าก็ไม่มีความสุขแล้วล่ะ”อ๋องเก้าพูดและลากว่านเหลียงออกไปจากที่นั้นอย่างรวดเร็ว พอกลับมาที่ห้องว่านเหลียงก็รีบถามขึ้นมาทันที:“เขาจะทำอะไรอีก?”

“ภายในที่ประชุมเหมือนทำให้ฝ่าบาทกับชูเซี่ยแตกหักกัน”

“เขาบ้าไปแล้วเหรอ?ฝ่าบาทกับหัวหน้าของเรา แตกหักกันงั้นเหรอ?”ว่านเหลียงไม่อยากจะเชื่อเลย

ความสัมพันธ์ของหัวหน้าพวกเขาและฝ่าบาทเขารู้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นแผนอะไรคงทำให้พวกเขาแตกหักกันไม่ได้หรอก

“แต่ว่าเป็นเพราะทุกคนคิดเช่นนี้ดังนั้นเขาถึงจะทำได้สำเร็จ”อ๋องเก้ากังวลมากกว่าเพราะว่าการทำร้านจิตใจคนหลี่อวิ๋นลี่ถนัดที่สุดแล้ว

“ครั้งนี้ชูเซี่ยออกจากวังเป็นเพราะเข้าใจผิดกับหลี่เฉินเย่น”อ๋องเก้าพูดอย่างจริงใจ