ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 414

ตอนที่414 ชูเซี่ยตายแล้ว?

หลี่เฉินเย่นตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย เขาเช็ดเหงื่อที่ท่วมหัวเขาเต็มไปหมด สายตามีแต่ความกังวล

เขาย้อนคิดเรื่องความฝันถึงแม้ในใจจะกลัวมากแต่กลับอดไม่ได้ที่จะย้อนคิดแต่ยิ่งคิดใจก็ยิ่งเจ็บปวด

เขาฝันว่าชูเซี่ยมาบอกลาเขาแต่ร่างกายนางเต็มไปด้วยเลือด เขาฝันว่าชูเซี่ยจากเขาไปไกลขึ้นเรื่อยๆไกลจนเขาตะโกนเรียกชื่อนางยังไงนางก็ไม่ตอบ

เขาจะเสียนางไปอีกครั้ง

เขาหายใจแรงถี่ ชูเซี่ยไม่ตอบเขาเลย นางเดินจากไปเรื่อยๆ

“เสี่ยวลู่จื่อ ได้รับจ่าวจากชูเซี่ยบ้างหรือไม่?”หลี่เฉินเย่นไม่กล้าคิดต่อไปเขาตะโกนออกไปด้านนอก

“ฝ่าบาท ลู่กงกงไม่อยู่พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยยังไม่ได้รับข่าวสารจากหัวหน้าชูเซี่ยพ่ะย่ะค่ะ”เสียงด้านนอกตะโกนเข้ามาแต่ก็ไม่สามารถทำให้จิตใจของหลี่เฉินเย่นสงบลงได้

“ถ้าพรรคมังกรเหินส่งข่าวอะไรมาต้องมาบอกจ้าก่อนรู้ไหม”หลี่เฉินเย่นสั่งเหมือนกลัวว่าทหารด้านนอกจะไม่ได้ยิน

ทหารด้านนอกรับคำสั่ง หลี่เฉินเย่นนอนไม่หลับเลยในสมองเขามีแต่ภาพชูเซี่ยลอยขึ้นมา ทำเอาหัวใจของเขาสั่น

หลี่เฉินเย่นนอนไม่หลับแต่ก็ไม่อยากลุกขึ้นมา เขานอนอยู่อย่างนั่นคิดเรื่องราวตอนที่

ความผิดพลาดที่พบกันครั้งแรกและความเข้าใจผิดหลายๆอย่าง นางเสียสละเพื่อเขาอย่างไม่ติดอะไร นางใช้แลกชีวิตนางเพื่อที่จะได้อยู่กับตัวเอง ใช้ชีวิตทั้งหมดวางแผนชีวิตตัวเอง……

หลี่เฉินเย่นไม่เคยคิดว่าตัวเองไม่มีประโยชน์แต่พอชูเซี่ยมาปรากฏในชีวิตตัวเอง นางเป็นฝ่ายดูแลเขามาตลอดไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เจอกันขาเขาได้รับบาดเจ็บ นางใช้ตำแหน่งฮวงกุ้ยเฟยวางแผนการชีวิตให้ตัวเองช่วยดูแลคนที่ตนเองอยากดูแล

“ชูเซี่ย ชูเซี่ย เจ้าเป็นยาพิษของข้าเสียที่ไหนกัน เจ้าเป็นไฟในร่างกายข้า ถ้าไม่มีเจ้าชีวิตของข้าไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง”หลี่เฉินเย่นพูดอยู่คนเดียวนานสองนานแต่คำพูดกลับแสดงออกมาจากใจ

“ชูเซี่ยไม่ว่าจะเป็นเช่นไรก็ต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ รอเจ้ากลับมาข้าจะปกป้องเจ้าไว้และไม่ให้เจ้าจากข้าไปไหนอีก เรื่องพรรคมังกรเหินทำไมต้องให้เจ้าออกหน้าด้วยต่อไปเจ้าอย่าคิดโกหกข้าต่อเลย”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาพึ่มพร่ำ มุมปากแสดงรอยยิ้มออกมา

หลี่เฉินเย่นคิดถึงคำพูดสุดท้ายของชูเซี่ยก่อนจากไปในใจก็คิดว่าตัวเองนั้นช่างโง่เขรามากถึงหลงเชื่อคำพูดนางที่บอกว่าต้องจัดการเรื่องพรรคมังกรเหินจะไปอยู่ที่นั้นสองสามวัน

โลกนี้นอกจากเขาคงไม่มีผู้ใดกล้าส่งชูเซี่ยไปออกรบแทนเขาหรอกดังนั้นครั้งนี้ก็เป็นเขาที่ส่งชูเซี่ยไปเผชิญกับอันตรายให้นางไปเผชิญหน้าอยู่ที่นั้นตัวคนเดียว

“ส่งทหารชั้นยอดไปที่เก้อโจวอีกสองนายต้องไปรักษาความปลอดภัยชูเซี่ย”หลี่เฉินเย่นลุกขึ้นมากะทันหันและตะโกนออกไปด้านนอก

“ฝ่าบาท ทหารชั้นยอดเหลือแค่หนึ่งร้อยนายที่อยู่ในวังเอาไปต่อไม่ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”ทหารที่เฝ้าด้านนอกตะโกนเข้ามา พอทหารได้ฟังคำพูดของหลี่เฉินเย่นทหารพวกนี้ถึงกับเอือมระอาเพราะทุกวันนี้ฝ่าบาทเอาแต่ส่งทหารไปที่เก้อโจวอยากทำให้เก้อโจวกลายเป็นวังหลวงอย่างนั้นแหละ

หลี่เฉินเย่นไม่ได้พูดอะไรก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้พอเขาคิดถึงแต่ชูเซี่ยใจของเขาก็สั่นไปหมด

และยอกจากจะส่งทหารไปเขาก็ทำอะไรไม่ได้เลย

ทั้งๆที่เขารู้ว่าแค่มีคนของพรรคมังกรเหินอยู่ ข้างชูเซี่ยก็มีแต่คนเก่งทั้งนั่นแต่ในใจเขากลับไม่วางใจ

ชูเซี่ยออกจากวังไปนานมาก หัวใจของเขาไปตามชูเซี่ยนานแล้ว