ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 432

ตอนที่432สู้ต่อไป

“ชูเซี่ย”คำพูดของหลี่เฉินเย่นเหมือนกำลังพูดเตือนแต่เหมือนกับโมโหมากกว่าเขาไม่ยอมให้ชูเซี่ยมีผู้ปกป้องที่เป็นผู้ชายนอกจากเขา

ซู่เหย่นก็เป็นคนฉลาดก็รู้ว่าฝ่าบาททรงโมโหอะไรแต่ว่าก่อนที่เขาจะเตรียมตัวจงรักภักดีกับพรรคมังกรเหินก็คิดแล้วว่าถึงแม้จะไม่มีอนาคตในนี้เขาก็ไม่เสียดายแน่นอน

ดังนั้นเขากลัวว่าเป็นเพราะหลี่เฉินเย่นทำให้ชูเซี่ยเปลี่ยนใจก็เลยรีบลุกขึ้นและไปหาว่านสู่นความรวดเร็วนั้นเหมือนกลัวว่าจมีคนตามมา

ชูเซี่ยมองดูแผ่นหลังของซู่เหย่นใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มหลี่เฉินเย่นก็เริ่มทำหน้าครึมทันทีเชียนซานอยากเข้าไปพูดปลอบแต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงชูเซี่ยเห็นความลำบากใจของเชียนซานนางก็ปัดมือไล่ให้เชียนซานออกไป

เชียนซานออกไปแล้วหลี่เฉินเย่นก็มองชูเซี่ยด้วยสายตาที่โกรธงอนใบหน้าที่มีแต่ความโมโหก็ไม่หายไปเลยเขามองดูชูเซี่ยพยายามทำให้จิตใจสงบแต่สุดท้ายก็พูดงี่เง่าใส่นางออกไป:“เจ้าคิดว่าซู่เหย่นนั้นดีมากใช่ไหม?”

“ก็ไม่เลวนะยังหนุ่มยังแน่นฉลาดถึงแม้จะใจร้อนไปหน่อยแต่เวลาก็สามารถปรับนิสัยเขาได้”ชูเซี่ยตอบไปถ้าไม่คิดว่าซู่เหย่นมีอนาคตที่ดีนางก็คงไม่ทำเรื่องที่จะทำให้หลี่เฉินเย่นโกรธ

“ชูเซี่ยเขาดีกว่าข้าใช่หรือไม่?”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างน้อยใจเขามองชูเซี่ยเหมือนถ้าชูเซี่ยพูดว่าเขาดีเขาก็สามารถระเบิดได้เลย

ชูเซี่ยมองหลี่เฉินเย่นด้วยสีหน้าเรียบเฉย

นางไม่คิดว่าเขาจะขี้หึงเช่นนี้เขาถูกความอิจฉาเข้าครอบงำจิตใจขนาดความคิดนางเขาก็ดูไม่ออก

หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยเขากำลังรอคำตอบของชูเซี่ยในใจมีแต่ความน้อยใจขนาดที่ว่าเขาคิดในใจว่าถ้าชูเซี่ยคิดว่าซู่เหย่นดีเขาก็ยอมถอยออกไปขอแค่ชูเซี่ยมีชีวิตที่ดีก็พอ

แต่ว่าความคิดนี้อยู่ในใจเขาแปบเดียวเขาก็ไม่กล้าคิดถึงมันอีกแต่แค่คิดว่าก็อยากจะร้องไห้แล้ว

“หลี่เฉินเย่นข้ามีลูกกับเจ้าแล้วตั้งสองคนข้าเป็นหญิงแก่แล้วก็ว่าได้ซู่เหย่นยังหนุ่มยังแน่นเช่นนี้ฟันข้าไม่ดีแล้วข้ากินไม่ไหวหรอกนะ”

“ถ้ากินไหวล่ะ?”

ชูเซี่ยคิดว่าตัวเองอธิบายได้เข้าใจแล้วแต่หลี่เฉินเย่นก็ยังคงไม่เลิกพูดเรื่องนี้

“ถ้ากินไหวก็คงมีแต่เจ้าไม่กี่วันก่อนข้าเคยบอกแล้วไงตอนนี้เจ้าเป็นวัยที่ผู้ชายคนหนึ่งมีเสน่ห์มากที่สุดสายตาข้าไม่ดีเหรอเจ้าดีขนาดนี้ไม่เอาแต่กลับไปเอาซู่เห่ชย่นได้ไง”ชูเซี่ยพูดตามตรงแต่ว่าคำพูดของนางก็ทำให้หลี่เฉินเย่นฟัง

หลี่เฉินเย่นก็คลี่ยิ้มและมองไปที่ชูเซี่ยพูดว่า:“ถ้าเมือกี้เจ้าบอกว่าเจ้าชอบซู่เหย่นข้าก็อาจจะยอมถอย”

“อาจารย์เจ้าเคยบอกว่าข้ากับเจ้าอยู่ด้วยกันก็มีแต่ทำร้ายเจ้าข้าเกรงว่า……ถ้ามีคนที่มาชอบเจ้าจริงเขารักเจ้าเพื่อให้เจ้ามีชีวิตที่ดีข้าก็อาจจะเลือกที่จะทำให้เจ้าสมหวัง”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างเรียบเฉยแต่มือเขาก็กำมือของชูเซี่ยไว้แน่นชูเซี่ยรู้สึกได้ว่าเขานั้นพูดอย่างเป็นกังวลมากแค่ไหน

จะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยนั้นก็อาจจะปลอมเกินมีคนมารักตัวเองถึงแม้จะตายไปก็คุ้มค่าแล้ว

“หลี่เฉินเย่นเจ้าจำคำของข้าไว้ข้าชูเซี่ยอยู่ก็เป็นคนของเจ้าตายก็เป็นวิญญาณของเจ้าถึงแม้ข้ามาจากโลกอื่นแต่ข้าไม่เชื่อโชคชะตาหรอกนะชีวิตข้าจะไม่ให้เป็นโชคชะตาเป็นตัวกำหนดเด็ดขาดดังนั้นพวกเราต้องอยู่ด้วยกันเพื่อพังคำทำนายนั้นซะจากนั้นก็อยู่ด้วยกันไปจนแก่”