ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 443

ตอนที่443พวกเขาเหมาะสมกันหรือ

“เค้าเป็นเพียงแต่กุ้ยเฟยเท่านั้นชูเซี่ยคนที่มีอำนาจมากกว่าเจ้ายังไม่กล้าถามว่าข้าชอบผู้หญิงคนไหนหรือจะมีลูกกับผู้หญิงคนใดจะชอบใครมันคืออิสระของข้า”หลี่เฉินเย่นจงใจนำชูเซี่ยออกมาพูดเพื่อให้นางไม่จดจ่อกับชูเซี่ยและแสดงอาการโมโหพูดถึงส่วนนี้แล้วในวังหลังมีเพียงผู้หญิงคนเดียวที่เขาอยากปกป้องคือชูเซี่ย

“ท่านพี่แต่ข้าแคร์เพราะข้ารักท่านในวังหลังนี้ไม่มีใครรักท่านได้มากเท่ากับข้าแล้วท่านรู้ไหมข้าไม่ได้อยากเอาคนอย่างเหลียงเฟยมาเหยียบย่ำท่านท่านพี่เมื่อไรท่านถึงจะมองเห็นความจริงจังของข้า”พอฉ่ายเวินพูดถึงตอนท้ายสุดน้ำตาไหลออกมาไม่หยุดพอเห็นหลี่เฉินเย่นจริงจังกับเรื่องนี้มาก

“ข้าไม่ต้องการการสร้างภาพแบบนี้ของเจ้าเจ้ารักข้าตรงไหนเจ้าเพียงแต่รักตัวเองฉะนั้นอย่ามายุ่งกับข้าอีกและอย่ามาขวางทางข้าอีก”หลี่เฉินเย่นปฏิเสธฉ่ายเวินไปอย่างไม่เห็นใจเขาตอนนี้รู้สึกเบื่อหน่ายกับการแสดงของนางมาก

“ท่านพี่ทำไมท่านถึงไม่เคยเข้าใจเลยข้าเคยรักแค่ท่านคนเดียวข้ารักท่านมากกว่าตัวข้าและมากกว่าชีวิตของข้าอีก”ฉ่ายเวินพูดเหมือนเสียงที่บรรเลงออกมาจากวิโอลอนเชลโลน้ำเสียงทุ้มลึกไม่สามารถที่จะทุ้มเข้าไปในใจของหลี่เฉินเย่นได้

หลี่เฉินเย่นพอพูดจบก็เดินจากไปไม่แม้แต่เสี้ยววินาทีที่จะอยู่คุยต่อกับชูเซี่ยโดยเฉพาะตอนนี้พอนึกถึงตอนนี้นางเอาคัมภีย์ประเทศให้ตนเพื่อให้ส่งตัวนักรบสามพันคนไปเพียงเพื่อไปตามล่าชีวิตของชูเซี่ยและชีวิตของเหล่านักรบเก้อโจวทุกคน

“ท่านพี่ท่านอย่างเพิ่งไปข้าทำทุกอย่างเพื่อนท่านทั้งนั้นข้า...”ฉ่ายเวินเดินตามหลี่เฉินเย่นไปสองสามก้าว

หลี่เฉินเย่นกลับไม่หยุดเดินมีเพียงเดินตรงไปข้างหน้าทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของฉ่ายเวินที่กำลังตามมาอธิบายอยู่ข้างหลัง

“ฮ่องไทเฮาไม่อยากเจอท่านฉะนั้นหรูกุ้ยเฟยเชิญกลับไปก่อน”สุดท้ายเดินถึงหน้าประตูตำหนักของฮ่องไทเฮาหลี่เฉินเย่นจึงรู้สึกโล่งอกเขาหันหลังไปบอกฉ่ายเวินฉ่ายเวินมองหลี่เฉินเย่นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา

นางคิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่สภาพที่ตนเป็นอยู่ในวังท่านพี่ยังรู้เรื่องรุ้ว่าฮ่องไทเฮาก็ไม่ชอบนางท่านพี่รู้หมดแล้ว

แท้จริงเขาก็เป็นห่วงแค่ตัวเองถึงแม้ปากจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ฉ่ายเวินไม่สามารถควบคุมตัวเองได้นางมองไปที่หลี่เฉินเย่นเห็นสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรมากหวังอย่างยิ่งว่าไฟเล็กๆในใจจะได้จุดขึ้นมา

“ฮ่องไทเฮาไม่ชอบข้าไม่เป็นไรเพียงแค่ท่านพี่รับทราบและเข้าใจว่าเขาไม่รู้จะทำยังไรฮ่องไทเฮาจะให้ข้าตายหรือให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอม”ฉ่ายเวินพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำมากพยายามฝึนยิ้มเพราะให้ท่านพี่เห็นตัวเองในสภาพที่สวยและดูดีที่สุด

“เจ้าไม่ต้องไปตายเจ้าอยู่ห่างจากฮ่องไทเฮาหน่อยก็พอแล้ว”หลี่เฉินเย่นกลับไม่เห็นสายตาที่ดีใจของฉ่ายเวินแล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ให้ท่านแม่และชูเซี่ยอยู่ห่างจากฉ่ายเวินไกลๆหน่อยนางจะได้ไม่มีโอกากลงมือ

ฉ่ายเวินรู้ว่าความสัมพันธ์ของท่านพี่กับฮ่องไทเฮาดีมากฉะนั้นจึงไม่เข้าใจได้ทันทีว่าหลี่เฉินเย่นพูดอะไรแม้กระทั่งคิดว่าที่หลี่เฉินเย่นพูดแบบนี้ออกมาเพราะหวังดีกับตัวเอง

ฝ่าบาทเพียงแต่ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกลำบากหรือน้อยใจ

“ท่านแม่”หลี่เฉินเย่นเข้าใจที่ท่านแม่รู้สึกเสียใจแทนชูเซี่ยเขาอยากอธิบายแต่เรื่องเหลียงเฟยยิ่งมีคนรู้น้อยยิ่งดีระวังสายลับคนในของฮ่องไทเฮาหากท่านแม่พูดหลุดออกไป...

เพื่อความปลอดภัยเป็นหลักหลี่เฉินเย่นจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาทำได้เพียงก้มหน้าเหมือนเด็กคนหนึ่งที่ทำผิด

“ท่านแม่ลูกในครรภ์ของเหลียงเฟยเป็นลุกของข้าจริงหากท่านไม่ชอบเหลียงเฟยข้าก็รู้แต่ให้เห็นแก้ลูกในครรภ์ด้วยเถอะดูแลนางดีๆหน่อย”หลี่เฉินเย่นพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาชูเซี่ยตอนนี้มีครรภ์เขาไม่อยากให้นางเหนื่อยมากอีกอย่างเหลียงเฟยก็เป็นภรรยาที่มีตำแหน่งของตนเขากลัวชูเซี่ยจะรุ้สึกน้อยใจ

แม้แต่ไม่ดีใจนิดเดียวหลี่เฉินเย่นก็ไม่อยากให้ชูเซี่ยรู้สึกแบบนี้ในใจ

เขาไม่สามารถให้ชูเซี่ยได้มากมายเช่นตำแหน่งฮ่องเฮาเขาทำได้เพียงแต่รอโอกาสแต่เขาไม่อยากให้ผู้หญิงที่ตนรักต้องรู้สึกน้อยใจฉะนั้นเขาทำได้เพียงทำให้ท่านแม่รู้สึกน้อยใจ

ไทเฮาพอได้ยินที่หลี่เฉินเย่นพูดแบบนี้สีหน้าก็ยิ่งดูครึ้มเจ้าให้ข้าดูแลเหลียงเฟยผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดีที่จะเทียบกับชูเซี่ยได้

“ลูกรักครั้งนี้ท่านแม่ไม่อาจช่วยเจ้าได้ได้จริงๆในสายตาของข้าลูกของชูเซี่ยเท่านั้นที่เป็นหลานของข้าขอคนอื่นคือคนนอกทั้งนั้น”พอหลี่เฉินเย่นได้ยินไทเฮาพูดเช่นนี้ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี

“ท่านแม่ท่านก็ถือว่าช่วยๆลูกแล้วกันลูกมีบุตรไม่มาก...”หลี่เฉินเย่นไม่รู้จะขอร้องท่านแม่อย่างไรใช้ได้แต่เหตุผลนี้เท่านั้นแต่นึกไม่ถึงว่าไทเฮากลับยิ้มอ่อนๆพูดว่า“หากลูกชายเจ้ามีแต่ฉองเหลาคนเดียวเท่านั้นข้าก็ไม่รู้สึกน้อยไปให้ผู้หญิงพวกนั้นคลอดลูกเจ้าออกมาพวกเขาคู่ควรหรือ？”