ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 444

ตอนที่444 ความเจ้าเล่ห์ของเหลียงเฟย

“ท่านแม่บางเรื่องข้าไม่ให้ท่านรู้เพระหวังดีต่อท่านท่านก็คิดสักว่าได้ถามชูเซี่ยแล้วและก็เพื่อเหลียงเฟยทำดีๆต่อนางหน่อยดีหรือไม่”

หลี่เฉินเย่นเห้นไทเฮาใบหน้าที่จริงจังในใจกลับไม่รุ้จะทำอย่างไรดีทำได้เพียงร้องขอเสียงเบาๆ

บางเรื่องไม่สามารถพูดชัดเจนได้แต่ไทเฮาอยู่ในวังมานานมากน่าจะรู้และเข้าใจดีว่าเขามีเรื่องลำบากใจมากมายที่พูดไม่ได้

หลี่เฉินเย่น

ไทเฮาพอเห็นหลี่เฉินเย่นพูดกับตนและกระพริบตานึกถึงตอนเด็กๆทุกครั้งที่ทำผิดมักจะใช้วิธีนี้ให้ท่านช่วยในการปกปิดความผิดของตนเขาก็มองตนแบบนี้อีก

“ท่านแม่เห็นแก่ข้าและหลานในอนาคตเถอะนะ...”หลี่เฉินเย่นมองเห็นไทเฮาเริ่มใจอ่อนจึงรีบพูดออกขอร้อง

พอนึกถึงว่าชูเซี่ยตั้งครรภ์หลี่เฉินเย่นยังต้องแอบบอกตนไทเฮาเข้าในเลยว่างอวิ๋นเชียนต้องมีแผนการอื่นอีกแน่นอนจึงไม่คิดอะไรมากกับเรื่องนี้ทำได้เพียงแต่พูดเบาๆว่า“ช่างเถอะถ้าเจ้าให้ข้าปกป้องข้าก็จะปกป้องให้เพียงแต่ถ้าหากนางเล่นไม่ดีกับข้าข้าก็จะไม่ไว้หน้านาง”

หลี่เฉินเย่นพยักหน้ารับปากเหลียงเฟยต่อให้กล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าตรงๆกับไทเฮาถ้าจะให้ตนโดนประนามว่าไม่กัตญญูนางคงไม่กล้าที่จะไปเสี่ยงฉะนั้นลิมิตของไทเฮากับของข้าคือแบบเดียวกันนั่นก็คือชูเซี่ยกับลูกฝาแฝด

“ท่านแม่ช่วงนี้ในวังมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายข้ากังวลเด็กสองคนนั้นเขาฝากไว้ที่ตำหนักรุ่นพี่หากท่านคิดถึงพวกเขาก็ให้พวกเขามาหาท่านแต่อย่าให้อยู่ในตำหนักนานมากหนัก”หลี่เฉินเย่นก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาเพราะมีสายลับในตำหนักไทเฮาเยอะมาก

ตอนนี้ในวังสถานการณ์แย่ถึงขั้นนี้แล้วหรือ？หากเป็นเช่นนั้นนางน่าจะรู้สึกได้ตั้งนานแล้วว่าต้องดูแลเด็กสองคนของชูเซี่ยกับหลี่เฉินเย่นให้ดีๆ

“ถ้าเป็นเช่นนั้นตั้งแต่แรกก็ไม่น่าให้พวกจิ้งจอกเหล่านี้เข้าวังจริงๆเลย...”พอนึกสภาพแบบนี้แล้วไทเฮารู้สึกเสียใจภายหลังที่ตอนนั้นให้หลี่เฉินเย่นเลือกนางสนมมากมาย

เพียงแต่ไทเฮาก็รู้ดีจะให้วังหลังไม่มีคนเลยก็ไม่ได้ฮ่องเต้เดี่ยวดายไม่เหลือใครแต่ขุนนางมากมายไม่สามารถต้านทานต่ออำนาตนี้ได้พวกเขายอมที่ดูสักตั้งสำหรับพวกเขาแล้วหากแพ้ก็แค่เสียสลายลูกสาวคนเดียวหากชนะจะเป็นเกียรติต่อวงศ์ตระกูลเป็นร้อยๆปี

“เป็นความผิดของข้าเอง”หลี่เฉินเย่นยอมรับว่าตอนนี้เพียงแต่อยากได้ใจขุนนางเหล่านี้และตอนนั้นเองก็มั่นใจว่าชูเซี่ยจะไม่กลับมาอีกแล้ว

ถ้าหากรู้ว่าจะมีวันนี้เขาจะสู้เต็มทีเพื่อให้ชูเซี่ยมีวังหลังที่เงียบสงบและบ้านที่อบอุ่น

“พูดตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วในวังผุ้คนที่มีใจกว้างใหญ่ต้องหาวิธีกำจัดออกบ้างผู้คนที่ไม่ขออะไรไมหวังอะไรก็จะจัดการง่ายหน่อยเจ้าดูเอาแล้วกันต่อไปอยากให้แม่ทำอะไรเจ้าก็เอ่ยปากพูดออกมาแล้วกัน”ไทเฮาพูด้วยเสียงเบาๆกับหลี่เฉินเย่นมองหน้าไม่ชอยสีหน้าเข้าตั้งแต่แรกแล้วในวังหลัง

“ท่านแม่ท่านเพียงแต่ดีกับเหลียงเฟยหน่อยก็พอแล้ว”ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่แน่ชัวร์ต่อไปจะทำอะไรหลี่เฉินเย่นก็ไม่แน่ใจแต่เริ่มจากเหลียงเฟยก่อนนี่คือสิ่งที่คุยกับไว้แล้ว

จะให้คนๆหนึ่งจบสิ้นต้องเริ่มให้เขาบ้าบอก่อนนี่คือคำพูดที่ชูเซี่ยเคยบอกเขารู้สึกมีเหตุผลและหลักการมากและอยากจะลองใช้กับเหลียงเฟยบ้าง

เขาไม่อยากให้ชูเซี่ยต้องเหนื่อยเพราะเรื่องนี้จึงเลือกมาหาไทเฮา

ชูเซี่ยก็เข้าใจชัดเจนหลี่เฉินเย่นต้องการปกป้องตนเพียงแค่กลับเข้าวังก็ตามหลี่เฉินเย่นอยู่แล้วไม่ว่าหลี่เฉินเย่นต้องการจะปกป้องตนอย่างไรรอบตัวนางก็ไม่ใช่ว่าจะปลอดภัยหนทางเดียวที่นางต้องทำก็คือสู้สู้เพื่อตัวเองและเพื่อเด็กในท้อง