ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 446

ตอนที่446 ฝ่าบาทชอบผู้หญิงแบบนี้

หมอวังรีบวิ่งมากอย่างรีบร้อนไม่รอให้หลี่เฉินเย่นเปิดปากหลันกุ้ยเฟยก็ให้หมอวังเดินมาที่เตียงของเหลียงเฟย

เหลียงเฟยไม่มีปัญหาอะไรเพียงแต่ต้องการเรียกร้องความสนใจของฝ่าบาทเท่านั้นเอง

แต่เหลียงเฟยเป็นเพียงโฮวเฟยพวกเขาไม่กล้าที่จะพูดความจริงทำได้เพียงแต่พูดว่าเป็นเพราะตั้งครรภ์ใหม่ต้องทำการพักรักษาตัวอย่างดี

หลันกุ้ยเฟยพอได้ยินคำพูดของหมอวังก็ถามไม่หยุดต้องระวังอะไรบ้างถึงจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกต้องทำอย่างไรให้เหลียงเฟยหายดีขึ้รเร็วกว่านี้

เหลียงเฟยพอเห็นหลันกุ้ยเฟยทำเหมือนน้องพี่น้องรักใกร่ห่วงใยกันต่อหน้าฝ่าบาทในใจกลับรู้สึกไม่ประสบอารมณ์แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจยอมรับทำเหมือนคนอ่อนแอไม่มีแรงนอนอยู่บนเตียง

“มีหลันกุ้ยเฟยอยู่ดูแลเจ้าข้าก็วางใจแล้วข้ายังมีธุระต้องทำอีกมากมายเจ้านอนพักฟื้นดีๆ”พอเห็นเหลียงเฟยทำการแสดงพอสมควรหลี่เฉินเย่นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะอยู่ตรงนี้ต่อไปในใจมีแต่ความเบื่อและอดทนกับสิ่งนี้จึงพูดออกมาเช่นนี้

“แล้วฝ่าบาทจะมาเยื่ยมข้าอีกหรือไม่？ข้าไม่อยากให้ฝ่าบาทไปเลยข้า...”เหลียงเฟยกำลังยืดให้หลี่เฉินเย่นอยู่ต่อ

นางรู้สึกเสียใจภายหลังที่แกล้งทำเป็นปวดนางแค่รู้สึกว่าถ้าหากเป็นเพราะร่างกายไม่สบายฝ่าบาทจะได้ไม่ออกไปเร็วกว่านี้

“ฝ่าบาทน้องรักเหลียงเฟยไม่อยากให้ฝ่าบาทจากไปฝ่าบาทรีบไปก่อนเถอะเดี๋ยวทางนี้ข้าจะช่วยดูแลน้องเหลียงเฟยเอง”หลี่เฉินเย่นตอนแรกยังปวดหัวไม่รู้จะตอบรับวิธีของเหลียงเฟยอย่างไรแต่นึกไม่ถึงว่าหลันกุ้ยเฟยจะชิงพูดขึ้นมาก่อน

ฝ่าบาทมองไปที่หลันกุ้ยเฟยในสายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

หลันกุ้ยเฟยเขินอายจนก้มหน้าลงพอเหลียงเฟยเห็นทั้งสองคนมียิ้มมีส่งสายตาในใจนั้นเกลียดแค้นยิ่งหนักกำมือแน่นแต่ใบหน้าทำได้แค่แสดงออกมาถึงสีหน้าที่ไม่อยากให้ฝ่าบาทไป

“หลันกุ้ยเฟยจะอยู่ดูแลเหลียงเฟยใกล้ๆรอให้เหลียงเฟยคลอดลูกออกมาข้าจะไม่ลืมบุญคุณเจ้าแน่นอน”หลี่เฉินเย่นพูดด้วยความเต็มใจ

“เด็กของเหลียงเฟยน้องรักก็เหมือนเด็กของข้าฝ่าบาทวางใจได้เลยว่าข้าจะดูแลน้องอย่างดีและดูแลเด็กในท้องของนางอย่างดีด้วยเช่นกัน”หลันกุ้ยเฟยเข้าใจถึงคำพูดของหลี่เฉินเย่นว่าไม่ลืมบุญคุณนั้นคืออะไรในคำพูดนี้ทำให้เขารู้สึกดีใจ

“อืมมีเจ้าอยู่ข้าก็วางใจแล้ว”หลี่เฉินเย่นพอใจในคำพูดพยักห้วแล้วเดินจากไปเหลียงเฟยแสดงท่าทีที่ลึกซึ้งมองหลี่เฉินเย่นเดินจากไปในใจเต็มไปด้วยความไม่พอใจและเสียดาย

นางน่าจะชอบฝ่าบาทจริงๆคงจะอยากอยู่กับฝ่าบาทตลอดเวลานางใช้เวลาทุกวินาทีที่อยู่กับฝ่าบาทอย่างคุ้มค่าเพียงแต่...

“กุ้ยเฟยพี่รักเจ้ามาทำอะไรที่นี่？ข้ากับฝ่าบาทอยู่ด้วยกันดีๆเจ้า...”ถึงแม้ในใจลึกๆจะโมโหมากเพียงใดเหลียงเฟยก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกเพราะท่านพ่อของเราร่วมมือกันอยู่

“น้องรักข้าไม่คิดว่าฝ่าบาทจะอยู่ที่นี่ยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะไม่สบายข้าเพียงแต่กังวลใจเจ้าข้า...”พอเห็นหลันกุ้ยเฟยไม่สบายใจแบบนี้ในใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนรนนางร้อนรนที่ทำให้เหลียงเฟยรับรู้ว่าตนไม่ได้ตั้งใจที่จะทำลายความรักของนางกับฝ่าบาท

“น้องรักพวกเราต่างก็รู้ดีว่าที่ผ่านมาหลายปีนี้เจ้าจะให้ฝ่าบาทหลงรักและตั้งครรภ์ลูกของผ่าบาทเป็นเรื่องที่ข้าดีใจที่สุดเราสองคนเพียงแค่มีคนเดียงที่ฝ่าบาทหลงรักดีกว่าสองคนต่างแยกกันเป็นหนึ่งไม่ดีกว่าหรอกในวังหลังนี้มีแต่คนต่างแย่งชิงความรักจากฝ่าบาทกันทั้งนั้นข้าไม่ใช่เพราะเราต่างก็ได้เสวยสุขไปพร้อมๆกันหรือแพ้ไปด้วยกันเมื่อกี้ที่ข้าพูดกับฝ่าบาทคือเรื่องจริงทั้งหมดข้าจะถือว่าลูกในครรภ์ของเจ้าเสมือนเป็นลูกของข้าจริงๆข้าไม่ได้โชคดีเหมือนน้องรักฝ่าบาทไม่ไดหลงรักข้าแต่อย่างใดฉะนั้นสิ่งเดียวที่จะเป็นความหวังของพวกเราก็คือลูกในครรภ์ของเจ้า”หลันกุ้ยเฟยพูดถึงตอนท้ายน้ำตาก็ไหลออกมาคำพูดของนางดูมาจากใจจริงพูดได้ใจเหลียงเฟยนางมองไปที่หลันกุ้ยเฟยในใจรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“กุ้ยเฟลพี่รักเจ้าคิดอะไรข้าเข้าใจดีเพียงแต่ข้า...”