ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 448

ตอนที่ 448 ท่านแม่เป็นคนดี

จิงโม่มิรู้ว่าเพลานี้ในใจของเฉินหยวนชิ่งตกตะลึงเพียงใด คำถามเช่นนี้ของเขาทำให้นางมิรู้ว่าจะตอบเช่นไรดี

“หม่อมฉันเพียงแค่คิดว่าหม่าฮวาที่นั่นรสชาติดีเยี่ยมที่สุด ดังนั้นจึงซื้อมาจำนวนหนึ่งเพื่อนำมาให้ท่านลุงลิ้มชิมรสเพคะ” จิงโม่เอ่ยออกมาเสียงเบา

“เจ้าตั้งใจซื้อมาให้ข้าหรือ?” เฉินหยวนชิ่งเอ่ยถามอย่างตะกละตะกลาม

“เพคะ ตั้งใจซื้อมาให้ท่านลุง” จิงโม่เอ่ยตอบอย่างตั้งใจ

ความซาบซึ้งใจในสายตาของเฉินหยวนชิ่งเพิ่มมากขึ้น จิงโม่จ้องมองท่าทางที่ตื้นตันใจของเขา แต่นางกลับวิจารณ์อยู่ในใจ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเพื่อต้องการเอาใจเขา ถ้าหากมิใช้เพราะหม่าฮวาที่ซื้อมานั้นเยอะเกินไปแล้วถ้าเสวยไม่หมดจะทำให้เน่าเสีย ข้าก็จะมิมีวันนำมันมาให้เขา

“ท่านลุงลองลิ้มรสดูเถิด รสชาติมันดีมาก” จิงโม่เห็นเฉินหยวนชิ่งจ้องหม่าฮวาเขม็ง นางจึงเอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้

“ตกลง ข้าจะลองชิมดู” หลังจากเอ่ยประโยคนี้จบเฉินหยวนชิ่งก็หยิบหม่าฮวาขึ้นมาหนึ่งชิ้น หลังจากนั้นจึงอ้าปากแล้วกัดมันเข้าไป รสชาติความหอมหวานเย้ายวนในขณะที่ขบเคี้ยว ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเสวยอีกหนึ่งคำ

“หากท่านลุงชอบก็ดีแล้วเพคะ ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวกลับก่อน” เมื่อเห็นเสวยในใจของนางมีความสุขเป็นอย่างมาก ราวกับว่านางเพิ่งทำภารกิจที่สำคัญมากๆอันใดสำเร็จก็ไม่ปาน

หลังจากเอ่ยจบจิงโม่ก็เตรียมตัวที่จะจากไป เฉินหยวนชิ่งลุกขึ้นยืนอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงหัวไหล่เล็กของจิงโม่ไว้ เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงของตนเอ่ยกับจิงโม่ให้อ่อนโยนที่สุด “เจ้าอยู่พูดคุยกับข้าที่นี่ก่อนเถิด”

น้ำเสียงของเขาเป็นประโยคบอกเล่าที่ดังอยู่ในใบหูของจิงโม่ แต่กลับแฝงไปด้วยความอ้อนวอน ทำให้จิงโม่ตัดใจที่จะปฏิเสธไม่ลง

“ท่านลุงมีอันใดอยากจะเอ่ยกับข้าหรือทำกับข้า ท่านลุงเอ่ยมาได้เลยเพคะ” จิงโม่นั่งลงที่ข้างกายเฉินหยวนชิ่งอย่างว่าง่าย เมื่อเห็นจิงโม่นั่งลงบนพื้นเขาจึงนั่งลงบนพื้นกับนาง

“เมื่อครู่นี้เจ้าเอ่ยว่าเจ้าจักให้ท่านแม่ของเจ้ามารักษาโหรวหมู่เฟย...” เฉินหยวนชิ่งค้นหาบทสนทนาที่สามารถนำมาพูดคุยกับจิงโม่ได้ แต่ทว่าคิดไปคิดมา คิดอยู่ครึ่งค่อนวัน สิ่งที่เขาเอ่ยออกมากลับเกี่ยวกับเรื่องยาพิษในตัวของโหรวเฟย

ประการแรกคงเป็นเพราะสิ่งที่เขากังวลที่สุดก็คือยาพิษในร่างกายของน้องสาว อีกประการก็คือเขามิค่อยได้คลุกเคล้ากับจิงโม่เท่าใดนัก เขาอยากจะพูดคุยในเรื่องที่เขาและนางสนใจก็มิรู้ว่าเรื่องใด

“หม่อมฉันจะบอกกับท่านแม่ เรื่องราวนี้เกี่ยวข้องกับพวกเรามาตั้งแต่แรก ท่านแม่ควรจะออกมาแก้ปัญหาเพคะ” วาจาของจิงโม่จริงจังตั้งใจ ยามที่นางเอ่ยออกมาก็พยักหน้ามิหยุด มิสามารถบรรยายออกมาได้ว่าน่ารักเพียงใด

“เจ้าช่างเป็นเด็กดีเสียจริง” เฉินหยวนชิ่งเอ่ยอย่างทอดถอนใจ เขามิเข้าใจว่าเหตุใดหญิงที่เจ้าเล่ห์เพทุบายเช่นชูเซี่ย จักสามารถให้กำเนิดบุตรสาวที่น่ารักเช่นนี้ได้ นางช่างมีน้ำใจและรู้จักดูแลเอาใจใส่ผู้อื่นทำให้ผู้คนชอบพออย่างมิอาจควบคุมได้

“เจ้าสามารถโน้มน้าวใจท่านแม่ของเจ้าได้หรือ? เฮ้อ... ท่านแม่ของเจ้า มิใช่คนที่สมเหตุสมผลเท่าไหร่นัก” ถึงแม้ว่าจิงโม่แน่ใจเช่นนี้ แต่เฉินหยวนชิ่งกลับมิกล้าเชื่อ เพราะว่าข้อเท็จจริงอยู่ในใจของเขามาโดยตลอด เขาไม่รู้สึกว่าชูเซี่ยเป็นผู้ที่จะเอ่ยอันใดด้วยได้ โดยเฉพาะในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับน้องสาวของเขา การที่นางไม่ฉวยโอกาสเอาเปรียบคนอื่นก็ว่ายากแล้ว ถ้าหากนางลงมือรักษาเอง ยังไม่รู้ว่านางจะเสนอเงื่อนไขอันใดอีก

จิงโม่มิชอบประโยคสุดท้ายที่เฉินหยวนชิ่งเอ่ยออกมาเป็นอย่างมาก นางพยายามเก็บซ่อนความไม่พอใจนี้ไว้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “หม่อมฉันสามารถโน้มน้าวท่านแม่ได้ เพราะว่าใจจริงท่านแม่เป็นคนที่แสนดีเพคะ”

วาจาของจิงโม่ยังคงจริงจังตั้งใจและนุ่มนวล แต่ทว่ากลับทำให้เฉินหยวนชิ่งรู้สึกละอายใจ ราวกับว่าการที่เขาเอ่ยถึงข้อเสียของผู้อื่น กลับถูกหักหน้าเสียเอง

เห็นได้ชัดว่าจิงโม่เพียงแค่เอ่ยประโยคบอกเล่าธรรมดาเท่านั้น

“ถ้าท่านลุงมิเชื่อหม่อมฉัน ก็คิดหาวิธีอื่นก็ได้เพคะ แต่ทว่าหม่อมฉันแน่ใจว่าสามารถโน้มน้าวท่านแม่ได้” เป็นเพราะวาจาของเฉินหยวนชิ่งทำให้ในใจของจิงโม่รู้สึกไม่สบายใจ นางมิต้องการนั่งอยู่กับเฉินหยวนชิ่งแล้ว ดังนั้นหลังจากที่เอ่ยจบนางจึงเตรียมตัวจะจากไป