ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 451
สรุปบท ตอนที่ 451 ไม่เอาเด็กแล้ว: ชายาเกิดใหม่ของข้า
อ่านสรุป ตอนที่ 451 ไม่เอาเด็กแล้ว จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บทที่ ตอนที่ 451 ไม่เอาเด็กแล้ว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 451 ไม่เอาเด็กแล้ว
เฉินหยวนชิ่งบุกเข้าไปในพระตำหนักโหรวหยี สิ่งที่พบก็คือท่าทางของชูเซี่ยที่ขมวดคิ้วนั่งอยู่ข้างเตียงของเฉินอวี่โหรว
เฉินหยวนชิ่งคิดว่าไปกลับจวนแม่ทัพนานขนาดนี้ เพียงพอที่ชูเซี่ยจะแก้พิษได้แล้ว
“ข้านึกว่าหัวหน้าพรรคชูเซี่ยจะมีความสามารถมากเสียอีก ที่แท้แค่พิษนี้ก็ยังแก้ไม่ได้หรือ? ก่อนหน้านี้เจ้ารับปากดิบดีว่าสามารถแก้พิษให้น้องสาวข้าได้”
พูดจบเฉินหยวนชิ่งเองยังรู้สึกแปลกใจ เหมือนว่าทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับชูเซี่ย เขาไม่สามารถควบคุมความพยาบาทในใจตัวเองได้ เหมือนเช่นตอนนี้ เขารู้สึกว่าท่าทางที่ชูเซี่ยทำออกมา ก็คือรอตัวเขาเองกลับมา รอคำขอบคุณของตัวเขาเอง
แต่อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ให้เป็นไปตามที่ชูเซี่ยต้องการ ดังนั้นคำที่พูดออกมาจะคอนข้างแรง
ชูเซี่ยเพียงแค่เงยหน้ามองเฉินหยวนชิ่ง แล้วก็ก้มหน้าจับชีพจรเฉินอวี่โหรวต่อ ชีพจรของนางเปลี่ยนแปลงเร็วมาก ไม่เหมือนกับพิษที่เคยโดนก่อนหน้านี้ นี่จึงทำให้นางไม่กล้าจะใช้ยาง่ายๆ เพราะร่างกายเฉินอวี่โหรวอ่อนแอ ถ้าหากใช้ยาผิด ไม่ว่าแต่ชีวิตครึ่งหนึ่งจะไม่มีแล้ว เฉินหยวนชิ่งเองก็ไม่รู้ว่าจะไม่จบไม่สิ้นอย่างไร......
“ทำไม ไม่มั่นใจแล้ว? ตอนนั้นเจ้ารับปากดิบดีเองว่าสามารถแก้พิษให้กับอวี่โหรวได้” เฉินหยวนชิ่งเห็นว่าชูเซี่ยไม่พูด ยิ่งมั่นใจว่าชูเซี่ยกำลังแสแสร้ง คำที่พูดออกมาก็ยิ่งแรง
ตอนที่เฉินหยวนชิ่งรู้ว่าชูเซี่ยไม่ได้แก้พิษให้กับเฉินอวี่โหรว ความคิดทั้งหมดก็ตกอยู่บนร่างของน้องสาวตัวเอง จึงไม่ได้สังเกตเห็นว่าขณะนี้ชูเซี่ยกำลังอดทนกับความไม่สบายของร่างกาย เชียนซานกลับมองเห็นอย่างชัดเจน ดังนั้นพอฟังคนบ้าเฉินหยวนชิ่งพูดจบ พูดเสียงเบาคำหนึ่ง : “หัวหน้าพรรคของพวกเราไม่ได้ติดค้างพวกเจ้า”
เชียนซานพูดจบก็ผยุงร่างกายชูเซี่ยไว้ ท่าทางจะพานางจากไปอย่างนั้น
เพราะว่าเพิ่งใช้ความคิดไปเยอะเมื่อครู่นี้ ชูเซี่ยมีอาการเวียนหัว อยากจะพูดอะไรกับเชียนซาน อ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางเพียงแต่เงยหน้าขึ้นเปรยเป็นนัยให้เชียนซานอย่าได้จากไป
“นางไม่ติดค้างพวกข้า? นางติดค้างชีวิตน้องสาวข้า ปีนั้นพิษที่อวี่จู๋โดนเหมือนกันกับพิษที่ไทเฮาโดน นางแก้พิษให้ไทเฮา แต่ว่าน้องสาวข้าตาย” ตอนที่เฉินหยวนชิ่งพูดถึงเฉินอวี่จู๋หางตามีน้ำตาคลอ แม้ว่าตอนนี้อวี่จู๋กลับมาแล้ว คนเป็นพี่อย่างเขาแค่คิดก็รู้สึกสารสารปวดใจ
“ดังนั้นครั้งนี้ ทางที่ดีเจ้ารักษาอวี่โหรวดีๆ ถ้าหากนางเป็นอะไรไป ข้าไม่มีวันให้เจ้าได้อยู่สุขสบายแน่ และจะไม่ยกโทษให้ฮ่องเต้ด้วย”
คำพูดของเฉินหยวนชิ่ง ดังกึกก้อง เป็นคำขู่ยิ่งเป็นคำประกาศ ตอนนั้นเขาไม่สามารถปกป้องน้องสาวตัวเองได้ ตอนนี้ เขาจะไม่มีวันนให้ใครก็ตามทำร้ายน้องสาวตัวเองได้อีก
“ใครกำหนดว่าหมอรักษาไข้จะต้องรักษาหายอย่างเดียว ตอนนั้นหัวหน้าพรรคพวกเราไม่สามารถรักษาพระชายานิงอันให้หายได้จริง ตอนนี้ยาที่หัวหน้าพรรคช่วยแก้พิษให้ไทเฮา หลี่เฉินเย่นส่งมาให้ทั้งนั้น เจ้าจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ หัวหน้าพรรคพวกเราไม่ระอายใจอะไร” เห็นว่าชูเซี่ยไม่สนใจคำพูดของเฉินหยวนชิ่งเหมือนไม่ได้ยิน เชียนซานก็อดไม่ได้ที่จะโต้ตอบ
ที่จริงแล้วตอนที่ตัดสินใจเอายาแก้พิษให้ไทเฮา ชูเซี่ยก็รู้แล้วว่า ความสงสัยระแวงและความโกรธแค้นของเฉินหยวนชิ่งจะมาถึงจุดสงสุด แต่คิดไม่ถึงว่า ไฟแค้นนี้ที่อดกลั้นอยู่ในอกจนถึงวันนี้จึงปะทุออกมา
ชูเซี่ยเข้าใจดี สำหรับเรื่องของเฉินอวี่จู๋ นางไม่มีทางแก้ตัวให้ตัวเองได้ นี่เป็นเงื่อนตายระหว่างหลี่เฉินเย่นเองและเฉินหยวนชิ่ง และเฉินหยวนชิ่งเองก็ลืมคนผิดที่วางยาคนนั้นไปนานแล้ว แต่กลับเพ่งเล็งที่ตัวเองตลอด รู้สึกว่าเห็นแก่ความรู้สึกระหว่างฮ่องเต้จึงไม่ช่วย
ดังนั้นชูเซี่ยจึงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่หันหลังหยิบเข็มทองออกมา ฝังเข็มลงจุดชวีฉือและจุดซานหลี่ของเฉินอวี่โหรวสองจุด จากนั้นก็นำเข็มออกมา
เดิมทีชูเซี่ยจะหลับไปอยู่แล้ว ได้ยินคำของหลี่เฉินเย่น นางก็ลืมตาขึ้นในทันใด ใช้แรงทั้งหมดลุกขึ้นนั่ง มองดูหลี่เฉินเย่น พูดออกมาทีละคำว่า : “เจ้าพูดอะไร?”
ที่หลี่เฉินเย่นเพิ่งพูดออกไปเมื่อครู่นี้ล้วนเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เขาเพียงแต่เห็นชูเซี่ยตั้งท้องลำบากเกินไป คิดว่ามีจิงโม่และฉองเหลาแล้ว ไม่เอาเด็กคนนี้ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงชูเซี่ยอยู่ดี
ตอนนี้ เขาก็ผ่านช่วงที่ใจร้อนที่สุดแล้ว มองดูชูเซี่ยที่จ้องตัวเองอยู่ท่าทางตึงเครียด เขารู้สึกพูดไม่ออกสักคำในทันใด
“ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้ทำให้เจ้าอ่อนแออย่างนี้ ข้ากลัวว่า”......
ความใจร้อนของหลี่เฉินเย่นล้วนเป็นเพราะชูเซี่ย เขากลัวว่าชูเซี่ยจะจากไป เขาไม่กล้าบอกชูเซี่ย มองดูชูเซี่ยที่นอนอยู่ที่นั่นอย่างอ่อนแอ ขนาดหายใจยังเริ่มอ่อนแรง ความกลัวภายในใจเขา
เขากลัวว่าชูเซี่ยจะจากไปอย่างนี้ ถ้าหากไม่เอาเด็กคนนี้ก็สามารถให้ชูเซี่ยอยู่ข้างเขาได้ ถึงแม้ว่าจะไม่มีฉองเหลาและจิงโม่ เขาก็จะเลือกที่จะไม่เอาเด็กเหมือนเดิม
“หลี่เฉินเย่น วันหลังอย่างได้พูดอย่างนี้อีก เขาเป็นลูกของเรา เป็นลูกที่เราได้มาอย่างยากลำบาก แม้ว่าข้าจะตาย ก็จะไม่มีวันไม่เอาเขา” ชูเซี่ยพูดชัดๆทีละคำ นางมองหลี่เฉินเย่น สายตาประกายนั้น ทำให้หลี่เฉินเย่นรู้สึกผิดในทันใด
“ข้ารู้ ข้ารู้ ข้าเพียงแต่”...... หลี่เฉินเย่นจะไม่รู้ความหมายของชูเซี่ย เขาเองก็อยากเก็บเด็กคนนี้ไว้ เด็กคนนี้จะสามารถชดเชยความเสียใจทั้งหมดของตัวเอง ถ้าหากไม่ใช่ชูเซี่ย แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของเขาเพื่อเก็บคนนี้เอาไว้ เขาก็จะไม่มีความลังเลสักนิด แต่ว่ามันเกี่ยงข้องกับชูเซี่ย......
แต่ว่า ถ้าหากว่าชูเซี่ยยึดมั่น เขาก็ทำได้เพียงทำตาม
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...