ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 451

ตอนที่ 451 ไม่เอาเด็กแล้ว

เฉินหยวนชิ่งบุกเข้าไปในพระตำหนักโหรวหยี สิ่งที่พบก็คือท่าทางของชูเซี่ยที่ขมวดคิ้วนั่งอยู่ข้างเตียงของเฉินอวี่โหรว

เฉินหยวนชิ่งคิดว่าไปกลับจวนแม่ทัพนานขนาดนี้ เพียงพอที่ชูเซี่ยจะแก้พิษได้แล้ว

“ข้านึกว่าหัวหน้าพรรคชูเซี่ยจะมีความสามารถมากเสียอีก ที่แท้แค่พิษนี้ก็ยังแก้ไม่ได้หรือ? ก่อนหน้านี้เจ้ารับปากดิบดีว่าสามารถแก้พิษให้น้องสาวข้าได้”

พูดจบเฉินหยวนชิ่งเองยังรู้สึกแปลกใจ เหมือนว่าทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับชูเซี่ย เขาไม่สามารถควบคุมความพยาบาทในใจตัวเองได้ เหมือนเช่นตอนนี้ เขารู้สึกว่าท่าทางที่ชูเซี่ยทำออกมา ก็คือรอตัวเขาเองกลับมา รอคำขอบคุณของตัวเขาเอง

แต่อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ให้เป็นไปตามที่ชูเซี่ยต้องการ ดังนั้นคำที่พูดออกมาจะคอนข้างแรง

ชูเซี่ยเพียงแค่เงยหน้ามองเฉินหยวนชิ่ง แล้วก็ก้มหน้าจับชีพจรเฉินอวี่โหรวต่อ ชีพจรของนางเปลี่ยนแปลงเร็วมาก ไม่เหมือนกับพิษที่เคยโดนก่อนหน้านี้ นี่จึงทำให้นางไม่กล้าจะใช้ยาง่ายๆ เพราะร่างกายเฉินอวี่โหรวอ่อนแอ ถ้าหากใช้ยาผิด ไม่ว่าแต่ชีวิตครึ่งหนึ่งจะไม่มีแล้ว เฉินหยวนชิ่งเองก็ไม่รู้ว่าจะไม่จบไม่สิ้นอย่างไร......

“ทำไม ไม่มั่นใจแล้ว? ตอนนั้นเจ้ารับปากดิบดีเองว่าสามารถแก้พิษให้กับอวี่โหรวได้” เฉินหยวนชิ่งเห็นว่าชูเซี่ยไม่พูด ยิ่งมั่นใจว่าชูเซี่ยกำลังแสแสร้ง คำที่พูดออกมาก็ยิ่งแรง

ตอนที่เฉินหยวนชิ่งรู้ว่าชูเซี่ยไม่ได้แก้พิษให้กับเฉินอวี่โหรว ความคิดทั้งหมดก็ตกอยู่บนร่างของน้องสาวตัวเอง จึงไม่ได้สังเกตเห็นว่าขณะนี้ชูเซี่ยกำลังอดทนกับความไม่สบายของร่างกาย เชียนซานกลับมองเห็นอย่างชัดเจน ดังนั้นพอฟังคนบ้าเฉินหยวนชิ่งพูดจบ พูดเสียงเบาคำหนึ่ง : “หัวหน้าพรรคของพวกเราไม่ได้ติดค้างพวกเจ้า”

เชียนซานพูดจบก็ผยุงร่างกายชูเซี่ยไว้ ท่าทางจะพานางจากไปอย่างนั้น

เพราะว่าเพิ่งใช้ความคิดไปเยอะเมื่อครู่นี้ ชูเซี่ยมีอาการเวียนหัว อยากจะพูดอะไรกับเชียนซาน อ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางเพียงแต่เงยหน้าขึ้นเปรยเป็นนัยให้เชียนซานอย่าได้จากไป

“นางไม่ติดค้างพวกข้า? นางติดค้างชีวิตน้องสาวข้า ปีนั้นพิษที่อวี่จู๋โดนเหมือนกันกับพิษที่ไทเฮาโดน นางแก้พิษให้ไทเฮา แต่ว่าน้องสาวข้าตาย” ตอนที่เฉินหยวนชิ่งพูดถึงเฉินอวี่จู๋หางตามีน้ำตาคลอ แม้ว่าตอนนี้อวี่จู๋กลับมาแล้ว คนเป็นพี่อย่างเขาแค่คิดก็รู้สึกสารสารปวดใจ

“ดังนั้นครั้งนี้ ทางที่ดีเจ้ารักษาอวี่โหรวดีๆ ถ้าหากนางเป็นอะไรไป ข้าไม่มีวันให้เจ้าได้อยู่สุขสบายแน่ และจะไม่ยกโทษให้ฮ่องเต้ด้วย”

คำพูดของเฉินหยวนชิ่ง ดังกึกก้อง เป็นคำขู่ยิ่งเป็นคำประกาศ ตอนนั้นเขาไม่สามารถปกป้องน้องสาวตัวเองได้ ตอนนี้ เขาจะไม่มีวันนให้ใครก็ตามทำร้ายน้องสาวตัวเองได้อีก

“ใครกำหนดว่าหมอรักษาไข้จะต้องรักษาหายอย่างเดียว ตอนนั้นหัวหน้าพรรคพวกเราไม่สามารถรักษาพระชายานิงอันให้หายได้จริง ตอนนี้ยาที่หัวหน้าพรรคช่วยแก้พิษให้ไทเฮา หลี่เฉินเย่นส่งมาให้ทั้งนั้น เจ้าจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ หัวหน้าพรรคพวกเราไม่ระอายใจอะไร” เห็นว่าชูเซี่ยไม่สนใจคำพูดของเฉินหยวนชิ่งเหมือนไม่ได้ยิน เชียนซานก็อดไม่ได้ที่จะโต้ตอบ

ที่จริงแล้วตอนที่ตัดสินใจเอายาแก้พิษให้ไทเฮา ชูเซี่ยก็รู้แล้วว่า ความสงสัยระแวงและความโกรธแค้นของเฉินหยวนชิ่งจะมาถึงจุดสงสุด แต่คิดไม่ถึงว่า ไฟแค้นนี้ที่อดกลั้นอยู่ในอกจนถึงวันนี้จึงปะทุออกมา

ชูเซี่ยเข้าใจดี สำหรับเรื่องของเฉินอวี่จู๋ นางไม่มีทางแก้ตัวให้ตัวเองได้ นี่เป็นเงื่อนตายระหว่างหลี่เฉินเย่นเองและเฉินหยวนชิ่ง และเฉินหยวนชิ่งเองก็ลืมคนผิดที่วางยาคนนั้นไปนานแล้ว แต่กลับเพ่งเล็งที่ตัวเองตลอด รู้สึกว่าเห็นแก่ความรู้สึกระหว่างฮ่องเต้จึงไม่ช่วย

ดังนั้นชูเซี่ยจึงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่หันหลังหยิบเข็มทองออกมา ฝังเข็มลงจุดชวีฉือและจุดซานหลี่ของเฉินอวี่โหรวสองจุด จากนั้นก็นำเข็มออกมา