ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 457

ตอนที่ 457 การตัดสินใจของอาเหยียน

เฉินหยวนชิ่งไม่คิดว่าตัวเองกลับกลายเป็นเป้าหมายโจมตีของผึ้ง ถึงแม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของเขาจะไม่เลว แต่การเผชิญหน้ากับฝูงผึ้งที่พุ่งมาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาทำได้แต่เลือกที่จะหนีเหมือนกับจิงโม่ โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์

แต่ว่าฝูงผึ้งตามเขาตลอด เข้ารู้สึกว่าบนคอของตัวเอง บนใบหน้าถูผึ้งต่อยไม่หยุด ปวดไปหมด ความเจ็บปวดทำให้เขาตื่นตระหนกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ทำได้แต่ตบตีเท่านั้น ปองกันไม่ให้ผึ้งโจมตี

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว ในที่สุดฝูงผึ้งพวกนั้นก็จากไป และเฉินหยวนชิ่งมองดูเงาของพวกมันบินหนีไป ในที่สุดค่อยได้หายใจ ใบหน้าและคอที่เจ็บอยู่เขาไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้อง

เขารีบร้อนกลับพระตำหนักโหรวหยีของโหร่วยเฟย ให้นางในเรียกหมอหลวง หลังจากทายา เขาถึงได้สงบสติลง คิดถึงเรื่องประหลาดก่อนหน้านี้

ผึ้งพวกนั้นมาได้ประหลาดมาก จิงโม่ไปแหย่พวกผึ้งเข้า แต่ว่าจิงโม่บังเอิญไปเจอเข้ากับเขา ดังนั้น จิงโม่ไม่น่าจะตั้งใจแน่

ทั้งที่รู้ว่าผึ้งต้องเกี่ยวข้องกับจิงโม่แน่ เฉินหยวนชิ่งกลับยินดีพูดกล่อมตัวเอง เรื่องราวนี้ไม่เกี่ยวข้องกับจิงโม่

ไม่ต้องบอกว่าเป็นเด็ก แม้ว่าจะเป็นผู้ใหญ่การควบคุมผึ้งเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

เฉินหยวนชิ่งพยายามปัดความสัมพันธ์ของจิงโม่กับเรื่องนี้ออก กลับไม่รู้ว่าตอนนี้จิงโม่กำลังดีใจไม่หายกับความสำเร็จของแผนการ

พี่อานเหยียนไม่ให้ยาพิษให้ตัวเอง นางไม่มีทางได้แต่โขมยหนังสือวิจัยพิษก่อนหน้านี้ของพี่อานเหยียน อ่านไปหลายหน้าก็คิดถึงวิธีแหย่ผึ้ง นางทำตัวล่อผึ้งออกมา อาศัยตอนที่เข้าใกล้เฉินหยวนชิ่งใส่ไว้บนตัวเขา

เป็นธรรมดาที่ผึ้งที่ยังค้นหาเกสรดอกไม้ในปลายฤดูดอกไม้ร่วงไม่ปล่อยไป ดังนั้น นางได้ดูฉากตลกที่แม่ทัพใหญ่ถูกผึ้งไล่ตาม

“พี่อานเหยียน ข้ารู้สึกว่าข้ายิ่งเหมาะกับการเรียนแพทย์มากกว่าเจ้าอีก ข้าก็แค่เปิดหนังสือแพทย์ของเจ้าไปสองหน้า ก็หาวิธีเฉินหยวนชิ่งได้แล้ว และยังไม่ถูกเขาสงสัย” จิงโม่พูดอย่างภูมิใจกับอานเหยียน มุมปากเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่กลับทำให้อานเหยียนอดไม่ได้ตกใจ

หลายวันมานี้เขาคิดอยากพูดคุยกับชูเซี่ย เสด็จแม่ของเขาก็คุยกับเขาหลายเรื่องเกี่ยวกับงานราชการ มีบางเรื่องที่เขายังไม่เข้าใจ แต่ว่ามีบางเรื่องเขาเข้าใจแล้ว

จิงโม่เรื่องในวันนี้ถ้าหากเฉินหยวนชิ่งดูออก นั่นจะยิ่งก่อปัญหาให้อาจารย์และเสด็จลุงมาก ดังนั้นใช้พิษ จะต้องระมัดระวังจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่พวกเขายังเด็ก

และก็ในตอนนี้ อานเหยียนเข้าใจในทันที ทำไมอาจารย์ไม่ให้ตัวเองเรียนวิชาพิษ

ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ล้วนมีดีมีโทษของตัวเอง และสถานภาพที่ไม่เหมือนกันจะส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจ ถ้าหากวางยาพิษในกรณีที่ไม่เข้าใจ ถึงเวลานั้นจะต้องมีชีวิตผู้บริสุทธิ์พลอยโดนไปด้วยแน่

“จิงโม่ ไปขอโทษเฉินหยวนชิ่ง เร็ว” อานเหยียนใช้วิธีพูดน้ำเสียงอย่างหนักแน่นกับจิงโม่ หนึ่งคือเขาชอบน้องสาวแปลกๆคนนี้ สองคือนางเป็นลูกสาวของเสด็จลุงและอาจารย์ ที่ผ่านมาเขาเอ็นดู ทนไม่ได้ที่จะให้นางได้รับอันตรายใดๆ

“พี่อาเหยียน ข้าก็ไม่ได้ทำผิด ทำไมข้าต้องขอโทษด้วย อีกอย่าง เขาคงไม่คิดว่าเป็นข้าหรอก ข้าไม่” ในใจจิงโม่ยังคงมีคำพูดน่ารังเกียจของเฉินหยวนชิ่งในวันนั้น ไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด และไม่คิดจะไปขอโทษ