ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 463

ตอนที่ 463 ความห่วงใจของไทเฮา

สำหรับความกังวลของหลี่เฉินเย่น ชูเซี่ยอธิบายว่าได้ว่าคงเกิดจากอารมณ์ของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ รู้สึกเสียใจ น้อยใจ เป็นเรื่องปกติ

แต่หลี่เฉินเย่นก็ยังรู้สึกเอ็นดู เขารู้สึกเหมือนชูเซี่ยมีอะไรปิดบังเขาอยู่ แต่พอเห็นชูเซี่ยเวลามองตัวเองนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ สุดท้ายเขาจึงเลิกความคิดแบบนี้

เขาแน่ใจว่าชูเซี่ยเหมือนตัวเอง ไม่ชอบมีความลับกับฝ่ายตรงข้าม

พวกเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน จะมีอะไรปิดบังอีกฝ่ายอีก

เพียงแต่หลี่เฉินเย่นลืมไปดว่า การปิดบังนี้มันมาจากความหวังดี

พอเขารอให้ชูเซี่ยบอกความลับเกี่ยวกับร่างกายของตัวเองที่ปิดบังมานานให้ฟัง ความเศร้าเสียใจนี้ทำเค้าล้มทั้งยืน เพียงแต่นี่ความพูดทีหลัง

หลี่เฉินเย่นเป็นเหมือนที่ตัวเองพูด วันนั้นที่ไปพระตำหนักของหลันกุ้ยเฟย วันที่สองก็มีข่าวลือออกมา ฮ่องเต้รักและหลงหลันกุ้ยเฟย

พอตอนเช้าออกจากพระตำหนักของหลันกุ้ยเฟยก็นำของมีค่าทั้งหมาดในวังหลังมากให้หลันกุ้ยเฟย แน่นอน และยังมีข่าวลือเรื่องที่ฮ่องเต้ยกพระตำหนักหลันจือให้หลันกุ้ยเฟยเข้าไปอยู่อีก

ก่อนหน้านั้นเหลียงเฟยได้ไปห้องบรรทมของฮ่องเต้ ถึงทำให้ฮ่องเต้หลงรักเค้า แต่ครั้งนี้ ฮ่องเต้กลับไปตำหนักของหลันกุ้ยเฟยเอง ข่าวลือยังพูดอีกว่า ไม่ได้ไปทรงว่าราชกิจเช้า

ชูเซี่ยกำลังฟังเชียนซานพูดถึงข่าวลือเรื่องของนางสนม ฮองไทเฮาเดินเข้ามาที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยด้วยความรีบร้อน พอเห็นรอยยิ้มในใบหน้าของชูเซี่ย ฮองไทเฮากุมมือของชูเซี่ยด้วยความเอ็นดูและพูดเบาๆว่า “ลูกรัก เจ้าอย่ารู้สึกไม่ดีไปเลย เจ้ายังตั้งครรภ์อยู่เลย เขาเพียงแต่

ในใจของชูเซี่ยนั้นรู้สึกอบอุ่นมาก อาการของฮองไทเฮาคงเป็นได้ยินข่าวจึงรีบเดินมาหา ท่านกลัวว่าหากรู้ว่าฮ่องเต้ไปอยู่กับนางสนมอื่นตอนที่ตนยังตั้งครรภ์นั้นจะรู้สึกเสียงใจ

“ท่านแม่ ข้าไม่เป็นไร อีกอย่าง พวกเราต้องเชื่อใจฮ่องเต้นะคะ เขาไม่ใช่คนแบบนี้ ที่เป็นแบบนี้ เขาต้องมีเหตุผลของเขาแน่ๆ”ชูเซี่ยพูดอธิบายให้ฮองไทเฮาฟัง แต่สีหน้าของฮองไทเฮายังรู้สึกเป็นห่วงอยู่

“ข้าไปหาเขา เขาต้องอธิบายชัดเจนให้ข้าฟัง หากไม่สมเหตุสมผล ข้าจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่ๆ เจ้ายังอุ้มท้องอยู่เลย เขาจะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้ จริงๆเลย……” ฮองไทเฮาโกรธจนกุมมือชูเซี่ยไว้ ชูเซี่ยกลับรู้สึกได้ถึงมือที่จับอยู่นั้นสั่นไปหมด

“ท่านแม่ ปัญหาไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น ข้าเองก็อนุญาตไปแล้ว”ชูเซี่ยไม่อยากบอกเรื่องแผนการระหว่างสองคนออกไปให้ฮองไทเฮารู้ ฮองไทเฮาอายุมากแล้ว เค้าควรจะฮองไทเฮาได้มีชีวิตวัยชราที่สบาย แต่ไม่ใช่มากังวลเรื่องของพวกเราแบบนี้

“ถึงแม้เจ้าจะอนุญาตแล้วก็ไม่ได้ เขาไม่ควรทำให้เจ้ารู้สึกเสียใจ อีกอย่าง เป็นถึงฮ่องเต้ จะทำอะไรยังไงกับขุนนางได้ แต่ไม่ใช่เอาตัวเขาแลกแบบนี้ ”ฮองไทเฮายิ่งพูดยิ่งโมโห สุดท้ายแม้แต่ความว่าเอาตัวเข้าแลกก็พูดออกมาได้