ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 464

ตอนที่ 464 หลี่อวิ๋นลี่เป็นคนที่เงียบสงบ

เวลาที่ชูเซี่ยอยู๋ในวังนั้นทั้งยุ่งและเงียบสงบ

ทุกวันเวลาบ่ายมักจะได้ยินข่าวลือมากมาย ไม่ว่าจะข่าวเลยฮ่องเต้ไม่ได้ทรงว่าราชกิจ หลันกุ้ยเฟยได้ หรือว่า ต่างก็ใช้ทุกวิธีหนทางให้ฮ่องเต้สนใจ

แน่นอนสำหรับข่าวลือกเหล่านี้ทำให้ชูเซี่ยได้ยินแล้วยิ้มข้ามไป ไม่มีใครรู้เลยว่าการที่ฮ่องเต้ไม่ได้ทรงว่าราชกิจ ยิ่งไม่มีใครรู้เลยว่า ในสายตาของพวกเขาความรักที่ว่าหลันกุ้ยเฟยได้รับนั้นแท้จริงแล้วคือมีให้แค่ตัวเองทั้งนั้น และผู้หญิงที่แต่งตัวสวยสง่าเพื่อดึงดูดหลี่เฉินเย่นยิ่งไม่มีทาง นอกจากเวลาจัดการเรื่องบ้านเมือง ความสนใจของหลี่เฉินเย่นอยู่ที่ตัวนางตลอด

ทุกเวลากลางดึกตำหนักฉ่ายเหว่ยจะเงียบสงบ ทุกเวลากลางดึก ชูเซี่ยจะทำอาหารรอหลี่เฉินเย่นกลับมา หลังจากนั้นฟังเสียงดนตรีที่ดังมาจากพระตำหนักหลันจือกับหลี่เฉินเย่น กินข้าวและสนทนากัน จากนั้นก็ไปทำงานของตัวเอง

“อยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปจนแก่เฒ่ากับท่านในสวนเล็กๆนี้มีความสุขด้วยกันตลอดไป ”พอเห็นหลี่เฉินเย่นรับประทานเสร็จ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มจึงพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“เจ้าทำได้แค่นี้เนี้ยนะ ทำได้แค่แอบๆซ่อนๆก็พอใจแล้ว ถึงแม้ข้าจะทำได้ไม่มาก แต่ข้าก็หวังอย่างยิ่งว่าเจ้าจะสามารถเปิดเผยเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้อง รอถึงตาย เจ้าก็ได้แค่ใช้นามสกุลข้า ตายไปฝังดรงเดียวกับข้า”หลี่เฉินเย่นพูดตลกเบากๆกับชูเซี่ย

ถึงแม้ว่าภาษาที่ใช้ในการสนทนาจะง่ายดาย แต่นี่คือความฝันอย่างเดียวของเขา เรืองบังลังก์อะไรพวกนี้ หรือ สำหรับเขาแล้ว เป็นเพียงอุปสรรคของชีวิต มีคนที่พร้อมเดินไปด้วยกัน ชีวิตจะได้ไม่เงียบเหงา ชัดเจน ถึงแม่ฟ้าจะไม่เป็นใจ สุดท้ายเข้าก็ได้พบคนที่รักและได้ใช้ชีวิตคู่กับเค้า

“พวกเราตอนนี้เป็นสามีภรรยากันแล้ว ก็จะเป็นสามีภรรยากันตลอดไป”ชูเซี่ยเข้าใจถึงความตั้งใจของหลี่เฉินเย่น ถึงแม้เต้าจะอยากเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกับหลี่เฉินเย่น แต่ผลที่ได้นั้น มันจะมีความสุขมากใช่ไหม？

หลายวันที่ว่างมานี้ ชูเซี่ยได้ทบทวนหลายๆเรื่อง ฐานะของเค้า ยังเป็นจุดเจ็บอยู่ดี ถึงแม้จะไม่มีหลี่อวิ๋นลี่ ไม่มีเสียงต่อต้านจากขุนนางในราชสำนัก เค้าก็ไม่สามารถเป็นภรรยาที่แท้จริงของหลี่เฉินเย่นได้ ถ้าหากความคิดแบบดั้งเดิมยังมีอยู่ พวกเขาก็ไม่สามารถหลบหนีความด่าจากผู้คนนี้ได้

ฉะนั้น ชูเซี่ยจะยอมถอยแล้วจริงๆ เพราะเค้าคิดว่าการได้อยู่กับหลี่เฉินเย่นแบบนี้ แท้จริงแล้ว เป็นสิ่งที่มีความสุขมากที่สุด

“พอเราสามารถจัดการเรื่องในราชสำนักได้แล้ว ข้าจะทำการเขียนชื่อเจ้าเข้าไปในพินัยกรรมของฮ่องเต้พระองค์คนแรกได้ร่างไว้ ถึงตอนนั้นเจ้าจะได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องของข้า จะไม่มีใครสามารถหยุดสิ่งนี้ได้”หลี่เฉินเย่นไม่รู้เลยว่าชูเซี่ยกำลังคิดอะไรอยู่ เขาทำได้เพียงให้คำสัญญากับชูเซี่ย

การจะเปิดพินัยกรรมของฮ่องเต้พระองค์คนแรกได้ร่างไว้ต้องเปิดสุสานก่อนถึงจะเอาออกมาได้ พวกเขาไม่กล้าที่จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่เพื่อชูเซี่ย หลี่เฉินเย่นคิดว่าถ้าหาก ราชสำนักไม่มีเหลียงกุยและจางเซียนฮุย เขาสามารถที่จะพูดให้ ทำตามโดยทำการเปิดสุสาน

ชูเซี่ยเข้าใจดี ตัวเองนั้นไม่มีทางรอถึงวันนั้น เค้ารู้อยู่แก่ใจถึงขั้นที่ว่า ไม่มีวันที่จะร่วมเป็นแผ่นเดียวกัน เค้ายังมีอะไรอีกมากมายที่ไม่ได้ทำ แต่ร่างกายของเค้านั้น……

ฉะนั้น เค้าสามารถมองว่าคำพูดของหลี่เฉินเย่นเป็นเพียงความฝันที่สวยงาม แต่ไม่อาจเอี้อมถึง ทำได้เพียงจุดประกายชีวิตเท่านั้น

“ฮ่องเต้ เหลียงเฟยได้ส่งคนมา แจ้งว่าท้องเจ็บอย่างรุนแรง ให้ท่านไปดูหน่อย ”หลูกงกงรีบวิ่งมาแจ้งข่าวอย่างกระทันหันก้มหัวพูดออกมาเบาๆ เขารู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองมาในเวลาที่ไม่ใช่ แต่ เหลียงเฟยนั้นฟุ้งซ่าน อย่างหนัก หลันกุ้ยเฟยเองก็เริ่มเอาไม่อยู่ แต่ฮ่องเต้ไม่ออกมาเลย ฉะนั้น……