ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 469

ชูเซี่ยรอข่าวจากทางหลันกุ้ยเฟยและเหลียงเฟย ในใจคำนึงถึงจะทำอย่างไรให้แผนการนี้ไม่ผิดพลาด แต่ไม่อยากให้เฉินอวี่โหรวไปขอเข้าเฝ้า

หลี่เฉินเย่น กับชูเซี่ยต่างก็เคยลงสารไม่ให้นางสนมในวังหลังเข้ามาถวายบังคมที่ตำหนักฉ่ายเหว่ย ฉะนั้นนางสนมทุกคนจึงทำตามกฏ มีใครมีสร้างปัญหาให้ชูเซี่ย เคยมีคนมาขอพบแต่ก็โดนชูเซี่ยปฏิเสธไปแล้ว จนถึงวันนนี้มีเพียงหลันกุ้ยเฟยที่ได้พบ

“ข่าวไปเร็วเหมือนกันนะ ข้ารู้ว่าเจ้าไปพบหลันกุ้ยเฟย เจ้าต้องอยากพบนางแน่ๆ”คำประชดของเชียนซานนั้นมีความนัยอยู่

เชียนซานเป็นศัครูกับผู้หญิงทุกคนในวัง นางรู้สึกว่าพวกเข้าเป็นหินขวางทางของเจ้าสำหนัก โดยเฉพาะน้องสาวของเฉินหยวนชิ่ง นางไม่มีวันลืมตอนนั้นเฉินหยวนชิ่งคิดจะเอสชีวิต และไม่ลืมเฉินหยวนชิ่งช่วงนี้ที่สร้างปัญหามากมายให้หัวหน้า

“ให้นางมาเถอะ ต่อให้ไม่มีหลันกุ้ยเฟย นางก็จะมาอยู่แล้ว”ชูเซี่ยพูดเบาๆ ในใจของชูเซี่ย เฉินอวี่จู๋เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียบร้อยน่ารักมาตลอด เรื่องที่รู้จักตอบแทนบุญคุณในโลกของเฉินหยวนชิ่งไม่มี แต่เฉินอวี่จู๋ไม่มีทางมองข้ามคนที่ช่วยชีวิตเต้าเด็ดขาด

“หัวหน้า บนโลกนี้มีคนดีไม่มาก นางเข้ามาเพื่อที่จะแย่งความรักจากฮ่องเต้ไป ตั้งแต่นางเริ่มกลับเข้ามาวังใหม่ก็มีเจ้าไม่มีนาง มีนางไม่มีเจ้า ”เชียนซานวิเคราะห์ให้ชูเซี่ยอย่างตั้งใจ ชูเซี่ยเพียงแค่ยิ้ม ไม่มีการแสงดปฏิกิริยาอะไร ตอนที่เชียนซานพูดต่อ เฉินอวี่โหรวที่เปาะบางค่อยๆเดินเข้ามาในตำหนักฉ่ายเหว่ย

“ท่านพี่ น้องข้าจะมีตอบแทนบุญคุณที่ช่วยข้า อีกอย่างได้โปรดให้อภัยพี่ชายข้าหลู่หมางด้วย เขาเป็นห่วงจนกังวลวุ่นวาย เขาไม่ได้เจตนา”เฉินอวี่โหรวถวายบังคมชูเซี่ยแล้วพูดออกมา

เชียนซานได้ยินคำพูดของเฉินอวี่โหรว มุมปากขยับอย่างไม่ได้ตั้งใจ ถ้าหากนางไม่ใช่ข้ารับใช้ของชูเซี่ย นางจะถามไปว่า ถ้าหากไม่ได้เจตนาฆ่าคน ฆ่าแล้วจำเป็นต้องเอาชีวิตชดใช้ไหม？

“ข้ารู้ ข้าไม่ได้โทษเขา นี่คือความผิดของข้าเอง จนถึงตอนนี้ก็ยังหายาถอนพิษในตัวเจ้ไม่ได้ ตอนนั้นเกือบทำให้เจ้าต้องตาย ข้าขออภัยจริงๆ”เป็นครั้งแรกที่ชูเซี่ยพูดกับเฉินอวี่โหรวในเรื่องตอนนั้น ไม่ว่าจากผู้ป่วยคนใดที่ตายจากไป สำหรับนางแล้วมันการท้ามายอย่างหนึ่งจนทุกวันนี้ไม่สามารถย้อนกลับไปได้

“เรื่องนี้ไม่โทษท่านพี่ ข้าและพี่ชายเคยคุยกันว่าเจ้าทำดีที่สุดแล้ว ทุกคนรู้ว่าท่านเป็นหมอที่ดี ทุกคนรู้ว่าท่านไม่มีทางไม่สนใจชีวิตคน”เฉินอวี่โหรวอธิบายออกมาเบาๆ แต่คำพูดก็ติดอยู่ในปากของเค้าก็ได้พูดออกมา แต่ไม่ความจริงใจแม่แต่น้อย

“ตอนแรกที่ช่วยเจ้าไม่ได้กับตอนนี้ที่ช่วยเจ้า เพราะเป็นข้าเป็นหมด”ชูเซี่ยพูดอธิบายสั้นๆให้ฟัง นางไม่แน่ใจตัวองว่าเฉินอวี่โหรวจะเห็นด้วยกับคำพูดนี้หรือไหม่ แต่นางก็จะพูด

“ข้าเข้าใจ ขอบพระคุณท่านพี่มาก ข้าจะบอกพี่ชายข้า ต่อไปไม่ให้เป็นศัตรูกับท่านพี่ ตอนนี้ข้ารู้แล้ว ว่าพี่ชายของข้าผิดอย่างใหญ่หลวง”เฉินอวี่โหรวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนไหว ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“ข้าเอ็นดูเจ้ามากเกินไป เจ้ามีพี่ชายที่ดี”ชูเซี่ยตอบกลับด้วยนำเสียงเบาๆ เฉินอวี่โหรวพยักหน้า ในสายตาเต็มไปด้วยความตื้นตัน

หลังจากที่ชูเซี่ยพวกจบ สองคนก็เข้าสู่โหมดเงียบ พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิท และไม่ใช่เพื่อนร่วมกระบวนการอย่างหลันกุ้ยเฟย ระหว่างพวกเค้านั้น นอกจากเฉินหยวนชิ่งก็มีแค่หลี่เฉินเย่นหลักๆ

“ท่านพี่รับปากช่วยข้าเถอะ”พอเห็นชูเซี่ยก้มหัวไม่พูดอะไร เฉินอวี่โหรวจึงลุกขึ้นมาคุกเข่าต่อหน้าชูเซี่ย

ชูเซี่ยตกใจจนพูดไม่ออก นางจึงรีบลุกขึ้นมาประคอง แต่ก็รับไม่ไหวท่าทางทีแนวแน่ของเฉินอวี่โหรว นางเงยหน้าขึ้นในตาเด็มไปด้วยน้ำตาพูด“ถ้าหากตอนนั้นรู้ว่าพวกเจ้ารักกันมากแค่ไหน ข้าก็จะว่าไม่พยายามกลับมาขนาดนี้ ข้าไม่สามารถห้ามตัวเอง ความรักที่ข้ามีต่อฝ่าบาทไม่น้อยไปกว่าเจ้าแล้ว ข้าไม่ขอชั่วฟ้าดินสลาย แค่ขอฝ่าบาทมองมาที่ข้าบ้าง ข้าไม่อยากทำลายความรักของพวกท่าน ข้าแค่……”พอพูดถึงตอนสุดท้าย เฉินอวี่โหรวร้องไม่หยุด ชูเซี่ยทำได้เพียงอยู่คุกเข่าลงข้างๆตัวเค้า

“ข้าจะบอกต่อความรู้สึกของเจ้าให้ฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้จะตัดสินใจอย่างไร ข้าไม่แน่ใจ เจ้ากลับไปรอคำตอบเถอะ เมื่อก่อนเจ้าเคยปกป้องฝ่าบาทสุดดแรงที่มี สิ่งที่เจ้าทำให้กับฝ่าบาท ข้าและฝ่าบาทจำได้ตลอด ในวังนี้ไม่มีใครกล้าทำให้เจ้าเสียใจ ”ชูเซี่ยพูดเรียกสติและปลอบใจเฉินอวี่โหรว แต่เหมือเพื่อรับประกันให้กับเฉินอวี่โหรว

เฉินอวี่โหรวพอได้ยินคำพูดของชูเซี่ย จึงรู้สึกซึ้งใจร้องไห้ออกมา จากนั้นพูดกับชูเซี่ยไม่นานถึงได้จากไป ชูเซี่ยมองเฉินอวี่โหรวเดินจากไป ในใจนั้นทั้งอ่อนแอและแข็งแกร่ง

ในใจลึกๆ กลับมีความคิดอย่างหนึ่งลอยออกมา ถ้าหากตัวเองจากโลกนี้ไปแล้ว ยังมีผู้หญิงดีๆอย่างเฉินอวี่โหรวรักเชาปกป้องเขา เจ้าน่าจะวางใจได้แล้ว

แต่ว่า ไม่รู้ทำไมนึกได้แค่วิธีนี้เท่านั้น ในใจของเค้าตอนนี้เหมือนแช่อยู่ในโอ่งน้ำส้มสายชู เปรี้ยวไปทั้งใจ