ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 469

ชูเซี่ยรอข่าวจากทางหลันกุ้ยเฟยและเหลียงเฟย ในใจคำนึงถึงจะทำอย่างไรให้แผนการนี้ไม่ผิดพลาด แต่ไม่อยากให้เฉินอวี่โหรวไปขอเข้าเฝ้า

หลี่เฉินเย่น กับชูเซี่ยต่างก็เคยลงสารไม่ให้นางสนมในวังหลังเข้ามาถวายบังคมที่ตำหนักฉ่ายเหว่ย ฉะนั้นนางสนมทุกคนจึงทำตามกฏ มีใครมีสร้างปัญหาให้ชูเซี่ย เคยมีคนมาขอพบแต่ก็โดนชูเซี่ยปฏิเสธไปแล้ว จนถึงวันนนี้มีเพียงหลันกุ้ยเฟยที่ได้พบ

“ข่าวไปเร็วเหมือนกันนะ ข้ารู้ว่าเจ้าไปพบหลันกุ้ยเฟย เจ้าต้องอยากพบนางแน่ๆ”คำประชดของเชียนซานนั้นมีความนัยอยู่

เชียนซานเป็นศัครูกับผู้หญิงทุกคนในวัง นางรู้สึกว่าพวกเข้าเป็นหินขวางทางของเจ้าสำหนัก โดยเฉพาะน้องสาวของเฉินหยวนชิ่ง นางไม่มีวันลืมตอนนั้นเฉินหยวนชิ่งคิดจะเอสชีวิต และไม่ลืมเฉินหยวนชิ่งช่วงนี้ที่สร้างปัญหามากมายให้หัวหน้า

“ให้นางมาเถอะ ต่อให้ไม่มีหลันกุ้ยเฟย นางก็จะมาอยู่แล้ว”ชูเซี่ยพูดเบาๆ ในใจของชูเซี่ย เฉินอวี่จู๋เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียบร้อยน่ารักมาตลอด เรื่องที่รู้จักตอบแทนบุญคุณในโลกของเฉินหยวนชิ่งไม่มี แต่เฉินอวี่จู๋ไม่มีทางมองข้ามคนที่ช่วยชีวิตเต้าเด็ดขาด

“หัวหน้า บนโลกนี้มีคนดีไม่มาก นางเข้ามาเพื่อที่จะแย่งความรักจากฮ่องเต้ไป ตั้งแต่นางเริ่มกลับเข้ามาวังใหม่ก็มีเจ้าไม่มีนาง มีนางไม่มีเจ้า ”เชียนซานวิเคราะห์ให้ชูเซี่ยอย่างตั้งใจ ชูเซี่ยเพียงแค่ยิ้ม ไม่มีการแสงดปฏิกิริยาอะไร ตอนที่เชียนซานพูดต่อ เฉินอวี่โหรวที่เปาะบางค่อยๆเดินเข้ามาในตำหนักฉ่ายเหว่ย

“ท่านพี่ น้องข้าจะมีตอบแทนบุญคุณที่ช่วยข้า อีกอย่างได้โปรดให้อภัยพี่ชายข้าหลู่หมางด้วย เขาเป็นห่วงจนกังวลวุ่นวาย เขาไม่ได้เจตนา”เฉินอวี่โหรวถวายบังคมชูเซี่ยแล้วพูดออกมา

เชียนซานได้ยินคำพูดของเฉินอวี่โหรว มุมปากขยับอย่างไม่ได้ตั้งใจ ถ้าหากนางไม่ใช่ข้ารับใช้ของชูเซี่ย นางจะถามไปว่า ถ้าหากไม่ได้เจตนาฆ่าคน ฆ่าแล้วจำเป็นต้องเอาชีวิตชดใช้ไหม？

“ข้ารู้ ข้าไม่ได้โทษเขา นี่คือความผิดของข้าเอง จนถึงตอนนี้ก็ยังหายาถอนพิษในตัวเจ้ไม่ได้ ตอนนั้นเกือบทำให้เจ้าต้องตาย ข้าขออภัยจริงๆ”เป็นครั้งแรกที่ชูเซี่ยพูดกับเฉินอวี่โหรวในเรื่องตอนนั้น ไม่ว่าจากผู้ป่วยคนใดที่ตายจากไป สำหรับนางแล้วมันการท้ามายอย่างหนึ่งจนทุกวันนี้ไม่สามารถย้อนกลับไปได้

“เรื่องนี้ไม่โทษท่านพี่ ข้าและพี่ชายเคยคุยกันว่าเจ้าทำดีที่สุดแล้ว ทุกคนรู้ว่าท่านเป็นหมอที่ดี ทุกคนรู้ว่าท่านไม่มีทางไม่สนใจชีวิตคน”เฉินอวี่โหรวอธิบายออกมาเบาๆ แต่คำพูดก็ติดอยู่ในปากของเค้าก็ได้พูดออกมา แต่ไม่ความจริงใจแม่แต่น้อย

“ตอนแรกที่ช่วยเจ้าไม่ได้กับตอนนี้ที่ช่วยเจ้า เพราะเป็นข้าเป็นหมด”ชูเซี่ยพูดอธิบายสั้นๆให้ฟัง นางไม่แน่ใจตัวองว่าเฉินอวี่โหรวจะเห็นด้วยกับคำพูดนี้หรือไหม่ แต่นางก็จะพูด

“ข้าเข้าใจ ขอบพระคุณท่านพี่มาก ข้าจะบอกพี่ชายข้า ต่อไปไม่ให้เป็นศัตรูกับท่านพี่ ตอนนี้ข้ารู้แล้ว ว่าพี่ชายของข้าผิดอย่างใหญ่หลวง”เฉินอวี่โหรวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนไหว ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“ข้าเอ็นดูเจ้ามากเกินไป เจ้ามีพี่ชายที่ดี”ชูเซี่ยตอบกลับด้วยนำเสียงเบาๆ เฉินอวี่โหรวพยักหน้า ในสายตาเต็มไปด้วยความตื้นตัน

หลังจากที่ชูเซี่ยพวกจบ สองคนก็เข้าสู่โหมดเงียบ พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิท และไม่ใช่เพื่อนร่วมกระบวนการอย่างหลันกุ้ยเฟย ระหว่างพวกเค้านั้น นอกจากเฉินหยวนชิ่งก็มีแค่หลี่เฉินเย่นหลักๆ