ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 470

ตอนที่ 470 เจ้าไม่ควรคู่

เฉินอวี่โหรวเดินจากไปไม่นาน หลี่เฉินเย่นก็รีบเดินมาหา ฝ่าบาทมองชูเซี่ยด้วยความกังวล กลัวว่าชูเซี่ยจะไม่สบายใจ

ถึงแม้ความรักที่มีต่อเฉินอวี่โหรวจะต่างจากนางสนมอื่น แต่ฝ่าบาทไม่อยากให้ชูเซี่ยเข้าใกล้นาง หลังจากฉ่ายเวิน เขาไม่เชื่ออีกว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่ดีอีก แน่นอน นอกเหนือชูเซี่ย

“ข้าไม่เป็นไร”ชูเซี่ยรู้สึกว่าตนถูกหลี่เฉินเย่นจ้องมากเกินไป จึงอธิบายให้หลี่เฉินเย่นฟังอย่างไม่เต็มใจ หลี่เฉินเย่นไม่พูดอะไร พูดแค่ว่า“ต่อไปอย่าไปหามาหาสู่กับนางอีก”

“เค้าไม่ทำอะไรข้าหรอ”คำพูดของชูเซี่ยมีความหวังสูงมาก

หลี่เฉินเย่น

“คนเปลี่ยนได้ตลอด เฉินหยวนชิ่งก่อนหน้านี้ก็ทำแบบนี้กับเจ้าไม่ใช่รึ”หลี่เฉินเย่นอุทานแล้วพูดออกมา

“นางกับเฉินหยวนชิ่งไม่เหมือนกัน นางรักฝ่าบาท ฉะนั้นไม่มีทางที่จะทำอะไรให้ฝ่าบาทเสียใจ”ชูเซี่ยพูดออกมาเสียงเบาๆ ถึงแม้ชูเซี่ยจะรู้ว่าการพูดออกมาแบบนี้ไม่มีหลักฐานอะไรเลย

“ฉ่ายเวินก็บอกว่ารักข้า รักจนเป็นบ้า”เฉินหยวนชิ่งกลับไม่ตอบโต้อะไร เพียงแค่พูดออกมา ทำให้ชูเซี่ยพูดอะไรไม่ออก

“เฉินอวี่จู๋ไม่ใช่นิสัยจะเหมือนฉ่ายเวิน นางมีนิสัยที่ดี ฉะนั้น…”

ตอนที่ชูเซี่ยพูด ในใจรู้สึกเจ๊บจี๊ดๆ ยังพูดไม่จบจึงหันไปมองทางหลี่เฉินเย่น ใบหน้าที่หล่อของหลี่เฉินเย่น ได้ปิดผนึกไปแล้ว พร้อมกับความเยือกเย็นที่แพร่ออกมา

ชูเซี่ยไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่กำลังมองหลี่เฉินเย่นแล้วถอนหายใจออกมา

เต้ายังไม่มีวิธีที่จะพูดกล่อมใจตัวเอง ยังไม่สามารถทำได้ที่จะส่งหลี่เฉินเย่นไปอยู่กับผู้หญิงอื่น ถึงแม้จะรู้ตัวว่าตนไม่สามารถอยู่ได้นานแล้ว

“เจ้าทนไม่ได้อยากให้ข้ากับเฉินอวี่โหรวใกล้ชิดกันมากใช่ไหม ชูเซี่ย ใจข้าเจ้ารู้ดีที่สุด เจ้า……

หลี่เฉินเย่นไม่อาจโมโหต่อชูเซี่ยได้ แต่พอได้ยินชูเซี่ยพูดแบบนั้น เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงพูดแบบนั้นออกมา

ชูเซี่ยไม่พูดอะไร เพียงแต่นั่งก้มหน้าอยู่นั้น เหมือนเด็กคนหนึ่งที่ผิด หลี่เฉินเย่นพอเห็นชูเซี่ยเป็นแบบนี้ ความโกรธในใจก็หายไปทันใด เขาเข้าไปใกล้ชูเซี่ย ลูบหัวนางเบาๆแล้วบอกว่า “ชูเซี่ยนอกจากเจ้าแล้ว ข้าไม่อยากเข้าใกล้ผู้หญิงอื่น ข้าจะไม่ให้ความหวังพวกนางแม้ต้องนิด เพราะความหวังเหล่านี้จะเป็นการทำร้ายเจ้า

ชูเซี่ยพอได้ยินหลี่เฉินเย่นพูด จึงอดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลลงมา

มือของเวิ้นอี้ค่อยๆเข้าไปโอบเอวของหลี่เฉินเย่น โอบกอดฝ่าบาทอย่างแน่น เหมือนจะอยากเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในร่างกาย

“ฉะนั้น คำพูดแบบนี้ต่อไปอย่าพูดอีก”คำพูดของหลี่เฉินเย่นทำให้ชูเซี่ยรู้สึกหลงไหล ชูเซี่ยเหมือนจะจมอยู่ในความอ่อนโยนของฝ่าบาทแต่ไม่ยอมรับ

“เฉินเย่น เมื่อก่อนเราเลยคุยกันแล้วนะ ว่าจะชดเชยให้นาง ถ้าหาให้ความรักกับนางไม่ได้ แต่สิ่งอื่นน่าจะ…… ตอนนี้นางเข้าวังแล้ว คงจะให้นางทุกช์ทรมานอยู่ที่นี้ไม่ได้”

“ข้ารู้แล้ว เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนี้”หลี่เฉินเย่นพูดออกด้วยน้ำเสียงที่เบาบาง แท้จริงแล้วเขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะชดเชยอย่างไร