ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 477

ตอนที่477ผลสุดท้าย

เหลียงกุ้ยเฟยอาการกำเริบอย่างกะทันหันตามความคาดหมายของทุกคนที่อยู่ที่นั่นและเหนือความคาดหมายของทุกคนด้วย

หล่อนรู้ตัวช้าเกินไปพวกเขาล้วนแต่รอหล่อนอาละวาดรอจนพวกเขาไม่มีกระจิตกระใจที่จะรอต่อไปแล้วหล่อนจึงได้เดือดดาลขึ้นมาพลันชี้ไปทางหลันกุ้ยเฟยแล้วด่าว่า

“ทำไมล่ะยานี้มีไว้ให้เจ้าใส่ร้ายข้าฝ่ายเดียวแต่ข้าใช้ใส่ความเจ้าไม่ได้รึอีกอย่างข้าไม่ได้ใส่ความที่เจ้าเอามาเป็นยาพิษจริงๆแต่ถูกข้าเปลี่ยนไปแล้วล่ะ”หลันกุ้ยเฟยมองดูใบหน้าอันน่ากลัวของเหลียงกุ้ยเฟยพลันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เหลียงกุ้ยเฟยมองดูผู้หญิงตรงหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มในใจก็ยังคงไม่กล้าที่จะเชื่อว่าหล่อนคิดไม่ถึงเลยว่าตนเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งบนกระดานของหลันกุ้ยเฟยและหล่อนทะนงตัวถึงขั้นคิดว่าตนเป็นคนเดินหมาก

เหลียงกุ้ยเฟยมองดูหลันกุ้ยเฟยพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า“ไม่ว่าเจ้าจะแก้ตัวอย่างไรเจ้าเป็นคนวางยาชูเซี่ยฝ่าบาทท่านจะยังคงรักและเอ็นดูคนเลือดเย็นอย่างนี้รึ”

เหลียงกุ้ยเฟยตะโกนด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวตอนนี้หล่อนสับสนมากไม่รู้ว่าควรทำอะไรดังนั้นเมื่อหันไปเห็นหลี่เฉินเย่นที่อยู่ไม่ไกลหล่อนจึงตะโกนเสียงดัง

หลี่เฉินเย่นไม่แม้แต่จะชายตามองหล่อนพลันเดินหน้าไปโอบเอวของหลันกุ้ยเฟยไว้และพูดว่า“ครั้งนี้ที่ชูเซี่ยโดนวางยาไม่เกี่ยวกับหลันเอ๋ออีกอย่างแม้จะเกี่ยวกับหล่อนก็ไม่เป็นไรหล่อนทำเพราะรักข้า”

เสียงของหลี่เฉินเย่นไม่ดังนักแต่เหมือนเสียงฟ้าร้อยที่ดังก้องเข้าไปในหัวใจของเหลียงกุ้ยเฟย

ในที่สุดหล่อนก็เข้าใจแล้วว่าจริงๆแล้วทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมดนี้ล้วนไม่ใช่เรื่องจริง

เริ่มตั้งแต่หลี่เฉินเย่นมาทำการสอบสวนที่พระตำหนักหลันจือทั้งหมดนี้เป็นแผนการของฝ่าบาทและหลันกุ้ยเฟยพวกเขาล่อให้หล่อนติดเบ็ดให้หล่อนเผยตัวตนที่แท้จริงหล่อน......

เหลียงกุ้ยเฟยคิดไม่ถึงหรอกว่าไม่ใช่หล่อนเพียงคนเดียวในนั้นที่ถูกพวกเขาวางแผนหลันกุ้ยเฟยวางแผนแม้กระทั่งพ่อของหล่อน

เหลียงกุยเห็นว่าหล่อนล่อให้เหลียงเฟยติดกับเรื่องนี้จะกลายเป็นสิ่งกีดขวางภายในใจของจางเซียนฮุยไม่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาในอนาคตจะดีเช่นไรมีเรื่องนี้ค้ำอยู่อย่างไรเสียพวกเขาก็ต้องมีปัญหากัน

“ฝ่าบาทท่านเชื่อข้าเถอะข้าไม่มีวันทำเรื่องโหดร้ายเช่นนั้นอย่างแน่นอนข้า......”สิ่งที่เหลียงกุ้ยเฟยสามารถนำมาเป็นที่พึ่งได้ในตอนนี้มีเพียงเด็กในท้องเท่านั้นหล่อนมองหลี่เฉินเย่นด้วยน้ำตาราวกับว่าเป็นฝ่ายถูกกระทำอย่างหนัก

“ฝ่าบาทข้า......”เห็นหลี่เฉินเย่นไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆเหลียงกุ้ยเฟยรู้สึกกังวลกว่าเดิมหล่อนยื่นมือไปจับมือของหลี่เฉินเย่นเพียงแต่ยังไม่รอให้หล่อนได้เข้าใกล้หลี่เฉินเย่นก็ได้ถอยหลังไปหนึ่งก้าวเลือกที่จะถอยห่าง

“หากเจ้าไม่พูดถึงเรื่องลูกข้าก็คงลืมไปแล้วล่ะลูกของข้าจะมีแม่ที่โหดร้ายอย่างเจ้าได้อย่างไรกันหลังจากที่หล่อนคลอดลูกแล้วก็ส่งลูกมาให้หลันกุ้ยเฟยเป็นคนเลี้ยงเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดเรื่องที่ได้วางแผนไว้แล้วอย่างครุ่นคิดส่วนเหลียงกุ้ยเฟยนั้นหลังจากที่ได้ยินเชาพูดประโยคนี้พลันสลบไป

“เหลียงกุ้ยเฟยน่าจะไม่ชอบพระตำหนักของกุ้ยเฟยจึงได้สร้างปัญหาไปทั่วส่งเขาไปที่พระตำหนักหลึงกงก่อนเถอะแล้วดูแลดีๆ”ความจริงวางอยู่ตรงหน้าสิ่งที่หลี่เฉินเย่นพูดนั้นไม่มีคนคัดค้านแม้แต่คนเดียว

ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทไม่สนใจผินเฟยตำหนักส่วนในและไม่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเพราะริษยากันและครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าบรรลุสุดขีดของความริษยาปกติก็ไม่ตอบโต้อะไรแต่เมื่อตอบโต้ขึ้นมาก็ทำร้ายถึงขั้นชีวิตและคนที่ทำร้ายก็เป็นคนที่ฝ่าบาททรงสนพระทัยมากที่สุดด้วย

เพราะฉะนั้นครั้งนี้ไม่ว่าฝ่าบาทจะทรงลงโทษอย่างไรก็ถือว่าสมเหตุสมผล

และทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็รู้กันดีว่าหากไม่ได้เป็นเพราะว่าเหลียงกุ้ยเฟยกำลังทรงพระครรภ์และหลี่เฉินเย่นก็ถือว่ารักในสายเลือดของตนไม่อย่างนั้นสิ่งที่รอคอยเหลียงกุ้ยเฟยในวันนี้ก็คือความตาย

เหลียงกุ้ยเฟยถูกองครักษ์พาตัวไปในพระตำหนักเหลียงเพียงเหลียงกุ้ยที่ดีอกดีใจยกใหญ่และหลันกุ้ยเฟยที่ตกตะลึง

“ฝ่าบาททรงพระปรีชาสำหรับเฟยผินที่ทำเรื่องไร้สาระในวังก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าอะไรทั้งนั้น”เหลียงกุยครุ่นคิดอยู่นานจึงจะพูดประโยคนี้ออกมาแน่นอนว่านี่เป็นความในใจของเขา

“ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมากข้าไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไม่ยุติธรรมแน่นอนหนึ่งคือมอบลูกแก่เจ้าหนึ่งคนต่อมาคือตำแหน่งฮองกุ้ยเฟยก็ให้เจ้าเหมือนกัน”หลี่เฉินเย่นไม่ได้สนใจเหลียงกุยเหลียงกุยตัดสินใจอย่างไรพวกเขารู้อยู่แล้วล่ะจึงพูดกับหลันกุ้ยเฟยเพียงคนเดียว