ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 486

ตอนที่486เฉินหยวนชิ่งเยี่ยมไข่

ทั้งสองมีใจที่อยากปกป้องลูกเหมือนกันแต่ชูเซี่ยใจอ่อนทนต่อการวิงวอนของเด็กๆไม่ได้

“จิงม่อกำลังป่วยหล่อนร้องขอข้าอยู่อย่างนั้นข้าไม่กล้าปฏิเสธ”ชูเซี่ยอธิบายความไม่พอใจที่เดิมทีปรากฎบนใบหน้าของหลี่เฉินเย่นก็หายไปแล้ว

วิธีการพูดโน้มน้าวใจของจิงม่อมีระดับที่สูงกว่าฉองเหลาอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นไม่แปลกเลยที่ชูเซี่ยจะยอม

“จิงม่อเธอ......”หลี่เฉินเย่นไม่ค่อยวางใจจิงม่อมากนักและอยากรู้ว่าหล่อนใช้เหตุผลอะไรในการทำให้ชูเซี่ยเปลี่ยนใจไปเพราะก่อนหน้านี้ชูเซี่ยเองที่เป็นคนยืนหยัดที่จะส่งเด็กทั้งสองมาพระตำหนักอ๋องแห่งแคว้นเจิ้น

“จิงม่อเธอหลับไปแล้วเธอมีแรงโน้มน้าวข้าที่ไหนกันแค่ท่าทีอ่อนแอนั้นและพูดว่าแม่ข้าอยากกลับบ้านเบาๆข้าอยากกลับบ้าน”ชูเซี่ยพูดเสียงเบาและตื้นตันใจยิ่งนัก

หากที่จิงม่อพูดคือกลับวังเธออาจไม่ตื้นตันใจขนาดนี้แต่เด็กบอกว่าจะกลับบ้านบ้านที่มีแม่มีเสด็จพ่อเมื่อได้รับบาดเจ็บเมื่อถูกเข้าใจผิดบ้านเป็นจุดพักฟื้นที่ดีที่สุด

หลี่เฉินเย่นมองชูเซี่ยและพูดขึ้นว่า“รอให้ฟ้าสว่างเรากลับบ้านกันหากเสด็จพ่ออย่างข้าแม้แต่พวกเจ้าสามแม่ลูกก็ยังปกป้องไม่ได้ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่ต้องเป็นกษัตริย์แล้วล่ะ”

ขณะที่หลี่เฉินเย่นพูดนั้นในใจของเขานั้นโศกเศร้าหลายปีมานี้เขาทำงานอย่างระมัดระวังและอย่างสุดกำลังแต่สุดท้ายปกป้องไม่ได้แม่แต่ลูกเมียของตน

“เฉินเย่น ต้องมีสักวันเรื่องทั้งหมดนี้จะถูกแก้ไขอีกอย่างเด็กทั้งสองนี้ถูกลอบสังหารเป็นสัญญาณที่ดีในที่สุดก็มีคนทนไม่ไหวแล้วไม่ใช่รึ”ชูเซี่ยรู้ดีว่าทำไมหลี่เฉินเย่นจึงรู้สึกโศกเศ้าเธอปลอมด้วยเสียงเบา

เธอหวังอยากให้คนร้ายเผยตัวอย่างยิ่งเธออยากอยู่ข้างๆหลี่เฉินเย่นอยากกำจัดพวกเขาพร้อมกับหลี่เฉินเย่นเธอไม่กล้าคิดเลยว่าหากตนเองจากไปหลี่เฉินเย่นต้องเปลืองแรงเปลืองใจในการรับมือกับพวกเขามากแค่ไหนเธอทนไม่ได้ที่เขาต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้เพียงคนเดียวก็เหมือนที่หลี่เฉินเย่นไม่อยากให้ตนยุ่งเรื่องในราชสำนักเพราะเขาทนเห็นตนต้องปวดหัวอย่างเขาไม่ได้

“ข้าจะจัดการให้เร็วที่สุดแต่ข้าไม่ต้องการให้พวกเจ้ามีปัญหาใดๆหากพวกเจ้าเป็นอะไรไปแล้วข้าจะพยายามแก้ไขปัญหาพวกนี้ไปทำไมกัน”หลี่เฉินเย่นถอนหายใจและพูดกับชูเซี่ยอย่างจริงจัง

หากการแก้ไขสถานการณ์คับขันในตอนนี้ต้องแลกเปลี่ยนด้วยชูเซี่ยและลูกๆถ้าอย่างนั้นสำหรับเขาแล้วการชดเชยนี้มันแพงเกินไป

“ข้าและลูกๆก็จะดูแลตนเองให้ดีเจ้าวางใจเถอะลูกๆกลับไปแล้วก็ให้อาศัยอยู่ที่พระตำหนักฉ่ายเหว่ยไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรข้าก็จะไม่ยอมให้พวกเขาออกไปเด็ดขาดสบายใจเถอะพรรคมังกรเหินสามารถปกป้องพวกเราแม่ลูกใด้ดีแน่นอน”

“อย่าให้พวกเขาไปวิ่งเล่นเด็ดขาดฉ่ายเวินตามที่ข้ารู้จักนั้นหล่อนไม่สามารถทนได้นานมักนัก”ซ่งอวิ่นเชียนพูดเสียงเบาดวงตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเรื่องที่ชูเซี่ยปิดบังเขาว่าตนโดนยาพิษนั้นเขาไม่สามารถหลอกตนเองได้แต่ก็ไม่สามารถคิดหาวิธีแก้ไขปัญหาได้

“ข้ารู้เจ้าวางใจและไปจัดการกับปัญหาในราชสำนักเถอะพรุ่งนี้เช้าคิดว่าในท้องพระโรงน่าจะยังไม่สงบเพราะจางเซียนฮุยก็ยังคงหวังอยากให้เหลียงกุ้ยเฟยคลอดรัชทายาทถึงเวลานั้นพวกเขาจะได้อ้างชื่อเพื่อทำในสิ่งที่ตนต้องการ”ชูเซี่ยพูดกับหลี่เฉินเย่นสำหรับเขาแล้วการที่มากังวลกับอัตรายที่พวกเขาอาจพบเจอในอนาคตสู้คิดหาวิธีรับมืออย่างไรกับสถานการณ์ในวันพรุ่งนี้จะดีกว่า

“ข้ารู้ข้าเตรียมพร้อมที่จะรับมือแล้วเหลียงกุ้ยเฟยต้องได้คลอดลูกทุกอย่างจะอยู่ในการควบคุมอย่างแน่นอน”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาแล้วกอดชูเซี่ยไว้ชูเซี่ยใช้การโดนพิษหนึ่งครั้งแลกกับการแตกคอกันระหว่างจางเซียนฮุยและเหลียงกุยนี่เป็นโอกาสทองที่หาได้ยากเขาจะใช้มันอย่างคุ้มค่าแน่นอน

“ฝ่าบาทเฉินหยวนชิ่งเข้ามาในพระตำหนักอ๋องแห่งแคว้นเจิ้นแล้วบอกว่าจะมาดูอาการขององค์หญิงเขาพุ่งเข้ามาองครักษ์ไม่สามารถขวางไว้ได้ท่านอ๋องให้มาถามความเห็นของพวกท่านให้เตรียมทหารหรือไม่”ขณะที่หลี่เฉินเย่นกำลังคิดถึงท้องพระโรงในยามเช้าที่อยู่ในการควบคุมทั้งหมดสิ่งเหนือการควบคุมได้เกิดขึ้นตรงหน้าเขาแล้ว