ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 5

ตอนที่5พระชายาในหัวใจของเขา

นี่ทำให้เสี่ยวจี๋กับแม่นมตกใจมากรีบเรียกสาวใช้มาช่วยพยุงชูเซี่ยขึ้นบนเตียงนอนสาวใช้ที่รู้เรื่องรีบไปเชิญหมอที่นอกตำหนักเพราะทราบว่าหมอหลวงกำลังช่วยรักษาแผลให้กับท่านอ๋องและองครักษ์อยู่

หมอเทพจูเก๋อไม่กล้าแตะต้องและตรวจเช็คร่างกายชูเซี่ยเมื่อได้ยินว่าชูเซี่ยเคยมีอาการหวาดกลัวเลือดจึงออกยาสงบจิตใจให้เท่านั้น

แต่ชูเซี่ยกินยาไปสองสามวันแล้วยังรู้สึกมึนหัวตื่นมาไม่ได้และปวดเอวมากยิ่งขึ้น

ภายในสามวันที่เธอไม่ฟื้นเธอได้ยินเสียงที่ขึงขังดังก้องอยู่ในหูของเธออีกครั้ง

“ชูเซี่ยถึงเวลาตื่นแล้ว”

เธอลืมตาขึ้นอย่างกะทันหันและลุกขึ้นนั่งบนเตียงมือกดเอวตอนนี้เหลือเพียงความเจ็บปวดเล็กน้อย

เสียงพูดนั้นของใครกันทันใดนั้นเธอนึกถึงเสียงที่ได้ยินในวันที่โดนแทงเสียงนั้นบอกว่าจะให้โอกาสให้เธอเกิดใหม่อีกครั้งพร้อมมอบบางสิ่งบางอย่างให้ด้วยเป็นคนนั้นเอง

เสี่ยวจี๋เฝ้าอยู่ข้างๆเตียงนอนของเธอตลอดเมื่อเห็นเธอตื่นมาก็พูดอย่างร่าเริงว่า“ท่านหญิงตื่นขึ้นแล้วหรือยังเจ็บตรงไหนหรือไม่หิวน้ำหรือไม่หม่อมฉันไปเอาน้ำมาให้เจ้าค่ะ”พูดจบก็หันตัวไปที่โต๊ะเอาน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้เธอและบอกว่า“ท่านหญิงดื่มช้าๆเจ้าค่ะ”

เธอดื่มน้ำเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นเห็นเสี่ยวจี๋จ้องมองเธอด้วยสีหน้าทั้งดีใจทั้งเศร้าโศกน้ำตาคลอและพูดว่า“ท่านหญิงท่านสลบไปไม่ฟื้นมาสามวันแล้วเสี่ยวจี๋กลัวมาก”

ชูเซี่ยยิ้มและบอกว่า“ข้าไม่เป็นไร”จากนั้นเอาผ้าห่มออกลุกจากเตียงนอนทีแรกเธอคิดว่าขาสองข้างน่าจะเหนื่อยไร้เรี่ยวแรงแต่เมื่อเธอยกขาขึ้นเล็กน้อยกลับรู้สึกว่าทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพลังทำท่าทางต่างๆก็เบาง่ายจนทำให้เธอแปลกใจเธอนั่งอยู่ขอบเตียงเสี่ยวจี๋ก้มตัวลงเพื่อช่วยเธอสวมรองเท้าเธอรีบบอกว่า“ไม่ต้องข้าทำเองได้”

เสี่ยวจี๋เงยหน้าขึ้นมองดูเธออย่างประหลาดใจว่า“ท่านหญิงไม่พอใจกับการดูแลของหม่อมฉันหรือเจ้าค่ะ”

ชูเซี่ยก้มตัวลงสวมรองเท้าเรียบร้อยลุกขึ้นเดินไปเดินมาสองสามก้าว

แม่นมตอบรับและออกไปไม่นานก็เห็นแม่นมพาผู้หญิงที่ใส่ชุดหรูหราพร้อมกับสาวใช้หลายคนตามอยู่ข้างหลังเข้ามา

มีสาวใช้คนนึงถือถาดรองถ้วยยาที่ยังร้อนอยู่ไว้หนึ่งถ้วย

ผู้หญิงที่ใส่ชุดหรูหรามาถึงข้างๆชูเซี่ยไหว้กับเธอและบอกว่า“ท่านพี่”

ชูเซี่ยจ้องมองเธอแม้ว่ามี่เหอก้มหัวอยู่แต่ใบหน้ากลับเงยขึ้นเล็กน้อยถึงแม้ใบหน้าแสดงออกความเจียมตัวแต่ความภูมิใจในใจก็ซ่อนไว้ไม่อยู่นางผิวขาวเหมือนหิมะใบหน้าสวยงามแต่เครื่องเพชรพลอยเต็มบนหัวทำให้เธอดูประหลาดไปนิดและแต่งชุดผ้าซาตินสีแดงเสื้อผ้าปักดอกโบตั๋นด้วยดิ้นทองซึ่งมีความละเอียดประณีตมาก

“ไม่ทราบว่าท่านพี่ถือหรือไม่เรื่องที่น้องสวมชุดพระชายาเอกของท่านพี่ที่จริงน้องก็บอกกับท่านอ๋องแล้วว่านี่ไม่เหมาะกับฐานะทำอย่างนี้ไม่ได้แต่ท่านอ๋องยืนยันให้น้องสวมชุดนี้ท่านอ๋องบอกว่าในใจท่านน้องสมเป็นพระชายาเอกของท่านเท่านั้น”มี่เหอเห็นชูเซี่ยจ้องดูแต่ชุดของเธอจึงคิดว่าเธอน่าจะไม่พอใจเรื่องนี้จึงอธิบายแต่คำพูดเหล่านั้นเป็นการยั่วยุทั้งหมด

แม่นมกับเสี่ยวจี๋เปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้นเสียดายที่นางเป็นท่านหญิงพวกเธอเป็นคนใช้เท่านั้นแม้ว่าจะไม่พอใจอยู่มากแต่ก็พูดอะไรไม่ได้

ชูเซี่ยยิ้มและตอบว่า“พี่แค่สนใจการเย็บปักชุดนี้เท่านั้นฝีมือช่างยอดเยี่ยมจริงๆไม่ทราบว่าเป็นวิธีเย็บปักถักร้อยสองด้านหรือไม่พี่ขอดูหน่อย”พูดจบก็ก้าวไปเปิดแขนเสื้อของนางเห็นว่ามีลวดลายที่สวยงามอยู่ข้างในจึงยกย่องว่า“พระเจ้าฝีมือเยี่ยมสุดๆเลย”