ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 512

ตอนที่512พวกเจ้าทำได้ดีมาก

เมื่อยามที่ชูเซี่ยตื่นขึ้นมาอีกครั้งจากการหลับใหลก็ได้พบกับใบหน้าที่เย็นชาและตึงเครียดของหลี่เฉินเย่นและใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของจิงโม่

ชูเซี่ยแตะที่หน้าผากของตนมิมีอาการป่วยไข้และมิได้รู้สึกปวดศีรษะดังนั้นนางคงจะสลบไปเพราะความอ่อนล้าหลี่เฉินเย่นและจิงโม่มิควรโศกเศร้าถึงเพียงนั้น

"มิใช่ว่าข้าฟื้นขึ้นมาแล้วหรือ?เหตุใดพวกเจ้าทั้งสอง..."ชูเซี่ยถอนหายใจอย่างจนปัญญาแต่มิสามารถเอ่ยคำปลอบโยนออกมาได้

"ท่านแม่ฉองเหลามิต้องการพระองค์แล้วเพคะ"จิงโม่ได้ยินเสียงถอนหายใจของชูเซี่ยพลันนางก็เช็ดน้ำตาออกจากหางของตนพลางเอ่ยกับชูเซี่ยอย่างจริงจังตั้งใจ

ชูเซี่ยจ้องมองไปยังจิงโม่อย่างมิเข้าใจในความหมายจากนั้นไม่นานนางก็เอ่ยเสียงเบา"เขาทอดทิ้งมารดาเช่นข้าหรือ?ข้าทำอันใดให้เขามิพอใจหรือ?"

เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามอ่อนช้อยของจิงโม่ใจของชูเซี่ยก็อ่อนลงแต่เห็นได้ชัดว่านางมิได้นำคำพูดของจิงโม่มาใส่ใจในเพลาที่อยู่ที่เมืองหนานซานพี่น้องคู่นี้ก็มักจะเล่นแสดงละครกันเช่นนี้เพียงแค่นางทำสิ่งที่พวกเขามิชอบใจพวกเขาก็จะทอดทิ้งมารดาเช่นนี้

หลี่เฉินเย่นมองรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของชูเซี่ยพลันหัวใจของเขาก็เจ็บปวดเขาปกป้องผู้หญิงที่ตนเองรักใคร่ที่สุดได้ไม่ดีพอแม้กระทั่งบุตรที่นางเฝ้ารักใคร่ทะนุถนอมก็ไปอยู่ที่ตำหนักของผู้อื่นเขามิรู้ว่าตนเองควรจักเอ่ยออกมาเช่นไรรู้สึกราวกับในปากของตนเต็มไปด้วยต้นหวงเหลียนก็ไม่ปาน

"ท่านแม่ครานี้มิใช่ความผิดของพระองค์ฉองเหลาเขา..."

"อืมเพลานี้นับว่าเจ้ารู้ความนักเจ้ามิได้มิต้องการแม่เช่นเดียวกับฉองเหลามิเช่นนั้นแม่คงเศร้าโศกนัก"ชูเซี่ยเอ่ยอย่างเงียบเชียบและอ่อนโยนพลางหัวเราะและพูดคุยกับจิงโม่

จิงโม่ถูกมารดาของตนเอ่ยแทงใจดำเข้าแล้วนางรู้ผิดชอบชั่วดีที่ใดกันนางถูกฉ่ายเวินทอดทิ้งต่างหากมิเช่นนั้นผู้ที่มิต้องการมารดาในเพลานี้ก็คงเป็นนาง

"ท่านแม่ครานี้มิใช่อย่างที่พระองค์คิดเพคะฉองเหลาต้องการถูกอุปถัมภ์ในนามของหรูกุ้ยเฟยเขา..."จิงโม่เหลือบไปมองที่หลี่เฉินเย่นเมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของหลี่เฉินเย่นที่มิคิดจะเอ่ยอันใดออกมาในที่สุดนางจึงสูดหายใจเข้าลึกๆและเอ่ยกับชูเซี่ย

และเมื่อชูเซี่ยได้ฟังคำพูดของจิงโม่นางตะลึงงันพลางจ้องมองไปยังหลี่เฉินเย่นหลี่เฉินเย่นพยักหน้าเบาๆให้นาง

เพลานี้ชูเซี่ยถึงเข้าใจดีว่าความหมายที่ฉองเหลามิต้องการนางแล้วมิใช่การละเล่นในวัยเด็กแต่เขาต้องการถูกรับเลี้ยงดูในนามของหรูกุ้ยเฟย

"พระองค์ก็เห็นด้วยหรือเพคะ?"ชูเซี่ยจ้องมองไปยังหลี่เฉินเย่นและคำตอบในใจของเขาก็ชัดเจนแล้วเพียงแต่ว่านางมิอยากที่จะเชื่อว่าหลี่เฉินเย่นจะยอมเสียสละลูกชายของตนเพื่อตนเอง

หลี่เฉินเย่นมีสนมมากมายเพียงใดบุตรทั้งสองของพวกเขารู้ดีที่สุดสิ่งนี้ทำให้ชูเซี่ยสงสัยเกี่ยวกับพิษในร่างกายของตนนางจ้องมองไปยังหลี่เฉินเย่นเพื่อรอให้เขาเอ่ยปากออกมา