ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 513
สรุปบท ตอนที่513อนาคตอันงดงาม: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ตอน ตอนที่513อนาคตอันงดงาม จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่513อนาคตอันงดงาม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่เขียนโดย ลิ่วเยว่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่513อนาคตอันงดงาม
“เฉินเย่นการที่มีฉองเหลาอยู่กับฉ่ายเวินที่นั่นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเรานะเพคะ”ชูเซี่ยมองเห็นความตื่นตระหนกของหลี่เฉินเย่นและจิงโม่
“ดินแดนของเสือและหมาป่ามิใช่ว่าเป็นผลดีต่อฉองเหลาหรือเพคะ?”ชูเซี่ยเพิ่งจะเอ่ยจบหลี่เฉินเย่นก็เข้าใจในความหมายของนางในทันทีชูเซี่ยต้องการจะใช้ฉองเหลาทำเรื่องบางเรื่องเหมือนกับตอนแรกที่นางให้บุตรทั้งสองเข้าไปช่วยบรรดาหญิงสาวที่ถูกวางยาพิษออกมาจากในตำหนักของหรูกุ้ยเฟย
ลูกๆของเขาคือองค์รัชทายาทและองค์หญิงที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจเหตุใดจะต้องเอาตัวเข้าไปเสียงอันตราย....
“แต่ทว่าเป็นเรื่องดีกับพวกเราเพลานี้เหลียงกุยให้ความสำคัญกับบุตรในท้องของเหลียงกุ้ยเฟยมากที่สุดหรูกุ้ยเฟยมีอำนาจในการปลุกเสกแห่งแคว้นหนานจ้าวมีลูกฉองเหลาของพวกเราอยู่พระองค์คิดว่าผู้ใดจะทนกระโดดโลดเต้นมิได้เพคะ？”ชูเซี่ยเอ่ยถามเสียงเบา
หลี่เฉินเย่นจ้องมองชูเซี่ยก่อนจะเอ่ยเสียงเบา“เพลานี้แคว้นหนานจ้าวและพรมแดนระหว่างทั้งสองแคว้นยังมีข้อพิพาทอย่างต่อเนื่องแม้ว่านิสัยและอารมณ์ของเฉินหยวนชิ่งมิทำให้ผู้คนชอบพอแต่เขาก็เป็นนายทหารเหี้ยมโหดที่ยากจะพบเจอมิไปยุ่งกับเขาจักดีเสียกว่า”
ชูเซี่ยจ้องมองหลี่เฉินเย่นก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“หม่อมฉันรู้ว่าเฉินหยวนชิ่งมิใช่ผู้ที่จะเข้าไปยุ่งได้โดยพละการแต่ทว่ามิยุ่งกับเหลียงกุยคงมิได้เพคะ”
“เจ้าต้องรับช่วงต่ออำนาจของจางเซียนฮุนโดยเร็วที่สุดเฉาถังก็เตรียมตัวรับอำนาจของเหลียงกุยไว้แล้วมิเช้าก็เร็วแคว้นเฉาถังจักมิมีพรรคพวกรวมกำลังเพื่อช่วงชิงอำนาจอีก”ชูเซี่ยเอ่ยอย่างผ่อนคลายพลางกอบกุมฝ่ามือของหลี่เฉินเย่นอย่างแผ่วเบา
“มิเพียงแค่เหลียงกุยหลี่อวิ๋นลี่ก็เช่นกัน...ผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของฉ่ายเวินก็คือหลี่อวิ๋นลี่ฉองเหลาถูกรับเลี้ยงในนามของหรูกุ้ยเฟยหลี่อวิ๋นลี่มิสามารถอยู่เฉยได้
หลายครั้งหลังจากที่ปะทะกันเพลานี้เงินทองในมือของหลี่อวิ๋นลี่มีจำกัดกองทัพทหารก็มิเยอะสถานที่ที่เขาสามารถบอกความวุ่นวายได้เหลือเพียงแค่เฉาถังเท่านั้น
“ชูเซี่ยเจ้าหมายความว่าเพียงแค่ข้าบัญชาการให้ฉองเหลาได้เข้ารับเลี้ยงดูในนามของหรูกุ้ยเฟยหลี่อวิ๋นลี่จะทำเช่นนี้....
“เดิมทีหลี่อวิ๋นลี่ก็คิดที่จะนำตัวหม่อมฉันมาไว้ที่ข้างกายของพระองค์เพื่อทำให้พระองค์กระทำความผิดอย่างไรเสียหม่อมฉันก็เป็นกุ้ยเฟยของฮ่องเต้องค์ก่อนแต่เขากลับคาดมิถึงว่าพระองค์จะอดทนอดกลั้นมิแต่งตั้งให้หม่อมฉันเป็นราชินีและในเวลาต่อมาก็หยิบยืมมือของนายพลเก้อโจวทำให้เราทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างประจวบเหมาะขอเพียงแค่พระองค์มิแต่งตั้งให้หม่อมฉันเป็นสนมเขาก็มิมีวิธีนำเอาข้อบังคับจริยธรรมและศีลธรรมของวงศ์ตระกูลมาประณามพระองค์ได้เพคะทำได้แค่คิดหาวิธีอื่นเท่านั้น”
ชูเซี่ยเอ่ยกับหลี่อวิ๋นลี่เสียงเบาพวกเขามิได้สังเกตุเห็นว่าจิงโม่กำลังตั้งใจฟังถ้อยคำที่พวกเขาเอ่ยอยู่มิใกล้มิไกลประกายความเฉลียวฉลาดและเล่ห์เหลี่ยมปรากฏออกมาจากดวงตาของนาง
“สูญเสียเขาเฟลหลงอีกทั้งกองทัพทหารกว่าห้าหมื่นนายที่ส่งให้ไปประจำการณเก้อโจวในตอนแรกยังเขายังไม่มีเงินมากพอที่จะสนับสนุนการกบฏของตนเองดังนั้นสิ่งที่เขาสามารถทำได้คือดำรงตำแหน่งรัชยาทเพียงแค่ข้าตายเขาก็จะสามารถที่จะบีบบังคับควบคุมโอรสสวรรค์เพื่อบัญชาการเจ้าผู้ครองแคว้นได้"หลี่เฉินเย่นกล่าวถึงในตอนท้ายเพลานี้แผ่นหลังของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
ก่อนหน้านี้เขาเอาแต่คิดว่าหลี่อวิ๋นลี่จะเคลื่อนไหวอย่างไรแต่เขากลับมิได้คาดคิดว่าหลี่อวิ๋นลี่จะพุ่งความสนใจไปที่ชูเซี่ยและลูกๆ
พูดให้ชัดเจนก็คือหลี่อวิ๋นลี่รู้อย่างชัดเจนว่าชูเซี่ยและลูกๆเป็นจุดอ่อนของหลี่เฉินเย่นและเป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถเหย้าแหย่ได้
ท่าทางของหลี่เฉินเย่นแนวแน่ชัดเจนเขามิรู้สึกสักนิดว่าการที่ให้ฉองเหลาสืบทอดอำนาจของแคว้นแห่งนี้จะมีอันใดมิเหมาะสม
“อย่างไรเสียก็จะต้องมีบุตรของเราคนใดคนหนึ่งถูกพันธนาการไว้กับแคว้นแห่งนี้และในชีวิตนี้ของข้าข้าก็จะมิให้ผู้อื่นให้กำเนิดบุตรอีก”คำพูดของชูเซี่ยทำให้หัวใจของหลี่เฉินเย่นมีความกังวลมากขึ้นเขาแน่ใจว่าชูเซี่ยมิเต็มใจที่จะให้ลูกถูกผูกมัดแต่ทว่าเรื่องนี้ก็มิมีวิธีอื่นแล้ว
ชูเซี่ยคลี่ยิ้มพลางจ้องมองไปยังหลี่เฉินเย่นนางเอ่ยเพียงหนึ่งประโยค“หม่อมฉันมิได้มิเห็นด้วยกับการที่ฉองเหลาจะรับช่วงต่อดินแดนนี้จากพระองค์เพคะหม่อมฉันมิได้คิดเช่นนั้นจริงๆเพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้พวกเรามิเคยพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เพลานี้คงจะต้องถือโอกาสนี้แต่งตั้งให้ฉองเหลาเป็นองค์รัชทายาทดังนั้นหม่อมฉันจึงอยากรู้ถึงทัศนคติของพระองค์เพคะหม่อมฉัน...”
“ชูเซี่ยพวกเจ้าคือทุกสิ่งทุกอย่างของข้าข้ามิใช่ท่านพ่อของข้าข้ามิมีทางจะเสียดายรอให้ฉองเหลาเป็นอสระข้าก็จะยกบัลลังก์ให้เขาและเมื่อถึงเพลานั้นมิมีภาระของการปกครองแคว้นอีกข้าจะพาเจ้าไปท่องเที่ยวทุกหนแห่งจะพาเจ้าไปทุ่งหญ้าให้เจ้าได้สัมผัสบรรยากาศของวัยแรกแย้มข้าจะเป็นคนเลี้ยงแกะที่ไล่ตามเจ้า”
พลันขอบตาของชูเซี่ยก็เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาหลายปีก่อนหน้านี้พวกเขาเคยเอ่ยหยอกล้อกันว่าความหวังของนางก็คืออยากจะไปที่ทุ่งหญ้าและสัมผัสบรรยากาศของวัยสาวแรกแย้มคิดมิถึงว่าหลายปีหลังจากนั้นเขายังจะเอ่ยมันขึ้นมาคิดมิถึงว่าเข้านำเอาสิ่งที่ข้าต้องการในตอนนั้นวางแผนทำมันในอนาคตของเขา
“ในเมื่อพระองค์วางแผนการไว้ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็ให้หลี่อวิ๋นลี่ช่วยพวกเราทำให้ฉองเหลาได้แต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาทรอให้เขาเติบใหญ่กว่านี้พวกเราก็ค่อยออกไปท่องเที่ยวชมลำธารชมภูเขากันนะเพคะไปเสพสุขชีวิตของพวกเรา”ชูเซี่ยเอ่ยตามคำพูดหลี่เฉินเย่นของเสียงเบาความอบอุ่นและความเจ็บปวดสลับกันแทรกขึ้นมาที่ดวงใจของนาง
นางรู้ดีว่าอนาคตที่งดงามเช่นนั้นมิได้เป็นของตนเองอีกต่อไปแต่ทว่าอนาคตงดงามที่หลี่เฉินเย่นตั้งใจทำให้ตนเองนั้นนางมิสามารถที่จะมิใช้จิตใจเฝ้าคนึงหา
จิงโม่ผู้ที่อยู่ข้างกายของหลี่เฉินเย่นและเวนอี้ถูกมองข้ามอย่างสิ้นเชิงนางจ้องมองไปยังท่านพ่อและท่านแม่ที่กำลังหวานแหววกันด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเพราะว่าอนาคตที่ท่านพ่อพรรณนาออกมาคือนางถูกทอดทิ้ง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...