ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 515

ตอนที่515แผนการของทั้งสองฝ่าย

“มิอยากลงมากวุ่นวายกับโจรเช่นข้าอย่างนั้นหรือ?เจ้าอย่าลืมว่าชีวิตของเจ้าเป็นเพราะข้าเข้าไปลักพาตัวช่วยเจ้าออกมาถ้าหากมิมีข้าเพลานี้เจ้าก็คงเหลือเพียงแค่กระดูกเท่านั้น!”สีหน้าของหลี่อวิ๋นลี่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเขาเอ่ยพลางฉีกยิ้มให้ฉ่ายเวิน

ฉ่ายเวินจ้องมองหลี่อวิ๋นลี่พลางเอ่ยเสียงเบา“ถ้าเช่นนั้นเจ้าต้องกระทำอย่างเงียบเชียบอย่าทำให้ข้าได้รับความลำบากเจ้าควรจะรู้กองทัพทหารปกป้องแคว้นสามพันนายมิอยู่แล้วเพลานี้ผู้คนของพรรคมังกรเหินคอยสอดส่องข้าถ้าหากเจ้ายังเข้าออกที่นี่....

“เจ้าคิดว่าเจ้ามีพูดแล้วพวกเขาจะมิรู้หรือว่าเจ้าสมรู้ร่วมคิดกับข้า?หรือเจ้ารู้สึกว่าการที่เจ้ามีบุตรของหลี่เฉินเย่นและชูเซี่ยแล้วเจ้าจักได้เป็นสนมเอกหรือว่าราชินีจริงๆ?ยามที่เอ่ยออกมานั้นอารมณ์ของเขาดีมากเพียงแต่ว่าวาจาที่ทิ่มแทงเสียดสีกลับทำให้ฉ่ายเวินหน้าถอดสี

แต่ไหนแต่ไรมาอุดมคติเพียงอย่างเดียวของนางก็คือการได้เป็นราชินีของศิษย์พี่แต่ทว่าในสายตาของทุกคนล้วนมองนางราวกับว่านางกำลังเพ้อฝันอย่างโง่เขลา

“มิต้องพูดถึงหลี่เฉินเย่นดอกแม้แต่เด็กคนนั้นก็มิได้หัวอ่อนอย่างที่เจ้าคิดบุตรของหลี่เฉินเย่นและชูเซี่ยถ้าหากว่าพวกเขาโง่จริงๆเช่นนั้นพวกเขาทั้งสองก็คงมิสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้”

หลี่อวิ๋นลี่เอ่ยเตือนสติฉ่ายเวินด้วยความหวังดีเพราะว่าเขามองเห็นสายตาที่เป็นประกายของฉองเหลาในยามที่พูดคุยกับนางเขาเป็นเด็กที่ฉลาดเฉลียวมากทีเดียวมิเช่นนั้นเขาจักยอมรับนางเป็นแม่เลี้ยงรวดเร็วถึงเพียงนี้ได้เยี่ยงไร?

ทั้งเรื่องกุ้งมังกรผัดเผ็ดทั้งถูกพี่สาวข่มเหงรังแกก็ทำให้เขากบฏอย่างรวดเร็วเช่นนี้หรือ?คำพูดเหล่านี้พูดให้เด็กสามขวบฟังยังมิเชื่อแต่ทว่าฉ่ายเวินกลับเชื่อเขาอย่าโง่เขลาอีกทั้งยังมีท่าทีที่ซาบซึ้งสิ่งนี้ทำให้หลี่อวิ๋นลี่รู้สึกฉงนหญิงสาวที่เบื้องหน้าของเขาใช่คนเดียวกันกับผู้ที่ลงมือทำร้ายชูเซี่ยให้ตายหรือ?

ฉองเหลาจ้องมองไปยังหลี่อวิ๋นลี่อย่างขยะแขยงการที่นางรู้สึกได้ถึงความจงรักภักดีของฉองเหลามิได้หมายความว่านางมิเตรียมตัวรับมือกับเขานางเพียงแค่มิสามารถควบคุมได้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ที่เหมือนกับหลี่เฉินเย่นในวัยเด็กราวกับกับคนเดียวกันนางจึงเชื่อเขาอย่างมิลังเลแต่แท้จริงแล้วในเพลาที่ฉองเหลาจากไปนางก็เข้าใจในทันที

ดังนั้นเมื่อหลี่อวิ๋นลี่นำถ้อยคำที่เยาะเย้ยเสียดสีเหล่านี้เอ่ยออกมาทำให้ความกลัดกลุ้มในหัวใจของนางถูกจุดขึ้นมาอีกครานางอยากจะเอ่ยลบล้างเขากลับไปบัดเดี๋ยวนั้นแต่ทว่านางกลับเอ่ยมิออก

“ข้าจะมิเข้าไปยุ่มย่ามกับเรื่องของเจ้าในตำหนักแห่งนี้ชีวิตของข้าก็มิต้องการให้เจ้าเข้ามายุ่ง”ฉ่ายเวินเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่นโดยมิมองหลี่อวิ๋นลี่แม้แต่น้อย

ใบหน้าของหลี่อวิ๋นลี่ฉีกยิ้มอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นท่าทีที่หัวแข็งของฉ่ายเวินเขาก็ถอนหายใจออกมาพลางเอ่ย“เมื่อหญิงเช่นเจ้าหัวแข็งขึ้นมาก็โง่เขลาเสียจนทำให้ข้าเจ็บปวดหัวใจ”

เพลาที่หลี่อวิ๋นลี่เอ่ยออกมาเขาก็ยืดตัวอย่างเต็มความสูงก่อนจะเดินไปยังเบื้องหน้าของฉ่ายเวินอย่างเชื่องช้าเขายื่นมือออกไปบีบที่ปลายคางของนางด้วยเรี่ยวแรงที่มหาศาลยิ่งนักมันทำให้ฉ่ายเวินเจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมา

“ถ้าหากว่าเจ้ามิยอมร่วมมือกับข้าข้าก็จะมิเก็บเจ้าไว้แต่เจ้าทำให้ข้าต้องสูญเสียทหารม้าในเมืองนี้ไปกว่าสามพันนาย...”หลี่อวิ๋นลี่เอ่ยเตือนสติของฉ่ายเวินเพลานี้มิมีสิ่งใดที่นางจักปัดให้พ้นจากตนเองได้เป็นเพราะก่อนหน้านี้นางได้กระทำเรื่องที่ผิด

“ข้าเพียงแค่มิต้องการให้เจ้าถ่วงความเจริญของข้าอีกอารมณ์ของข้าเป็นเช่นไรเจ้ารู้ดีการที่ข้าสามารถอดทนเจ้าได้เพียงหนึ่งครั้งก็นับว่าถึงขีดจำกัดแล้วทางที่ดีเจ้ามิควรทำอันใดที่โง่เขลาอีกมิเช่นนั้นแม้แต่ผีสางเทวดาก็มิสามารถช่วยเจ้าได้”ในยามที่เอ่ยออกมาหลี่อวิ๋นลี่คบเคี้ยวเขียวฟันแน่นเขานึกถึงทหารม้ากว่าสามพันนายที่เขาได้รับมาแต่นางกลับทำให้เขาสูญเสียไปในพริบตาเดียวแล้วเขาจักยินดีได้เยี่ยงไร?