ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 520
สรุปบท ตอนที่520รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปเนื้อหา ตอนที่520รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ – ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บท ตอนที่520รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ของ ชายาเกิดใหม่ของข้า ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่520รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
ถึงแม้ว่าฮ่องเต้จะออกคำสั่งว่าเพียงแค่หาตัวชูเซี่ยเจอก็ให้นำตัวนางกลับไปแต่ทว่าเพลาที่ตัวเค้าหาตัวนางเจอจริงๆแล้วกลับไม่มีผู้ใดกล้าลงมือ
พวกเขาล้วนเป็นองครักษ์ของฮ่องเต้เช่นเดียวกันกับลู่กงกงพวกเขาคุ้นเคยกับนิสัยใจคอของฮ่องเต้ดีอีกทั้งยังรู้ว่าจุดอ่อนของฮ่องเต้นั้นคือชูเซี่ย
หากพวกเขากล้าที่จะฝ่าฝืนความปรารถนาของชูเซี่ยเช่นนั้นพวกเขาก็รอหนทางแห่งความตายของตนเองได้เลย
เรื่องราวเกี่ยวข้องกับชูเซี่ยแต่ไหนแต่ไรมาหลี่เฉินเย่นมิใช่กษัตริย์ผู้ที่มีใจเมตตากรุณา
ในเพลาที่พวกเขาหาตัวชูเซี่ยพบนางกำลังเดินทางเข้าไปในพระตำหนักโหรวหยีของโหรวเฟย
ถูกต้องแล้วชูเซี่ยมาพบโหรวเฟยแต่โหรวเฟยกลับหยิบชั้นรองเท้าและให้ชูเซี่ยรออยู่ที่หน้าพระตำหนักเนิ่นนาน
เมื่อมองเห็นเหล่าทหารรักษาพระองค์ที่วิ่งตะบึงเข้ามาชูเซี่ยก็เอ่ยออกมาหนึ่งประโยค“พวกเจ้าไปบอกฮ่องเต้!ว่าถ้าหากศึกภายในภายนอกของต้าเหลียงมิถูกกำจัดออกไปข้าชูเซี่ยจักยังมิยอมตาย!”
เมื่อจ้องมองไปยังชูเซี่ยยิ้มอย่างจืดชืดเหล่าทหารรักษาพระองค์ก็ล้วนมิสามารถเอ่ยอันใดออกมาได้พวกเขาเพียงแค่โค้งคำนับให้ชูเซี่ยหลังจากนั้นจึงหมุนตัวกลับไปหาหลี่เฉินเย่น
โหรวเฟยนั่งอยู่บนพระที่นั่งนางยิ้มอย่างนุ่มนวลพลางจ้องมองชูเซี่ยที่เดินเข้ามาหาตนเอง
“โหรวเฟยผู้ที่ยืนอยู่ที่เบื้องหน้าเจ้านำบัดนี้คือนายหญิงแห่งพรรคมังกรเหินในมือของนางถือหงส์และเป็นผู้ควบคุมโห้วกงของพระราชวังแห่งนี้เหตุใดเจ้าจึงยังนั่งเฉยอยู่ที่นั่นเจ้ามิกลัวว่าหมวกบนศรีษะของผู้ที่มิเคารพนายหญิงของพรรคมังกรเหินจะร่วงลงมาหรืออย่างไรหากถึงเพลานั้นแม้แต่โอกาสที่เจ้าจะร้องไห้ก็จักมิมี!”เมื่อเชียนซานเห็นโหรวเฟยไม่แม้แต่จะทำความเคารพชูเซี่ยเขาก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
ชูเซี่ยไม่ได้สนใจในเรื่องพิธีรีตองเหล่านี้แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าผู้ใดจะมาดูหมิ่นอำนาจของชูเซี่ยได้ปฏิกิริยาของโหรวเฟยเช่นนี้เหล่าพรรคมังกรเหินเช่นพวกเขาไม่มีทางยอมรับได้
“ข้าคิดว่าวันนี้ท่านพี่จะมาขอร้องข้าเสียอีกคิดไม่ถึงว่าจะระดมพลมาโจมตีข้าเหตุใดกันท่านพี่ต้องการจะขับไล่ผู้ที่มิทำความเคารพเช่นข้าออกจากพระราชวังหรือ？โหรวเฟยยิ้มพลางจ้องมองไปยังชูเซี่ยใบหน้าของนางไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยมันเฉยเมยทำให้ผู้คนชะงักงัน
“โหรวเฟยน้องข้าเจ้าคิดผิดแล้วข้ามาเพื่อพูดคุยเจรจากับเจ้ามิใช่มาขอร้องเจ้าเจ้าควรจะรู้ว่าเรื่องที่ข้าจะขอเจ้าเจ้ามิสามารถเป็นองค์หญิงได้และก็มิสามารถยอมอ่อนข้อ”
ชูเซี่ยมิอ่อนน้อมถ่อมตนเลยแม้แต่น้อยนางยิ้มอย่างจืดชืดพลางมองไปที่โหรวเฟยโหรวเฟยก็ตั้งใจฟังและมองไปที่ชูเซี่ยเช่นกัน
“แต่ไหนแต่ไรมาพวกเราไม่เคยเป็นปฏิปักษ์ต่อกันจุดนี้นั้นเจ้ารู้ดีชูเซี่ยฉีกยิ้มพลางเอ่ยกับนางเฉินอวี่โหรวจ้องมองชูเซี่ยก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่นแล้วเอ่ยออกมา“แน่นอนว่าพวกเรามิใช่ศัตรูกันแม้แต่สิทธิที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของพี่ข้าก็มิมีคำพูดนี้ของท่านพี่ช่างแทงใจข้ามากเหลือเกิน”
“เชียนซานเจ้าพาคนของพรรคมังกรเหินออกไปน้องข้าเจ้าก็บอกให้ผู้คนที่ข้างกายของเจ้าออกไปเช่นกันข้ามีเรื่องจะต้องคุยกับเจ้า”ชูเซี่ยยิ้มอย่างอบอุ่นพลางจ้องมองไปที่เฉินอวี่โหรวราวกับว่าไม่ได้เห็นความขมขื่นในดวงตาของนาง
คำสั่งของชูเซี่ยมาอย่างกระทันหันเกินไปแท้จริงแล้วเชียนซานอยากจะเอ่ยปฏิเสธถึงแม้ว่านายหญิงไม่ใช่คนอ่อนแอแต่ทว่าเพลานี้กำลังจะเจรจากับเฉินอวี่โหรวโดยเฉพาะทัศนคติของเฉินอวี่โหรวในตอนนี้ทำให้นางรู้สึกกังวลเป็นอย่างมากว่าชูเซี่ยจะเสียเปรียบ
แต่ทว่าคนรับใช้ที่ข้างกายของเฉินอวี่โหรวก็กลัวเจ้านายของตนเสียเปรียบเช่นกันพวกเขาจ้องมองชูเซี่ยด้วยความระมัดระวัง
“เพลานี้ราชสำนักกำลังขอร้องท่านแม่ทัพเฉินข้ามิมีความกล้าหาญพอที่จะมานำปัญหามาสู่แคว้นและรังแกน้องสาวของเขา”ชูเซี่ยยิ้มพลางเอ่ยกับเฉินอวี่โหรวนี่คือเรื่องจริงและคือการรับประกันที่เขาปฏิบัติต่อบรรดาหญิงรับใช้
“เชียนซานเจ้าจะต้องเชื่อฟังข้าออกไปก่อนเถิดข้าไม่อนุญาตให้ผู้ใดฟังการเจรจากันของพวกเรา”ชูเซี่ยกำชับเชียนซานมิเต็มใจนักแต่ทว่ากลับทำได้เพียงยอมออกไปอย่างมีสบายใจ
โหรวเฟยนั่งอยู่บนพระที่นั่งอย่างสูงส่งยืนชูเซี่ยยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของนางด้วยท่าทางที่มิอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย
“ข้ามิอยากจากเข้าไปแต่ก็ต้องจากดังนั้นข้าขอให้เจ้าดูแลเขาให้ดี”ชูเซี่ยเอ่ยกับเฉินอวี่โหรวอย่างจริงจัง
“ข้ารู้ว่าในโลกใบนี้ความรักของเจ้าที่มีต่อเขามิได้น้อยไปกว่าข้ามีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ข้ายกเขาให้แล้วข้าจะวางใจได้”ชูเซี่ยเอ่ยออกมาอย่างช้าๆเพลาที่นางเอ่ยนางจ้องมองเฉินอวี่โหรวอย่างมิวางตาแต่ทว่าเฉินอวี่โหรวกลับมิกล้าสบตาของชูเซี่ยนางรู้สึกราวกับว่ามิตรภาพที่เหมือนกับเปลวไฟในดวงตาของชูเซี่ยกำลังจะแผดเผานาง
“เพลานี้เฉาถังกำลังถูกรุกรานจากศึกภายในและภายนอกข้ามิสามารถตายตาหลับได้ดังนั้นข้าต้องการยาชะลอพิษในร่างกายของข้าจากฉ่ายเวินรอให้ทุกอย่างกลับสู่ความสงบและรอให้บุตรที่ข้าให้กำเนิดออกมาข้า...”
“เมื่อถึงเพลานั้นข้าจักส่งตัวบุตรของข้ามาให้เจ้าดูแลบุตรที่ข้าเลี้ยงดูเขาอย่างเอาใจใส่มาตั้งแต่เล็กจนโตถ้าหากต่อไปเจ้าและฮ่องเต้มีบุตรเป็นของตนเองเจ้าก็นำบุตรของข้าไปไว้ยังพรรคมังกรเหินเขาจะมิแย่งชิงบัลลังก์กับบุตรของเจ้า
คำพูดที่นุ่มนวลของชูเซี่ยทำให้ทั้งตำหนักโหรวหยีกลายเป็นความโศกเศร้าและเจ็บปวดเฉินอวี่โหรวจ้องมองผู้ที่บัดนี้ลงไปนั่งอยู่บนพื้นเช่นชูเซี่ยพลันหัวใจของนางก็รู้สึกทุกข์ทรมาน....
นางคิดถึงความเป็นไปได้มากมายนางรู้สึกว่าชูเซี่ยอาจจะพาคนมาบีบบังคับนางเพื่อให้ไปเอ่ยโน้มน้าวท่านพี่นางยังคิดว่าฮ่องเต้จะประนีประนอมและยอมบรรทมและให้บุตรแก่นางแต่มีเพียงสิ่งเดียวที่นางไม่เคยคิดนั่นก็คือการที่ชูเซี่ยจะยอมนำบุตรของตนมาให้แก่นางและยิ่งไปกว่านั้นนางไม่ได้คิดว่าชูเซี่ยจะต้องตาย
นางทำใจยอมรับแล้วว่าทั้งชีวิตนี้นางคงมิมีวันได้ใจของฮ่องเต้แต่กลับคิดไม่ถึงว่าศัตรูหัวใจจะต้องมาตายเช่นนี้เดิมทีนางมิได้มีคุณสมบัติพอที่จะแข่งขันกับชูเซี่ยเลยด้วยซ้ำ
เฉินอวี่โหรวรู้สึกว่านางควรจะหัวเราะออกมานางสนมทุกคนในวังนี้จักต้องดีใจในการตายของชูเซี่ยแต่ทว่านางกลับหัวเราะไม่ออกในหัวใจของนางกลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่งยวด
เฉินอวี่โหรวรู้ดีว่าท่านพี่จะได้รับจุดมุ่งหมายของตนเองในไม่ช้าแต่ทว่านางกลับรู้สึกลังเลการที่ท่านพี่ทำเช่นนี้มันถูกต้องแล้วจริงหรือ?
นางรู้สึกว่าความรักที่ตนเองมีต่อหลี่เฉินเย่นนั้นเป็นเพียงการต้องเอาชนะผู้ที่อยู่ต่อหน้าเช่นชูเซี่ยเพียงเท่านั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...