ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 520

ตอนที่520รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

ถึงแม้ว่าฮ่องเต้จะออกคำสั่งว่าเพียงแค่หาตัวชูเซี่ยเจอก็ให้นำตัวนางกลับไปแต่ทว่าเพลาที่ตัวเค้าหาตัวนางเจอจริงๆแล้วกลับไม่มีผู้ใดกล้าลงมือ

พวกเขาล้วนเป็นองครักษ์ของฮ่องเต้เช่นเดียวกันกับลู่กงกงพวกเขาคุ้นเคยกับนิสัยใจคอของฮ่องเต้ดีอีกทั้งยังรู้ว่าจุดอ่อนของฮ่องเต้นั้นคือชูเซี่ย

หากพวกเขากล้าที่จะฝ่าฝืนความปรารถนาของชูเซี่ยเช่นนั้นพวกเขาก็รอหนทางแห่งความตายของตนเองได้เลย

เรื่องราวเกี่ยวข้องกับชูเซี่ยแต่ไหนแต่ไรมาหลี่เฉินเย่นมิใช่กษัตริย์ผู้ที่มีใจเมตตากรุณา

ในเพลาที่พวกเขาหาตัวชูเซี่ยพบนางกำลังเดินทางเข้าไปในพระตำหนักโหรวหยีของโหรวเฟย

ถูกต้องแล้วชูเซี่ยมาพบโหรวเฟยแต่โหรวเฟยกลับหยิบชั้นรองเท้าและให้ชูเซี่ยรออยู่ที่หน้าพระตำหนักเนิ่นนาน

เมื่อมองเห็นเหล่าทหารรักษาพระองค์ที่วิ่งตะบึงเข้ามาชูเซี่ยก็เอ่ยออกมาหนึ่งประโยค“พวกเจ้าไปบอกฮ่องเต้!ว่าถ้าหากศึกภายในภายนอกของต้าเหลียงมิถูกกำจัดออกไปข้าชูเซี่ยจักยังมิยอมตาย!”

เมื่อจ้องมองไปยังชูเซี่ยยิ้มอย่างจืดชืดเหล่าทหารรักษาพระองค์ก็ล้วนมิสามารถเอ่ยอันใดออกมาได้พวกเขาเพียงแค่โค้งคำนับให้ชูเซี่ยหลังจากนั้นจึงหมุนตัวกลับไปหาหลี่เฉินเย่น

โหรวเฟยนั่งอยู่บนพระที่นั่งนางยิ้มอย่างนุ่มนวลพลางจ้องมองชูเซี่ยที่เดินเข้ามาหาตนเอง

“โหรวเฟยผู้ที่ยืนอยู่ที่เบื้องหน้าเจ้านำบัดนี้คือนายหญิงแห่งพรรคมังกรเหินในมือของนางถือหงส์และเป็นผู้ควบคุมโห้วกงของพระราชวังแห่งนี้เหตุใดเจ้าจึงยังนั่งเฉยอยู่ที่นั่นเจ้ามิกลัวว่าหมวกบนศรีษะของผู้ที่มิเคารพนายหญิงของพรรคมังกรเหินจะร่วงลงมาหรืออย่างไรหากถึงเพลานั้นแม้แต่โอกาสที่เจ้าจะร้องไห้ก็จักมิมี!”เมื่อเชียนซานเห็นโหรวเฟยไม่แม้แต่จะทำความเคารพชูเซี่ยเขาก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป

ชูเซี่ยไม่ได้สนใจในเรื่องพิธีรีตองเหล่านี้แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าผู้ใดจะมาดูหมิ่นอำนาจของชูเซี่ยได้ปฏิกิริยาของโหรวเฟยเช่นนี้เหล่าพรรคมังกรเหินเช่นพวกเขาไม่มีทางยอมรับได้

“ข้าคิดว่าวันนี้ท่านพี่จะมาขอร้องข้าเสียอีกคิดไม่ถึงว่าจะระดมพลมาโจมตีข้าเหตุใดกันท่านพี่ต้องการจะขับไล่ผู้ที่มิทำความเคารพเช่นข้าออกจากพระราชวังหรือ？โหรวเฟยยิ้มพลางจ้องมองไปยังชูเซี่ยใบหน้าของนางไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยมันเฉยเมยทำให้ผู้คนชะงักงัน

“โหรวเฟยน้องข้าเจ้าคิดผิดแล้วข้ามาเพื่อพูดคุยเจรจากับเจ้ามิใช่มาขอร้องเจ้าเจ้าควรจะรู้ว่าเรื่องที่ข้าจะขอเจ้าเจ้ามิสามารถเป็นองค์หญิงได้และก็มิสามารถยอมอ่อนข้อ”

ชูเซี่ยมิอ่อนน้อมถ่อมตนเลยแม้แต่น้อยนางยิ้มอย่างจืดชืดพลางมองไปที่โหรวเฟยโหรวเฟยก็ตั้งใจฟังและมองไปที่ชูเซี่ยเช่นกัน

“แต่ไหนแต่ไรมาพวกเราไม่เคยเป็นปฏิปักษ์ต่อกันจุดนี้นั้นเจ้ารู้ดีชูเซี่ยฉีกยิ้มพลางเอ่ยกับนางเฉินอวี่โหรวจ้องมองชูเซี่ยก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่นแล้วเอ่ยออกมา“แน่นอนว่าพวกเรามิใช่ศัตรูกันแม้แต่สิทธิที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของพี่ข้าก็มิมีคำพูดนี้ของท่านพี่ช่างแทงใจข้ามากเหลือเกิน”

“เชียนซานเจ้าพาคนของพรรคมังกรเหินออกไปน้องข้าเจ้าก็บอกให้ผู้คนที่ข้างกายของเจ้าออกไปเช่นกันข้ามีเรื่องจะต้องคุยกับเจ้า”ชูเซี่ยยิ้มอย่างอบอุ่นพลางจ้องมองไปที่เฉินอวี่โหรวราวกับว่าไม่ได้เห็นความขมขื่นในดวงตาของนาง

คำสั่งของชูเซี่ยมาอย่างกระทันหันเกินไปแท้จริงแล้วเชียนซานอยากจะเอ่ยปฏิเสธถึงแม้ว่านายหญิงไม่ใช่คนอ่อนแอแต่ทว่าเพลานี้กำลังจะเจรจากับเฉินอวี่โหรวโดยเฉพาะทัศนคติของเฉินอวี่โหรวในตอนนี้ทำให้นางรู้สึกกังวลเป็นอย่างมากว่าชูเซี่ยจะเสียเปรียบ

แต่ทว่าคนรับใช้ที่ข้างกายของเฉินอวี่โหรวก็กลัวเจ้านายของตนเสียเปรียบเช่นกันพวกเขาจ้องมองชูเซี่ยด้วยความระมัดระวัง

“เพลานี้ราชสำนักกำลังขอร้องท่านแม่ทัพเฉินข้ามิมีความกล้าหาญพอที่จะมานำปัญหามาสู่แคว้นและรังแกน้องสาวของเขา”ชูเซี่ยยิ้มพลางเอ่ยกับเฉินอวี่โหรวนี่คือเรื่องจริงและคือการรับประกันที่เขาปฏิบัติต่อบรรดาหญิงรับใช้

“เชียนซานเจ้าจะต้องเชื่อฟังข้าออกไปก่อนเถิดข้าไม่อนุญาตให้ผู้ใดฟังการเจรจากันของพวกเรา”ชูเซี่ยกำชับเชียนซานมิเต็มใจนักแต่ทว่ากลับทำได้เพียงยอมออกไปอย่างมีสบายใจ

โหรวเฟยนั่งอยู่บนพระที่นั่งอย่างสูงส่งยืนชูเซี่ยยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของนางด้วยท่าทางที่มิอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย