ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 523

ตอนที่523ความหึงหวงของเฉินอวี่โหรว

หลี่เฉินเย่นไปหาจิงโม่เพลาที่เขาบอกนางเรื่องที่เฉินหยวนชิงต้องการให้นางเข้าไปอยู่ในตำหนักโหรวหยีพลันใบหน้าของจิงโม่ก็ซีดเผือด

“ท่านพ่อลูกมิไปได้ไหมเพคะลูก...”คำพูดของจิงโม่ขาดห้วงใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ

“เฉินหยวนชิงชอบพอเจ้ามากโหรวเฟยก็มิใช่คนเลวทรามอันใดอีกทั้งนางยังชอบพอพ่อของเจ้าดังนั้นนางจักต้องดีกับเจ้าเป็นแน่”หลี่เฉินเย่นมิคิดว่าจิงโม่จักกลัดกลุ้มใจวาจาของเขาเต็มไปด้วยการเอ่ยโน้มน้าว

จิงโม่มองหลี่เฉินเย่นนางลังเลเนิ่นนานก่อนที่จะเอ่ยออกมา“พวกเราล้วนละทิ้งท่านแม่ท่านแม่จักว่างเปล่าและโดดเดี่ยวนะเพคะ...”

พลันในใจของหลี่เฉินเย่นก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกถ้าหากสามารถเลือกได้เขาจักไม่ยอมให้บุตรทั้งสองไปอยู่กับผู้อื่นแต่ทว่าเพลานี้ราวกับว่ามิมีทางเลือกอื่นแล้ว

ถ้าหากว่าเขารู้ว่าทุกอย่างจะเป็นเช่นนี้เขาจักมินำตัวพวกเขากลับเข้ามาในวัง

“เจ้าไปอยู่เพียงช่วงเวลาเดียวเท่านั้นรอให้พ่อและท่านแม่เจ้าทำให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางก็จากไปรับเจ้ากลับมาตกลงหรือไม่?”

“ถ้าเช่นนั้นท่านพ่อบอกลูกได้หรือไม่เพคะว่าต้องนานเพียงใด?ถ้าหากลูกอยู่ที่นั่นแล้วถูกรังแกจะทำเช่นไร?ลูกจะต้องคิดถึงท่านพ่อและท่านแม่”จิงโม่เอ่ยออกมาอย่างขี้ขลาดใบหน้านุ่มนวลและอ่อนโยนของนางเต็มไปด้วยความน่าเวทนาราวกับว่านางถูกรังแกจริงเมื่ออยู่ที่ตำหนักโหรวหยี

“สักสองสามเดือนกระมังรอให้เฉินหยวนชิงกลับมาจากสนามรบพ่อจักไปรับตัวเจ้ากลับมาตกลงหรือไม่?หยวนชิงบอกให้เจ้าไปอยู่ที่ตำหนักโหรวหยีเป็นเพราะว่าเขาชอบพอเจ้าอยากให้เจ้าไปอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวของเขาเจ้ามิต้องคิดมากดอกเจ้าเพียงแค่ทำให้โหรวเฟยมีความสุขในทุกวันก็พอแล้ว”หลี่เฉินเย่นเอ่ยออกมาในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานบุตรสาวของเขาควรจะได้รับการทะนุถนอมจักต้องไปปรนนิบัติผู้อื่นที่ใดกันแต่เป็นเพราะบิดาเช่นเขาไร้ความสามารถเป็นเพราะ...”

“ท่านพ่อจำสัญญาของตัวเองด้วยนะเพคะว่าสองสามเดือนจะไปรับลูกกลับมาข้าอยากเฝ้าท่านแม่ให้กำเนิดน้องชายหรือน้องสาวตัวน้อยของลูกลูก...”จิงโม่เฮ้ยออกมาเสียงเบาคำพูดของนางทั้งนุ่มนวลและเบาบางทำให้หัวใจของหลี่เฉินเย่นอ่อนยวบลงอีกครา

“ถ้าเช่นนั้นลูกก็ไปตั้งแต่วันนี้เลยนะเพคะมิรอคำสั่งจากท่านพอแล้วเช่นนี้โหรวเฟยจักได้รู้สึกว่าข้าเต็มใจที่จะไป”จิงโม่เอ่ยออกมาใบหน้าของนางซีดเผือดราวกับเพิ่งผ่านความเจ็บปวดอย่างหนักมา

“เพลานี้เจ้ายังต้องฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บข้าจักบอกเฉินหยวนชิงว่ารอให้เจ้าดีกว่านี้แล้วจึงค่อยไปสองสามวันนี้เจ้าก็ดูแลท่านแม่ก่อนเถิดร่างกายของนางมิสู้ดีนักเจ้า...”

“ลูกรู้แล้วเพคะท่านพ่อลูกจักดูแลท่านแม่และดูแลท่านพ่อให้ดีลูกก็มิอยากไปอยู่กับผู้อื่นเช่นกันเพคะ”เมื่อมองเห็นความผิดหวังจากสายตาของหลี่เฉินเย่นจิงโม่เลยตอบเขากลับไปอย่างชาญฉลาดและมีเหตุผล

หลี่เฉินเย่นเดินทางมาหาเฉินหยวนชิงเพื่อบอกเขาว่ารอให้อาการบาดเจ็บของจิงโม่ฟื้นตัวก่อนแล้วค่อยให้นางไปอยู่ที่ตำหนักโหรวหยีทว่าใบหน้าของหยวนชิ่งกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง

“จิงโม่ได้รับบาดเจ็บเจ้าก็รู้แต่เจ้าก็ยังจักให้นางไปดูแลน้องสาวของเจ้าเจ้ามิคิดว่ามัน...”เมื่อมองเห็นท่าทีของหยวนชิ่งความโกรธเกรี้ยวในใจของหลี่เฉินเย่นก็ปะทุออกมา

“ในเมื่อนี่คือความต้องการของฮ่องเต้ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมก็มิเกรงใจที่จะบอกกับฮ่องเต้เช่นเดียวกันว่าเพลาใดที่แม่สาวน้อยจิงโม่เข้ามาอยู่ที่ตำหนักโหรวหยีของน้องสาวกระหม่อมเพลานั้นกระหม่อมจึงจะออกรบถึงแม้ว่ากระหม่อมรับปากว่าจะออกรบแต่ทว่าการออกรบในครั้งนี้ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของกระหม่อมด้วยพะยะค่ะ”ใบหน้าของหยวนชิ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่ทว่าวาจาที่เขาเอ่ยออกมากลับยโสโอหังยิ่งนักทำให้หน้าของหลี่เฉินเย่นเปลี่ยนเป็นดำคล้ำ

ถ้ามิใช่เพราะเขาถืออำนาจทางทหารถ้ามิใช่เพราะเขาเป็นผู้ที่มีเกียรติที่สุดของเเหล่าทหารถ้ามิใช่เพราะหลี่เฉินเย่นต้องการให้เขาเป็นผู้นำทัพออกรบหลี่เฉินเย่นจะลงมือฆ่าเขาโดยไม่ลังเล

“จิงโม่ยังเป็นเพียงเด็กนางมิใช่องค์รัชทายาทเหตุใดเจ้าจำเป็นจะต้อง...”ในที่สุดวาจาของหลี่เฉินเย่นก็อ่อนลงยามที่เขาเอ่ยออกมาแฝงไปด้วยความจนปัญญา

“ฮ่องเต้ก็รู้ว่านางมิใช่องค์รัชทายาทดังนั้นจึงมิได้สำคัญอันใดกระหม่อมเพียงแค่รู้สึกว่านางนั้นช่างแปลกประหลาดถ้าหากมีนางที่ข้างกายของน้องสาวข้าน้องสาวข้าก็จะมิโดดเดี่ยวอีกทั้งอย่างไรเสียนางก็เป็นเพียงองค์หญิงเล็กที่ห้องเต้รักใคร่ถ้าหากนางมาอยู่ที่ตำหนักโหรวหยีฮ่องเต้ก็จักมาเยี่ยมเยียนนางและเมื่อถึงเพลานั้นน้องสาวของข้าก็จะได้พบฮ่องเต้พะยะค่ะ”วาจาของหยวนชิ่งค่อนข้างตรงไปตรงมาวัตถุประสงค์ที่เขาเอ่ยออกมาทำให้หลี่เฉินเย่นมองตาค้าง