ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 525

ตอนที่525ทัศนคติเด็ดเดี่ยวแนวแน่ของโหรวเฟย

“เด็กดีเจ้าอาเชียนซานจากพาเจ้ากลับบ้าน”เชียนซานเอ่ยที่ข้างใบหูของฉองเหลาหลังจากนั้นจึงลุกยืนขึ้นและเดินของออกไปฉ่ายเวินจ้องมองแผ่นหลังของพวกเขาทั้งสองจนลับสายตาพลันความโหดเหี้ยมในสายตาของนางก็ควบคุมมิอยู่อีกต่อไป

“ชูเซี่ยเดิมทีข้าต้องการจักให้เจ้ามีชีวิตอยู่อีกวันสองวันเจ้าหาเรื่องเองถ้าหากว่าเจ้ามิตายฉองเหลาก็จะมิมีวันเป็นของข้าศิษย์พี่ก็จะมิมีวันเป็นของข้าไม่ใช่ว่าข้าต้องการจะทำร้ายเจ้าเป็นพระเจ้าสมควรตายต่างหากเจ้าสมควรตายไปได้ตั้งหลายปีแล้วหรือพูดอีกอย่างว่าเจ้ามิสมควรมีชีวิตอยู่อีกต่อไป”

เพลาที่เอ่ยออกมาในดวงตาของนางเต็มไปด้วยความวุ่นวายใจความรักที่งดงามเช่นนี้เดิมทีควรจะเป็นของนางก็ถูกชูเซี่ยทำลายลงเพลานี้ผู้ที่อยู่ในดวงใจของศิษย์พี่ล้วนมีเพียงชูเซี่ยชูเซี่ยนางยึดศิษย์พี่ไว้กับตนเองนานมากแล้วฉ่ายเวินมิต้องการรออีกต่อไป!

“เสี่ยวหลานส่งข่าวออกไปบอกหลี่อวิ๋นลี่ว่าข้าต้องการร่วมมือกับเขา”ฉ่ายเวินหมุนศรีษะกลับมาเวลาที่นางเอ่ยกับชุนหลานใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“เหนียงเหนียงพระองค์คิดให้ดีอีกรอบเถิดเพคะเรื่องราวนี้...”เสี่ยวหลันรู้เรื่องบางเรื่องของนางและยิ่งชัดเจนว่าความร่วมมือของนางกับหลี่อวิ๋นลี่นั้นเพื่อการแสวงหาสิ่งที่ตนเองต้องการนางมิมีเหตุผลที่จะกีดกันฉ่ายเวินเพียงแค่มิอยากให้ฉ่ายเวินถลำลึกลงไปมากกว่านี้

เสี่ยวหลานรู้สึกว่าคืนวันของฉ่ายเวินในเพลานี้มิเลวเลยทีเดียวถึงแม้ว่าฮ่องเต้จักให้ความรักแก่นางไม่ได้แต่ก็มิเคยปฏิบัติอย่างโหดร้ายต่อนางเช่นกัน

“เรื่องของค่ามีสิทธิ์ให้เจ้าเข้ามายุ่งย่ามตั้งแต่เมื่อใด?ข้าว่าเจ้าลืมไปแล้วว่าเจ้าคือผู้ใดเจ้ามิกลัวว่าข้าจะบอกหลี่อวิ๋นลี่ว่าเจ้าสองจิตสองใจหรือ?”เพลาที่เอ่ยออกมามุมปากของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายทำให้เสี่ยวหลานเหน็บหนาวไปทั้งตัว

เสี่ยวหลานมิกล้าอธิบายนางทำเพียงก้มศีรษะลงยอมรับฟังคำดุด่าพลันในหัวสมองของนางก็นึกถึงคำพูดที่ฉองเหลาเอ่ยกับตนเองเมื่อสองสามวันก่อนเขาเอ่ยว่าขอเพียงแค่ฉ่ายเวินมีบุ่มบ่ามทำอันใดนางก็จะได้เป็นกุ้ยเฟยตลอดไปเมื่อถึงเพลานั้นกุ้ยเฟยเช่นนางก็จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขถ้าหากว่ากุ้ยเฟยหาเรื่องที่จะตายผู้ที่หัวขาดคนแรกจะต้องเป็นนาง

เสี่ยวหลันรู้ว่าเด็กคนนั้นไม่ได้โกหกเพลานี้ฉ่ายเวินกำลังรนหาที่ตาย

แต่ถ้าหากว่าฉ่ายเวินเอ่ยออกไปว่านางคือคนของหลี่อวิ๋นลี่นางมิสามารถทำเรื่องทรยศหักหลังเจ้านายของตนได้ในเมื่อนางยังอยากมีชีวิตอยู่

ดังนั้นนางทำได้เพียงนำข่าวคราวไปบอกกับหลี่อวิ๋นลี่อย่างว่านอนสอนง่ายนางทำได้เพียงแค่รอโชคชะตาของตน

แต่ทว่าฉ่ายเวินกลับทำเพียงแค่รอคอยให้ฉองเหลากลับมาถึงแม้ว่าฉองเหลาไปกับเชียนซานอย่างว่าง่ายแต่นางกลับมิมีความขุ่นเคืองใดๆกับฉองเหลาเลยแม้แต่น้อยเพราะว่าอย่างไรเสียเขาก็เป็นบุตรของตนเองถึงเพลานั้นไม่มีผู้ใดสามารถแย่งเขาไปจากนางได้แม้ว่าฉองเหลารู้ว่าตนเองเป็นบุตรของชูเซี่ยแล้วมันอย่างไรเล่า?ชูเซี่ยกลายเป็นผู้ที่ตายแล้วเพื่ออนาคตอันสดใสของตนเองนางทำได้เพียงพึ่งพาอำนาจองค์หญิงแห่งแคว้นหนานจ้าวของตน....

แน่นอนว่าผลลัพธ์ที่ดีกว่านี้คือนางจะต้องให้กำเนิดบุตรของศิษย์พี่ถ้าเป็นเช่นนั้นฉองเหลาก็จะถูกละทิ้งจะมีเพียงแค่บุตรของนางและศิษย์พี่เท่านั้นจึงจะดีพอที่จะได้เป็นราชาแห่งแคว้นต้าเหลียงในอนาคต

ฉ่ายเวินนึกถึงอนาคตไปพลางหัวเราะออกมานางฉีกยิ้มอย่างลึกลับและหัวเราะจนผู้คนที่รอบกายรู้สึกขนลุกขนพอง

แต่ทว่าทันใดนั้นผู้ที่อ่อนโยนมาตลอดเช่นโหรวเฟยกำลังเอ่ยกับเชียนซานอย่างบ้าคลั่งเพราะบุตรสาวของชูเซี่ย

“เจ้าไปบอกฮ่องเต้ว่าถ้าหากอยากเสวยอาหารค่ำกับลูกสักมื้อก็ไม่สามารถละทิ้งมารดาของลูกได้บอกให้เขามาที่ตำหนักโหรวหยีตำหนักของข้ามีทุกอย่างที่ในหวงกงมิมี”

เชียนซานทำเหมือนกับตอนที่อยู่ในตำหนักของหรูกุ้ยเฟยนางทำเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบเชียบริมฝีปากคงไว้ด้วยรอยยิ้มราวกับว่าความโกรธเกรี้ยวของพวกเขามิได้มีผลอันใดต่อตนเอง

ถึงแม้ว่าโหรวเฟยจักบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแต่ก็โง่เขลายิ่งนักนางควรจะรู้ว่าอาหารค่ำที่ฮ่องเต้หมายถึงคืออันใด