ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 526

ตอนที่526ความกล้ำกลืนฝืนทนของจิงโม่

“ฮ่องเต้พะยะค่ะแต่ทว่าท่านแม่ถามเฉิน...”

หลี่เฉินเย่นจ้องมองลู่กงกงเขายิ้มพลางเอ่ยถาม“ท่านอ๋องของแคว้นเจิ้นได้รับชัยชนะจากหนานจ้าวแล้วแต่นายพลเฉินกลับยังมิส่งทหารออกไปแล้วข้าจักต้องอดทนรอไปถึงเมื่อใดกัน?”

“แต่ทว่า...”เพลานี้เฉินหยวนชิ่งคือผู้บังคับบัญชาของกองทัพถ้าหากเขารู้สึกไม่ชอบใจผลลัพธ์คงจะเป็นอันใดที่มิสามารถจินตนาการได้

“ชื่อเสียงของหยวนชิ่งถูกสะสมขึ้นมาด้วยอำนาจทางการทหารเขามิทำอันใดโดยพละการดอก”

“แต่ทว่า...”

“มิมีแต่ความอดทนของข้าสิ้นสุดแล้ว”หลี่เฉินเย่นเอ่ยออกมาอย่างเย็นชาแต่กลับทำให้ร่างทั้งร่างของลู่กงกงเหงื่อตก

ฮ่องเต้ประนีประนอมให้เฉินหยวนชิ่งมาโดยตลอดแม้แต่องค์หญิงจิงโม่ก็ถูกส่งตัวไปที่ตำหนักโหรวเฟยเขาทำให้ผู้คนรู้สึกถึงภาพหลวงตาเพียงแค่หยวนชิ่งต้องการฮ่องเต้ก็จะหามาให้

แต่พวกเขากลับมิได้คิดว่าความประนีประนอมที่ฮ่องเต้มีให้จะสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้

“ถ้าเช่นนั้นโหรวเฟยเล่าพะยะค่ะ?”ลู่กงกงลองเชิงเอ่ยถาม

“ทำตามคำรับสั่งของข้าถ้าหากนางยังขัดขวางอีกก็พาพรรคมังกรเหินเข้าไปแย่งตัวจิงโม่กลับมา”หลี่เฉินเย่นกำชับหนักแน่น

ลู่กงกงโค้งคำนับก่อนจะแยกตัวออกไปในใจของเขากลับมิสบายใจเขาได้แต่สวดภาวนาว่าอย่าให้เกิดเรื่องอันใดขึ้นถ้าหากว่าโหรวเฟยโวยวายขึ้นมาเพลานั้นผู้ที่โชคร้ายไม่รู้ว่าจะเป็นผู้ใดอย่างไรเสียฮ่องเต้ก็อยู่ในสถานะการณ์ที่มิค่อยดีนัก

ความกังวลของลู่กงกงมีมากเกินไปดูเหมือนว่าโหรวเฟยจักคาดเดาไว้แล้วว่าฮ่องเต้จะต้องรับสั่งให้คนมาเพลาที่ลู่กงกงเดินเข้าไปในตำหนักโหรวหยีจิงโม่กำลังคุกเข่าอยู่ที่เบื้องหน้าของโหรวเฟยราวกับว่ากำลังตั้งใจฟังคำสอนของนาง

“โหรวเฟยเหนียงข้าน้อยมาตามคำรับสั่งของฮ่องเต้ให้นำตัวองค์หญิงจิงโม่กลับไปที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยสักครู่มิรู้ว่าพระองค์สะดวกหรือไม่พะยะค่ะ?”

เมื่อเห็นจิงโม่คุกเข่าอยู่ที่พื้นพลันดวงใจของลู่กงกงก็เจ็บปวดเขารีบร้อนเอ่ยกับโหรวเฟยแต่ทว่าดวงตายังลอบมองไปที่จิงโม่เป็นระยะ

“ข้าสะดวกแต่ทว่าเด็กน้อยคนนี้ช่างดื้อรั้นนักนางเพิ่งจะทำกระเบื้องลายครามของข้าตกแตกนางยังเล็กนักมักจะให้ข้าสั่งสอนกฎเกณฑ์อยู่เสมอดังนั้นข้าจึง...ข้ากำหลังตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากหวังว่าลู่กงกงจักเข้าใจ”โหรวเฟยเอ่ยอธิบายกับลู่กงกงลู่กงกงทำได้เพียงยิ้มและพยักหน้าจากนั้นจึงเอ่ยขอร้องแทนจิงโม่

“องค์หญิงทำเรื่องผิดไปแล้วโหรวเฟยคือมารดาของนางก็จะต้องสั่งสอนนางเพียงแต่ว่าฮ่องเต้รีบร้อนที่จะพบหน้าองค์หญิงถ้าหากว่าพระองค์ต้องการจะสั่งสอนองค์หญิงก็รอให้กลับมาก่อนได้หรือไม่พะยะค่ะ?”ลู่กงกงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ในเมื่อกงกงออกปากเองคากรนี้สามารถมีรักสาหน้าเจ้าได้เพียงแต่ว่ายังรับสั่งให้โกงโกงเอ่ยกับข้าด้วยวาจาที่สุภาพอีกสองสั่งคันเพลาที่เอ่ยออกมาอย่างมีลืมที่จะให้สาวใช้กิจถุงเงินจำนวนมากยื่นไปให้ลูกกงกง

ลู่กงกงโค้งคำนับด้วยรอยยิ้มหลังจากนั้นจึงส่งสัญญาณให้ผู้คนที่เบื้องหลังของเขาไปประคองจิงโม่ขึ้นมาเขาจึงได้เห็นใบหน้าของจิงโม่ใบหน้าเล็กยังคงแข็งแรงและมั่นคงเพียงแต่ว่าสีหน้าของนางซีดเผือดและเพลาที่ลุกยืนขึ้นก็ราวกับว่าขาของนางมิสามารถรับน้ำหนักของตนเองได้ขยับเพียงแค่นิดเดียวนางก็แทบจะล้มลงไป

“ถ้าเช่นนั้นข้าจักคิดหาวิธีจัดหาคนเข้าไปคุ้มครององค์หญิงถ้ามีเรื่องอันใดเกิดขึ้นจักได้มิอันตรายและอีกสักครู่กระหม่อมจักไปหยิบยารักษาอาการบาดเจ็บมาให้องค์หญิงเพลาที่องค์หญิงกลับไปก็นำมันไปด้วยองค์หญิงจะต้องปกป้องตนเองให้ดีนะพะยะค่ะ”

ในที่สุดลู่กงกงก็ยอมอ่อนข้อให้คำพูดของเขาเพิ่งจบลงจิงโม่ก็ยืนขึ้นแล้วโอบกอดเขาหลังจากนั้นจึงเอ่ยออกมา“ข้ารู้ว่าลู่กงกงเป็นห่วงข้าเพียงใด”

ลู่กงกงฟังคำของจิงโม่พลันความเจ็บปวดในใจของเขาก็หนักขึ้นแม้แต่จะมองหน้าจิงโม่ก็มิกล้าอีกทั้งองครักษ์ของเหล่าพรรคมังกรเหินเมื่อเห็นว่าลู่กงกงรับปากกับนางพวกเขาจึงไม่ได้เอ่ยอันใดอีก

พวกเขาอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ก็มิได้เข้าใจถึงสถานการณ์ของนายหญิงและฮ่องเต้ทางเลือกจิงโม่นั้นดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยเพียงแต่ว่าเมื่อเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งต้องการจะดับกองไฟเพื่อบิดามารดาของตนพวกเขาก็รู้สึกเป็นทุกข์และรู้สึกว่าตนเองนั้นช่างไร้ประโยชน์

เพลานี้สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้ก็คือช่วยจิงโม่ปิดบังทำให้จิบโม่ช่วยท่านพ่อท่านแม่ของตนได้สำเร็จตามความตั้งใจ

แต่ทว่าเมื่อต้องทนมองเห็นเด็กสาวเช่นนางต้องอดทนกล้ำกลืนและเข้าใจในสัจธรรมเช่นนี้พวกเขาก็ยากที่จะอดทนแทบอยากจะนำตัวของตนเข้าไปแทนนาง

จิงโม่ถูกลู่กงกงอุ้มกลับมาที่ตำหนักฉ่ายเวินเขารู้สึกว่านี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ตนเองสามารถทำเพื่อจิงโม่ได้

จิงโม่เข้าใจความทุกข์ยากของลู่กงกงดังนั้นนางจึงเอ่ยออกมาไม่หยุดตลอดทางนางเอ่ยถึงความบันเทิงยามที่ตนเองอยู่ที่ตำหนักโหรวหยีเพียงแต่ว่าความสนุกสนานเหล่านั้นเป็นเพียงช่วงเวลาน้อยนิดที่เกิดขึ้นก่อนหน้าที่ขาของนางจะฟกช้ำดำเขียวความสนุกสนานที่ปลอมเปลือก

ลู่กงกงและคนของพรรคมังกรเหินล้วนมิได้นำข้อเท็จจริงของจิงโม่เอ่ยออกไปราวกับว่าเช่นนี้เพลาที่จิงโม่อยู่ที่ตำหนักโหรวหยีนั้นล้วนมีแต่ความปิติสุขในใจของพวกเขายินดีที่จะปล่อยให้จิงโม่วาดเค้กยินดีที่จะปล่อยให้นางอยู่ในจินตนาการที่นางจะทำ