ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 538

ตอนที่538หมอไม่มีคุณภาพ

ชูเซี่ยได้ข่าวจากว่านเหลียงความกังวลในใจก็คลี่คลายลงมา

เห็นชูเซี่ยยิ้มเชียนซานก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปใกล้และดูจดหมายเห็นว่านเหลียงเขียนภาพบรรยาการณ์ที่อนาคตฉ่ายเวินกับหลี่อวิ๋นลี่กัดกันเองนางก็หัวเราะออกมา

“ว่านเหลียงนี้จริงๆเลย……”เชียนซานถอนหายใจ

“แต่ว่าที่ข้าเห็นคือนางถูกทะนุถนอมและมีคนรักนางถ้าท่านอ๋องดีต่อนางเจ้าคิดว่านางจะมีอารมณ์มาพูดเล่นเช่นนี้หรือไม่?”ชูเซี่ยถามขึ้นเสียงเบา

“ว่านเหลียงโดนจับไปและก็เป็นโชคดีที่ได้เจอกับคู่ชีวิต”พอคิดถึงว่านเหลียงจะมีความสุขเชียนซานก็ดีใจ

หรืออาจจะเป็นเพราะว่าหลวี่หนิงโดนวางยาเชียนซานก็เลยอยากให้คนรอบข้างนางได้สมหวังกับความรักแม้ตัวเองอาจจะต้องโดดเดี่ยวต่ำด้เห็นคนรอบข้างที่นางรักมีความสุขนางก็ดีใจ

“ท่านอ๋องโชคร้ายมากเลยได้อยู่อย่างองค์ชายแค่ไม่กี่ปีจากนั้นฮ่องเต้องค์ก่อนขึ้นครองราชย์เขาก็โดนวางยาโดนยาพิษในร่างกายทรมาณมาทั้งชีวิตถอนยาพิษได้ไม่นานก็โดนหลี่อวิ๋นลี่จับไปอีกก็มีแต่คนที่มองโลกในแง่ดีอย่างเขาที่จะทนต่อได้เปลี่ยนเป็นคนอื่นคงจะสิ้นหวังแล้วจากนั้นก็ตายไปแต่ว่าตอนนี้มีว่านเหลียงอยู่ข้างเขาข้าก็วางใจแล้ว”

ชูเซี่ยถอนหายใจเชียนซานได้ยินก็รู้สึกว่าชูเซี่ยพูดจาแปลกๆแต่ว่าพอคิดแล้วก็ไม่มีรู้ว่าปัญหาอยู่ที่ใดคำถามมากมายในใจแต่ก็ไม่ได้ถาม

“หัวหน้าจะส่งจดหมายตอบกลับว่านเหลียงหรือไม่เจ้าคะ?”

“ตอบกลับไปเถอะให้นางระวังตัวด้วยดูแลท่านอ๋องดีๆอีกอย่างถ้ามีโอกาสลงมาจากหลางเฟิงติ่งให้ลงมาทันทีถ้าหลี่อวิ๋นลี่แพ้คงจะไม่มีทางยกโทษให้ท่านอ๋อง”

“หลี่อวิ๋นลี่รู้ว่าท่านอ๋องส่งจดหมายให้เรา?”

“หลี่อวิ๋นลี่แค่อยากจะอยู่กับท่านอ๋องชนะท่านอ๋องอาจจะมีชีวิตรอดแต่ถ้าแพ้……”

“ทำไมกัน?การตายของท่านอ๋องต้องเกี่ยวข้องกับหลี่อวิ๋นลี่ด้วย?ทำไมเขาต้องทำให้ท่านอ๋องตายด้วย?”

“อิจฉาเป็นคนในราชวงค์เหมือนกันหลี่อวิ๋นลี่กลับมีชีวิตอยู่ในอดีตที่เลวร้ายของตนแต่ท่านอ๋องแม้จะมีชีวิตที่เลวร้ายเพียงใดแต่ก็มีชีวิตอย่างสดใสหลี่อวิ๋นลี่เอาท่านอ๋องไปไว้ข้างๆก็แค่อยากให้คนรู้ว่าเขาก็เหมือนกับท่านอ๋องที่อยู่อย่างมีความสุข”

“โรคจิตมากจริงๆเลย……”พอนึกถึงหลี่อวิ๋นลี่เชียนซานก็ถอนหายใจอย่างทนไม่ไหว

ครั้งนี้ชูเซี่ยไม่ได้ตอบโต้เพราะชูเซี่ยดูแล้วหลี่อวิ๋นลี่ไม่เพียงแต่โรคจิตแต่ยังกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว

ตอนนี้หลี่อวิ๋นลี่ไม่มีแผนไม่มีกำลังแล้วตอนนี้เขากังวลแค่เรื่องบ้าๆที่เขาจะทำโดยเฉพาะพอรู้ว่าตัวเองโดนวางยา

ตอนนี้มีชีวิตอยู่หลี่อวิ๋นลี่รุ้ว่าตัวเองโดนวางยาเขาแค่ไม่อยากยอมรับก็เท่านั้น……

ถ้าเป็นเช่นนี้ล่ะก็……

พอคิดแล้วชูเซี่ยก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา

วันนี้ชูเซี่ยอารมณ์ดีพูดเรื่องของพรรคมังกรเหินกับเชียนซานทั้งวันแต่ว่าทุกเรื่องเหมือนนางกำลังพูดสั่งเสียเชียนซานฟังแล้วก็แปลกใจแต่ก็หาเหตุผลไม่ได้นางมองดูชูเซี่ยอย่างสงสัย

แต่ว่าชูเซี่ยก็พูดอย่างเรียบเฉยสายตาสงบนิ่งดั่งน้ำแต่ก็ทำให้คนดูแล้วก็ลนลานขึ้นมา

เชียนซานไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรแต่แค่มองดูชูเซี่ยอยู่อย่างนั้น

หลี่เฉินเย่นบุกเข้ามาในตำหนักที่เงียบสงบนี้เขาเดินเข้ามาใกล้ชูเซี่ยจากนั้นก็นั่งลงช้าๆจับมือชูเซี่ยเอาไว้ถามเชียนซานว่า:“เป็นอะไรไป?”

“ไม่มีอะไรๆก็ไม่รุ้ว่าจะพูดอะไรกับหัวหน้าเจ้าคะ”

“ไม่มีอะไรจะพูดเจ้าก็ออกไปได้แล้วข้าจะคุยเรื่องสำคัญกับหัวหน้าพวกเจ้า”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างอ่อนโยน

เชียนซานเดินออกไปอย่างโดยดีหลี่เฉินเย่นหันมามองชูเซี่ยและถามอย่างตั้งใจว่า:“ชูเซี่ยเก้อโจวมีโรคไข้หวัดใหญ่ระบาด”