ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 539

ตอนที่539โรคไข้หวัดใหญ่ที่แตกต่าง

ดังนั้นครั้งนี้แม้ตัวเองจะไม่ได้ไปเก้อโจวนางก็ใช้กำลงัทั้งหมดในการศึกษาชนิดของโรค

พอจูเก้อไปได้ไม่นานชูเซี่ยก็ส่งคนของหมอของพรรคมังกรเหินไปที่เก้อโจวทันที

และสถานการณ์ในเก้อโจวก็ส่งมาทันทีหลังจากผานไปแค่วันเดียว

ชูเซี่ยมองดูจดหมายที่จูเก้อและหมอส่งมาขมวดคิ้วอย่างหนักหลี่เฉินเย่นเห็นท่าทางชูเซี่ยในใจก็กังวลขึ้นมา

ชูเซี่ยครุ่นคิดอยู่นานมากนางไม่ได้พูดอะไรนางเอาจดหมายที่จูเก้อหมิงส่งมายื่นให้หลี่เฉินเย่นดูหลี่เฉินเย่นดูแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“เจ้าคิดว่าจูเก้อพูดความจริงหรือไม่?”หลี่เฉินเย่นรีบถามด้วยความกังวล

ชูเซี่ยมองดูหลี่เฉินเย่นและพยักหน้าช้าๆ:“จริงวันก่อนข้ายังสงสัยฤดูหนาวเช่นนี้จะมีไข้หวัดระบาดได้อย่างไรตอนนี้พอดูแล้วโรคไข้หวัดเป็นแค่ข่าวลือประชาชนของเก้อโจวโดนวางยาพิษแล้ว”

“วางยาทุกคนนี้มัน……”หลี่เฉินเย่นไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาได้ยินอาจารย์ของเขาก็เคยเป็นคนที่เชี่ยวชาญด้านยาพิษมากที่สุดแม้เขาจะไม่ได้เรียนเรื่องยามาแต่ก็รู้ว่าประชาชนต้องทรมาณมากแค่ไหน

“และอาการพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วคงจะหายาถอนพิษไม่ทันแน่นอน”ชูเซี่ยพูดอย่างลำบากใจ

“เปรียบดั่งโลกใบนี้ข้าหวังว่าพวกเขาจะเป็นโรเพราะโรคยังมีวิธีแก้แต่ว่ายาพิษ……ยังไม่รู้ว่าจะหายาถอนพิษได้ไหม”ชูเซี่ยถอนหายใจ

“ครั้งนี้ข้าต้องไปเก้อโจวแล้ว”ชูเซี่ยตัดสินใจสองวันมานี้นางรอจดหมายจากเก้อโจวอย่างสิ้นหวังตอนนี้นางหาข้ออ้างไปได้แล้ว

“เจ้า……”หลี่เฉินเย่นอยากจะห้ามแต่ก็ไม่เข้าใจว่าชูเซี่ยตัดสินใจเรื่องนี้

“หัวหน้าหลวี่หนิงอาการไม่ดีแล้วเมื่อวานเขาตัวร้อนทั้งวันวันนี้ก็ปวดหัวอีกเขาปวดจนเอาหัวมากจนหัวชนกำแพงและมีเลือดกำเดาไหลออกมาขอท่านได้โปรดช่วยเขาด้วยเถอะ”เชียนซานพุ่งเข้ามาและขอร้องชูเซี่ยทั้งน้ำตา

ชูเซี่ยตกใจและมองเชียนซานนานมากกว่าจะเอ่ยปากถามต่อว่า:“สามวันก่อนหลวี่หนิงมีอาการเลือดกำเดาไหลหลับนานใช่หรือไม่?”

เชียนซานอึ้งมากนางรีบพยักหน้า

“เชียนซานเจ้าอย่าพึ่งตกใจไปส่งเสี่ยวเชี่ยนไปดูสิว่าตอนนี้เขามีอาการอย่างไร”ชูเซี่ยสั่งเสียงเบาพูดจบนางก็กลับหังหันมองหลี่เฉินเย่นจากนั้นก็มองเบื้องหลังของเชียนซานที่เดินจากไป

“ชูเซี่ยเป็นอะไร?”

“ด้านนอกก็มีโรคระบาดและข้าคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนอาจจะ……”ชูเซี่ยไม่กล้าคิดต่อไปก่อนหน้านี้เด็กผู้หญิงสิบกว่าคนที่ตัวเองเคยช่วยเอาไว้ตอนนี้ภายในทุกที่ของต้าเหลี่ยงถ้าพวกเขามีอาการเช่นนี้ถ้าอาการนี้ระบาดต่อล่ะก็……

ชูเซี่ยไม่กล้าที่จะคิดต่อไป……

หลี่เฉินเย่นเห็นท่าทางชูเซี่ยที่กระวนกระวายในใจก็เกิดลางสังหรไม่ดีขึ้นมาเขายื่นมือไปกอดชูเซี่ยเอาไว้พูดเสียงเบาว่า:“วางใจเถอะทุกอย่างจะต้องดีขึ้นมาอย่าพึ่งลนลานไปพวกเราจะต้องมีทางออกแน่นอน”

ร่างกายชูเซี่ยเริ่มสั่นเทาขึ้นแต่นางก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาลนลานแม้ในใจนางจะกลัวมากแค่ไหน

เชียนซานกลับมาเร็วมากเพราะตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนอยู่ที่ตำหนักไฉ่เว่ย

ชูเซี่ยมองดูเชียนซานอย่างลนลานและถามเสียงเบาว่า:“เสี่ยวเชี่ยนเป็นอย่างไรบ้าง?”

“หัวหน้าพิษในร่างกายเริ่มออกฤทธิ์แล้วเหรอเจ้าคะ?”เชียนซานรู้ว่าตอนนี้อาการของเสี่ยวเชี่ยนกับเชียนซานเหมือนกัน