ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 539
สรุปบท ตอนที่539โรคไข้หวัดใหญ่ที่แตกต่าง: ชายาเกิดใหม่ของข้า
อ่านสรุป ตอนที่539โรคไข้หวัดใหญ่ที่แตกต่าง จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บทที่ ตอนที่539โรคไข้หวัดใหญ่ที่แตกต่าง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่539โรคไข้หวัดใหญ่ที่แตกต่าง
ดังนั้นครั้งนี้แม้ตัวเองจะไม่ได้ไปเก้อโจวนางก็ใช้กำลงัทั้งหมดในการศึกษาชนิดของโรค
พอจูเก้อไปได้ไม่นานชูเซี่ยก็ส่งคนของหมอของพรรคมังกรเหินไปที่เก้อโจวทันที
และสถานการณ์ในเก้อโจวก็ส่งมาทันทีหลังจากผานไปแค่วันเดียว
ชูเซี่ยมองดูจดหมายที่จูเก้อและหมอส่งมาขมวดคิ้วอย่างหนักหลี่เฉินเย่นเห็นท่าทางชูเซี่ยในใจก็กังวลขึ้นมา
ชูเซี่ยครุ่นคิดอยู่นานมากนางไม่ได้พูดอะไรนางเอาจดหมายที่จูเก้อหมิงส่งมายื่นให้หลี่เฉินเย่นดูหลี่เฉินเย่นดูแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
“เจ้าคิดว่าจูเก้อพูดความจริงหรือไม่?”หลี่เฉินเย่นรีบถามด้วยความกังวล
ชูเซี่ยมองดูหลี่เฉินเย่นและพยักหน้าช้าๆ:“จริงวันก่อนข้ายังสงสัยฤดูหนาวเช่นนี้จะมีไข้หวัดระบาดได้อย่างไรตอนนี้พอดูแล้วโรคไข้หวัดเป็นแค่ข่าวลือประชาชนของเก้อโจวโดนวางยาพิษแล้ว”
“วางยาทุกคนนี้มัน……”หลี่เฉินเย่นไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาได้ยินอาจารย์ของเขาก็เคยเป็นคนที่เชี่ยวชาญด้านยาพิษมากที่สุดแม้เขาจะไม่ได้เรียนเรื่องยามาแต่ก็รู้ว่าประชาชนต้องทรมาณมากแค่ไหน
“และอาการพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วคงจะหายาถอนพิษไม่ทันแน่นอน”ชูเซี่ยพูดอย่างลำบากใจ
“เปรียบดั่งโลกใบนี้ข้าหวังว่าพวกเขาจะเป็นโรเพราะโรคยังมีวิธีแก้แต่ว่ายาพิษ……ยังไม่รู้ว่าจะหายาถอนพิษได้ไหม”ชูเซี่ยถอนหายใจ
“ครั้งนี้ข้าต้องไปเก้อโจวแล้ว”ชูเซี่ยตัดสินใจสองวันมานี้นางรอจดหมายจากเก้อโจวอย่างสิ้นหวังตอนนี้นางหาข้ออ้างไปได้แล้ว
“เจ้า……”หลี่เฉินเย่นอยากจะห้ามแต่ก็ไม่เข้าใจว่าชูเซี่ยตัดสินใจเรื่องนี้
“หัวหน้าหลวี่หนิงอาการไม่ดีแล้วเมื่อวานเขาตัวร้อนทั้งวันวันนี้ก็ปวดหัวอีกเขาปวดจนเอาหัวมากจนหัวชนกำแพงและมีเลือดกำเดาไหลออกมาขอท่านได้โปรดช่วยเขาด้วยเถอะ”เชียนซานพุ่งเข้ามาและขอร้องชูเซี่ยทั้งน้ำตา
ชูเซี่ยตกใจและมองเชียนซานนานมากกว่าจะเอ่ยปากถามต่อว่า:“สามวันก่อนหลวี่หนิงมีอาการเลือดกำเดาไหลหลับนานใช่หรือไม่?”
เชียนซานอึ้งมากนางรีบพยักหน้า
“เชียนซานเจ้าอย่าพึ่งตกใจไปส่งเสี่ยวเชี่ยนไปดูสิว่าตอนนี้เขามีอาการอย่างไร”ชูเซี่ยสั่งเสียงเบาพูดจบนางก็กลับหังหันมองหลี่เฉินเย่นจากนั้นก็มองเบื้องหลังของเชียนซานที่เดินจากไป
“ชูเซี่ยเป็นอะไร?”
“ด้านนอกก็มีโรคระบาดและข้าคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนอาจจะ……”ชูเซี่ยไม่กล้าคิดต่อไปก่อนหน้านี้เด็กผู้หญิงสิบกว่าคนที่ตัวเองเคยช่วยเอาไว้ตอนนี้ภายในทุกที่ของต้าเหลี่ยงถ้าพวกเขามีอาการเช่นนี้ถ้าอาการนี้ระบาดต่อล่ะก็……
ชูเซี่ยไม่กล้าที่จะคิดต่อไป……
หลี่เฉินเย่นเห็นท่าทางชูเซี่ยที่กระวนกระวายในใจก็เกิดลางสังหรไม่ดีขึ้นมาเขายื่นมือไปกอดชูเซี่ยเอาไว้พูดเสียงเบาว่า:“วางใจเถอะทุกอย่างจะต้องดีขึ้นมาอย่าพึ่งลนลานไปพวกเราจะต้องมีทางออกแน่นอน”
ร่างกายชูเซี่ยเริ่มสั่นเทาขึ้นแต่นางก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาลนลานแม้ในใจนางจะกลัวมากแค่ไหน
เชียนซานกลับมาเร็วมากเพราะตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนอยู่ที่ตำหนักไฉ่เว่ย
ชูเซี่ยมองดูเชียนซานอย่างลนลานและถามเสียงเบาว่า:“เสี่ยวเชี่ยนเป็นอย่างไรบ้าง?”
“หัวหน้าพิษในร่างกายเริ่มออกฤทธิ์แล้วเหรอเจ้าคะ?”เชียนซานรู้ว่าตอนนี้อาการของเสี่ยวเชี่ยนกับเชียนซานเหมือนกัน
มีหลายคำพูดมากที่ตอนนี้ยังพูดไม่ได้พอส่งชูเซี่ยเสร็จเขาก็ได้สติรีบไปห้องเขียนหนังสือไปประชุมปรึกษากับพวกของเซียวเฉิงเซียงเรื่องวิธีการช่วยเรื่องที่ประชุมกันเสร็จก็สั่งลงไปทีล่ะอย่างสั่งให้คนที่มีอาการแยกออกมาเพื่อไม่ให้คนในเมืองติดโรคด้วย
พอจัดการเสร็จแล้วหลี่เฉินเย่นก็รู้สึกเหนือยมาก
แต่ฉ่ายเวินก็ส่งน้ำซุปมาให้เขา
วันนี้ฉ่ายเวินใส่หน้ากากเอาไว้ทั้งหน้าของนางมีแต่หน้าผากและสายตาแหลมคมเผยออกมามองดูหลี่เฉินเย่นด้วยความรัก
วันนี้นางใส่ชุดหนานจ้าวมาสีสันสดใสน่าชวนมอง
“เจ้ามาทำอะไร?ภายในห้องนี้ไม่ใช่ที่ๆเจ้าควรจะมา”หลี่เฉินเย่นเห็นฉ่ายเวินในใจก็ระแวงขึ้นมาเขาเตือนนางด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ข้ามาช่วยศิษย์พี่หาทางออกแก้ไขปัญหาศิษย์พี่จะรู้ว่าตอนนี้คนที่สามารถต่อต้านกับโรคนี้ได้มากที่สุดก็มีแต่ข้า”ฉ่ายเวินพูดเสียงอ่อนโยนเดินไปตรงหน้าหลี่เฉินเย่นช้าๆนำน้ำซุปมาวางไว้ตรงหน้าเขา
“ฉ่ายเวินเจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่องนี้คือเจ้าที่เป็นคนทำ”ตรงหน้าฉ่ายเวินหลี่เฉินเย่นไม่มีกระจิตกระใจมาแสดงละครกับนางโดยเฉพาะพอรู้เรื่องนี้เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับฉ่ายเวินแน่นอน
“แต่ว่าศิษย์พี่ตอนนี้คนที่ช่วยท่านได้มีแต่ข้าท่านคิดดีๆนะว่าต้องการข้าช่วยหรือไม่?”ฉ่ายเวินพูดข้างหูหลี่เฉินเย่นแต่ว่าท่าทางแบบนี้ของนางกลับทำเอาหลี่เฉินเย่นขนลุก
“บอกข้อเสนอเจ้ามาสิ”หลี่เฉินเย่นหลบออกจากนางและถามอย่างรู้ทัน
เขาจะไม่มีความสัมพันธ์เช่นนั้นกับนางแน่นอนดังนั้นพวกเขามาพูดเรื่องข้อเสนอกันดีกว่าก็เหมือนกับตอนนั้นที่เขาปล่อยทหารสามพันนายฉ่ายเวินก็สัญญาให้พิษในร่างชูเซี่ยเลื่อนออกไปหนึ่งเดือน
ฉ่ายเวินยิ้มและมองดูหลี่เฉินเย่นบทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลออกมานางมองดูหลี่เฉินเย่นนานมากถึงจะถามว่า:“ศิษย์พี่ท่านแน่ใจแล้วใช่หรือไม่ว่าจะทำเช่นนี้กับข้า?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...