ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 540

ตอนที่540ข้อเสนอของฉ่ายเวิน

“พูดเถอะข้อเสนอเจ้าคืออะไร”หลี่เฉินเย่นพูดกับนางอย่างเย็นชา

เขาพูดอย่างชัดเจนเขากับฉ่ายเวินไม่จำเป็นต้องมาแสดงละครกันแล้ว

“ศิษย์พี่เรื่องนี้เกี่ยวกับราษฎร์ในเก้อโจวยังมีเมืองหลวงถ้าท่านไม่จัดการล่ะก็……”

ฉ่ายเวินทำหน้าเป็นกังวลในใจกลับสะใจมากเพราะนางรู้ว่าตอนนี้มีแค่นางที่ช่วยศิษย์พี่ได้มีแค่นางเท่านั้นศิษย์พี่ถึงจะเห็นคุณงามความดีของนางถึงเวลาความเข้าใจผิดของพวกเขาก็จะหายไปเองพวกเขา……

พอนึกถึงอนาคตสายตาฉ่ายเวินก็เผยแสดงความเขินอายออกมานางยิ้มและมองหลี่เฉินเย่นด้วยสายตาที่หวานแว่วนางไม่สนว่าตอนนี้หลี่เฉินเย่นจะเย็นชาต่อนางแค่ไหนเพราะยังไงต้องมีสักวันศิษย์พี่ก็จะเป็นของตัวเองพวกเขาจะกลายเป็นคู้รักที่รักกันมากที่สุด

“ดังนั้นพูดข้อเสนอเจ้ามาสิข้าอาจจะอยากร่มมือกับเจ้าก็ได้”หลี่เฉินเย่นไม่ได้มองหน้าฉ่ายเวินที่เขินอายนั้นเลยในสายตาเขาฉ่ายเวินเป็นหญิงที่โหดร้ายทารุณแม้นางจะรักตัวเองมากแค่ไหนก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้

คนที่ทำเพื่อเป้าหมายของตัวเองขนาดความตายของราษฎร์นางยังเอามาเล่นเช่นนี้คนที่เล่นกับชีวิตของคนอื่นถ้าเขาชอบจริงล่ะก็งั้นเขาก็คงตาบอดไปแล้ว

ฉ่ายเวินไม่รู้ว่าหลี่เฉินเย่นคิดอะไรอยู่นางแค่มองดูหลี่เฉินเย่นด้วยสายตาที่จริงใจศิษย์พี่ของนางแม้จะเย็นชากับตัวเองแต่ก็ยังรักมาก

“ศิษย์พี่ข้ายื่นข้อเสนอให้ท่านท่านน่าจะรู้ว่าในใจข้ามีแต่ท่าน”ฉ่ายเวินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“ดังนั้นเจ้าเลยคิดจะฆ่าหญิงที่ข้ารักมากที่สุดเจ้ายังอยากจะแย่งลูกชายข้าไปเจ้าเลยจะทำให้ราษฎร์ข้าต้องเคราะห์ร้ายนี้ก็คือความรักของเจ้างั้นเหรอฉ่ายเวินความรักของเจ้าข้ารับมันไม่ไหวจริงๆ”หลี่เฉินเย่นพูดและสีหน้าที่รังเกียจก็ปิดไว้ไม่อยู่อีกต่อไป

“ศิษย์พี่ท่านพูดเช่นนี้กับข้าได้อย่างไรกัน?ข้าทำร้ายชูเซี่ยแต่ชูเซี่ยก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อข้าจะแย่งลูกชายท่าน?ฉองเหลามาหาข้าเองข้าดีต่อเขาดีแค่ไหนท่านก็ไปถามคนรอบข้างได้อีกอย่างราษฎร์ของท่านพวกเขาไม่เป็นไรหรอกข้าสัญญาได้”ฉ่ายเวินรู้สึกน้อยใจมากนางไม่คิดว่าในสายตาศิษย์พี่นางเป็นคนอย่างนี้ตัวเองทำเพื่อเขาทุกอย่างแต่เขากลับพูดเช่นนี้นางให้ใจทั้งหมดแก่เขาตัวเองทำทุกอย่างก็เพื่อศิษย์พี่แต่ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจนาง……

“ศิษย์พี่ถ้าไม่ได้กังวลจิตใจของท่านข้าคงฆ่าชูเซี่ยไปนานแล้วนางคงไม่มีโอกาสมามีชีวิตเช่นนี้หรอกข้าต้องการฉองเหลานั้นก็เป็นเพราะว่าเขาเป็นลูกท่านชูเซี่ยสอนเขาไม่ดีข้ามาสอนแทนชูเซี่ยให้ตำแหน่งองค์รัชทายาทแก่เขาไม่ได้ข้าก็รักท่านด้วยใจแต่ท่านกลับไม่เคยเห็นค่าเลยเหรอ?”

ฉ่ายเวินเสียใจกับคำพูดของหลี่เฉินเย่นมากนางพูดอย่างน้อยใจน้ำตาก็รินไหลลงมาอาบแก้มเรื่อยๆ

ตอนนี้ฉ่ายเวินทำท่าทางน่าสงสารแต่หลี่เฉินเย่นกลับไม่มองด้วยซ้ำเขารู้กว่าใครว่าฉ่ายเวินร้ายแค่ไหนความรักของนางก็คือทำร้ายคนรอบข้างเขาเรื่อยๆนางพยายามจะทำให้เขาไม่เหลืออะไรเลย

หลี่เฉินเย่นดีใจที่ตัวเองไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้เข้าไม่เช่นนั้นประเทศของเขาราษฎร์คงจะต้องเจอแต่ความโชคร้ายเป็นแน่

“เหตุผลที่เจ้ามาก็ชัดเจนแล้วดังนั้นไม่ต้องพูดมากแล้ว”หลี่เฉินเย่นรังเกียจมากที่จะต้องพูดกับฉ่ายเวิน

เขาคิดว่าตัวเองมีความอดทนมากแต่เขาก็ทนไม่ได้กับท่าทางจอมปลอมของนาง

“ศิษย์พี่ข้าแค่อยากจะมาพูดคุยด้วยไม่เช่นนั้นท่านก็คงไม่รู้ว่าข้าน้อยใจแค่ไหน”ฉ่ายเวินไม่คิดว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้หลี่เฉินเย่นไม่อยากฟังถึงเพียงนี้นางมองดูหลี่เฉินเย่นอย่างน้อยใจและพูดอย่างไม่พอใจ

“ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับเจ้านอกจากข้อเสนอของเจ้า”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาขณะที่พูดสายตาเขาก็แทบไม่มองฉ่ายเวินเลย

“ศิษย์พี่ข้า……”ฉ่ายเวินร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลอาบแก้มเรื่อยๆนางมองดูหลี่เฉินเย่นอยู่อย่างนั้น