ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 541

ตอนที่541ทดลองยา

ฉ่ายเวินหันกลับไปมองก็เห็นหลี่เฉินเย่นยิ้มอยู่นานมากกว่านางจะพูด:“ข้าเกรงว่าถึงตอนนั้นแล้วคนที่จะทำร้ายชูเซี่ยคือเจ้า”

พูดจบฉ่ายเวินก็แสยะยิ้มให้หลี่เฉินเย่นอย่างเจ้าเล่ห์รอยยิ้มนั้นและคำพูดเหมือนกับเข็มที่ทิ่มแทงเข้าใจของหลี่เฉินเย่น

เขาอยากจะตอบโต้ฉ่ายเวินแต่ไม่รอเขาพูดฉ่ายเวินก็เดินจากไปแล้วนางเดินจากไปด้วยท่าทางที่สะใจมาก

หลี่เฉินเย่นคิดคำพูดของฉ่ายเวินในใจก็เกิดลุ่มดำขึ้นมาเหมือนกับว่าเขาจะตกลงไปอยู่ในนั้นก็ไม่ปานเขาบอกกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าเขาจะไม่ทำร้ายชูเซี่ยเขารู้ว่าชูเซี่ยมีจิตใจดีมีเมตตานางไม่มีทางทำเรื่องเลวร้ายดังน้้นแม้เขาจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วเขาก็จะไม่มีทางทำร้ายชูเซี่ยแน่นอน

แต่ว่าในใจของหลี่เฉินเย่นก็ยังกังวลอยู่เขาไม่รู้ว่าความกลัวนี้มาจากไหนก็เหมือนกับวันก่อนเขาตื่นขึ้นมาจากฝัน……

เขารู้สึกว่าชูเซี่ยจะจากเขาไปแล้ว……

แต่ว่าไม่มีทางเวื่นอี้รักตัวเองตัวเองก็รักชูเซี่ยมากตอนนี้ภายในที่แระชุมก็ไปในทางที่ดีแล้วชูเซี่ยไม่มีทางจากเขาไปแน่นอนชูเซี่ยจะต้องอยู่ข้างกายเขาอยู่กับเขาไปจนแก่เฒ่า

แต่ไม่ว่าหลี่เฉินเย่นจะบอกกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าเขาก็ไม่มีทางทำให้ตัวเองสงบได้ความกลัวภายในใจหนักขึ้นเหมือนหลุมดำนั้นทำให้เขาเสียสติ

เขาพยายามเก็บความกลัวไว้ในใจและจัดการราชสารตรงหน้าให้หมดเขาเดินไปที่ตำหนักไฉ่เว่ยทันทีเขารู้สึกว่ามีแต่ชูเซี่ยเท่านั้นที่จะทำให้ตัวเองสงบลงได้

และตอนนี้ภายในตำหนักไฉ่เว่ยชูเซี่ยก็กำลังทำยาถอนพิษนางมั่นใจแล้วว่าโรคที่ประชาชนเป็นอยู่แม้จริงแล้วมันคือยาพิษนางไม่ได้หายาพิษดังนั้นนางก็เลยทำยาถอนพิษไปตามอาการที่คนไข้เป็นจากนั้นก็ทดลองเรื่อยๆ

อานเหยียนอยู่ข้างชูเซี่ยและช่วยนางทำยาเห็นหลี่เฉินเย่นเขาก็กำลังจะพูดแต่หลี่เฉินเย่นก็ห้ามเอาไว้เพราะอานเหยียนไม่ได้ทักชูเซี่ยก็เลยไม่รู้ตัวว่าหลี่เฉินเย่นอยู่ด้านหลัง

ตอนนี้สิ่งที่นางทำได้มีเพียงทดลองยาไปเรื่อยๆทดลองจนหายาที่ใช้ได้เจออย่างที่สองนางต้องทดลองจากเลือดคนเพื่อหาว่าสามารถหายาพิษตัวนั้นเจอไหม

หลี่เฉินเย่นนั่งอยู่เงียบๆด้านหลังชูเซี่ยอยู่อย่างนี้นั่งมองท่าทางที่นางยุ่งวุ่นวายมองดูนางหาส่วนผสมยาเจอและมีความสุขมองดูนางผลมยาผิดพลาดและเสียใจ

หลี่เฉินเย่นรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเห็นชูเซี่ยมีชีวิตชีวาเท่าวันนี้แล้ว

รอจนชูเซี่ยยุ่งเสร็จหันมามองหลี่เฉินเย่นก็ต้องตกใจฉองเหลาเห็นชูเซี่ยลุกขึ้นทำความเคารพหลี่เฉินเย่น

“เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีเสียงเลยอยากจะทำให้คนตกใจตายหรือไง?”

“เห็นเจ้าทำท่าตั้งใจรู้สึกว่าสวยมาก”หลี่เฉินเย่นพูดจบก็ยิ้มให้ชูเซี่ยชูเซี่ยจับหน้าตัวเองรู้สึกเขินอายมาก

“จริงนะเจ้าเป็นเช่นนี้ทำให้ข้านึกถึงเจ้าตอนนั้นที่รักษาเจิ้นโก่หวังเฟยรักษาอานเหยียนอีกอย่างตอนที่นวดขาให้ข้าตอนนั้น……”หลี่เฉินเย่นพูดก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมาไม่รู้ว่าทำไมความทรงจำเหล่านั้นที่เขาไม่อยากนึกขึ้นมาแต่ช่วงนี้กลับลอยขึ้นมาในสมองของเขา……

ชูเซี่ยยิ้มและจับมือหลี่เฉินเย่นเอาไว้พูดกับหลี่เฉินเย่นว่า:“งั้นเจ้าควรพูดว่าตอนที่ข้าทำงานนั้นสวยมาก”

“มีวิธีแล้วเหรอ?เห็นเจ้าดีใจมาก”หลี่เฉินเย่นเห็นชูเซี่ยทำถึงขั้นตอนสุดท้ายและยิ้มออกมารอยยิ้มนั้นเหมือนกับแสงสว่างสดใสทำเอาเขาใจอ่อน

“น่าจะใกล้เสร็จแล้วแต่ว่าข้ารู้สึกว่ายาถอนพิษนี้ยังขาดตัวอย่างอะไรสักอย่าง”ชูเซี่ยพูดขึ้น