ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 543

ตอนที่543เขาอาจจะทำให้ชูเซี่ยตาย

อานเหยียนยืนขึ้นมาพร้อมน้ำตาแต่เขาก็ไม่ขยับไปไหนกลับยืนอยู่อย่างนั้นรอให้ชูเซี่ยเปลี่ยนใจแม้เขาจะรู้ว่าชูเซี่ยคงไม่เปลี่ยนใจง่ายๆแน่

“อานเหยียนไปเถอะไม่เช่นนั้นข้าจะโกรธได้นะ”ชูเซี่ยพูดขู่นางรู้ว่าอานเหยียนทำเช่นนี้เพื่อตัวเอง

แต่ว่านางส่งข่าวยาถอนพิษยี้ไปให้มุกคนแล้วอย่าว่าแต่พวกขุนนางเลยหลี่เฉินเย่นก็รีบให้นางไปช่วยถอนพิษให้ราษฎร์เก้อโจวแต่ว่านางมีแค่คนเดียวเลือดนางก็มีจำกัดนางช่วยทุกคนไม่ได้แต่นางก็ยังจะพยายามช่วยแม้จะต้องตาย

นี้เป็นเหตุการณ์ที่อานเหยียนไม่อยากเห็มากที่สุด

แต่ว่านี้เป็นเรื่องจริงที่เขาต้องเผชิญแต่เสียดายเด็กน้อยที่นางอุตสาห์ตั้งครรภ์มาห้าเดือน

“อาจารย์พวกเราไปหาคนอื่นมาทดลองเลือดกันเถอะเลือดของคนอื่นอาจจะได้ก็ได้พวกเราทดลองเสร็จค่อยไปดีกว่าไหม?”อานเหยียนได้ยินว่าชูเซี่ยอาจจะโกรธเขาก็ลนลานขึ้นมา

ตั้งแต่เป็นลูกศิษย์ของชูเซี่ยอานเหยียนไม่อยากให้ชูเซี่ยโมโหและผิดหวังเขาจะเป็นลูกศิษย์ที่ชูเซี่ยภูมิใจมากที่สุด

“ไม่ต้องทดลองแล้วพิษในร่างกายข้าไม่เคยเผยออกมาเลยข้าก็สงสัยวันนี้ข้าหาสาเหตุเจอแล้วล่ะ”ชูเซี่ยพูดขึน้มาแม้ในใจจะทุกข์มากแต่ก็เหมือนโล่งใจเช่นกัน

“อาจารย์ให้คนอื่นโดนยาพิษที่ท่านโดนได้หรือเปล่า?พวกเราน่าจะมีวิธื”อานเหยียนได้ยินคำพูดของชูเซี่ยเขาก็ดีใจและมองดูชูเซี่ยกลัวว่าชูเซี่ยจะปฏิเสธ

แต่ว่าไม่ว่าเขาจะกลัวยังไงคำตอบที่เขาต้องการก็ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด

ชูเซี่ยปฏิเสธเขา

“พิษนี้ข้าแก้ไม่ได้ดังนั้นโดนพิษนี้แล้วนอกจากจะช่วยคนอื่นถอนพิษได้ก็มีแต่ความตายที่รออยู่”ชูเซี่ยอธิบายเสียงเบา

“พวกเรา……”ในสมองอานเหยียนตอนนี้คิดถึงคนร้ายในคุกคนท่มีโทษร้ายแรงพวกเขาก็จะตายอยู่แล้วก่อนตายได้ช่วยผู้คนไว้พวกเขาอาจจะยอมถ้าเป็นเช่นนั้น……

ชูเซี่ยยิ้มและมองดูอานเหยียนหลี่อวิ๋นลี่คือใครกันเขาเคยหลอกใช้ฮ่องเต้องค์ก่อนมาแล้วและยังมีปากที่พูดให้คนอื่นเอได้เขาเกือบทำให้หลี่เฉินเย่นและหลี่อวิ๋นเจิงทะเลาะกัน……เขาวางแผนมาตั้งนานก็แค่อยากได้ชีวิตของนางเขาไม่ให้โอกาสนางรอดแน่นอน

ชูเซี่ยเดาไว้แล้วว่าโลกนี้มีแค่เลือดของนางถอนพิษได้เพราะนางมีพิษนี้ในร่างกายเจ็ดเดือนแล้ว

ไม่มีใครรอได้ถึงเจ็ดเดือนหรอกแม้จะมีคนยอมตาย

“ข้าจะคิดวิธีเองแต่ว่าอานเหยียนตอนนี้เข้ารีบไปถอนพิษให้หลวี่หนิงเชียนซานกูกู่ชอบเจ้ามากเจ้าน่าจะรุ้เจ้าอยากให้นางเสียใจหรือไง?อีกอย่างก็แค่เลือดไม่กี่หยดอาจารย์ของเจ้าไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดนั้น”ชูเซี่ยพูดอย่างอ่อนโยนนางยิ้มออกมาเหมอืนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

มองดูท่าทางชูเซี่ยยิ้มอานเหยียนก็รู้สึกสงสารมากเขาอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่กล้าร้องไห้ต่อหน้าชูเซี่ยตอนนี้เขาเกลียดที่ตัวเองเรียนรู้เรื่องการแพทย์ไม่มากถ้าเขาพยยามอีกหน่อยพยายามากกว่านี้อาจารย์อาจจะไม่ต้องมาเผชิญกับเหตุการณ์เช่นนี้……

ไม่ว่าเขาจะรู้สึกลำบากใจมากแค่ไหนอานเหยียนก็ตัดสินใจเชื่อฟังชูเซี่ยต่อหน้าชูเซี่ยนอกจากจะเชื่อฟังเขาก็ไม่รู้แล้วว่าตัวเองควรจะทำอะไร?

แต่พอเดินออกจากตำหนักไฉ่เว่ยอานเหยียนก็ทนต่อไปไม่ไหวและร้องไห้ออกมา

แม้เขาจะยังเป็นเด็กแต่ทุกวันนี้เขาเรียนรู้เรื่องยากับอาจารย์เยอะมากเขารู้ว่าอาจารย์เลือกทางนี้เพราะอะไรเขารู้ว่าตัวเองอาจจะเสียอาจารย์ไปก็ได้

ผู้หญิงคนนั้นที่รักเอ็นดูเขาเหลือนลูกคนที่ให้ความรู้เรื่องแพทย์กับเขาทั้งหมดอาจจะ……

แม้ว่าระหว่างประเทศกับชูเซี่ยเขาก็เลือกชูเซี่ยอยากไม่ลังเลแต่ว่าระหว่างเขากับประเทศชูเซี่ยกลับเลือกประเทศ

เพราะประเทศเป็นของเขา

หลี่เฉินเย่นเศร้าใจนานมากกว่าหลี่เฉินเย่นจะพูดขึ้น:“ข้าจะพยายาม”

อานเหยียนยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการหันกลับไปวิ่งไปที่ตำหนักต่อตอนนี้ใบหน้าแก้มทั้งสองข้าเต็มไปด้วยน้ำตาภายในความหนาวเหน็บนี้น้ำตาอุ่นๆก็หลายเป็นน้ำแข็งไปก็เหมือนกับใจเขาที่เย็นและแข็งไปนานแล้ว

อานเหยียนไม่รู้ว่าถ้าเสด็จลุงไม่สัญญาว่าจะดูแลอาจารย์ให้ดีงั้นใครจะช่วยอาจารย์ได้……

เลือดในขวดที่เขากอดเอาไว้กลับแข้งเป็นน้ำแข็งแล้วแต่ในใจที่ร้อนลนของเขาก็ทำให้มันอุ่นขึนมาเขากอดไว้แน่นเหมือนเป็นความหวังสุดท้าย

แม้ความหวังนี้จะเล็กน้อยอานเหยียนก็กอดไว้เหมือนเป็นของมีค่ามากที่สุด

ไม่เหมือนกับอัหนรันที่ยังมีความหวังอานเหยียนทิ้งหลี่เฉินเย่นไว้ตอนนี้สีหน้าของเขานั้นซีดขาวเหมือนกระดาษ

เขาไม่คิดว่าช่วงนี้เรื่องที่เขากลัวมากที่สุดกลับมาปรากฏตรงหน้าเขาอีกครั้ง

นางจะจากเขาไปอีกครั้งแล้ว

เขาจำได้ว่าอาจารย์ของชูเซี่ยเคยบอกไว้ว่าเขาอาจจะทำให้ชูเซี่ยตาย