ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 544

ตอนที่544ความคิดของหลี่เฉินเย่น

ครัง้นี้ตั้งแต่ชูเซี่ยกลับมาเขาก็ระวังมากกลัวว่าเขาจะต้องเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้อีก

จนกระทั่งชูเซี่ยท้องลูกของเขาในใจเขาก็มีความหวังขึ้นมาอีกครั้งคิดว่าเบื้องฟ้าคงจะมีเมตตากับเขาอีกครั้ง

แต่ไม่คิดว่าที่รอเขาอยู่ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด……

สุดท้ายสิ่งที่กังวลที่สุดก็มาจนได้แต่ว่ายังไม่ทันได้เตรียมตัวเลย

ไม่มีคนรู้ว่าคนที่เคยเป็นคนที่รักราษฎร์ของตัวเองมากกว่าใครตอนนี้เป็นแค่คนธรรมดาที่อยากจะปกป้องภริยาของตัวเองเอาไว้

ไม่อยากไปคิดถึงเรื่องใหญ่ที่เขาต้องดูแลไม่อยากจะไปสนพวกราษฎร์ไม่อยากคิดแผนการทำร้ายใครตอนนี้เขาเป็นแค่ผู้ชายที่อยากปกป้องผู้หญิงของตัวเองเอาไว้

ราษฎร์เป็นความรับผิดชอบของเขาแต่เขาจะเอาชีวิตของผู้หญิงที่เขารักมาแลกไม่ได้

หลี่เฉินเย่นยืนอยู่อย่างนั้นนานมากรอจนเขารู้สึกตัวเวี่นอี้ยังรอเขาอยู่ที่ตำหนักมือเท้าของเขาแข็งชาจนไม่รู้แล้ว

แต่เขาก็เดินไปตำหนักไฉ่เว่ยต่อทีล่ะก้าวๆอย่างระมัดระวัง

เขาเดินเข้าไปห้องของชูเซี่ยชูเซี่ยกำลังนอนอยู่นางนอนนิ่งอยู่บนเตียงท่าทางนั้นทำเอาหลี่เฉินเย่นกังวลเขาก็รีบเดินเข้าไปทันที

ชูเซี่ยได้ยินก็รีบลุกขึ้นมาดูนางยิ้มให้เขาเขาก็อึ้งและโล่งอกที่ชูเซี่ยไม่เป็นอะไร

หลี่เฉินเย่นอยากจะเข้าไปกอดชูเซี่ยเข้ามาแต่พอเข้าใกล้ชูเซี่ยแล้วก็รู้ว่าตัวเองตัวเย็นมากเขาก็เลยถอยหลังไปชูเซี่ยเห็นเขายืนนิ่งก็สงสัยและลุกขึ้นมาช้าๆถามเขาว่า:“เป็นอะไรกัน?จะมาไม่ใช่เหรอตอนนี้ทำไมยืนนิ่งล่ะ?เจ้ามาที่นี้ไม่ได้มานอนเหรอหรือว่าจะยืนอยู่อย่างนั้น?”

“ข้าอยู่ด้านนอกตัวข้าเย็นเกินไปร่างกายเจ้าไม่ดีข้ากลัวว่าเจ้าจะป่วย”หลี่เฉินเย่นพูดขึ้นมองดูชูเซี่ยอย่างอ่อนโยนแต่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขาเศร้าใจมากเพียงใด

“ไม่เป็นไรโตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังกลัวความหนาวแค่นี้เหรอ……”ชูเซี่ยรู้ว่าหลี่เฉินเย่นเป็นห่วงตัวเองแต่พอเขาพูดตรงๆเช่นนี้ชูเซี่ยก็ซาบซึ้งใจนางยื่นมือไปจับมือหลี่เฉินเย่นไว้โดยเฉพาะวันนี้วันที่นางรู้ว่าตัวเองจะจับมือเขาไว้แบบนี้ได้ไม่นานแล้ว

หลี่เฉินเย่นหลบชูเซี่ยที่กำลังยื่นมือมาเยาพูดเบาๆว่า:“ข้าไปล้างมือก่อนเดี๋ยวกลับมาถ้าเจ้าเหนื่อยแล้วก็นอนก่อนเถอะ”

หลี่เฉินเย่นพูดจบก็รีบเดินออกไปทันทีเขาไม่กล้าอยู่ต่อตรงหน้าชูเซี่ยเขากลัวว่าเขาจะร้องไห้ออกมาเขากลัวว่าตัวเองจะควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้วจับมือชูเซี่ยและกอดนางเข้ามา

แต่ว่าเขารู้ว่าตอนนี้ร่างกายชูเซี่ยเป็นอย่างไรเขาไม่อยากให้ชูเซี่ยตองอาการแย่ลงเพราะเขา

แต่ว่าโรคที่เก้อโจวพอรู้ว่าต้องใช้เลือดของชูเซี่ยเขาก็เศร้าใจมาก

“ชูเซี่ยข้าจะทำอย่างไรดี?ข้าควรทำอย่างไร?ข้าควรจะทำอย่างไร?”หลี่เฉินเย่นตะโกนร้องในใจอย่างบ้าครั่งแต่เขายังพอมีสติเขายังคงเชื่อมั่นว่าเขาจะต้องปกป้องชูเซี่ยไม่ว่ายังไงไม่ว่าเขาจะต้องเสียสละมากเพียงใดก็ยอม

เหมือนกับตอนนั้นที่ชูเซี่ยช่วยเขาทุกวิถีทางครั้งนี้เขาก็อยากดูแลผู้หญิงที่เขารักไว้นานๆและไม่ให้เรื่องราวของตอนนั้นเกิดขึ้นอีก

แม้เขาจะแน่ใจแล้วว่าชูเซี่ยเป็นผู้หญิงของเขางั้นนางก็คิดว่าช่วยเขาแบ่งเบาภาระเป็นการช่วยเหลือเขาอย่างหนึ่ง

“ชูเซี่ยข้าบอกว่าแก้ไขได้ก็ไดสิเจ้าไม่ต้องกังวลหรอกอยู่ในวังดีๆเถอะเจ้าอยู่ที่นี้ดีๆทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง”หลี่เฉินเย่นพูด

ชูเซี่ยกำลังจะพูดต่อแต่ไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะพูดขึ้นมาช้าๆว่า:“ข้าเหนือยแล้วอยากนอนแล้วล่ะ”

พูดจบหลี่เฉินเย่นก็หลับตาและตบหลังชูเซี่ยเบาๆอย่างนั้นไม่หยุดเหมือนจะเหนือยมากพอพูดจบเขาก็หลับทันที

ชูเซี่ยไม่เข้าใจว่าหลี่เฉินเย่นทำไมถึงไม่ให้นางยุ่งกับเรื่องยาพฺษทั้งๆที่ตอนบ่ายเขายังมีความหวังอยู่เลย

ชูเซี่ยไม่รู้ว่าชายที่แกล้งหลับอยู่ตอนนี้หัวใจเขาก็ได้ตายลงไปแล้วเขาไม่อยากให้ชูเซี่ยพูดก็เหมือนกับว่าถ้าชูเซี่ยพูดเรื่องทุกอย่างอาจจะไม่เป็นจริงแล้วก็ได้

เขากำลังหลอกตัวเองอยู่เขาหลอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าชูเซี่ยไม่มีวิธีถอนพิษเขายอมอยู่ในโลกจอมปลอมนี้ของเขาเพราะแบบนี้ชูเซี่ยของเขาถึงจะอยู่กับเขาได้ตลอด

รู้สึกถึงลมหายใจชูเซี่ยที่ยาวขึ้นหลี่เฉินเย่นถึงจะลืมตาขึ้นเขามองดูนางหลับอย่างนั้นเขาบอกกับตัวเองว่าเขาจะปกป้องชูเซี่ยไว้ให้ได้ชูเซี่ยจะไม่จากเขาไปไหน

แต่ว่าคำพูดของอาจารย์ชูเซี่ยก็ดังขึ้นที่ข้างหูเขาอีกครั้งเหมือนคำสาปแช่งแม้ในใจเขาจะตัดสินใจแล้วว่าเขาจะกลัวชีวิตแบบนั้น……

“ชูเซี่ยเจ้าว่าข้าควรจะทำอย่างไรดีข้า……”หลี่เฉินเย่นพูดกับชูเซี่ยเสียงเบาสายตาเขาเริ่มกังวลขึ้นมาเรื่อยๆ