ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 545

ตอนที่545โรคไข้หวัดมีอาการชะลอตัว

พิษของหลวี่หนิงถูกถอนแล้ว

โรคในเก้อโจวแพร่ระบาดขึ้นเรื่อยๆภายในเมืองก็มีโรคนี้แพร่ระบาดเช่นกันหลี่เฉินเย่นวางแผนป้องกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะพิษนี้ถ้าคนวางยาไม่หยุดก็ไม่มีวิธีควบคุมมันได้

คนในเมืองตอนนี้อันตรายมากหลี่เฉินเย่นก็สั่งให้หมอหลวงคิดวิธีรักษามาให้ได้แน่นอนตอนที่เขาสั่งให้หมอหลวงรีบหายารักษาเขาก็แอบบอกหมอหลวงไปว่าโรคนี้เหมือกับยาพิษมากกว่า

แต่ว่าหมอหลวงก็ยังคงไม่รู้เรื่องอะไรเหตุนี้พวกเขาโดนหลี่เฉินเย่นด่าครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคุกเข่าลงต่อหน่าหลี่เฉินเย่นพร้อมกันพวกเขาขอให้หลี่เฉินเย่นให้ชูเซี่ยออกมารักษาใครไม่รู้ว่าชูเซี่ยเป็นหมอที่เก่งแค่ไหนโรคนี้นางควรจะมารักษาแล้ว

“นางท้องแล้วท้องลูกของข้านางคงจะมาเหนื่อยกับเรื่องนี้ไม่ได้”หลี่เฉินเย่นรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงขอเช่นนี้แต่ก็หาข้ออ้างตอบพวกเขาไป

แต่ว่าพอเขาพูดจบก็มีหมอคนหนึ่งพูดขึ้นว่า:“ฝ่าบาทความสามารถของหมอชูเซี่ยเก่งกว่าพวกกระหม่อมเยอะมากถ้าจะถอนพิษคงจะต้องใช้หมอชูเซี่ยแล้ว”

พอหมอหลวงท่านนั้นพูดจบคนอื่นๆก็พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

ในสายตาพวกเขาชูเซี่ยเป็นคนที่เก่งและทำได้ทุกอย่างแม้นางจะถอนพิษไม่ได้ถ้าอ้างชูเซี่ยออกมาพวกเขาก็ยังมีทางรอดบ้างหลี่เฉินเย่นคงจะไม่มีทางฆ่าชูเซี่ยแน่นอนเพราะยังไงฝ่าบาทก็รักชูเซี่ย……

ดังนั้นแค่ชูเซี่ยกับพวกเขามาถอนพิษด้วยกันแม้ไม่มียาถอนพิษพวกเขาก็ยังมีทางรอดอยู่

“ตอนนี้นางกำลังป่วยอยู่นาง……”หลี่เฉินเย่นฟังพวกหมอหลวงพูดสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปทันที……

“ฝ่าบาทการรักษาคนเป็นหน้าที่ของหมอหมอชูเซี่ยก็มีใจอยากจะช่วยเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของประชาชนและแคว้นของเราขอพระองค์ทรงคำนึงถึงแคว้นเป็นหลักเถอะพ่ะย่ะค่ะ……”

คำพูดของหมอหลวงเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงเข้าใจของเขาเขารู้ว่าชูเซี่ยอยากช่วยเรื่องนี้มากแต่เขาจะให้ชูเซี่ยมายุ่งกับเรื่องนี้ไม่ได้ไม่เช่นนั้นผลที่เขาได้นั้นคือการที่ชูเซี่ยต้องจากเขาไป

ตอนนี้ยังโชคดีคือโรคนี้ยังไม่ทำให้คนตายเขาคิดว่านอกจากเลือดของชูเซี่ยยังมีวิธีอื่นที่ช่วยได้

“พวกเจ้าให้เวลาข้าคิดอีกหน่อยข้า……”หลี่เฉินเย่นถอนหายใจเขาจะไม่เอาชูเซี่ยมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีกแต่เขาก็ต้องคิดข้ออ้างที่ดีหน่อย

“ฝ่าบาทรีบเถอะโรคนี้มาเร็วมากและอาการคนไข้ก็หนักขึ้นเรื่อยๆกระหม่อมเกรงว่าถ้าช้ากว่านี้จะอาจจะมีคนตายก็ไดถ้าเช่นนั้นพวกเราทำยาถอนพิษมาได้แล้วก็คงไม่มีประโยชน์”ฟังคำพูดของหลี่เฉินเย่นแล้วหมอหลวงก็โล่งอกแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเตือนหลี่เฉินเย่น

แต่ว่าพวกเขาไม่รู้เลยว่าคำขอร้องของพวกเขาหลี่เฉินเย่นไม่มีทางบอกชูเซี่ยแน่นอน

ตอนนี้เขาไม่กล้าบอกชูเซี่ยเรื่องในที่ประชุมเรื่องของราษฏร์เก้อโจวเขาออกคำสั่งว่าให้เงียบทุกคนไม่มีคนมาส่งข่าวให้ชูเซี่ยแน่นอนเขายังจะบอกชูเซี่ยอีกว่าโรคนี้มีวิธีรักษาแล้ว

พวกหมอหลวงเดินออกไปอย่างพอใจบางคนยังดีใจแทบบ้าเพราะหลายปีนี้ชูเซี่ยกลายเป็นคนที่พวกเขานับถือมากที่สุดพวกเขารู้สึกว่าชูเซี่ยต้องมีวิธีรักษาแน่นอน

พวกหมอหลวงเดินออกไปได้ไม่นานฉ่ายเวินก็มาแม้นางจะใส่ผ้าปิดหน้าไว้แต่ใบหน้านางก็มีรอยยิ้มเผยออกมาอย่างเห็นได้ชัดนางเดินไปหาหลี่เฉินเย่นด้วยรอยยิ้มที่เบ่งบานเหมือนดอกไม้

ราชาที่ราษฎร์นับถือว่ามีเมตตาแท้จริงแล้วกลับมองดูราษฎร์ตัวเองตายไปต่อหน้าอย่างจิตใจสงบเพื่อหญิงที่เขารัก

สิ่งที่น่าตลกคือชายที่นางรักมากที่สุดชายที่ไม่สนแม้กระทั่งราษฎร์กลับรักหญิงอีกคนหนึ่ง

ฉ่ายเวินหัวเราะเสร็จน้ำตาก็ไหลอาบแก้มลงมาแต่นางก็ยังตั้งสติและพูดว่า:“ศิษย์พี่ยาพิษนี้มีแต่ชูเซี่ยที่เป็นยาถอนพิษข้าก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน”

“แม้เจ้าจะยอมเมตตาให้ความรักแก่ข้าข้าก็ไม่มีวิธีพวกเจ้ามีแค่ทางเดินเดยวที่ไปได้ศิษย์พี่แม้ราษฎร์ท่านจะตายหมดแต่ท่านก็เก็บชูเซี่ยไว้ไม่ได้นี้คงเป็นกรรมตามสนอง”ฉ่ายเวินพูดไปน้ำตาไหลพรากลงมาอาบแก้มเรื่อยๆแต่รอยยิ้มที่สะใจนั้นก็ได้จางหายจากใบหน้าไปหมดแล้ว

หลี่เฉินเย่นลุกขึ้นมาช้าๆเดินไปหาฉ่ายเวินทีละก้าวก่อนหน้านี้ในใจเขายังคิดที่จะยอมแพ้เพราะฉ่ายเวินต้องการแค่ร่างกายของเขาเขารักนางเพื่อให้นางเอายาถอนพิษมาให้เขาตัวเองกับชูเซี่ยก็อาจจะ……เอา

นี้เป็นเรื่องที่เขาหวังไว้ไปในทางที่ดีแต่สุดท้ายฉ่ายเวินกลับมาดับคงามหวังเขาหมดสิ้น

หลี่เฉินเย่นเดินไปหาฉ่ายเวินช้าๆยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เขาพูดว่า“เจ้าวางใจเถอะถ้านั้นเป็นทางที่ต้องตายข้าก็จะเดินต่อไปกับชูเซี่ยส่วนเจ้าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าเจ้าคิดว่าเจ้าจะมีชีวิตต่อไปได้ไหมล่ะ?”

“ศิษย์พี่เหมือนจะลืมไปแล้วว่าข้าคือองค์หญิงหนานจ้าวยังเป็นแม่ของรัชทายาทข้าก็ต้องมีชีวิตต่อไปข้ายังรอชูเซี่ยตายไปและข้าก็จะได้รักกับศิษย์พี่ไปจนแก่เฒ่า”ฉ่ายเวินพูดอย่างอ่อนโยนแต่สายตานางกลับไม่พอใจมากแม้สุดท้ายนางจะไม่ได้ตามที่ตัวเองหวังในใจของศิษย์พี่นางคงจะเทียบกับชูเซี่ยไม่ได้ตลอดไป

นี้เป็นครั้งแรกที่ฉ่ายเวินคิดเช่นนี้ในใจนางไม่พอใจอย่างมากนางอยากจะให้ชูเซี่ยตายไปเร็วๆแต่ไม่คิดว่าหลี่อวีเชี่ยนจะเดินมาตรงหน้านางและพูดช้าๆทีละคำว่า:“ถ้าชูเซี่ยตายไปงั้นเจ้าก็ตายตามไปด้วยแล้วกัน”