ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 545

ตอนที่545โรคไข้หวัดมีอาการชะลอตัว

พิษของหลวี่หนิงถูกถอนแล้ว

โรคในเก้อโจวแพร่ระบาดขึ้นเรื่อยๆภายในเมืองก็มีโรคนี้แพร่ระบาดเช่นกันหลี่เฉินเย่นวางแผนป้องกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะพิษนี้ถ้าคนวางยาไม่หยุดก็ไม่มีวิธีควบคุมมันได้

คนในเมืองตอนนี้อันตรายมากหลี่เฉินเย่นก็สั่งให้หมอหลวงคิดวิธีรักษามาให้ได้แน่นอนตอนที่เขาสั่งให้หมอหลวงรีบหายารักษาเขาก็แอบบอกหมอหลวงไปว่าโรคนี้เหมือกับยาพิษมากกว่า

แต่ว่าหมอหลวงก็ยังคงไม่รู้เรื่องอะไรเหตุนี้พวกเขาโดนหลี่เฉินเย่นด่าครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคุกเข่าลงต่อหน่าหลี่เฉินเย่นพร้อมกันพวกเขาขอให้หลี่เฉินเย่นให้ชูเซี่ยออกมารักษาใครไม่รู้ว่าชูเซี่ยเป็นหมอที่เก่งแค่ไหนโรคนี้นางควรจะมารักษาแล้ว

“นางท้องแล้วท้องลูกของข้านางคงจะมาเหนื่อยกับเรื่องนี้ไม่ได้”หลี่เฉินเย่นรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงขอเช่นนี้แต่ก็หาข้ออ้างตอบพวกเขาไป

แต่ว่าพอเขาพูดจบก็มีหมอคนหนึ่งพูดขึ้นว่า:“ฝ่าบาทความสามารถของหมอชูเซี่ยเก่งกว่าพวกกระหม่อมเยอะมากถ้าจะถอนพิษคงจะต้องใช้หมอชูเซี่ยแล้ว”

พอหมอหลวงท่านนั้นพูดจบคนอื่นๆก็พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

ในสายตาพวกเขาชูเซี่ยเป็นคนที่เก่งและทำได้ทุกอย่างแม้นางจะถอนพิษไม่ได้ถ้าอ้างชูเซี่ยออกมาพวกเขาก็ยังมีทางรอดบ้างหลี่เฉินเย่นคงจะไม่มีทางฆ่าชูเซี่ยแน่นอนเพราะยังไงฝ่าบาทก็รักชูเซี่ย……

ดังนั้นแค่ชูเซี่ยกับพวกเขามาถอนพิษด้วยกันแม้ไม่มียาถอนพิษพวกเขาก็ยังมีทางรอดอยู่

“ตอนนี้นางกำลังป่วยอยู่นาง……”หลี่เฉินเย่นฟังพวกหมอหลวงพูดสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปทันที……

“ฝ่าบาทการรักษาคนเป็นหน้าที่ของหมอหมอชูเซี่ยก็มีใจอยากจะช่วยเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของประชาชนและแคว้นของเราขอพระองค์ทรงคำนึงถึงแคว้นเป็นหลักเถอะพ่ะย่ะค่ะ……”

คำพูดของหมอหลวงเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงเข้าใจของเขาเขารู้ว่าชูเซี่ยอยากช่วยเรื่องนี้มากแต่เขาจะให้ชูเซี่ยมายุ่งกับเรื่องนี้ไม่ได้ไม่เช่นนั้นผลที่เขาได้นั้นคือการที่ชูเซี่ยต้องจากเขาไป

ตอนนี้ยังโชคดีคือโรคนี้ยังไม่ทำให้คนตายเขาคิดว่านอกจากเลือดของชูเซี่ยยังมีวิธีอื่นที่ช่วยได้

“พวกเจ้าให้เวลาข้าคิดอีกหน่อยข้า……”หลี่เฉินเย่นถอนหายใจเขาจะไม่เอาชูเซี่ยมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีกแต่เขาก็ต้องคิดข้ออ้างที่ดีหน่อย

“ฝ่าบาทรีบเถอะโรคนี้มาเร็วมากและอาการคนไข้ก็หนักขึ้นเรื่อยๆกระหม่อมเกรงว่าถ้าช้ากว่านี้จะอาจจะมีคนตายก็ไดถ้าเช่นนั้นพวกเราทำยาถอนพิษมาได้แล้วก็คงไม่มีประโยชน์”ฟังคำพูดของหลี่เฉินเย่นแล้วหมอหลวงก็โล่งอกแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเตือนหลี่เฉินเย่น

แต่ว่าพวกเขาไม่รู้เลยว่าคำขอร้องของพวกเขาหลี่เฉินเย่นไม่มีทางบอกชูเซี่ยแน่นอน

ตอนนี้เขาไม่กล้าบอกชูเซี่ยเรื่องในที่ประชุมเรื่องของราษฏร์เก้อโจวเขาออกคำสั่งว่าให้เงียบทุกคนไม่มีคนมาส่งข่าวให้ชูเซี่ยแน่นอนเขายังจะบอกชูเซี่ยอีกว่าโรคนี้มีวิธีรักษาแล้ว

พวกหมอหลวงเดินออกไปอย่างพอใจบางคนยังดีใจแทบบ้าเพราะหลายปีนี้ชูเซี่ยกลายเป็นคนที่พวกเขานับถือมากที่สุดพวกเขารู้สึกว่าชูเซี่ยต้องมีวิธีรักษาแน่นอน

พวกหมอหลวงเดินออกไปได้ไม่นานฉ่ายเวินก็มาแม้นางจะใส่ผ้าปิดหน้าไว้แต่ใบหน้านางก็มีรอยยิ้มเผยออกมาอย่างเห็นได้ชัดนางเดินไปหาหลี่เฉินเย่นด้วยรอยยิ้มที่เบ่งบานเหมือนดอกไม้